ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Περί «δικτατορίας του νόμου»

Τη «δικτατορία του νόμου» προπαγανδίζει ο ...ανεξάρτητος βουλευτής, Στέφανος Μάνος, σε χτεσινή συνέντευξή του, στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ. Με αφορμή την υπόθεση των ομολόγων δήλωσε: «...Να τηρούνται οι νόμοι και θα έλεγα ακόμα - ακόμα προκειμένου να δώσω την οφειλόμενη διάσταση του τι εννοώ "η δικτατορία του νόμου", δηλαδή η εφαρμογή τους χωρίς δεύτερη κουβέντα». Οταν μιλάει για νόμους ο κ. Μάνος, προφανώς, μιλάει για τους αστικούς νόμους. Για αυτούς τους νόμους που εφαρμόζονται κατά ...προτίμηση. Οχι, δε μας δουλεύει ο κ. Μάνος, τη δουλιά του κάνει. Κάποια άλλη στιγμή, μπορεί να μας μιλήσει για την ανάγκη ...φιλελευθεροποίησης των νόμων. Ο,τι βολεύει την «ελεύθερη αγορά», αυτή που εξυπηρετεί τη ΝΔ, της οποίας ήταν υπουργός, αυτή που εξυπηρετεί το ΠΑΣΟΚ, με το οποίο εξελέγη βουλευτής Επικρατείας. Ο κ. Μάνος γνωρίζει πως «γαλάζιοι» και «πράσινοι» υπερασπίζονται τους ίδιους νόμους, γι' αυτό «μετακομίζει» μια από 'δω, μια από 'κει. Μπορεί να εκφράσει τις ιδέες του και στα δύο κόμματα. Γνωρίζει πολύ καλά πως η «δικτατορία των νόμων», σε ένα αστικό κράτος, σημαίνει δικτατορία του κεφαλαίου. Αυτό βέβαια δεν μπορεί να το πει ο κ. Μάνος και ο κάθε Μάνος της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ...

Φοβούνται τους εργαζόμενους

Στην κατεύθυνση υπονόμευσης και αποδιοργάνωσης του Συλλόγου Εργαζομένων ΟΤΑ Ιωαννίνων, ώστε πιο εύκολα και ανώδυνα να προωθείται η αντιλαϊκή πολιτική μέσα από την ΤΑ, κινούνται οι παρατάξεις «Ανεξάρτητη Κίνηση» (ΔΑΚΕ) και «Αγωνιστική Κίνηση» (ΠΑΣΚΕ) με τις «αγωνιστικές» κορόνες των «Αγωνιστικών Συσπειρώσεων» (ΝΑΡ), είκοσι μέρες μετά τις εκλογές του συλλόγου για την ανάδειξη νέας διοίκησης. Οι παραπάνω παρατάξεις κωλυσιεργούν για τη συγκρότηση προεδρείου, ενώ την ίδια στιγμή τα προβλήματα των εργαζομένων βοούν. Και στις δυο συνεδριάσεις που έχουν πραγματοποιηθεί έως τώρα δεν αποδέχτηκαν την πρόταση για αντιπροσωπευτικό προεδρείο, από τον αγωνιστικό συνδυασμό «Ενότητα», τον οποίο οι εργαζόμενοι, παρά τις πιέσεις και τους εκβιασμούς που τους ασκήθηκαν, τον επανεξέλεξαν σε πρώτη δύναμη με 365 ψήφους και μεγάλη διαφορά από τις υπόλοιπες παρατάξεις.

Διεκδικούν ο καθένας για τον εαυτό του τη θέση του προέδρου, με σαφή στόχο τον αποκλεισμό των ταξικών δυνάμεων και την υπονόμευση της αγωνιστικής δράσης του συλλόγου. Σε αυτήν την κατεύθυνση ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ δεν αποδέχτηκαν ούτε την πρόταση για Γενική Συνέλευση, αποδεικνύοντας ότι αυτό που τους φοβίζει πραγματικά είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Να είναι σίγουροι ότι στο τέλος δε θα γλιτώσουν. Ολοένα και περισσότεροι τους παίρνουν χαμπάρι...

Εκπαίδευση και ανεργία

Γρηγοριάδης Κώστας

Στη γνωστή λαθροχειρία ότι δήθεν για την ανεργία φταίει η κακή Παιδεία, καταφεύγει ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Κ. Χατζηδάκης, που, προκειμένου να στηρίξει την ένταση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση παρουσιάζει στοιχεία της Κομισιόν για την ανεργία των πτυχιούχων στη χώρα μας. Σύμφωνα με αυτά, η ανεργία πτυχιούχων στην Ελλάδα είναι 7% κι ακολουθούν Ισπανία, Πολωνία, Ιταλία και Γαλλία που κινούνται γύρω στο 6% (ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 4,6%), ενώ συνολικά η ανεργία στην Ελλάδα είναι 8,6% όπως τη μετρούν τα ευρωεπιτελεία (ο αντίστοιχος ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 7,5%).

Είναι φανερό ότι ο ευρωβουλευτής της ΝΔ δίνει τη δική του ερμηνεία στα ποσοστά ζητώντας «περαιτέρω μεταρρυθμίσεις στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, με στόχο τη σύνδεση των πανεπιστημίων με την παραγωγή», εννοώντας τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής από τον οποίο πηγάζει και η ανεργία. Στην ουσία, όταν μιλάνε για σύνδεση της εκπαίδευσης με την παραγωγή, εννοούν: Η εκπαίδευση να βγάζει πιο φτηνούς αποφοίτους, με ψευτοειδικεύσεις προσαρμοσμένες στις τρέχουσες ανάγκες των επιχειρήσεων, αποφοίτους χωρίς δικαιώματα και χωρίς προσδοκίες για σταθερή δουλιά με δικαιώματα.

Τους πήραμε είδηση...

Κάποιους τους έπιασε ο καημός και με αφορμή κάποια μεμονωμένα περιστατικά παράγωγα του εκμεταλλευτικού συστήματος (χούλιγκανς, περιστατικό στη Βιρτζίνια κ.ά.) πήραν φόρα και γράφουν για... αποκλεισμό της βίας από τις ανθρώπινες κοινωνίες. Τους πείραξε επίσης γιατί ο «Ρ» σχολίασε πως η βία είναι σύμφυτο αυτής της κοινωνίας, αλλά και «μαμή της ιστορίας». Δεν υπάρχει μεγαλύτερη υποκρισία, γιατί η βία στις κοινωνίες που στηρίζουν αυτοί οι καλοθελητές ασκείται μόνιμα με την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Βία είναι η φτώχεια, η ανεργία, η τρομοκρατία στους χώρους δουλιάς, η στέρηση της μόρφωσης, η καταστροφή του περιβάλλοντος, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και ασκείται από τους λίγους πλουτοκράτες με τους νόμους που υπερασπίζονται, στηρίζουν και διαιωνίζουν όλη αυτή την αδικία. Αρα όλοι αυτοί οι «ψευτοευαίσθητοι» και υπερασπιστές της «μη βίας» υπερασπίζονται τη δικτατορία της πλουτοκρατίας που ασκείται με το μανδύα της «δημοκρατίας». Ξέρουμε για ποιον δουλεύουν...

Με το αζημίωτο...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΙ ΗΘΟΣ, ΤΙ ΕΥΓΕΝΕΙΑ, τι μεγαλοψυχία! Η τράπεζα JP Morgan προτίθεται να επαναγοράσει το ομόλογο στο οποίο επένδυσε το ΤΕΑΔΥ, και μάλιστα στην ίδια τιμή, ώστε να μην υπάρξουν απώλειες για το δημόσιο.

Ολα στην αγορά του χρήματος, λοιπόν, μπορούν να διορθωθούν, όλα μπορούν να πάνε καλά, αρκεί να υπάρχει θετική διάθεση και καλές προθέσεις. Η κυβέρνηση, φυσικά, επιχαίρει με την εξέλιξη και μας λέει ...«ούτε γάτα, ούτε ζημιά».

Κι αυτό φυσικά που πρέπει όλοι να καταλάβουμε είναι ότι το όλο σύστημα λειτουργεί θαυμάσια, με εξαίρεση ορισμένες φορές που μπαίνουν στη μέση κάποιοι επιτήδειοι και αποκομίζουν με παράνομο τρόπο κέρδη από τις προμήθειες.

Αυτοί είναι οι «κακοί», ενώ οι διορισμένες διοικήσεις των Ταμείων, οι εγχώριες και ξένες τράπεζες είναι «οι καλοί», που νομιμότατα, θεμιτά και πάντα μέσα «στους κανόνες της αγοράς», κοπιάζουν νύχτα-μέρα για το καλό μας και τις συντάξεις μας.

Φυσικά, η JP Morgan κέρδισε κανονικότατα τεράστια ποσά από την όλη ιστορία και σας βεβαιώνουμε ότι η υπόθεση του ομολόγου δε θα τη «βάλει μέσα» ούτε μισό ευρώ.

Αφήστε που κάτι μας λέει ότι τέτοιες κινήσεις δε γίνονται ...χωρίς ανταλλάγματα. Ποιος ξέρει πού θα δούμε μετά από λίγους μήνες την εν λόγω τράπεζα. Ισως στη θέση ενός «αξιόπιστου» συμβούλου ιδιωτικοποίησης; Ισως σε μια ευνοϊκή θέση αναδόχου; Ισως σε ρόλο προνομιακού μεσάζοντος κρατικής συμφωνίας;

Οπως και να 'χει, όταν θα λήξει τελικά αυτή η υπόθεση στο επικοινωνιακό επίπεδο, τα κρατικά ομόλογα θα συνεχίσουν να διατίθενται μέσω τραπεζών, τα Ταμεία να «προωθούν» τις εισφορές του κοσμάκη στις χρηματαγορές και τα κάθε λογής νόμιμα «τρωκτικά» να μας πουλάνε αέρα και να κερδίζουν εκατομμύρια ευρώ.

Θα μας «μείνει», δηλαδή, το καθεστώς που θεσμοθέτησε (και συνεχίζει να στηρίζει) το ΠΑΣΟΚ και ενισχύει με τους νόμους που ετοιμάζει η Νέα Δημοκρατία.

Γρηγοριάδης Κώστας

Οσο για το μεταξύ τους καυγά: Θα περάσει ως μια ακόμη φάση της ανούσιας προεκλογικής τους κόντρας.

Οι πλασιέ των εταιρειών στις σχολές

Οταν στόχος είναι η υποταγή της ανώτατης εκπαίδευσης στην καλύτερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, κάθε υποστηρικτής και προσκυνητής της πολιτικής αυτής βάζει το δικό του λιθαράκι, από το δικό του «μετερίζι», αποσκοπώντας παράλληλα και στο δικό του άμεσο όφελος. Από αυτή τη θέση και η παράταξη της ΝΔ στα πανεπιστήμια, η ΔΑΠ, διοργανώνει παρασυνέδρια, όπως στο Οικονομικό της Νομικής, με εκλεκτούς καλεσμένους επιχειρήσεις και ανταλλάγματα στους φοιτητές την πιθανή κλήρωση μιας υποτροφίας και την πιθανή πρόσληψή τους σε κάποια από τις εταιρείες - καλεσμένους. Από την ίδια θέση και η παράταξη του ΠΑΣΟΚ, η ΠΑΣΠ διοργανώνει ανάλογες παραημερίδες, με αντίστοιχους εκλεκτούς καλεσμένους, όπως στην περίπτωση του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, με καλεσμένη την «Ακρόπολις Χρηματιστηριακή».

Με τέτοιες φιέστες, ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, καλούν τις επιχειρήσεις να μπουκάρουν και να προωθήσουν τα συμφέροντά τους μέσα στα πανεπιστήμια, στην προκειμένη περίπτωση για να διαφημίσουν τις αξίες της ανταγωνιστικότητας και του ατομισμού, να αλώσουν τη συνείδηση των φοιτητών, να μεταλαμπαδεύσουν το μοντέλο του «πετυχημένου» υποψήφιου εργαζόμενου: φτηνού, ευέλικτου, με πολλές δεξιότητες αλλά χωρίς μόρφωση, χωρίς δικαιώματα, χωρίς απαιτήσεις.

Η χρονική συγκυρία που επιλέγει η ΔΑΠ για να διοργανώσει το σκλαβοπάζαρο της ελπίδας - δυο βδομάδες πριν από τις φοιτητικές εκλογές - δεν είναι τυχαία. Γιατί καλώντας τους φοιτητές να συμμετέχουν και μάλιστα με τα βιογραφικά τους στοιχεία, τους πουλάει κάλπικες υποσχέσεις για το εργασιακό τους μέλλον χειραγωγώντας και εξαγοράζοντας την ψήφο των φοιτητών, τους οποίους καλεί να την ψηφίσουν με αντάλλαγμα την ελπίδα μιας υποτροφίας ή μιας πρόσληψης από κάποια εταιρεία. Ταυτόχρονα, η ΔΑΠ καλλιεργεί το πρότυπο του φοιτητή που κυνηγά λαχανιασμένος προσόντα και δεξιότητες, ενώ την ίδια στιγμή τα πτυχία είναι ήδη υποβαθμισμένα - όπως φαίνεται και από τις ορδές ανέργων πτυχιούχων - και βρίσκονται σε τροχιά ακόμα μεγαλύτερης και γενικευμένης υποβάθμισης. Και όλα αυτά, ενώ παραμένει αναμμένη η σπίθα του αγώνα, ενάντια στην εφαρμογή του «νόμου - πλαισίου», ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16, ενάντια σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης και υποβάθμισης της ανώτατης εκπαίδευσης. Και λίγο πριν κληθούν τα τμήματα να εφαρμόσουν το νέο νόμο - πλαίσιο, τον οποίο έχει ήδη καταδικάσει το φοιτητικό και γενικότερα το λαϊκό κίνημα.

Η απάντηση των φοιτητών στις λογικές της ψεύτικης ελπίδας και στα φαινόμενα εκβιαστικής υφαρπαγής της φοιτητικής ψήφου πρέπει να είναι αυτή που της αξίζει. Και η καλύτερη απάντηση είναι η απομόνωσή της, η απομόνωση των εμπνευστών και προπαγανδιστών της. Απάντηση αγωνιστική, δυναμική, κομμάτι του αγώνα των φοιτητών για το πανεπιστήμιο που ονειρεύονται, που έχουν ανάγκη και διεκδικούν. Απάντηση που πρέπει να δοθεί με το δυνάμωμα και τη μαζικοποίηση της πάλης για ένα πανεπιστήμιο αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, που να παρέχει ολόπλευρη μόρφωση, σπουδές και πτυχία με αξία. Και να αποτυπωθεί στην ανατροπή των συσχετισμών στο φοιτητικό κίνημα, να εκφραστεί στις φοιτητικές εκλογές, ώστε να αντιστοιχηθούν με τη δυναμική των φοιτητικών αγώνων. Με την ενίσχυση της Πανσπουδαστικής Κίνησης Συνεργασίας, για να σταλεί ένα βροντερό μήνυμα αντίστασης στην αντιεκπαιδευτική πολιτική που θέλει τα πανεπιστήμια παραμάγαζα των επιχειρήσεων και τους φοιτητές - πελάτες και αυριανούς αναλώσιμους φθηνούς εργάτες.

Ε. ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ