Παπαγεωργίου Βασίλης

Μήπως, τώρα, μπορείτε να μαντέψετε πώς αντιμετωπίζει η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία του ευρωπαϊκού και αμερικανικού Τύπου και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ τις τελευταίες τραγικές εξελίξεις στην Τουρκία; Σωστά μαντεύετε. Αναδημοσιεύουν σε υποβαθμισμένες θέσεις τις ανακοινώσεις της τουρκικής κυβέρνησης, συμπληρωμένα με... λιτά και... διακριτικά ρεπορτάζ, για τις επιχειρήσεις «διάσωσης» των απεργών πείνας, από τις επίλεκτες δυνάμεις καταστολής...

Το Συμβούλιο της Ευρώπης, ο θεματοφύλακας υποτίθεται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των αξιών της «ενωμένης» Ευρώπης, δε δίστασε να προσφέρει πλήρη κάλυψη στο ανοσιούργημα του καθεστώτος της Αγκυρας και στη «μεταρρύθμιση του σωφρονιστικού συστήματος»!!! Ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, Λόρδος Ράσελ - Τζόνστον, αφού εξέφρασε υποκριτικά τη λύπη του «για την απώλεια ανθρώπινων ζωών στις τουρκικές φυλακές», κατέληξε στο διά ταύτα: Εξέφρασε την κατανόησή του στο ότι «η μεταρρύθμιση του σωφρονιστικού συστήματος στην Τουρκία αποσκοπεί στη βελτίωση των συνθηκών κράτησης και ασφάλειας» μέσα στις τουρκικές φυλακές!!! Βέβαια, δεν μπορεί κανείς να ξεχάσει ότι τα «λευκά κελιά» από την «πολιτισμένη» Ευρώπη και πιο συγκεκριμένα από τη Γερμανία ξεκίνησαν...

Μπορεί ο κ. Αβραμόπουλος να μην έχει ακόμη δώσει όνομα στο υπό ίδρυση κόμμα του. Μπορεί να μην έχει ακόμη δημοσιοποιήσει τις πολιτικές του θέσεις κλπ., κλπ., αλλά έχει αποκτήσει το καθημερινό δημοσιογραφικό του «όργανο». Ποιο είναι; Η «Αυριανή». Ναι, η «Αυριανή», η οποία έχει βγάλει από την προμετωπίδα της το σύνθημα «η εφημερίδα που γκρέμισε τον Καραμανλή» κι έχει γίνει «ανεξάρτητη πολιτική εφημερίδα».

Την παρατηρούμε μέρες τώρα και πρέπει να παραδεχτούμε πως είναι αξιοσημείωτα στοχοπροσηλωμένη στην προβολή του δημάρχου της Αθήνας. Χτες, για παράδειγμα, ο πρωτοσέλιδος τίτλος της σημείωνε: «ΤΑ 'ΧΟΥΝ ΧΑΜΕΝΑ από την επέλαση του Αβραμόπουλου». Και το σχετικό θέμα υπογράμμιζε: «Καίριο χτύπημα στην αλαζονεία των δύο μεγάλων κομμάτων έχει καταφέρει ήδη ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, καθώς η συνεχώς αυξανόμενη επιρροή του στην ελληνική κοινωνία εξελίσσεται σε εφιάλτη για Χαριλάου Τρικούπη και Ρηγίλλης. Με έκδηλο πολλές φορές το στοιχείο του πανικού, ο δικομματισμός αναζητά εναγωνίως τρόπο αποτελεσματικής αναχαίτισης της δυναμικής του Δημήτρη Αβραμόπουλου».

Αϊντε τώρα, τι να πεις... Μας προέκυψε και η «Αυριανή», ως πολέμιος του δικομματισμού...

Πάντως, αν σας παραξενεύει η «σύμπλευση», σκεφθείτε το καλύτερα. Στην πραγματικότητα, κάθε άλλο παρά παράξενη είναι. Για τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος πρόκειται.

Πάντως, τ' ακούσαμε κι αυτό και... απορούμε πως δεν το 'χαμε σκεφθεί. Στον μεγαλύτερο πολέμιο του δικομματισμού μπορεί να αναδειχτεί ο Δ. Αβραμόπουλος. Ισως και στον παράγοντα εκείνο που θα βάλει ένα τέλος σ' αυτή την ιστορία. Και, μάλιστα, μπορεί να το κάνει με δυο τρόπους: Είτε να λειτουργήσει ως μοχλός συνεννόησης και συναίνεσης μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ - άλλωστε οι πολιτικές διαφορές τους είναι πλέον αμελητέες - οπότε δε θα έχουμε δικομματισμό, αλλά... μονοκομματισμό. Είτε, αναδεικνυόμενος, ως ένας τρίτος πόλος, που θα συνεργάζεται πότε με τον έναν και πότε με τον άλλον, οπότε δε θα έχουμε πάλι δικομματισμό, αλλά... τρικομματισμό.

Τι είπατε; Ποια η διαφορά, αφού η ίδια αντιλαϊκή πολιτική, έτσι ή αλλιώς, θα εφαρμόζεται; Δίκιο έχετε, αλλά για... πολέμιο του δικομματισμού γράφουμε παραπάνω, όχι και της πολιτικής του...

Υ.Γ. Μπορεί, βέβαια, και να «σκάσει» ως «φούσκα», χωρίς να πετύχει τίποτε, αλλά αυτό είναι το απαισιόδοξο σενάριο...