ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 22 Δεκέμβρη 2010
Σελ. /40
Με το βλέμμα στην ανατροπή

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κροκοδείλια δάκρυα για το δημόσιο χαρακτήρα των αστικών συγκοινωνιών χύνει η ηγεσία του υπουργείου Μεταφορών προκειμένου να «καλοπιάσει» τους εργαζόμενους ώστε να σταματήσουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις και να αποδεχθούν τη σφαγή των δικαιωμάτων τους. «Το σημαντικό είναι να παραμείνουν οι συγκοινωνίες δημόσιες» δηλώνει σε κάθε ευκαιρία ο γγ του υπουργείου Μεταφορών, Χ. Τσιόκας, επιχειρώντας μάλιστα να πείσει ότι τάχα «είναι στην ίδια όχθη με τους εργαζόμενους». Είναι θρασύτατη πρόκληση και απύθμενη υποκρισία να εμφανίζεται η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπέρ του δημόσιου χαρακτήρα των συγκοινωνιών, όταν είναι η ίδια που μαζί με τη γαλάζια διακυβέρνηση έχουν ιδιωτικοποιήσει τις αεροπορικές, τις ακτοπλοϊκές, τις χερσαίες και τις σιδηροδρομικές μεταφορές, ενώ προχωρούν και σε ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών, ξεκινώντας από τον έλεγχο των εισιτηρίων, αυξάνοντας ταυτόχρονα την τιμή τους κατά 30%-50%. Οι εργαζόμενοι έχουν αντιληφθεί ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ, αλλά πολύ σύντομα θα επανέλθει και στο όνομα της «μη απόλυσης» θα αξιώνει νέα σφαγή των δικαιωμάτων τους και -γιατί όχι- και την ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών. Αρα πρόκειται για έναν ταξικό πόλεμο διαρκείας στον οποίο δεν έχει κανένα νόημα ο αγώνας για το πόσο θα χάνουν κάθε φορά. Αντίθετα αυτό που έχει σημασία είναι η ριζική αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, που θα θέσει το ζήτημα της εξουσίας προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων.

Να σωθεί η εκμετάλλευση

«Οχι στο ξεπούλημα των χρυσαφικών. Ναι στις μακροχρόνιες αποδοτικές μισθώσεις. Δεν πουλάμε, εκμεταλλευόμαστε». Πρόκειται για δήλωση του εκπροσώπου Τύπου του ΛΑ.Ο.Σ. σχετικά με τις «αποκρατικοποιήσεις εξπρές». Οσο κομψά κι αν το θέτει βεβαίως το ζήτημα, το αποτέλεσμα παραμένει ίδιο, να παραδοθεί γη και ύδωρ στο κεφάλαιο για την άντληση νέων κερδών. Ολες οι κατά καιρούς προτάσεις του ΛΑ.Ο.Σ. εκεί ακριβώς αποσκοπούν, π.χ. επέκταση χρονικά των συμβάσεων εκμετάλλευσης έργων, διοδίων κλπ., κατάργηση των ελέγχων, μηδενική φορολόγηση επιχειρήσεων και πολλά ακόμα που κάνουν την πλουτοκρατία να τρίβει τα χέρια της από ικανοποίηση για τις επιδόσεις των πολιτικών της εκπροσώπων.

Η λέξη - κλειδί είναι το «εκμεταλλευόμαστε». Ακριβώς, να εκμεταλλεύονται λίγοι την περιουσία που θα έπρεπε να ανήκει στους πολλούς - δρόμους, λιμάνια, βουνά, ακτές, όλα! Να εκμεταλλεύονται λίγοι την εργασία των πολλών. Να βάζουν στην τσέπη τον πλούτο που ένας ολόκληρος λαός παράγει και σ' αυτόν να μην απομένει ούτε ένα ψίχουλο για να καλύψει στοιχειώδεις του ανάγκες. Αυτή είναι η ουσία. Αυτό υπερασπίζεται ο ΛΑ.Ο.Σ., ασχέτως αν παίζει με τις λέξεις για να συσκοτίσει την αντιλαϊκή αντιδραστική πολιτική που πρεσβεύει.

Δηλητήριο για τους εργαζόμενους

«Οσο βαθαίνει η κρίση, τόσο η απόγνωση θα μετατρέπεται σε διαδήλωση και συλλαλητήριο. Κάτι που οδηγεί σε περαιτέρω ύφεση και σφράγισμα καταστημάτων, με συνέπεια νέες απολύσεις και ανατροφοδότηση της ύφεσης. Το μυστικό για να βγούμε από την κρίση δεν είναι να απεργούμε περισσότερο, αλλά να δουλέψουμε περισσότερο»...

Είχε δεν είχε το έριξε πάλι το δηλητήριό του στους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα ο ΛΑ.Ο.Σ. Σε λίγο θα ισχυριστεί ότι αυτοί φταίνε εξαρχής για το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης. Σε κάθε περίπτωση, ας ψάξει να διοχετεύσει αλλού τη λάσπη που του περισσεύει, στο εργατικό λαϊκό κίνημα δεν «κολλάει». Οι εργαζόμενοι ξέρουν πού οφείλεται η κρίση, ξέρουν ποιος ευθύνεται και πολύ γρήγορα ακόμα περισσότεροι θα συνειδητοποιήσουν και πού βρίσκεται η διέξοδος από τη σκοπιά των δικών τους συμφερόντων. Και βρίσκεται εκεί απ' όπου ο ΛΑ.Ο.Σ. τους καλεί να απομακρυνθούν. Γιατί ανήκει στις δυνάμεις εκείνες που θέλουν διέξοδο τέτοια, που να διασφαλίζει τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, αφήνοντας το λαό «γυμνό» από κάθε δικαίωμα.

Βαστάζοι της κυβερνητικής πολιτικής

Το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων ανακοίνωσε πρόσφατα την πρόσληψη 53 γιατρών και 232 νοσηλευτών με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, διάρκειας δύο ετών για την κάλυψη αναγκών κυρίως Μονάδων Εντατικής Θεραπείας.

Δεν έφτασε που η κυβέρνηση επαναλαμβάνει την ίδια πρακτική για τις ΜΕΘ - δηλαδή να προσλάβει συμβασιούχους αντί για μόνιμο προσωπικό - ήρθε και η ηγεσία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ) να συνδράμει την αντιλαϊκή πολιτική της. Ετσι χτες σε συνάντηση της ΠΟΕΔΗΝ με τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδου η ηγεσία της παράταξης ζήτησε να μην είναι δύο χρόνια η σύμβαση, αλλά 18 μήνες. Και τούτο γιατί με τα δύο χρόνια οι εργαζόμενοι αποκτούν το δικαίωμα της μονιμοποίησης!

Κι ύστερα λένε ότι υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζόμενων. Τελικά, είναι βαστάζοι της κυβερνητικής πολιτικής, που με την πρακτική τους έρχονται σε αντίθεση με τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων.


Αχαλίνωτη υποκρισία...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΣΥΝΙΣΤΟΥΜΕ ΜΕΓΑΛΗ, πολύ μεγάλη προσοχή, σε όσους αυτές τις μέρες θα κινηθείτε στην πλατεία Συντάγματος και στους δρόμους πέριξ του Κοινοβουλίου: Γλιστράει!!!

Οχι, δεν πρόκειται για ακραίο καιρικό φαινόμενο τοπικού παγετού, ούτε έγινε καμία καραμπόλα ανάμεσα σε φορτηγά που μετέφεραν λάδια και άλλα γλιστερά υλικά...

Απλά, οι δρόμοι είναι γεμάτοι από τα δάκρυα των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, που δε θέλουν μεν, πρέπει όμως να ψηφίσουν σήμερα τον προϋπολογισμό του 2011 για το καλό της χώρας και τη διάσωση της πατρίδας.

Δεν μπορούμε να πούμε, οποιαδήποτε σαπουνόπερα, αισθηματική νουβέλα, παλιά ελληνική ταινία ή συγκινησιακό μυθιστόρημα υπέπεσε ποτέ στην αντίληψή τους, το έχουν μεταφέρει στο βήμα της Βουλής.

Ο ένας ψηφίζει τον προϋπολογισμό για «να μπορεί να κοιτάξει τα παιδιά του στα μάτια», ο άλλος για την «περήφανη ψυχή του Ελληνα», ο τρίτος για τον «ελληνικό πολιτισμό», κάποιος ακόμη για το «αθάνατο ελληνικό φιλότιμο»...

Κανείς τους δεν το κάνει για τα συμφέροντα που πραγματικά εκφράζει αυτός ο προϋπολογισμός. Ποτέ δε θα έκαναν κάτι τέτοιο για τις επιδιώξεις των τραπεζών, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών.

Αντίθετα, όλοι τους δουλεύουν για το συμφέρον της χώρας και κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν στη δύσκολη συγκυρία...

Σε αντίθεση, φυσικά, με τους οδηγούς του Μετρό, των Λεωφορείων και των Τρόλεϊ που το μόνο πράγμα που έχουν στο μυαλό τους είναι το πώς θα καταστρέψουν το ελληνικό εμπόριο και πώς θα εμποδίσουν τον κόσμο να ψωνίσει.

Εάν δεν το γνωρίζετε, αυτά τα σωματεία δεν απεργούν λόγω της απαξίωσης των μέσων μαζικής μεταφοράς και της παράδοσης κάθε κερδοφόρου μέρους τους στους ιδιώτες. Οχι.

Είναι μια εμμονή που έχουν ...ενάντια στον καταναλωτισμό, που τους οδηγεί σε αυτές τις κινητοποιήσεις.

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Συγχωροχάρτι» στον καπιταλισμό

Το ιδεολόγημα περί «κατοχής» της χώρας από το ΔΝΤ και την ΕΕ, καθώς και άλλες αντιεπιστημονικές και βαθιά αντιδραστικές ερμηνείες για τα αίτια της καπιταλιστικής κρίσης, αναπαράγει η ιεραρχία της Εκκλησίας σε ανακοίνωση που μοιράστηκε στους πιστούς την περασμένη Κυριακή. Οι διάφοροι προπαγανδιστές της κυβέρνησης και των συμμάχων της εστίασαν την όποια κριτική τους στο αν δικαιούται η Εκκλησία να παρεμβαίνει σε πολιτικά ζητήματα. Η στάση τους είναι υποκριτική και επιτείνει τον αποπροσανατολισμό του λαού. Το θέμα δεν είναι αν η Εκκλησία έχει δικαίωμα να εκφράζει άποψη, αλλά το περιεχόμενο αυτής της άποψης. Στο συγκεκριμένο ζήτημα, όσοι σήκωσαν τους τόνους για το ρόλο της Εκκλησίας, καθόλου δεν διαφοροποιούνται από τον πυρήνα της άποψης που αυτή εκφράζει. Ισα ίσα που αποτελεί βολική τοποθέτηση για αποπροσανατολισμό του λαού, που «βγάζει λάδι» την κυβέρνηση και την πλουτοκρατία. Αλλωστε η Εκκλησία με τον καπιταλισμό είναι.

Τα περί «κατοχής» και μάλιστα με τον τρόπο που σερβίρονται στο λαό, ο οποίος αναγορεύεται σε υπαίτιο για τις «παθογένειες της κοινωνίας», λόγω της «ευμάρειας» και της «καλοπέρασης», όπως λέει η ιεραρχία, στόχο έχουν να ενοχοποιήσουν τα λαϊκά στρώματα για τη σημερινή βαρβαρότητα και να εξωραΐσουν τη στρατηγική υπηρέτησης του κεφαλαίου, που με συνέπεια προώθησαν και προωθούν τα κόμματα της πλουτοκρατίας, σύμμαχος των οποίων είναι η Εκκλησία. Συγκαλύπτεται ακόμα ότι η συμφωνία με την τρόικα είναι στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης και απόρροια των επιλογών της αστικής τάξης σε σχέση με τη συμμετοχή της χώρας στους διεθνικούς καπιταλιστικούς οργανισμούς. Τις επιλογές αυτές πάντα ευλογούσε και συνεχίζει να ευλογεί η διοίκηση της Εκκλησίας.

Η γραπτή παρέμβαση της Ιεραρχίας επιχειρεί να ιδιοποιηθεί την αυξανόμενη λαϊκή οργή και να τη χειραγωγήσει, ώστε να λειτουργήσει στα όρια του εκμεταλλευτικού συστήματος. Επιδίωξή της είναι να διασωθεί το μείζον, που είναι η μη αμφισβήτηση της ουσίας του καπιταλιστικού συστήματος και να διαιωνιστεί η υποταγή του λαού στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η ιεραρχία της Εκκλησίας αντιστρέφει την πραγματικότητα για να κρύψει τις αιτίες της κρίσης και κυρίως να συσκοτίσει τη διέξοδο για το λαό. Γίνεται λόγος για «κατοχή», κάτι σαν ανωτέρα βία και μ' αυτόν τον τρόπο επιδιώκεται να κρυφτεί ο πρωταγωνιστικός ρόλος της κυβέρνησης και των συμμάχων της στη διεύθυνση του πολέμου που διεξάγει η πλουτοκρατία σε βάρος του λαού.

Η πραγματική «κατοχή» που υπήρχε προ μνημονίου και τρόικας και συνεχίζει να υπάρχει εντεινόμενη, είναι αυτή της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, της ταξικής εκμετάλλευσης που παράγει το καπιταλιστικό σύστημα και σε συνθήκες ιμπεριαλισμού παίρνει όλο και περισσότερο τα χαρακτηριστικά της βαρβαρότητας και το γεγονός ότι μια χούφτα μεγαλοεπιχειρηματιών καρπώνονται τον πλούτο που παράγει ο λαός. Είναι το αλυσόδεμα της εργατικής τάξης στην ακόρεστη κερδοφορία του κεφαλαίου και η υποταγή των σύγχρονων λαϊκών αναγκών στη δίψα και ανάγκη των καπιταλιστών να κάνουν ολοένα και πιο φτηνή την εργατική δύναμη. Στη βάση αυτή, η Ιερά Σύνοδος δίνει συγχωροχάρτι στους ενόχους και επιχειρεί να ενοχοποιήσει τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, δηλαδή τις δυνάμεις εκείνες που έχουν το ιστορικό καθήκον να ανατρέψουν το σύστημα της εκμετάλλευσης, το οποίο υπηρετεί η ιεραρχία, μαζί με τα κόμματα του κεφαλαίου.


Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ