"Τεχνικούς συντονιστές" ετοιμάζεται να προσλάβει το Εθνικό Ινστιτούτο Εργασίας, στο πλαίσιο της προώθησης των "Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης" (ΤΣΑ), σε εφτά περιοχές της χώρας.

Το έργο των συντονιστών θα είναι η τεχνική ανάλυση και διοικητική υποστήριξη των ΤΣΑ, η οργάνωση και στήριξη του "κοινωνικού διαλόγου", η επίλυση διαφόρων προβλημάτων, η προετοιμασία για την υπογραφή των ΤΣΑ και η σύνταξη εκθέσεων για την πρόοδο των ΤΣΑ. Αυτοί οι συντονιστές θα είναι και σύμβουλοι στις "ομάδες διοίκησης έργου", οι οποίες θα αναλάβουν το συντονισμό των ΤΣΑ.

Για άλλη μια φορά φαίνεται η πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει με πολύ γρήγορους ρυθμούς τα ΤΣΑ. Αυτή η "αγωνία" δείχνει πόσο σημαντικά τα θεωρούν για να περάσουν τα αντεργατικά σχέδιά τους και πόσο πιέζει η ΚΟΜΙΣΙΟΝ για να "τελειώσουν τα ψέματα".

Το 1996 τα περισσότερα υπουργεία χορήγησαν κάποιες αυξήσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ μέσω των διαφόρων επιδομάτων. Φυσικά δεν τους είχε πιάσει ο πόνος για τους δημοσίους υπαλλήλους. Ο λόγος ήταν ότι ήθελαν με τον τρόπο αυτό να εξευμενίσουν, ή μάλλον να επιχειρήσουν να εξαγοράσουν τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, ώστε οι κομματικοί συνδικαλιστές στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ να στηρίξουν τον Σημίτη, ενώ από την άλλη γνώριζαν ότι προχωρούν σε εκλογές...

Ο στόχος, σε ό,τι αφορά αρχικά το συνέδριο και αργότερα τις εκλογές, στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, όποτε αποφάσισαν ότι φέτος είναι η χρονιά του συμψηφισμού. Καμία αύξηση στις ΔΕΚΟ, λέει τώρα το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας. Αυξήσεις και μάλιστα μεγάλες πήραν πέρσι.

Είναι ακριβώς η περίπτωση της "στυμμένης λεμονόκουπας", που λέμε...

Ισως, πολλοί νομίζουν ότι το ιδιαίτερα έντονο και πολύμορφο ενδιαφέρον της ελληνικής και της ιταλικής κυβέρνησης, για τις εξελίξεις στην Αλβανία, οφείλεται στο γεγονός της γειτνίασής τους και μόνο. Αντε και στην ελληνική μειονότητα, που ζει στο νότο κυρίως αυτής της χώρας, για τη δική μας κυβέρνηση.

Η αλήθεια, όμως, είναι λίγο διαφορετική. Το ενδιαφέρον, τόσο των Ελλήνων όσο και των Ιταλών κυβερνώντων οφείλεται, πρώτα και κύρια, στην ύπαρξη και τη δράση στη γειτονική μας χώρα αντίστοιχων οικονομικών συμφερόντων, όπως και σε ακόμη μεγαλύτερους σχετικούς στόχους και προοπτικές. Ηδη, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, οι ιταλικές επενδύσεις στην Αλβανία έφταναν το 1994, στο 50% του συνόλου των ξένων επενδύσεων και οι ελληνικές - δεύτερες στη σειρά - στο 22%.

Αλλωστε, το τέτοιο ενδιαφέρον έχει εκδηλωθεί από χρόνια και παρά τα όσα λέγονταν περί βοήθειας στον αλβανικό λαό, ο πραγματικός στόχος του ήταν και παραμένει η πολύμορφη στήριξη και ενίσχυση των επιχειρηματιών, φορέων της περιβόητης οικονομικής διείσδυσης. Απόδειξη γι' αυτό, το γεγονός πως για τις ελληνικές επενδύσεις στην Αλβανία ισχύει ο περί κινήτρων νόμος 1892/90, όπως ακριβώς, αν αυτές γίνονταν στην Ελλάδα..!

Πολλά και διάφορα λένε οι παράγοντες της κυβέρνησης, αλλά και των τραπεζικών ή των επιχειρηματικών κύκλων, όταν θέλουν να δικαιολογήσουν την εφαρμοζόμενη, σκληρή εισοδηματική πολιτική ή τις άγριες περικοπές των δημοσίων δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα ή την περιβόητη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Ενα μόνο αποφεύγουν συστηματικά να αναφέρουν και αυτό είναι, βέβαια, ο πραγματικός και πρώτιστος στόχος των αντιλαϊκών αυτών πολιτικών. Ποιο είναι αυτό; Η μείωση και μάλιστα, με δραστικούς ρυθμούς του εργασιακού κόστους ή του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, όπως λένε οι ειδικοί. Ενός δείκτη, δηλαδή, αρκετά αποκαλυπτικού, για την πορεία των εργατικών εισοδημάτων.

Τα σχετικά, λοιπόν, στοιχεία αναφέρουν, ότι το κόστος αυτό ανέρχονταν ανά μονάδα προϊόντος στο 10% το 1996, φέτος θα πέσει στο 7,1% και το 1998 θα μειωθεί ακόμη παραπέρα και θα βρεθεί στο 3,7%. Οπως, ο καθένας καταλαβαίνει, την ακριβώς αντίστροφη πορεία και μάλιστα, με ακόμη μεγαλύτερους ρυθμούς, έχουν τα κέρδη των επιχειρηματιών και της οικονομικής ολιγαρχίας γενικότερα.

"Εκκληση" στην κυβέρνηση "να λάβει μέτρα" για τη... σωτηρία των ελληνικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην Αλβανία, έκανε προχτές ο γενικός γραμματέας του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Αθήνας (ΕΒΕΑ). Και το επιχείρημά του; Ακουσον - άκουσον: "Αφού εσείς, κύριοι των τελευταίων κυβερνήσεων μας ωθούσατε και μάλιστα με κίνητρα, να διεισδύσουμε στην αγορά της Αλβανίας, βοηθήστε μας τώρα!". Αραγε, τα κέρδη τους από τη δραστηριοποίησή τους τόσα χρόνια στη γείτονα χώρα, στην οποία σήμερα ο λαός εξεγείρεται ενάντια στην εξαθλίωση, τα μοιράζονταν με κανέναν; Οχι, βέβαια. Οι ζημιές, όμως, είναι άλλο πράγμα. Αυτές πρέπει να τις πληρώνουμε όλοι...!

Χωρίς καν μια ελάχιστη τιμή εκκίνησης των προσφορών θα προχωρήσει η κυβέρνηση, μαθαίνουμε, τη διαδικασία ιδιωτικοποίησης της Τράπεζας Κεντρικής Ελλάδας. Προφανώς, αυτοί, δε θέλουν απλώς να "αποκρατικοποιήσουν", βιάζονται να ξεπουλήσουν όσο - όσο. Να φανταστεί κανείς, ότι μέχρι και τα χαλιά, που πουλάνε με δημοπρασία στην τηλεόραση, έχουν τιμή εκκίνησης!