Αύξηση του «εκλογικού επιδόματος» που παίρνουν οι εργαζόμενοι στους δήμους οι οποίοι θα απασχοληθούν τη μέρα των εκλογών, ζήτησε χτες η πλειοψηφία της ΠΟΕ ΟΤΑ από τον υπουργό Εσωτερικών, Σπ. Φλογαΐτη. Ενα από τα επιχειρήματα της πλειοψηφίας ήταν ότι φέτος δε δόθηκαν αυξήσεις στους μισθούς.
Η πλειοψηφία της ΠΟΕ - ΟΤΑ σηκώνει το ζήτημα των αυξήσεων που «καίει» τους εργαζόμενους, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, εγκλωβίζοντας όμως τους εργαζόμενους στη λογική των επιδομάτων. Κρύβονται έτσι οι πολιτικές ευθύνες των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που χρόνια τώρα εφαρμόζουν εισοδηματική πολιτική λιτότητας. Οι ευθύνες της ίδιας της πλειοψηφίας της ΠΟΕ ΟΤΑ, η οποία, αν ενδιαφερόταν πραγματικά για τις ανάγκες των εργαζομένων, θα προχωρούσε στην οργάνωση του αγώνα τους για τη διεκδίκηση μισθών που ανταποκρίνονται σε αυτές. Αντί για αυτό επιλέγει να αποδεχτεί το πάγωμα των μισθών και των συντάξεων, τις αυξήσεις ψίχουλα που συνυπογράφουν οι αντίστοιχες δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού στη ΓΣΕΕ, τη διαιώνιση του καθεστώτος ομηρίας των χιλιάδων συμβασιούχων στο Δημόσιο, τη γενίκευση των ελαστικών μορφών εργασίας στους δήμους και όχι μόνο.
Ταυτόχρονα, στηρίζει την επιδοματική πολιτική, αρθρώνοντας αιτήματα όπως το συγκεκριμένο, η οποία ενισχύει τους πελατειακούς μηχανισμούς, διαιρεί τους εργαζόμενους και τους κρατά δέσμιους των κομμάτων της εξουσίας, για μια χούφτα ψίχουλα. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται πόσο αποπροσανατολιστικά λειτουργεί ο κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός για τους εργαζόμενους, επιχειρώντας να τους εγκλωβίζει σε διλήμματα που καμία σχέση δεν έχουν με τις πραγματικές τους ανάγκες.
Και από αυτό το γεγονός οι εργαζόμενοι μπορούν να βγάλουν συμπεράσματα για το ρόλο των δυνάμεων του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Να καταδικάσουν τις τακτικές αποπροσανατολισμού που χρησιμοποιούν. Αποδυναμώνοντας τα κόμματα του κεφαλαίου - των οποίων είναι μέρος οι δυνάμεις αυτές - και ενισχύοντας το ΚΚΕ.
Το θράσος τους ξεπερνά κάθε όριο. Ο λόγος για το εργοδοτικό ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων του Ινστιτούτου Φαρμακευτικής Ερευνας και Τεχνολογίας (ΙΦΕΤ), που με ανακοίνωσή του ισχυρίζεται πως «πάγια θέση του Σωματείου είναι η διασφάλιση εργασίας για όλους». Ανακοίνωση που ήρθε λίγες μόνο μέρες μετά την απόλυση έξι εργαζομένων - πέντε με συμβάσεις έργου και ένας με σύμβαση ορισμένου χρόνου - από τη διοίκηση του ΙΦΕΤ, στην οποία το εργοδοτικό σωματείο, στην ουσία, συμφώνησε! Το μέλος της διοίκησης του Σωματείου, Α. Κωνσταντινόπουλος (ΠΑΣΚΕ), κατέθεσε, στην εκδίκαση της υπόθεσης στο δικαστήριο, ότι ο τζίρος της εταιρείας έχει μειωθεί και δεν μπορεί να «αντέξει» τόσους εργαζόμενους.
Αλλά το θράσος του εργοδοτικού, κυβερνητικού συνδικαλισμού, δε σταματά εκεί. Στην ίδια ανακοίνωση το ΔΣ του Σωματείου του ΙΦΕΤ, θεωρεί ότι η ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Φαρμακευτικών και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας (ΟΕΦΣΕΕ) - με την οποία κατήγγειλε και αποκάλυπτε αυτή την απαράδεκτη τακτική του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων - αποτελεί ... «δυσάρεστη έκπληξη»! Εχουν το θράσος δηλαδή, να τολμούν να ασκούν κριτική στην ταξική Ομοσπονδία επειδή έκανε το αυτονόητο και υπερασπίστηκε το δικαίωμα των εργαζομένων στην ίδια τους την εργασία. Πάει, όμως, πολύ να επιτίθενται στην ταξική Ομοσπονδία αυτοί οι οποίοι όχι μόνο συνέβαλαν και στήριξαν τις πολιτικές που μετατρέπουν τους εργαζόμενους σε αναλώσιμο είδος αλλά και ανοιχτά φανερώνουν ότι αυτό για το οποίο αγωνιούν είναι τα έσοδα της εργοδοσίας.
Οι εργαζόμενοι, τώρα, πριν την κάλπη, πρέπει να κρίνουν τις δυνάμεις του δικομματισμού και από αυτές τις πρακτικές τους...
Είναι και ...συμβολική, θα λέγαμε, αν και είμαστε βέβαιοι πως δεν ήταν αυτός ο στόχος των συντακτών της.
Γιατί κάθε γήπεδο (ποδοσφαίρου ή άλλου αθλήματος) που κατασκευάζεται είναι «δεμένο» με κάποιο εμπορικό κέντρο. Οπως και ο αθλητισμός, γενικώς, είναι συνδεδεμένος με την εμπορευματοποίηση.
Αυτή πάλι, με τη σειρά της, είναι «δεμένη» με το κέρδος, οπότε και ο αθλητισμός είναι δεμένος με το κέρδος, όπως και όσοι εμπλέκονται με αυτόν με οποιονδήποτε τρόπο.
Κι αν δεν αποδεχθούν να υπηρετούν το κέρδος, τότε το «σύστημα» τούς ξερνάει ως ...μη επαγγελματίες, «παλαιολιθικούς» ή ποιος ξέρει τι άλλο.
Οσο για το δικαίωμα των ανθρώπων στον αθλητισμό, των απλών καθημερινών ανθρώπων που δικαιούνται να έχουν αναβαθμισμένη ποιότητα ζωής και υγείας, αυτό φαίνεται πως ...δεν «κολλάει» με το κέρδος.
Μόνο όταν το «δικαίωμα» γίνει και αυτό «εμπόρευμα», μπορούν να το αντιληφθούν κι, ίσως, μας κάνουν τη ...χάρη να το αναπτύξουν (με το αζημίωτο, φυσικά).
Εως τότε, εμείς οφείλουμε να είμαστε καλοί τηλεθεατές αγώνων (και να παρακολουθούμε και τις ενδιάμεσες διαφημίσεις), ή, ακόμη καλύτερα, φανατικοί των γηπέδων και, ει δυνατόν, των προέδρων...
ΤΙ ΔΩΡΑΚΙ κι αυτό από την ...Ευρωπαϊκή Ενωση! Δωρεάν, λέει, σήμερα τα μέσα Μαζικής Μεταφοράς, λόγω της «Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Μετακίνησης». Ευχαριστούμε Βρυξέλλες...
Αυτό που δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε είναι το γιατί πρέπει να πληρώνουμε πανάκριβα τις υπόλοιπες μέρες...
Από την άλλη βέβαια ...τι να συζητάμε! Υπάρχει ποτέ περίπτωση η Ευρωπαϊκή Ενωση των μονοπωλίων να ανησυχήσει πραγματικά για το περιβάλλον ή για τις λαϊκές ανάγκες; Δεν υπάρχει...