ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 24 Μάρτη 2004
Σελ. /32
Μια ακόμη απόδειξη

Γρηγοριάδης Κώστας

Πριν από δέκα περίπου χρόνια, όταν η τότε κυβέρνηση Α. Παπανδρέου, που αναδείχτηκε από τις εκλογές του 1993, συνέχισε στην ίδια πολιτική με αυτή της προηγούμενης του Κ. Μητσοτάκη -παρά τα όσα αντίθετα έλεγε προεκλογικά - η ηγεσία της ΝΔ κατηγορούσε το ΠΑΣΟΚ, ότι κλέβει την πολιτική και το πρόγραμμά της. Η κριτική έγινε περισσότερο έντονη, όταν την πρωθυπουργία ανέλαβε ο Κ. Σημίτης και, κάτω από τη σημαία του εκσυγχρονισμού, κλιμακώθηκε ακόμη περισσότερο η αντιλαϊκή πολιτική της σκληρής μονόπλευρης λιτότητας, των αποκρατικοποιήσεων, των κάθε λογής «απελευθερώσεων», των αντεργατικών διαρθρωτικών αλλαγών (εργασιακές σχέσεις, ασφαλιστικό), της εμπορευματοποίησης της Παιδείας, της Υγείας, κλπ, κλπ.

Σήμερα, δυο μόνο βδομάδες μετά την αλλαγή φρουράς στη διακυβέρνηση της χώρας, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ έρχονται και λένε τα ίδια ακριβώς, που έλεγαν τότε τα στελέχη της ΝΔ. «"Μας κλέβουν την ορολογία, μας κλέβουν τα συνθήματα, αντιγράφουν λέξεις και φράσεις με συγκεκριμένο περιεχόμενο" εκτιμούσαν προχτές το μεσημέρι τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ακούγοντας τον πρωθυπουργό να κάνει λόγο για "κυβέρνηση όλων των Ελλήνων", για συμμετοχή, σύνθεση, συναίνεση, γόνιμο διάλογο, δημοκρατικές διαδικασίες» (από τα προχτεσινά «Νέα»).

Το γεγονός, πέρα από την αστεία πλευρά του, αποτελεί κυρίως μια ακόμη απόδειξη της συμπόρευσης των δυο μεγάλων κομμάτων. Οχι μόνο, σε ό,τι αφορά στο περιεχόμενο της αντιλαϊκής τους πολιτικής, αλλά και στις μορφές υλοποίησης και εφαρμογής της.

Οταν πανηγυρίζουν οι μεν...

Σε απόλυτη συγχορδία οι εμποροβιομήχανοι και η ηγεσία της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) - γνωστή για την ευθυγράμμισή της με την εκ διαμέτρου αντίθετη στα συμφέροντα των χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων εμπόρων νεοφιλελεύθερη πολιτική - επιδοκίμασαν τις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή. Και όταν «τρίβουν τα χέρια τους» οι εμποροβιομήχανοι και οι διάφορες ευθυγραμμισμένες με τα συμφέροντά τους συνδικαλιστικές ηγεσίες, είναι επόμενο ότι ο λαός, οι μισθωτοί, οι αυτοαπασχολούμενοι, η μικρομεσαία αγροτιά και οι συνταξιούχοι δεν έχουν κανένα λόγο να πανηγυρίζουν. Αντίθετα, έχουν κάθε λόγο να αφυπνίζονται και να συσπειρώνονται για νέες αταλάντευτες μάχες διεκδίκησης, νέους αγώνες αντίστασης σε όσα ακόμα τους επιφυλάσσει και η νέα κυβέρνηση.

Ο ρόλος του ΣΥΝ

Η συνεργασία του ΣΥΝ με κινήσεις και ομάδες «δεν επέδειξε κάποια ιδιαίτερη δυναμική ούτε άλλαξε τους συσχετισμούς εντός της Αριστεράς σε σχέση με το ΚΚΕ, όπως υποστηρίχτηκε στη φάση της συγκρότησής του». Το προαναφερόμενο απόσπασμα είναι από την εισήγηση στην ΚΠΕ του ΣΥΝ της μειοψηφούσας άποψης στην Πολιτική Γραμματεία του. Και το δημοσιεύουμε επειδή ομολογεί με σαφήνεια αυτό, το οποίο έχουμε αποκαλύψει από την πρώτη στιγμή. Ο βασικός στόχος της συγκρότησης του «Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς» (ΣΥΡΙΖΑ), ήταν η αλλαγή των συσχετισμών εντός της Αριστεράς, «σε σχέση με το ΚΚΕ». Τον ίδιο ακριβώς στόχο εξυπηρετούσε και εξυπηρετεί και η «επίθεση ενότητας» της ηγεσίας του ΣΥΝ.

Και, βέβαια, ίσως κάποιοι αναρωτηθούν, γιατί να μην έχει ο ΣΥΝ τον προαναφερόμενο στόχο. Δε λέμε κάτι τέτοιο. Είναι δικαίωμα της ηγεσίας του ΣΥΝ ή του ΣΥΡΙΖΑ να έχουν όποιο στόχο θέλουν. Οπως είναι δικαίωμα του όποιου τρίτου - και δικό μας - να κρίνουμε τους στόχους αυτούς και, πρωτίστως, τον πολιτικό τους προσανατολισμό και περιεχόμενο. Σημειώνουμε και πάλι, λοιπόν, ότι ο στόχος της «αλλαγής των συσχετισμών εντός της Αριστεράς, σε σχέση με το ΚΚΕ» είναι συνώνυμος ουσιαστικά, με τον ευνουχισμό της ελληνικής αριστεράς από τον αντιιμπεριαλιστικό και αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό της, από οποιοδήποτε ανατρεπτικό χαρακτηριστικό της. Αυτή είναι η αλήθεια και αυτός είναι ο ρόλος του ΣΥΝ.

Εύγλωττη σιωπή...

Η σιωπή είναι χρυσός, λέει το γνωστό γνωμικό. Και, πράγματι, πολλές φορές έτσι είναι. Οχι πάντοτε όμως. Προχτές, αργά το βράδυ, με παρέμβασή της στη Βουλή, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, ζήτησε από τον Κ. Καραμανλή και την κυβέρνηση, να πάρουν σαφή και ξεκάθαρη στάση σε δυο κρίσιμα ζητήματα: Το ένα ήταν η δέσμευση για μη αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στο Ιράκ, είτε πριν είτε μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το άλλο ήταν η καταδίκη της επιθετικής πολιτικής του Ισραήλ και η ενεργητική συμπαράσταση στο δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων. Λίγη ώρα μετά πήρε τον λόγο ο πρωθυπουργός, για να κάνει το κλείσιμο της όλης συζήτησης και, βέβαια, δεν ανέφερε ούτε λέξη για τα κρίσιμα ζητήματα που έβαλε η Αλέκα Παπαρήγα.

Προφανώς, ξεφεύγει από τον Κ. Καραμανλή, ότι, ορισμένες φορές, η σιωπή είναι περισσότερο εύγλωττη και από την πολυλογία...


Τα... συμβασιακά

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΟ ΜΑΪΟ έλεγε ο Προκόπης Παυλόπουλος, «μέχρι το καλοκαίρι» είπε σήμερα ο Θοδωρής Ρουσόπουλος και... όλο τα μαζεύουν! Για την υπόθεση των συμβασιούχων μιλάμε, όπου διαβλέπεται κοροϊδία ολκής!

Από την άλλη, βγήκε σήμερα και ο Κώστας Σκανδαλίδης, ως... υπερασπιστής των συμβασιούχων λέγοντας ότι η κυβέρνηση τους ξεγελά και τους κοροϊδεύει με τις εξαγγελίες περί μοριοδοτησης. Ενώ αυτός που τους «δούλευε» επί έξι και περισσότερα χρόνια με τα «ναι μεν αλλά» και άλλα παρόμοια, θεωρεί τον εαυτό του ικανό και άξιο να μιλήσει εκ μέρους τους!

Αραγε τι άλλο πρέπει να γίνει και πόσο ακόμα πρέπει να ταλαιπωρηθούν οι άνθρωποι αυτοί, για να καταλάβουν πως δε γίνεται τίποτε αν δεν πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους;

ΔΕΗΣΕ τελικά χτες ο Κώστας Καραμανλής να... πει μια κουβέντα για το Μεσανατολικό μιλώντας στην κοινοβουλευτική του ομάδα. Αραγε γιατί στη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις, παρότι προκλήθηκε επανειλημμένα από την Αλέκα Παπαρήγα, ούτε καν το έθιξε το θέμα;

Μάλλον θα έχουν τους λόγους τους οι κυβερνώντες να είναι διστακτικοί στο συγκεκριμένο θέμα και να μιλούν μόνον αν έχουν προετοιμαστεί και συνεννοηθεί καταλλήλως. Προφανώς οι πέραν του Ατλαντικού σύμμαχοι, τους... έχουν κόψει τον αέρα.

Κι έτσι, προτίμησαν την τακτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Εξω συμφωνούν στο απαράδεκτο της «εξωδικαστικής δολοφονίας» και εγχωρίως εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους...

ΚΑΙ Η ΝΤΟΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ δηλώνει πλέον... καθαρίστρια της Αθήνας μέσω του προγράμματος «Καθαρή Συμμαχία», σχετικά με την αγορά μηχανημάτων για την καθαριότητα της πόλης. Οχι πως έχουμε καμιά αντίρρηση με την καθαριότητα αλλά τα 34 εκατομμύρια ευρώ που κοστίζει η ιστορία από πού θα προκύψουν; Μήπως από ανατιμήσεις στα δημοτικά τέλη;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αντικομμουνιστικές γελοιότητες

Τι μπορεί άραγε να κρύβεται ή να σηματοδοτείται από έναν έξαλλο αντικομμουνισμό ο οποίος εκδηλώνεται σε μια ποινική δίκη; Εναν αντικομμουνισμό μάλιστα που χρησιμοποιείται ως βασικό υπερασπιστικό επιχείρημα. Πολύ δε μάλιστα όταν διανθίζεται με σενάρια διεθνούς κομμουνιστικής συνωμοσίας; Μα τίποτε παραπάνω από μια γελοιότητα θα μπορούσε να πει κάποιος και το θέμα να τελειώσει εδώ. Και ίσως πράγματι δε θα άξιζε περαιτέρω αναφοράς, αν η δίκη στην οποία συνέβησαν αυτά τα φαιδρά δεν αφορούσε μια πάρα, μα πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση. Τόσο σοβαρή όσο ο θάνατος οκτώ ανθρώπων και ο τραυματισμός άλλων 12.

Ο λόγος για τη δίκη των υπεύθυνων του εργοστασίου της ΦΑΡΑΝ που κατέρρευσε στο σεισμό της 9ης του Σεπτέμβρη 1999 με τα προαναφερόμενα τραγικά αποτελέσματα. Το κτίριο αυτό που είχε κατασκευαστεί το 1961 με τρόπο διαφορετικό από τα εγκεκριμένα σχέδια, προκειμένου, όπως είπε η εισαγγελέας ο ιδρυτής της επιχείρησης και σήμερα κατηγορούμενος, Δημήτρης Κάτσικας, να μειώσει το κόστος, υπέστη σοβαρές ζημιές στο σεισμό του 1981. Ο πολιτικός μηχανικός που ανέλαβε την αποκατάσταση των ζημιών, Ιωάννης Κολιόπουλος, δεν τις επισκεύασε όπως θα έπρεπε, θέλοντας, όπως είπε η εισαγγελέας στην αγόρευσή της, να μειώσει το κόστος και να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των ιδιοκτητών.

Τις κακοτεχνίες αυτές διαπίστωσε λίγα χρόνια μετά, το 1986, μια άλλη πολιτική μηχανικός, η Ελένη Μηλιαρονικολάκη που εξέτασε το κτίριο για λογαριασμό του ΕΟΦ, εκτιμώντας ότι αυτό σε επόμενο σεισμό θα καταρρεύσει. Συνέταξε μάλιστα και μια έκθεση, που μετά την επαλήθευσή της αποτέλεσε - όπως ήταν φυσικό - το βασικό ντοκουμέντο τόσο σε βάρος του κατηγορούμενου πολιτικού μηχανικού, όσο και των άλλων συγκατηγορουμένων του, ιδιοκτητών της ΦΑΡΑΝ. Η συντάκτρια της έκθεσης, όσο και δύο άλλοι βασικοί μάρτυρες κατηγορίας, ο πρώην πρόεδρος του σωματείου των εργαζομένων Βασίλης Οψιμος και η πρόεδρος της Ομοσπονδίας των εργαζομένων στο Φάρμακο Ζωή Σώκου, από την αρχή της διαδικασίας βρέθηκαν στο στόχαστρο των Γεώργιου και Σπύρου Αλφαντάκη, υπερασπιστών του κατηγορουμένου μηχανικού. Αν το όνομα Αλφαντάκης θυμίζει στους παλαιότερους το συνήγορο υπεράσπισης του αρχιχουντικού Γεώργιου Παπαδόπουλου, ορθώς θυμούνται.

Το φάντασμα λοιπόν αυτό από το παρελθόν σκέφτηκε το μόνο που μπορούσε να σκεφτεί: «Κομμουνιστικός δάκτυλος!». Το ΚΚΕ έβαλε μέλη του να ψευδομαρτυρήσουν και είπε στην Ελένη Μηλιαρονικολάκη να συντάξει την έκθεσή της αφού είχε γίνει ο σεισμός, ώστε να επιτευχθεί η καταδίκη των καπιταλιστών! Τη δε έκθεση μηχανικών του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Κύπρου, που μετά το σεισμό διαπίστωσαν τις κακοτεχνίες του κτιρίου, προσπάθησε να την ακυρώσει κάνοντας την κομμουνιστική συνωμοσία, διεθνή, με τον ισχυρισμό ότι οι εν λόγω μηχανικοί είναι μέλη του ΑΚΕΛ. Διεθνής συνωμοσία λοιπόν, για να πάει φυλακή ο Κολιόπουλος και ο Κάτσικας...

Ελπίζουμε τις γελοιότητες αυτές να τις σταθμίσουν όπως πρέπει οι δικαστές που σε λίγο θα βγάλουν την ετυμηγορία τους και να έχουν κατανοήσει τι προσπαθούν να πετύχουν με την αντικομμουνιστική τους υστερία οι Αλφαντάκηδες. Γιατί η γελοιότητα ίσως δεν έχει όρια, ενίοτε όμως, έχει σκοπιμότητες...


Γιάννης ΚΩΣΤΑΚΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ