ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 25 Φλεβάρη 2011
Σελ. /40
Η σαπίλα των καπιταλιστών

Σηκώνοντας μπόλικο κουρνιαχτό, τα επιτελεία της πλουτοκρατίας, οι διαχειριστές του συστήματος, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά τους, επιχειρούν ήδη από την πρώιμη κιόλας φάση της σημερινής καπιταλιστικής κρίσης να βαφτίσουν το κρέας ψάρι, να συσκοτίσουν τα αίτια και τις ρίζες του «προβλήματος». Και στο επίπεδο διαμόρφωσης της λαϊκής συνείδησης και αντίληψης της πραγματικότητας, στόχος τους είναι η διάσωση του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Δεν πέρασε, δα, και πολύς καιρός από τότε που έριχναν το ...φταίξιμο στα «επισφαλή δάνεια», που είχαν χορηγήσει οι αμερικανικές τράπεζες. Στη συνέχεια, αναγκάστηκαν να ανακαλύψουν μια σειρά από άλλα αντίστοιχα «επιχειρήματα», επικαλούμενοι, γενικά και αόριστα, κάποιους - απροσδιόριστους από τους ίδιους - «μηχανισμούς μετάδοσης της κρίσης». Και τι δεν είπαν για «τοξικά ομόλογα», μέσω των οποίων «μολύνθηκαν» οι ευρωπαϊκές τράπεζες, για τα «γκόλντεν μπόις» τους και τους «κακούς πολιτικούς» τους, στους οποίους και έριξαν το «ανάθεμα». Ούτε, όμως, και αυτή η σοδειά με τα ψέματα στέκεται αρκετή για το σήμερα. Και οι ίδιοι, σε όλα τα επίσημα κείμενα και αναφορές τους, προβάλλουν πλέον την ανάγκη τους για την «ανταγωνιστικότητα» των μονοπωλίων, για να κάνουν φτηνότερους τους εργάτες, να τσακίσουν το λαϊκό κίνημα. Αυτό είναι και το «ζουμί» και όχι τα διάφορα φαινόμενα και οι εκδηλώσεις της καπιταλιστικής κρίσης.

Ανάλογα με τις ανάγκες της συγκυρίας και τις ιδιαιτερότητες, έριχναν και το κατάλληλο ψέμα, εύρισκαν και από μία αφορμή, από τις πάμπολλες που έχουν συσσωρευθεί, για να την πλασάρουν ως αίτιο. Στην περίπτωση της Ελλάδας, δεν είχαν καμιά ιδιαίτερη δυσκολία να προβάλουν το δίπολο των εμφανιζόμενων ελλειμμάτων και του κρατικού χρέους. Μόνο που το ίδιο ακριβώς δίπολο - ανεξάρτητα από τους τρόπους λογιστικής απεικόνισης - δεν ήταν τίποτα το καινούριο. Οχι μόνο δεν τους εμπόδισε, αλλά, αντίθετα, στην αμέσως προηγούμενη φάση, ήρθε να στηρίξει την υπερσυσσώρευση κερδών και κεφαλαίων, πάνω στην οποία πατάει η σημερινή κρίση. Αμύθητος είναι ο κοινωνικά παραγόμενος πλούτος, που οι καπιταλιστές συγκέντρωσαν στα θησαυροφυλάκιά τους. Τώρα ψάχνουν για ασφαλείς διεξόδους, για «επενδύσεις», που θα τους διασφαλίζουν ακόμη μεγαλύτερα κέρδη. Από αυτήν την αντιλαϊκή σκοπιά, για να κάνουν φτηνότερους τους εργάτες, και όχι από την προβαλλόμενη προπαγάνδα και «φιλολογία» τους, είναι που διαμορφώνουν και εφαρμόζουν την πολιτική τους. Γι' αυτούς οι «επενδύσεις» είναι «καλές» μόνον εφόσον εκπληρώνουν τον πήχη της συσσώρευσης κέρδους. Αντικειμενικά, δεν υπάρχει τίποτα το διαφορετικό, για παράδειγμα, ανάμεσα στη λεγόμενη «πράσινη ανάπτυξη» των μονοπωλίων και στη «φαστ τρακ» «επένδυση» στον Αστακό, που θα έβαζε πραγματικό μπουρλότο στη Δυτική Ελλάδα. Είτε το ένα είτε το άλλο ή και τα δυο μαζί - έτσι ακόμα καλύτερα γι' αυτούς - εξυπηρετούν τα μονοπώλια και μόνον.

Η κρίση είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό, είναι φαινόμενο σε συνεχή και αδιάλειπτη κυοφορία, και είναι μόνο ζήτημα χρόνου το πότε θα «ξεπεταχτεί» ξανά και ξανά. Η καταστροφή μέρους από τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαιά «τους», επίσης, δεν είναι θέμα «καλής» ή «κακής» διαχείρισης, αλλά μια ορισμένη βαθμίδα της σαπίλας του εκμεταλλευτικού συστήματος. Από τη δική μας τη σκοπιά, η διέξοδος βρίσκεται στο δυνάμωμα του αντιμονοπωλιακού μετώπου πάλης, για τη λαϊκή ανυπακοή, τη συνολική ρήξη και την ανατροπή. Για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, χωρίς καπιταλιστές και κρίσεις, για ανάπτυξη σε όφελος του λαού.


Ανδρέας ΣΑΚΑΡΕΛΟΣ

Αθλια αντικομμουνιστική παρέμβαση

Παπαγεωργίου Βασίλης

Και η «Ελευθεροτυπία» στο άθλιο έργο ταύτισης κομμουνισμού - φασισμού. Δε θα μπορούσε να λείπει, θα έλεγε κανείς, και ας το παίζει τάχα «ανεξάρτητη» και πλουραλιστική. Ετσι, στην προχτεσινή της έκδοση, 23/2/2011, έγραφε: «Αν και δικτατορίες εξακολουθούν να υπάρχουν και η πολιτική βαρβαρότητα παραμένει σε πολλές χώρες, τα αυταρχικά καθεστώτα, όπως ήταν ο ναζισμός ή ο μπολσεβικισμός, έχουν πεθάνει». Ποιος το λέει; Ο ιστορικός Μαρσέλ Γκοσέ, πιστός στη γραμμή που έχει χαράξει ο ιμπεριαλισμός για την παραχάραξη της Ιστορίας και τη συκοφάντηση του σοσιαλισμού με την ταύτισή του με το ναζισμό - φασισμό. Αυτού του είδους την «ιστορική» εκτίμηση επιλέγει να προβάλλει στο προχτεσινό της φύλλο η «Ελευθεροτυπία», συνεντευξιάζοντας τον εν λόγω «σπουδαίο ιστορικό», αναπαράγοντας τις συγκεκριμένες δηλώσεις του, οι οποίες έγιναν πέρσι το Δεκέμβρη στο γαλλικό περιοδικό «Τελεραμά».

Δεν είναι, φυσικά, η πρώτη φορά που δίνεται επιστημονικοφανές περίβλημα στην επιχείρηση εξίσωσης του κομμουνισμού με το ναζισμό. Ούτε είναι η πρώτη φορά που δημοσιογράφοι στον αστικό Τύπο - ελληνικό και ξένο - δίνουν «πάσες» στους εκάστοτε πρόθυμους «ιστορικούς», ώστε να καταλήξουν εκεί που θέλει η ιμπεριαλιστική επιχείρηση ξαναγραψίματος της Ιστορίας. Αλλωστε, και οι δύο - «επιστήμονες» και αστοί δημοσιογράφοι - τον ίδιο ρόλο παίζουν στο συγκεκριμένο παιχνίδι: Αναπαράγουν την αστική ιδεολογία, σπέρνουν στο λαό κάλπικα επιχειρήματα, βομβαρδίζουν τη λαϊκή συνείδηση με την προπαγάνδα που κάθε φορά συμφέρει τα μονοπώλια και την εξουσία τους.

Ετσι, και σε αυτήν τη συνέντευξη του Μ. Γκοσέ, ο δημοσιογράφος ήδη από την ερώτηση έχει θέσει κάτω από την ομπρέλα της ταύτισης του σοσιαλισμού με το ναζισμό και ρωτάει: «Θα υπήρχε ο μπολσεβικισμός χωρίς τον Λένιν, ο φασισμός χωρίς τον Μουσολίνι και ο ναζισμός χωρίς τον Χίτλερ;». Μοιρασμένοι ρόλοι σε ένα στημένο παιχνίδι πλύσης εγκεφάλου των λαών...

Ο «ανθρωπισμός»...

Πρωτοσέλιδο παραλήρημα για την «Καθημερινή» και τα «Νέα» της προηγούμενης Τρίτης. Σε άρθρα τους, στα πρωτοσέλιδά τους, κουνάνε το δάχτυλο στην κυβέρνηση μη τυχόν και τολμήσει και ...ενδώσει στα αιτήματα των μεταναστών απεργών πείνας. Τα όσα αναφέρουν είναι ανατριχιαστικά, αγγίζουν τα όρια του «κανιβαλισμού», πόσο μάλλον που αφορούν ανθρώπους που ήδη έχουν εισέλθει σε φάση ιδιαιτέρως κρίσιμη και επικίνδυνη για την ίδια τους τη ζωή, διανύοντας έναν σχεδόν μήνα απεργίας πείνας. Ας πάρουμε μια γεύση: Η «Καθημερινή» αποφαίνεται ότι «η ελληνική δημοκρατία (η δημοκρατία που βασανίζει ανθρώπους του μόχθου), δεν μπορεί να διαπραγματεύεται με όσους παραβιάζουν τους νόμους της, καταλαμβάνουν δημόσια κτίρια και εν συνεχεία ζητούν πράγματα που είναι πασιφανώς παράνομα. Ο λόγος για τους λαθρομετανάστες που κατέλαβαν αρχικώς τη Νομική και τώρα (...) απαιτούν την πλήρη νομιμοποίησή τους. Η κυβέρνηση θα κάνει μεγάλο λάθος αν ενδώσει γιατί θα ανοίξει το δρόμο για χιλιάδες άλλους λαθρομετανάστες (...) Ο νόμος πρέπει να ισχύει για όλους (τους ανθρώπους του μόχθου εννοεί και όχι τους κηφήνες καπιταλιστές που τρέφονται από το μόχθο τους σαν τον εφοπλιστή ιδιοκτήτη της), και να μην καταργείται κατ' εξαίρεσιν λόγω εκβιασμών ή καταλήψεων».

... της νομιμότητας

Και τα «Νέα», (η έτερη προστάτιδα των αστών και του πολιτικού τους συστήματος), συμφωνούν και επαυξάνουν, υιοθετώντας φράση του Δημάρχου Αθήνας που έχει ως εξής: «Αν ψηφίσουμε υπέρ της νομιμοποίησης όλων, είναι σαν να απευθύνουμε έκκληση σε όλους παγκοσμίως να έλθουν εδώ για νομιμοποίηση» και παρακάτω αναφέρει: «οι έγκλειστοι της Υπατίας να αξιοποιήσουν τη λύση που προτείνεται (...) να αποχωρήσουν απ' το χώρο που καταλαμβάνουν και αφού αποκατασταθεί η υγεία τους να αναζητήσουν (...) τις προϋποθέσεις της νόμιμης παραμονής τους. Αλλη λογική λύση δεν υπάρχει σε μια συντεταγμένη πολιτεία στην οποία ο ανθρωπισμός συμβιώνει με τη νομιμότητα».

Ο ανθρωπισμός βέβαια στις εν λόγω αστικές φυλλάδες είναι ανύπαρκτος κι ας τον επικαλούνται για να αμβλύνουν κάπως τις κοφτερές γωνίες των θέσεών τους. Αυτό που ζητάνε είναι να στείλει η κυβέρνηση τους μετανάστες στον Καιάδα. Γιατί έτσι προστάζει δήθεν η «νομιμότητα». Η δική τους νομιμότητα, η κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους, που δεν αφήνει στους εργάτες χώρο ούτε να ανασάνουν. Και αξιώνουν απ' την κυβέρνηση με τη στάση της να δώσει το μήνυμα στους ανθρώπους του μόχθου ότι καμία παρέκκλιση απ' αυτή τη νομιμότητα δεν επιτρέπεται, ότι κάθε προσπάθεια αντίστασης θα αντιμετωπίζεται κατάλληλα. Απ' αυτή την άποψη το μήνυμα δεν αφορά τους μετανάστες της Υπατίας μόνο. Αφορά ολόκληρη την εργατική τάξη, όλο τον λαό. Κι απ' όλους μαζί πρέπει να πάρει την πρέπουσα απάντηση.

Εικονική πραγματικότητα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΣΟΥ ΛΕΝΕ να τις πάρεις στα σοβαρά και να τις θεωρήσεις αξιόπιστες κάτι υπηρεσίες όπως το «Ευρωβαρόμετρο»...

Σύμφωνα με την τελευταία του «ανακάλυψη» (γιατί έρευνα δεν την λες), στην Ελλάδα το 51% μόλις είναι δυσαρεστημένο με την καθημερινή του ζωή, ενώ το 49% είναι από ικανοποιημένο έως ευτυχισμένο!

Επίσης, σύμφωνα με την ίδια «κατασκευή», το ...93% των ερωτηθέντων είναι υπέρ των κυβερνητικών μεταρρυθμίσεων!

Πρέπει να είναι κανείς στατιστικολόγος, για να καταλάβει ότι όλα αυτά απλά ...δεν ισχύουν;

Υπάρχει περίπτωση κάποιος που κυκλοφορεί στον κόσμο (στις λαϊκές, στις ουρές των τραπεζών ή των δημόσιων οργανισμών, στους δρόμους) να ακούσει κάποιον που να ...μη βρίζει;

`Η, ακόμη περισσότερο, να επιβραβεύει και να επικροτεί δημοσίως την κυβερνητική πολιτική;

Αλλά τι να περιμένει κανείς; Δικές τους πολιτικές είναι, κάπως πρέπει να τις στηρίξουν. Να έχουν άλλωστε και κάποια ...στοιχεία να βασίζονται τα παπαγαλάκια του μνημονίου που είναι διασπαρμένα στα δελτία των 8.30.

ΤΩΡΑ, ΤΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΕΙΣ; Ο υπουργός Οικονομίας, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, δήλωσε χτες πως μειώνει τη φορολογία στις Ανώνυμες Εταιρείες, γιατί «οι επιχειρήσεις βρίσκονται σε δύσκολη θέση»...

Να υποθέσουμε ότι αύξησε σε 23% τον ΦΠΑ στο λαό και τους εργαζόμενους, γιατί αυτοί βρίσκονται σε ...ευκολότερη θέση;


Παπαγεωργίου Βασίλης

Είναι δυνατόν οι τράπεζες που σχεδιάζουν να αγοράσουν η μια την άλλη, οι πολυεθνικές που κερδοσκοπούν ανεξέλεγκτα και οι βιομηχανίες ή οι εφοπλιστές που έχουν ήδη ένα σωρό φοροαπαλλαγές να είναι σε ...χειρότερη θέση από τους συνταξιούχους;

Αραγε, νομίζουν ότι θα τις ξεχάσει ο ελληνικός λαός αυτές τις προκλήσεις;



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ