Μάταια στη ΝΔ αναζητούν απλώς και μόνο στο πρόσωπο του Μ. Εβερτ την αιτία της νέας εκλογικής ήττας του κόμματος. Τα βαθύτερα αίτια της αποτυχίας της ΝΔ είναι πολιτικά και ιδεολογικά και γι' αυτό ακριβώς το λόγο θα συνεχίζουν να υπάρχουν όποιο πρόσωπο και εάν εκλεγεί στην ηγεσία. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική του ΠΑΣΟΚ και η ομόθυμη στήριξη, που του παρέχουν τα ντόπια και ξένα κέντρα, έχουν αφαιρέσει από τη ΝΔ ζωτικό πολιτικό χώρο, αλλά της αφαιρούν ακόμα και ψηφοφόρους, όπως έδειξαν και οι προχτεσινές εκλογές. Το φαινομενικά ανερμάτιστο της προεκλογικής εκστρατείας της ΝΔ δεν ήταν απλώς και μόνο τεχνικό θέμα, αλλά βαθύτατα πολιτικό, καθώς για την υλοποίηση της δεξιάς πολιτικής πιο αξιόπιστο εμφανιζόταν το ΠΑΣΟΚ, για το οποίο ο Μ. Εβερτ έφτασε να πει ότι είναι "νεοφιλελεύθερο κόμμα". Αυτό το κόμμα, λοιπόν, θα συνεχίσει να λεηλατεί τη ΝΔ, άσχετα με τα πρόσωπα, που θα είναι επικεφαλής στην παράταξη.

Ενα πράγμα είναι ξεκάθαρο όσον αφορά τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης Σημίτη. Η μοναδική έγνοια του πρωθυπουργού φαίνεται πως είναι η διασφάλιση των καλύτερων δυνατών προϋποθέσεων για να εξαπολύσει στο επόμενο διάστημα τη σχεδιασμένη, ήδη, αντιλαϊκή λαίλαπα. Στο πλαίσιο αυτό τοποθέτησε στα κρίσιμα υπουργεία, που αφορούν την άσκηση της οικονομικής πολιτικής, ανθρώπους της απολύτου εμπιστοσύνης του, στελέχη δοκιμασμένα στην επιβολή "εκσυγχρονιστικών" και αντιλαϊκών επιλογών. Οι καινούριοι στην κυβέρνηση είναι όλοι "δικοί του", ακριβώς για να στηρίξουν την εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων επιλογών.

Δεν είναι, επίσης, τυχαία η τοποθέτηση των Μ. Παπαϊωάννου και Χρ. Πρωτόπαππα στο υπουργείο Εργασίας. Είναι απόλυτα βέβαιο ότι τα δύο επίλεκτα στελέχη της κυβέρνησης θα αποτελέσουν τον πολιορκητικό κριό, για το ξήλωμα εργατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων.

Μπορεί, όμως, τα στελέχη της κυβέρνησης Σημίτη να είναι αποφασισμένα να επιβάλουν τις αντιλαϊκές επιλογές τους, αλλά λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Τη λαϊκή αγανάκτηση και αντίσταση, η οποία δεν πρόκειται να χαριστεί σε μια κυβέρνηση μειοψηφίας.

Την ώρα που στην Ελλάδα οι εφημερίδες και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης συνέχιζαν να αναλύουν και σχολιάζουν τα αποτελέσματα των εκλογών της Κυριακής, σε τρεις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Γερμανία - Γαλλία - Ισπανία) ξημέρωνε απεργιακό φθινόπωρο, για την απόκρουση των αντιλαϊκών μέτρων λιτότητας, που ετοιμάζονταν να επιβάλουν με τον κρατικό προϋπολογισμό του 1997 οι συντηρητικές - "κεντροδεξιές" - κυβερνήσεις, με πρόσχημα ότι μόνο έτσι θα προλάβουν το τρένο της ευρωπαϊκής νομισματικής ενοποίησης του 1999.

Τα συνδικάτα των εργαζομένων της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας βρίσκονται στο πόδι, προκειμένου να αποτρέψουν το σφαγιασμό των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, τις μαζικές απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και το πάγωμα των μισθών, που έχουν αποφασίσει να επιβάλουν οι κυβερνήσεις των Χέλμουτ Κολ, Αλέν Ζιπέ και Χοσέ Μαρία Αθνάρ.

Γιατί τα σημειώνουμε όλα αυτά; Μα απλά, γιατί παρόμοια πακέτα αντιλαϊκών μέτρων ετοιμάζεται να επιβάλει και η νεοεκλεγείσα "σοσιαλιστική" κυβέρνηση Σημίτη, που τελευταία αυτοαποκαλείται και "κεντροαριστερή". Ας πάρουν, επόμενα, υπόψη τους οι εργαζόμενοι, τόσο τις εξελίξεις στις προαναφερόμενες χώρες, όσο και τα σχέδια που ήδη έχουν έτοιμα στα συρτάρια τους οι φερόμενοι και ως "εκσυγχρονιστές" κι ας προχωρήσουν αμέσως στα αναγκαία μέτρα, στην ενίσχυση της συσπείρωσης και της πολύμορφης προετοιμασίας τους, για την απόκρουση των επικείμενων αντιλαϊκών μέτρων.

Πού οφείλεται, άραγε, ο παντελής αποκλεισμός του ΚΚΕ από τις αρκετές τηλεοπτικές συζητήσεις, για την εκτίμηση των εκλογικών αποτελεσμάτων και την "επόμενη μέρα", που διοργάνωσαν τα διάφορα κανάλια, το βράδυ της Δευτέρας; Σε κεκτημένη ταχύτητα από την προηγούμενη περίοδο ή κάποιοι ενοχλήθηκαν σφόδρα από τα εκλογικά αποτελέσματα και ιδιαίτερα την ανάδειξη του ΚΚΕ σε τρίτο κόμμα της Βουλής;

Οχι, δεν περιμένουμε απάντηση. Περιμένουμε, όμως, να εγκαταλείψουν τις βαθιά αντιδημοκρατικές αυτές μεθόδους. Ετσι κι αλλιώς, δεν τους προσφέρουν και πολλά, όπως απέδειξε και η εκλογική μάχη...

"Η Βουλή είναι μόνο η αρχή", έλεγε το προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΝ και βάλθηκαν, προφανώς, αμέσως να το κάνουν πράξη. Ετσι, η χτεσινή δήλωση του προέδρου του, σχετικά με το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης, χαρακτηρίζεται από ...σαφήνεια και ...καθαρότητα.

Η νέα κυβέρνηση, σημειώνει ο Ν. Κωνσταντόπουλος, "δεν είναι νέα, αλλά ανασχηματισμός της παλιάς". Συμπληρώνει, επίσης, ότι "την ώρα που η χώρα χρειάζεται μεγάλες προοδευτικές αλλαγές κυριαρχεί το κριτήριο της συνέχειας και της κατανομής των ρόλων". Κι ενώ θα περίμενε κανείς ότι οι διαπιστώσεις αυτές θα οδηγήσουν στα ανάλογα συμπεράσματα, αυτό δε γίνεται. Η νέα κυβέρνηση θα κριθεί "από την πολιτική που θα ασκήσει, τις μεθόδους και τη στάση της", υπογραμμίζει ο πρόεδρος του ΣΥΝ. Υπάρχουν, άραγε, αυταπάτες για την πολιτική, που θα ασκήσει η νέα κυβέρνηση ή ...δυσκολεύεται η ηγεσία του ΣΥΝ να πει τη σκάφη σκάφη και προτιμά τον εύκολο δρόμο της διγλωσσίας και των "ναι μεν, αλλά"..;

Μάλλον ήταν από τις καλύτερες στιγμές των τηλεοπτικών συζητήσεων των τελευταίων ημερών. Καλεσμένοι οι ηθοποιοί Π. Κοντογιαννίδης και Λ. Λαζόπουλος, οπότε ο συντονιστής ρίχνει το αγωνιώδες ερώτημα: "Ποιον θεωρείται ως τον ενδεδειγμένο για διάδοχο του κ. Εβερτ στην προεδρεία της ΝΔ;". Και ο Π. Κοντογιαννίδης ατάραχος: "Μα ο κ. Σημίτης, βέβαια". Μπάχαλο το στούντιο από τα γέλια του Λαζόπουλου και όχι μόνο. Πάντως, ας το σκεφτούν εκεί στη Ρηγίλλης. Πλάκα - πλάκα, πού θα βρουν "καθαρότερο" δεξιό για αρχηγό;