ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Να τελειώνει το παραμύθι

Ολοι αυτοί που τις τελευταίες μέρες έχουν σκυλιάσει σε βάρος του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ, με αφορμή την πεντακάθαρη θέση τους για τον «κοινωνικό διάλογο», σκόπιμα αποσιωπούν και κρύβουν από το λαό πως η κυβέρνηση με τους «κοινωνικούς της εταίρους» δεν οργανώνει γενικά και αόριστα μια συζήτηση για την ανταλλαγή απόψεων, αλλά μια θεσμοθετημένη από την ΕΕ και το κεφάλαιο διαδικασία, που στόχο έχει να νομιμοποιήσει ειλημμένες αντιδραστικές αποφάσεις. Ο πρώτος «κοινωνικός διάλογος» στο πλαίσιο της ΕΕ έγινε το 1985. Το 1986, με την Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη, εισάγεται στη Συνθήκη ΕΟΚ το άρθρο 118β, με το οποίο ορίστηκε ότι η προβολή του «κοινωνικού διαλόγου» σε κοινοτικό επίπεδο αποτελεί ένα από τα επίσημα καθήκοντα της Κομισιόν.

Αξιολογώντας τη χρησιμότητα του πρώτου «κοινωνικού διαλόγου» 11 χρόνια μετά, η Κομισιόν σημείωνε, σε ανακοίνωσή της, ότι «συνέβαλε στη μεγαλύτερη αποδοχή των κοινωνικών και οικονομικών πολιτικών που εφαρμόστηκαν σε ευρωπαϊκό επίπεδο». Δηλαδή, στην αποτελεσματικότερη υποταγή του εργατικού κινήματος στην αντιδραστική πολιτική της ΕΕ. Στην Ελλάδα, ο πρώτος θεσμικός «κοινωνικός διάλογος» διοργανώθηκε το 1997, με τον τότε πρωθυπουργό Κ. Σημίτη να λέει: «Ο κοινωνικός διάλογος είναι στρατηγικός σχεδιασμός και συνεννόηση για κοινές δράσεις με συναίνεση (...) Είναι η διαμόρφωση συναντίληψης για τις μεγάλες επιλογές που βρίσκονται μπροστά μας, μέσα από την αμοιβαία κατανόηση των προβλημάτων».

Πού κατέληξε ο «κοινωνικός διάλογος» όποτε εφαρμόστηκε στη χώρα μας; Αρκούν δυο παραδείγματα: Ο «κοινωνικός διάλογος» του 1997, με τη συμμετοχή της ΓΣΕΕ, κατέληξε στο «Σύμφωνο Εμπιστοσύνης κυβέρνησης και κοινωνικών εταίρων στην πορεία προς το 2000», το οποίο συνυπέγραψε η ΓΣΕΕ. Από αυτό το Σύμφωνο, προέκυψε ένα χρόνο μετά ο νόμος 2639, που θεσμοθετεί, ανάμεσα σε άλλα, την εκ περιτροπής εργασία και τα stage. Ο δεύτερος πιο μνημειώδης «κοινωνικός διάλογος» είναι αυτός που οδήγησε στο νόμο Ρέππα (3029/02), ξεπουλώντας τους αγώνες χιλιάδων εργαζομένων που διαδήλωναν τότε ενάντια στο σχέδιο Γιαννίτση. Συμπέρασμα: Ο «κοινωνικός διάλογος» είναι οργανικό κομμάτι της στρατηγικής του κεφαλαίου, της ΕΕ και των κυβερνήσεων στα κράτη - μέλη και προβλέπεται από τις συνθήκες της. Σαν τέτοιος, είναι βαθιά αντεργατικός και σωστά το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ τον πολεμούν, συνεπή με τις ταξικές αρχές τους.

Και κάτι ακόμα. Σε όλους εκείνους που επικαλούνται τις πλειοψηφίες και καλούν το ΠΑΜΕ να στοιχηθεί πίσω από τη ΓΣΕΕ, τους θυμίζουμε τα εξής: Το ΠΑΜΕ δεν είναι παράταξη του ΚΚΕ. Είναι συσπείρωση ταξικών Συνδικάτων, Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων, Επιτροπών Αγώνα. Ολες αυτές οι συνδικαλιστικές Οργανώσεις έχουν Καταστατικό, έχουν χιλιάδες μέλη, κάνουν εκλογές και γενικές συνελεύσεις, κηρύσσουν απεργίες και άλλες κινητοποιήσεις. Οπως είναι γνωστό, στο συνδικαλιστικό κίνημα δεν ισχύει ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, ώστε μια συνδικαλιστική οργάνωση να είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει τη γραμμή της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ όταν διαφωνεί μαζί της. Να τελειώνει, λοιπόν, το παραμύθι. Τα ταξικά συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ αποφάσισαν το μπλοκάρισμα του «κοινωνικού διαλόγου», στο πλαίσιο του δικαιώματος που τους δίνει ακόμα και αυτή η ταξική «δημοκρατία» του αστικού συστήματος. Το γεγονός ότι μ' αυτόν τον τρόπο ξεμπροστιάζουν τη συμβιβασμένη ΓΣΕΕ και τους άθλιους σχεδιασμούς της κυβέρνησης είναι αυτό που προκαλεί τη λυσσαλέα επίθεση σε βάρος τους. Από αυτή τη σκοπιά, δικαιολογημένο, αλλά μάταιο το σκούξιμό τους...

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Τα καρτέλ και οι διαχειριστικές αυταπάτες

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν έχει περάσει και μεγάλο χρονικό διάστημα απ' όταν η υπόθεση του καρτέλ του γάλακτος βρισκόταν ανάμεσα στις πρώτες ειδήσεις της επικαιρότητας, με διάφορους κυβερνητικούς αγροτοσυνδικαλιστές να προβάλλουν στους μικρομεσαίους αγρότες της χώρας τη «δικαστική οδό» ως ...βασικό - για να μην πούμε μοναδικό - όπλο στον αγώνα τους ενάντια στα καρτέλ. Οι διαχειριστικές αυταπάτες, όμως, που προσπάθησαν να σπείρουν «έσκασαν» πολύ γρήγορα σαν ...σαπουνόφουσκα, αφού πλέον στελέχη του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών Τροφίμων διαλαλούν με περισσή υπερηφάνεια πως τα αρχικά πρόστιμα που επέβαλε στις εμπλεκόμενες γαλακτοβιομηχανίες του καρτέλ η Επιτροπή Ανταγωνισμού μειώθηκαν κατά πολύ από το Εφετείο. Επιπλέον, όπως οι ίδιοι πάλι διέρρευσαν, δεν έχουν σκοπό να καταβάλουν ούτε ένα ευρώ και γι' αυτό θα προσφύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας ζητώντας να μηδενιστούν τα πρόστιμα. Το συνεπές αγροτικό κίνημα, από την πρώτη στιγμή, είχε προειδοποιήσει τους φτωχομεσαίους παραγωγούς ότι τη στυγνή εκμετάλλευση που βιώνουν από τα καρτέλ καμία Επιτροπή Ανταγωνισμού και κανένα δικαστήριο δεν πρόκειται να την σταματήσει. Μόνο οι ίδιοι μπορούν, με τον ενωτικό τους αγώνα, σε συντονισμό με την εργατική τάξη και τ' άλλα εκμεταλλευόμενα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, στρέφοντας από κοινού τα βέλη τους στα μονοπώλια και την εξουσία τους, ως την ανατροπή της. Μέρα με τη μέρα επιβεβαιώνεται.

Υπονομεύουν τη συντονισμένη πάλη

Να φρενάρει με κάθε τρόπο την ενίσχυση και το συντονισμό του αγώνα για το δικαίωμα στην εργασία προσπαθούν ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Ετσι, ενώ την προηγούμενη βδομάδα η διοίκηση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Ιδιωτικού Δικαίου στο Δημόσιο (ΠΟΕΙΔΔ) είχε αποφασίσει την κήρυξη απεργίας, κατέληξε η κινητοποίηση να γίνει χτες, ενώ ήξερε ότι το Συντονιστικό των συμβασιούχων έχει κηρύξει κινητοποιήσεις για σήμερα. Παράλληλα, φρόντισε να μη γίνει γνωστή η απόφαση της Ομοσπονδίας για απεργία, αφού... ειδοποίησε τα σωματεία μόλις προχτές.

Είναι φανερό ότι ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ ήθελαν να κηρύξουν απεργία για «τα μάτια του κόσμου» και μόνο. Να αποδυναμώσουν και όχι να στηρίξουν τις πρωτοβουλίες των ίδιων των συμβασιούχων, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει το Συντονιστικό και λόγω της πλήρους απραξίας της Ομοσπονδίας.

Οι μεθοδεύσεις της πλειοψηφίας στην Ομοσπονδία, όπως και αυτές σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, εξυπηρετούν στο ακέραιο τον αντεργατικό σχεδιασμό της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (το ίδιο έκαναν και επί ΝΔ), που επιχειρεί μέσω της τακτικής διάσπασης και διαίρεσης των εργαζομένων, της κατασυκοφάντησης των συμβασιούχων και των εργαζομένων με stage να πλήξει τους αγώνες τους για το δικαίωμα στη δουλειά. Και τελικά να προχωρήσει αλώβητη στις απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων.

Επιβεβαιώνεται πέρα για πέρα ότι το μόνο που έχουν να «κερδίσουν» οι εργαζόμενοι από τις δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού είναι η παραπέρα εξαθλίωση και υποταγή στις αντεργατικές πολιτικές του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του.

Από μικροί στην «επιχειρηματικότητα»

Ανεξάντλητη είναι, τελικά, η φαντασία της ΕΕ και των μονοπωλίων, όταν πρόκειται για αναζήτηση τρόπων παρέμβασης στις συνειδήσεις των νέων. Το καινούριο, που σκέφτηκαν και υλοποιούν μαζί, ήταν η διοργάνωση διαγωνισμού με τη συμμετοχή 100 μαθητών από 25 χώρες, στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Ετους Δημιουργικότητας και Καινοτομίας. Σε ένα διάστημα 24 ωρών, μαθητές διαφόρων εθνικοτήτων συνεργάζονται για να λύσουν μία πρόκληση εμπνευσμένη από την πραγματική ζωή. Η πρόκληση, μάλιστα, ετοιμάστηκε με τη συνεργασία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Junior Achievement - Young Enterprise (JA-YE) Europe, ενός οργανισμού που συγκροτείται από επιχειρηματικούς κολοσσούς για να προωθήσει το πνεύμα επιχειρηματικότητας σε μαθητές και σπουδαστές από 6 έως 25 ετών.

Σκοπός του JA-YE, να εμπνεύσει και να προετοιμάσει τους νέους να πετύχουν στην παγκόσμια οικονομία, ενώ στις αξίες του περιλαμβάνεται η δέσμευση στις αρχές των οικονομιών που βασίζονται στην αγορά και την επιχειρηματικότητα, «με πάθος». Τα προγράμματά του υλοποιούνται σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες μέσα από συνεργασία τοπικών επιχειρήσεων - σχολείων και αναγνωρίστηκαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως «η καλύτερη πρακτική στην εκπαίδευση στην επιχειρηματικότητα».

Σε ό,τι αφορά τον εν λόγω διαγωνισμό, όπως αναφέρει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, «ο σκοπός του είναι να βοηθήσει τους νέους να αναπτύξουν τις δεξιότητες που θα χρειαστούν για να γίνουν ανταγωνιστικοί υπάλληλοι και επιχειρηματίες στο μέλλον». Με κάθε τρόπο, να ενστερνιστούν από νωρίς τα συμφέροντα των επιχειρήσεων ως δικά τους. Και να μάθουν να δουλεύουν γι' αυτά, κόντρα στα δικά τους συμφέροντα. Δηλαδή, μάθημα διαρκούς υποταγής στην εκμετάλλευση...

Το σκιάχτρο του ελλείμματος...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΕΝΟΧΛΗΜΕΝΟΙ... αλλά ξινισμένοι όσο δεν παίρνει άλλο βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, για τις κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ και τη στάση του ΚΚΕ για το Ασφαλιστικό!

Κυκλοφοράνε στους διαδρόμους της Βουλής, στα ραδιόφωνα και σε διάφορους «κύκλους» με «δηλητηριώδεις» ατάκες για τον υποτιθέμενο διάλογο που παρεμποδίζεται, για πρακτικές «τσαμπουκά» κλπ, κλπ.

Ε, τι να γίνει βρε παιδιά; Αφού είναι «ηλίου φαεινότερον» τι σχεδιάζετε και τι προωθείτε! Πρέπει, δηλαδή, όλοι να σας λένε... περάστε και σαρώστε το ασφαλιστικό σύστημα και τα ασφαλιστικά δικαιώματα;

'Η άντε το πολύ πολύ να σας... καταθέτουν «εποικοδομητικές» ή «εναλλακτικές» προτάσεις, την ώρα που έχουν ετοιμαστεί οι ρυθμίσεις που θα διαλύσουν ό,τι έχει απομείνει και το μόνο που μένει είναι η τυπική διαδικασία ενός υποκριτικού διαλόγου;

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ η φαρσοκωμωδία περί του «ποιος ήξερε» και «πόσα ήξερε» για το ύψος του ελλείμματος συνεχίζεται! Ο Προβόπουλος λέει «τους τα είπα», ο Παπακωνσταντίνου δηλώνει ότι... «έμεινε έκπληκτος».

Τονίζει όμως στη συνέχεια ότι ο διοικητής της τράπεζας της Ελλάδας «κάνει καλά τη δουλειά του»...

Εμείς πάλι λέμε ότι, τελικά, όποιο και να 'ναι το έλλειμμα αυτοί τη δουλειά τους κάνουν. Είτε με 10%, είτε με 8%, είτε με 12,7% πάλι πάνω μας σχεδίαζαν να τα φορτώσουν.

Τελικά δεν είναι το μέγεθος του ελλείμματος αυτό που συζητούν. Αλλά το... ύψος του «σκιάχτρου» προκειμένου να τρομοκρατηθεί ο κοσμάκης και να μην αντιδρά.