Αυτά τα εξόχως αποκαλυπτικά δηλώνει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης (ρ/σ «Real»), δημιουργώντας την εντύπωση ή καλύτερα την ψευδαίσθηση στο λαό ότι η κυβέρνηση κάτι μπορεί να καταφέρει προς όφελός του, αλλά καθυστερεί να βρει το ρυθμό της και έτσι δυσκολεύει και το ΣΥΡΙΖΑ να ασκήσει έλεγχο και να αναλάβει κι αυτός το κομμάτι που του αναλογεί!! Ας μην ανησυχεί ο Δ. Παπαδημούλης. Το κομμάτι που του αναλογεί σε αυτή τη φάση ο ΣΥΡΙΖΑ το διεκπεραιώνει παραπάνω από ικανοποιητικά. Καλλιεργεί συνειδητά στάση αναμονής στο λαό που βουλιάζει στην ανέχεια και ουσιαστικά αξιώνει για λογαριασμό της κυβέρνησης να της δοθεί περίοδος χάριτος. Τι άλλο να κάνουν; Δεν ζητά και τίποτα περισσότερο η κυβέρνηση και η άρχουσα τάξη την οποία αυτή εκπροσωπεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει εξετάσεις στους αστούς και απ' τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Μεγάλη πληγή αποτελεί το τεράστιο έλλειμμα στο αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο. Το 2011 το έλλειμμα έφτασε τα 2 δισ. ευρώ και αυξήθηκε κατά 4,6% σε σύγκριση με το 2010. Το μεγάλο έλλειμμα στο αγροτικό εμπορικό ισοζύγιο καταδεικνύει για άλλη μια φορά τα εγκληματικά αποτελέσματα των επιλογών της άρχουσας τάξης και των κυβερνήσεών της σε βάρος των μικρομεσαίων αγροτών και των εργαζομένων συνολικά, αφού με τις πολιτικές τους μετέτρεψαν την Ελλάδα από χώρα εξαγωγής αγροτικών προϊόντων σε μεγάλο εισαγωγέα. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της ένταξης αρχικά στην ΕΟΚ, της πολιτικής της ΕΕ και της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, που οδήγησαν στην υποκατάσταση της κατανάλωσης εγχώριων προϊόντων από εισαγόμενα, και στο μαζικό ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών, το οποίο εντάθηκε τα τελευταία χρόνια της κρίσης και του μνημονίου. Αξίζει να αναφερθεί ότι πριν την ένταξη στην τότε ΕΟΚ, το 1981, το ισοζύγιο των αγροτικών προϊόντων ήταν θετικό. Το 1980, για παράδειγμα, οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων ήταν 9 δισ. δραχμές περισσότερες από τις εισαγωγές. Το 2011 το έλλειμμα ήταν 1,956 δισ. ευρώ. Και, βεβαίως, το μεγαλύτερο μέρος του ελλείμματος είναι με τις χώρες της ΕΕ. Είναι απόλυτα βέβαιο ότι, ενώ η χώρα διαθέτει όλα τα μέσα και τις δυνατότητες να αναπτύξει την πρωτογενή της παραγωγή ώστε να καλύπτει τις ανάγκες του πληθυσμού με προϊόντα ποιότητας, η υποβάθμιση της αγροτικής παραγωγής θα συνεχιστεί και οι μαζικές εισαγωγές θα αυξηθούν, ενώ οι μικρομεσαίοι αγρότες δεν πρόκειται να δουν χαΐρι μέσα στην ΕΕ. Η ευρω-πολιτική οδηγεί την αγροτική παραγωγή στη συρρίκνωση και τους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους στη φτώχεια και το ξεκλήρισμα, ενώ τη γη τους θα τη συγκεντρώσουν λίγοι μεγαλοαγρότες - επιχειρηματίες - καπιταλιστές. Οσο ακολουθείται η συγκεκριμένη πολιτική της ΕΕ, της ΚΑΠ, του ΠΟΕ και του μνημονίου, όσο ακολουθείται η πολιτική που υπηρετεί το κεφάλαιο, τα μονοπώλια, από τις κυβερνήσεις τους και τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», τα πράγματα θα γίνονται δυστυχώς όλο και χειρότερα.
Αντίδραση καλού μαθητή που διαμαρτύρεται ότι τον αδίκησαν θυμίζει η απάντηση της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) προς την τρόικα, με αφορμή έκθεση της τελευταίας ότι αυξήθηκε ο αριθμός των δημοτικών υπαλλήλων την τελευταία διετία. Η ΚΕΔΕ, αναγνωρίζοντας προφανώς την ανάγκη περιορισμού των προσλήψεων, όταν δημοτικές υπηρεσίες καταρρέουν, όταν ακόμη οι θέσεις εργασίας ανακυκλώνονται από συμβασιούχους με ημερομηνία λήξης, απαντά ότι το προσωπικό των δήμων, όχι μόνο δεν αυξήθηκε, αλλά μειώθηκε κατά 5.562 άτομα. Και επαναλαμβάνει τη γνωστή της θέση - με αφορμή την περικοπή κατά 50% στα οικονομικά των δήμων, ελέω κρίσης - ότι δηλαδή «αν τα ποσοστά μείωσης δαπανών εφαρμόζονταν και στους άλλους φορείς της κεντρικής και γενικής κυβέρνησης, τότε η χώρα θα είχε πρωτογενές πλεόνασμα». Αποδέχεται, με λίγα λόγια, μειώσεις δαπανών, σε βάρος του λαού, της υγείας, της παιδείας, της πρόνοιας, που θα έπρεπε, αντίθετα προς το σκεπτικό της ΚΕΔΕ, να απολαμβάνει δημόσια και δωρεάν, με αναβαθμισμένη ποιότητα.
Τι εννοούν άραγε με αυτό; Οτι πρέπει να γίνουν υπόθεση της κυβέρνησης; Οχι βέβαια, αφού τα μέρη της έχουν αποδείξει περίτρανα -ο καθένας με τον τρόπο του- πόσο πιστεύουν και στηρίζουν τις πολιτικές αυτές.
Αλλωστε, τα μέτρα που παίρνονται είναι προς όφελος και των εγχώριων βιομηχάνων, εφοπλιστών, τραπεζιτών και ...«συναφών επαγγελμάτων» οπότε δεν μπορούν παρά να εκτιμούν δεόντως.
Αλλο λοιπόν είναι αυτό που εννοούν. Θέλουν να είναι ο ελληνικός λαός αυτός που θα «φάει την μπανανόφλουδα» του ότι όλα αυτά που γίνονται είναι μονόδρομος. Οτι η φτώχεια και η εξαθλίωσή του είναι αναπόφευκτες.
Να πειστεί ότι το μέλλον του και η ευημερία του περνάνε υποχρεωτικά από την «ανταγωνιστικότητα» και την «ανάπτυξη», από τη μεγιστοποίηση δηλαδή των κερδών των εταιρειών και των πολυεθνικών.
Ε, λοιπόν, τους βεβαιώνουμε πως όσο και να προσπαθούν τα τηλεοπτικά παπαγαλάκια τους, όσο κι αν εκβιάζουν οι εργοδότες, όσο και αν το πολιτικό τους προσωπικό επιχειρηματολογεί, αυτό ...δε θα γίνει.
Ισως καταφέρουν να μας κλέψουν λίγο ακόμα, όμως τη ...χαρά να τους πούμε κι «ευχαριστώ» δε θα τους τη δώσουμε. Αντίθετα, θα προσπαθήσουμε να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη και να ανατρέψουμε την κατάσταση.
ΕΝ ΤΩ ΜΕΤΑΞΥ «κλείσαμε» και από υπουργό Οικονομικών, αν και ούτε μια στιγμή δε συμμεριστήκαμε το άγχος ορισμένων μήπως και δε βρεθεί άνθρωπος για τη θέση.
Οπότε, υπουργό θα έχουμε. Οικονομική πολιτική όμως προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων δε θα έχουμε. Κι αυτό ήταν εξαρχής ξεκάθαρο, ανεξάρτητα με το πρόσωπο που θα καταλάμβανε τη θέση.