Τι σημαίνει, όμως, «επιχειρηματική λογική»; Μήπως είναι η ανάγκη του εργάτη να καλύπτει το νοίκι κάθε μήνα, να πληρώνει τα φροντιστήρια, τα πανάκριβα φάρμακα, τα τρόφιμα και ό,τι άλλο συνεπάγεται η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και της ακρίβειας που μαστίζουν τη λαϊκή οικογένεια; Μήπως είναι η δημιουργία συνθηκών ασφάλειας και μέτρων υγιεινής, που θα εξασφαλίζουν την υγεία και την ακεραιότητα των εργατών; Οχι, βέβαια. Γνώμονας αυτής της λογικής είναι η «ανταγωνιστικότητα». Το μέγιστο κέρδος.
Αυτές είναι οι συνέπειες της πολιτικής ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Να παίρνει κάθε επιχειρηματίας το «δικαίωμα» και, με τις πλάτες της εκάστοτε κυβέρνησης, να δηλώνει με θράσος σε εργάτες, που δουλεύουν από το ξημέρωμα για να θησαυρίζει εκείνος, «δεν μπορώ να πληρώσω». Μόνη διέξοδος, η συσπείρωση στα συνδικάτα, η πάλη σε ταξική κατεύθυνση, η σύγκρουση με τα συμφέροντα και τους υπηρέτες του κεφαλαίου. Αλλη λύση δεν υπάρχει.
Είναι γνωστό πως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με δύο μέτρα και δύο σταθμά κρίνει τα κόμματα που άσκησαν κυβερνητική εξουσία για λογαριασμό του κεφαλαίου, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, για ευνόητους λόγους. Ορισμένες φορές, όμως, το παρακάνει. Οπως προχτές, που ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνος, απ' την Ηλεία όπου περιόδευσε, δήλωσε με βεβαιότητα: «Φωτιά σε καμένη γη, μόνο με κυβέρνηση της ΝΔ μπορεί να δει κανείς» (Μόνο;!). Και παρακάτω απεφάνθη: «Η ΝΔ είναι κυβέρνηση χαμηλών δυνατοτήτων, που αφήνει καμένη γη όχι συμβολικά, αλλά και στην κυριολεξία και θα πρέπει το συντομότερο να φύγει από τη διακυβέρνηση της χώρας, με το στήσιμο της κάλπης να αποτελεί πλέον μονόδρομο». Κατά τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, το πρόβλημα έγκειται στις «μειωμένες δυνατότητες» της κυβέρνησης. Και όχι στις εξαιρετικές της δυνατότητες και ικανότητες να ασκεί πολιτική προς όφελος του κεφαλαίου, και στη συγκεκριμένη περίπτωση με την εμπορευματοποίηση γης και δασών, όπως, άλλωστε, έκανε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, συνεπώς εναντίον του λαού. Δεν είναι πρόβλημα η ίδια η εξουσία του κεφαλαίου και η πολιτική που το υπηρετεί. Αναδεικνύοντας ως μόνο πρόβλημα μια δήθεν «ανίκανη» κυβέρνηση, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εξαπατά για δήθεν εύκολες λύσεις που θα προέλθουν απ' την κάλπη και ψηφοθηρεί εμπαίζοντας το λαό.
Η υπογραφή των συμβάσεων έγινε στις υψηλές τιμές που καθόρισαν οι δυο ενδιαφερόμενες εταιρείες και, μάλιστα, κατά της κατακύρωσης με αυτούς τους όρους τάχτηκε η εκπρόσωπος του ΚΚΕ στην αρμόδια Διακομματική Επιτροπή της Βουλής.
Το υπουργείο Υγείας, βέβαια, βιάζεται να καυχηθεί ότι γίνεται πράξη η δέσμευση της κυβέρνησης για την κατοχύρωση της ποιότητας και της ασφάλειας του μεταγγιζόμενου αίματος σε όλη τη χώρα. Και αυτό όταν ο μοριακός έλεγχος υπάρχει ακόμα μόνο στις συμβάσεις και ενώ η εφαρμογή του στην πράξη αναμένεται ιδιαίτερα δύσκολη με δεδομένες τις σοβαρές ελλείψεις σε εξειδικευμένο προσωπικό και στους αναγκαίους χώρους στα κέντρα μοριακού ελέγχου και στις αιμοδοσίες της χώρας. Οπότε τα μεγάλα λόγια περισσεύουν...
Στον καπιταλισμό, μέσα σε μία μόλις βδομάδα: Κατέπεσε αεροσκάφος της ιδιωτικής «Spanair» στέλνοντας στο χαμό 154 ανθρώπους. Αλλο αεροσκάφος της ίδιας εταιρείας πραγματοποίησε αναγκαστική προσγείωση λόγω τεχνικών προβλημάτων. Στη Γουατεμάλα, δέκα άνθρωποι σκοτώθηκαν και τέσσερις τραυματίστηκαν από τη συντριβή αεροπλάνου ιδιωτικής αεροπορικής εταιρείας. Επίσης αεροπλάνο της ιδιωτικής εταιρείας «EasyJet», με 130 επιβάτες, προχώρησε σε αναγκαστική προσγείωση καθώς από το χώρο του πιλοτηρίου αναδύονταν καπνοί. Στο Κιργιστάν συνετρίβη λίγο μετά την απογείωσή του, αεροσκάφος της ιδιωτικής αεροπορικής εταιρείας «Itek Air» σκοτώνοντας 65 ανθρώπους. Εξάλλου 26 άνθρωποι τραυματίστηκαν, όταν το αεροπλάνο της ιρλανδικής «Ryanair» πραγματοποίησε επείγουσα προσγείωση, λόγω αποσυμπίεσης στην καμπίνα. Σε ένα άλλο περιστατικό, αεροσκάφος της εταιρείας «Air Dolomiti», θυγατρικής της «Lufthansa», δεν πραγματοποίησε απογείωση από το Μόναχο, όταν καπνοί αναδύθηκαν στο βασικό σύστημα προσγείωσης του αεροπλάνου. Και ποιος δε θυμάται σε Ελλάδα και Κύπρο, τη συντριβή αεροπλάνου της εταιρείας «ΗΛΙΟΣ» και το θάνατο δεκάδων ανθρώπων. Παρεμπιπτόντως ούτε ένας από την εταιρεία δεν έχει οδηγηθεί στη φυλακή.
Αλήθεια, περιμένει κανείς όσοι ανέπτυσσαν κάποτε σενάρια για την «ΑΕΡΟΦΛΟΤ» και τη σοβιετική της πορεία, να μιλήσουν και για τα «υπαρκτά» αεροπορικά δυστυχήματα - εγκλήματα επί καπιταλισμού;