ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 28 Δεκέμβρη 2000
Σελ. /32
Δε θα πάρουμε την άδεια της CIA!

Γρηγοριάδης Κώστας

Τη χρησιμότητά της στην παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ επιχειρεί να αποδείξει η CIA και γι' αυτό κατασκεύασε μια έκθεση για το μέλλον του κόσμου μέχρι το 2015. Μοναδικός στόχος της, γελοίας κατά τα άλλα, έκθεσης - αποσπάσματα της οποίας δημοσίευσε η «Καθημερινή» - είναι να στείλει το «μήνυμα», ότι η παντοδυναμία των ΗΠΑ, στρατιωτική και οικονομική, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν, τουλάχιστον για την επόμενη 15ετία, γι' αυτό «ας κάτσουν όλοι ήσυχα». Πέρα από το γεγονός ότι οι «προβλέψεις» της CIA έχουν πολλές φορές μέχρι σήμερα αποτύχει και διαψευστεί παταγωδώς από τη σκληρή πραγματικότητα και τις εξελίξεις, το θέμα είναι ότι οι λαοί του κόσμου δε θα ζητήσουν την έγκριση και την άδεια από τη CIA και τη DIA ή από το ΝΑΤΟ για να αποτινάξουν το ζυγό της νέας τάξης. Τα όργανα στήριξης της αμερικανικής ηγεμονίας τη δουλιά τους κάνουν και προσπαθούν να εκφοβίσουν και τρομοκρατήσουν τους «υποτελείς», αλλά είναι καταδικασμένα να αποτύχουν, όπως και παρόμοια όργανα παλαιότερων «αυτοκρατοριών», γιατί η ιστορία της ανθρωπότητας δεν πρόκειται να σταματήσει στην PAX AMERICANA.

«Τρελές» τιμές...

Πρωτοφανής η ακρίβεια στη χριστουγεννιάτικη αγορά και τα ίδια προβλέπονται και για την πρωτοχρονιάτικη. Απλησίαστες για τα φτωχά, ακόμα και για τα μεσαία, βαλάντια οι τιμές των αμνοεριφίων, των χοιρινών, της γαλοπούλας. Το αρμόδιο υπουργείο εμφανίζεται δήθεν ν' ανησυχεί, αλλά επί του πρακτέου ουδέν. Αλλωστε η κυβέρνηση έχει πολλές φορές διακηρύξει την πίστη και την προσήλωσή της στην «ελεύθερη» αγορά κι έχει δηλώσει ότι δε θα παρέμβει για να την ελέγξει. Ε, αυτή η «ελεύθερη» αγορά, που λειτουργεί ασύδοτα και κερδοσκοπικά χωρίς παρεμβάσεις και άνευ ελέγχων, είναι που έφτασε τη γαλοπούλα στις 2.500 δραχμές το κιλό. Κι ας μην το «παίζουν τρελοί» μερικοί, ισχυριζόμενοι ότι για τις «τρελές» τιμές στη χριστουγεννιάτικη αγορά φταίνε δήθεν οι... τρελές αγελάδες κι οι... παλαβοί κτηνοτρόφοι. Δεν πείθουν πλέον κανένα.

Πολυαρχία...

Θέμα «διαρχίας» στο ΠΑΣΟΚ δεν υφίσταται, δηλώνει ο Δ. Ρέππας στην «Ελευθεροτυπία», μιλώντας εξ ονόματος του Κ. Σημίτη, όπως σημειώνει η εφημερίδα. Απεναντίας ο Χ. Καστανίδης, που παλιότερα ανήκε σε κοινή ΠΑΣΟΚική «ομάδα» με τον κ. Ρέππα, την «ομάδα των λοχαγών», δηλώνει (στον «Αγγελιοφόρο») ότι η «διαρχία» είναι ίσως μια λύση... Αλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι το καλύτερο είναι να υπάρχει... «τριαρχία» στο ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή άλλος πρωθυπουργός, άλλος πρόεδρος (εκλεγμένος από το συνέδριο ή τη βάση), άλλος γραμματέας (εκλεγμένος ομοίως).

Κατόπιν αυτών, εμείς τι να προσθέσουμε; Περιοριζόμαστε να ευχηθούμε στη Χαριλάου Τρικούπη και κυρίως στο Μέγαρο Μαξίμου «καλές γιορτές» και «ευτυχές το νέον έτος»...

Θέλουν ακόμη περισσότερα

Εντονες προσπάθειες έκαναν το τελευταίο χρονικό διάστημα ο Κ. Σημίτης κι ακόμη περισσότερες ο Γ. Παπαντωνίου να πείσουν τους «έχοντες και κατέχοντες» ότι η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης είναι η καλύτερη δυνατή γι' αυτούς και, τέλος πάντων, κάνουν ό,τι μπορούν. Φαίνεται, όμως, πως η άλλη πλευρά δεν πείθεται. «Παρουσιάζει αντιφατική εικόνα, καθώς οι πολιτικές που προβλέπει κινούνται μεν στις ορθές κατευθύνσεις, αλλά είτε είναι άτολμες είτε υπόκεινται σε ισχυρές αβεβαιότητες» έλεγε ο ΣΕΒ, για τον κρατικό προϋπολογισμό, που συζητήθηκε και ψηφίστηκε στη Βουλή ελάχιστες μέρες πριν τα Χριστούγεννα.

Είναι σωστή, αλλά λίγη η πολιτική σας, λένε, με άλλα λόγια, οι μεγαλοβιομήχανοι, ζητώντας όλο και περισσότερα. Και μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι τα λένε τζάμπα...

Πρωταθλητές αισιοδοξίας

Πάντως, οι Ελληνες μεγαλοεπιχειρηματίες αναδείχτηκαν οι πλέον αισιόδοξοι, για τη νέα χρονιά, σε μεγάλη έρευνα, που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα σε 105.000 επιχειρηματίες 108 ευρωπαϊκών περιοχών των 15 κρατών - μελών της ΕΕ και 7 υποψηφίων, από την Ευρωπαϊκή Ενωση Εμπορικών και Βιομηχανικών Επιμελητηρίων. Ανάμεσα σε όλους τους ερωτώμενους, οι Ελληνες μεγαλοεπιχειρηματίες, στον τομέα των υπηρεσιών, εμφανίζονται αισιόδοξοι σε ποσοστό 76%, ενώ οι βιομήχανοι κατά 57%, καταλαμβάνοντας όλοι μαζί την πρώτη θέση.

Με τέτοια κυβέρνηση και τη φιλομονοπωλιακή πολιτική που εφαρμόζει, πώς να μην αναδείχνονται σε πρωταθλητές της αισιοδοξίας...

Νέα «επικοινωνιακή» τακτική

Θα συνεχιστούν, απ' ό,τι μαθαίνουμε, οι... αιφνιδιαστικές επισκέψεις του Κ. Σημίτη σε δημόσιες υπηρεσίες. Θα συνδυαστούν, μάλιστα, με επισκέψεις στην περιφέρεια - η πρώτη θα είναι στην Κρήτη, το Γενάρη - με στόχο να προβάλουν μια εικόνα πρωθυπουργικού ενδιαφέροντος για την καθημερινή ζωή του πολίτη, ελέγχου των κρατικών υπηρεσιών, κλπ., κλπ. Σύμφωνα, με όσα λέγονται, η μέθοδος θεωρείται η μόνη ικανή - από τους πρωθυπουργικούς συμβούλους - να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα «επικοινωνιακά» κόλπα του Δ. Αβραμόπουλου.

Δεν ξέρουμε - αν και πολύ αμφιβάλουμε - πόσο επιτυχής θα είναι η καινούρια «επικοινωνιακή» τακτική που επεξεργάστηκαν τα πρωθυπουργικά επιτελεία, αλλά τους προτείνουμε να σκεφθούν σοβαρά μια πρόταση του «Νεόκοπου» των «Νέων» και να πηγαίνει ο πρωθυπουργός μεταμφιεσμένος στις... αιφνίδιες επισκέψεις του, σαν τον βασιλιά της Ιορδανίας Αμπντάλα. Πού ξέρουν, ίσως έτσι προκύψει και κάτι πραγματικά αιφνίδιο...

Τα ευρω - δανεικά...

ΔΕ ΛΕΜΕ καλά ακούγονται όλ' αυτά τα περί φθηνότερων δανείων λόγω προσαρμογής στη ζώνη του ευρώ και της κατάργησης του δικαιώματος της εθνικής νομισματικής πολιτικής. Πλην όμως όταν κανείς δανειοδοτείται πρέπει και να ξεχρεώσει μετά.

Αυτό λοιπόν κάνουν τελευταίως όλα τα ελληνικά σπίτια τα τελευταία χρόνια και τους έχει πέσει κάπως βαρύ για να δουν τα πράγματα με την ίδια αισιοδοξία που τα βλέπει η κυβέρνηση. Ιδίως όταν οι αποδόσεις των (όποιων) καταθέσεων έχουν καταντήσει σαν την εισοδηματική πολιτική.

Αλλωστε, αν υπάρχουν πραγματικές διαφορές το διαπιστώσαμε και με τον τελευταίο προϋπολογισμό. Οπως και να τον μέτραγες είτε σε δραχμές είτε σε ευρώ, πάλι προϋπολογισμός σκληρής μονόπλευρης λιτότητας για τον Ελληνα εργαζόμενο ήταν.

Οσο για τη διαδικασία της μετάβασης στο νέο νόμισμα, πώς και πώς αναμένουμε την πρώτη λαϊκή αγορά, που θα δούμε σε... εύρω. Αναμένεται να έχει μεγάλη πλάκα.

Οσο για τη νομισματική πολιτική, θα σας τα πούμε μιαν άλλη φορά. Πάντως, εδώ που τα λέμε, κι αυτοί, που την ασκούσαν μέχρι τώρα, δεν ήταν καλύτεροι...

ΩΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗ της πολιτικής του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας παρουσίασε την αμερικανική οδηγία για την ασφάλεια των ακτοπλοϊκών δρομολογίων, ο Χρήστος Παπουτσής χτες. Αν αυτό τον ικανοποιεί, καλώς...

Γιατί, βέβαια, ο μέσος Έλληνας πολίτης έχει διαφορετική γνώμη μετά το ναυάγιο του «Σάμινα» κι ας ορίζει το ΥΕΝ όσους καινούριους πραγματογνώμονες και να 'ναι. Αλλα είπαμε, ο καθένας επιδιώκει την αναγνώριση που θέλει.

Τουλάχιστον όμως ο υπουργός θα μπορούσε να είναι πιο διακριτικός και όχι να μοιράζει δηλώσεις υπεράσπισης της πολιτικής του. Αλλά φαίνεται ορισμένοι δεν έχουν συναίσθηση στο πού βρίσκονται.

Στο μεταξύ, μέχρι και ο καιρός φαίνεται πως έχει διαφορετική γνώμη από τον Χρήστο Παπουτσή, μιας και τα 10 μποφόρ που θα πνέουν από τις επόμενες ημέρες στα πελάγη μάλλον αυτό δείχνουν.

«Δε δίνω λέξεις παρηγόριας»

Είναι αλήθεια πως είναι μακριά ο καιρός που οι άνθρωποι, ολόκληροι, πανεπιστήμονες, δε θα καταφεύγουν σε ευχές για τα μελλούμενα, αφού ο σχεδιασμός και η οργάνωση του αύριο θα είναι μέρος - αυτονόητο εκείνου του τρόπου να ζεις. Ως τότε ο άνθρωπος, παρά τα άλματα που επιβάλει το πέρασμα του νου στον κόσμο της διαλεκτικής θα παραμένει δέσμιος και της μεταφυσικής, που όπως εξηγεί το παρόν με όρους «κισμέτ» έτσι και κρατά ριζωμένη βαθιά την αντίληψη πως η πραγματικότητα μπορεί να αλλάξει με ευχές. Κι αυτό όταν χιλιάδες χρόνια πριν διατυπώθηκε το «συν Αθηνά και χείρα κίνει».

Από αυτό, όμως, τον βασανιστικά αργό τρόπο που ο κόσμος ξεφεύγει από τη μεταφυσική, ως το να αποδεχόμαστε ως αυτονόητη την αγυρτεία διαφόρων, που άλλα εύχονται κι άλλα πράττουν, υπάρχει μια μεγάλη διαφορά. Κι εξηγούμαστε: Πλημμύρισε ο τόπος -μέρες πού 'ναι - μ' «ευχές». «Ειρήνη» εύχονται αυτοί που σπέρνουν πλουτώνιο χαμό με τις πολεμικές μηχανές τους. «Ευημερία» αυτοί που ξεζουμίζουν λαούς ολόκληρους και τους καταδικάζουν σε ζωή μίζερη, εξαθλιωμένη, χωρίς καν μια μέρα ανάπαυλας. «Υγεία» αυτοί που πριν απ' όλα βιάζουν τη φύση και περιμένουν αύξηση των κερδών τους από μια σπορά θανάτου. «Ευτυχία» στους υποτακτικούς αυτοί που κάθε σεντς στα θησαυροφυλάκιά τους έχει πάνω του τη σφραγίδα της πιο σκληρής, της πιο ωμά προγραμματισμένης εκμετάλλευσης.

Δεν είναι γενική κι αόριστη αυτή η κατηγοριοποίηση των «ευχών». Στην καθημερινότητά μας τη συναντάμε: Οταν ένας υπουργός Εργασίας εύχεται «δημοκρατικό» το 2001 και η πράξη του απαγορεύει σε εκατομμύρια εργάτες ακόμα και να ξεστομίσουν τη λέξη «συνδικαλισμός». Οταν ένας υπουργός Υγείας εύχεται «υγιές» το νέο έτος και η πράξη του στέλνει χιλιάδες απόκληρους στον Καιάδα. Οταν ένας υπουργός Πολιτισμού εύχεται «δημιουργικό» μέλλον και οι αποφάσεις του αυξάνουν τα κέρδη μιας ολιγαρχίας που λυμαίνεται τον πολιτισμό την ώρα που καταδικάζει στη μιζέρια μύριους λαϊκούς δημιουργούς. Ας μην αναφερθούμε στις «ευχές» του αφεντικού. Εκεί η υποκρισία δεν έχει όριο. Ούτε σ' αυτές των θρησκευτικών ταγών: Το ξερό «ειρήνη ημίν» της εκκλησίας δίπλα στις φυλακές της Πόλης, που μύριζαν ακόμα καμένα κορμιά, ήταν απλά ξεδιάντροπο. Αυτός είναι ο κόσμος του βασιλείου της σκλαβιάς. Ευχές που τον υπηρετούν - καθησυχάζοντας το «πόπολο», απαλύνοντας τον πόνο του - οι ευχές του.

Κι όμως, οι ίδιες λέξεις, οι ίδιες έννοιες είναι αυτές που από βάθους καρδιάς βγαίνουν από το στόμα των ανθρώπων της τάξης μας. Χωρίς υποκρισία ακόμα και με πίστη ότι τα πράγματα μπορούν να έρθουν έτσι όπως τα ευχόμαστε. Κι είναι αυτή η πραγματικότητα που κάνει το χρέος της όποιας πρωτοπορίας βαρύτερο. Οχι για να ξεριζώσει τη μεταφυσική -αυτό είναι δουλιά άλλης ιστορικο-κοινωνικής στιγμής. Μα για να κάνει τουλάχιστον στην καθημερινότητα πράξη το στίχο του ποιητή: «Δε δίνω λέξεις παρηγόριας... δίνω μαχαίρι σ' ολουνούς»...

Κι αν τρομάζουν οι λέξεις, ας μη φοβόμαστε να πούμε πως πόλεμο έχουμε. Κι ας είναι αυτή η μόνη «ευχή» μας: Να συνεχίζουμε αυτόν τον πόλεμο έτσι που οι συσχετισμοί να κρίνουν την έκβασή του υπέρ των μόνων που έχουν λόγο ύπαρξης στο μέλλον. Αυτών που τα στομάχια και ο νους δε γέμισαν ποτέ μ' ευχές.


Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ