Πριν φτάσει στην αποκήρυξη της χρεοκοπίας ο ΣΥΡΙΖΑ κατά καιρούς την πρόβαλε σαν περίπου λυτρωτική εξέλιξη. Ηταν ο Π. Λαφαζάνης που δήλωνε: «Η χρεοκοπία δεν είναι κάτι το καταστροφικό σε κάθε περίπτωση. Η χρεοκοπία είναι όπλο των αδύνατων όταν φτάνουν σε ένα σημείο που δεν μπορούν να αποπληρώσουν τα χρέη τους». Ο Δ. Στρατούλης πρόσθετε: «Για εμάς δεν είναι φετίχ το νόμισμα». Αποκορύφωμα η δήλωση του Αλ. Τσίπρα στη Βουλή τον περασμένο Σεπτέμβρη: «Διότι κύριε υπουργέ, μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή, όπως είχατε πει. Η Αργεντινή πέρασε μια πολύ μεγάλη δυσκολία και δεν πρέπει τους λαούς να τους χαρακτηρίζουμε με ρατσιστικό τρόπο. Πέρασαν όμως μια πολύ μεγάλη δυσκολία και κατάφεραν με αξιοπρέπεια να σταθούν στα πόδια τους».
Ξορκίζοντας σήμερα τη χρεοκοπία, ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει άλλοθι στην αναίρεση από μέρους του θέσεων περί μονομερούς καταγγελίας των μνημονίων, ακύρωσής τους, επαναδιαπραγμάτευσης των δανειακών συμβάσεων κ.λπ. κ.λπ. Ολων δηλαδή όσων αποτελούν προϋπόθεση για τη συνέχιση της ροής των δανείων απ' την τρόικα και τσακίζουν τον λαό.
Δίνει ταυτόχρονα διαβεβαιώσεις στην αστική τάξη για το περιεχόμενο της πολιτικής που θα εφαρμόσει, σε όποιο μείγμα αστικής διαχείρισης κι αν κάτσει η μπίλια, το μάρμαρο θα κληθεί να το πληρώσει ο λαός. Το παράδειγμα της Αργεντινής που οδηγήθηκε σε χρεοκοπία και άλλων χωρών που την απέφυγαν, αποδεικνύει περίτρανα πως οι λαοί σε καμία περίπτωση δεν απέφυγαν τα χειρότερα. Ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνιά για το ποιο μείγμα πολιτικής θα οδηγήσει τα μονοπώλια με «αξιοπρέπεια» έξω από την κρίση. Αφήνοντας το λαό βυθισμένο στην ανέχεια, προοπτική που την προδιαγράφει η ευρωενωσιακή στρατηγική πέρα κι ανεξάρτητα από ρυθμούς ανάπτυξης, χρέη, μνημόνια κ.λπ.
Δεν αρκεί στην κυβέρνηση και τους ξένους συμμάχους της (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ) η νομοθέτηση των αλλεπάλληλων φοροεπιδρομών, αλλά θέλουν να δημιουργήσουν τους μηχανισμούς εκείνους που θα διασφαλίσουν την είσπραξη των «κλοπιμαίων» από την άγρια φοροληστεία διαρκείας σε βάρος του λαού. Αυτή είναι η κοινή αγωνία και στόχευση τόσο της τελευταίας κοινής έκθεσης ΔΝΤ και Ευρωπαϊκής Επιτροπής όσο και της προχτεσινής συνέντευξης του προέδρου των Γερμανών βιομηχάνων, Χανς Πέτερ Κάιτελ, στο Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Η μεν πρώτη ζητά ευθέως να λειτουργήσει η αυτόματη και αναγκαστική κατάσχεση σε τραπεζικούς λογαριασμούς σε 2,3 εκατομμύρια φορολογούμενους που χρωστάνε κάτω από 3.000 ευρώ ο καθένας και συνολικά 1,1 δισ., προτρέποντας ταυτόχρονα «να αφήσουν ήσυχους» τους 1.500 μεγαλύτερους οφειλέτες που χρωστάνε 35 δισ. ευρώ! Ο δεύτερος ζητάει να ενισχυθεί η εποπτεία της ΕΕ ειδικά στο φορολογικό γιατί, όπως δηλώνει χαρακτηριστικά, «το συνολικό πακέτο διάσωσης βασίζεται και στο ότι όντως το φορολογικό σύστημα θα λειτουργεί». Σημειώνει μάλιστα με νόημα ότι «το θέμα δεν είναι μόνο εάν οι πλούσιοι Ελληνες θα ξαναφέρουν τα χρήματά τους στη χώρα, αλλά υπάρχει επίσης και το θέμα της ευρωπαϊκής εποπτείας, προκειμένου να μπει σε τάξη το φορολογικό σύστημα». Τα παραπάνω όμως δεν είναι μόνο απαιτήσεις των δανειστών που θέλουν να αρπάξουν με κάθε μέσο όσα μπορούν περισσότερα από το λαό, αλλά αποτελούν και επιδίωξη της κυβέρνησης και της εγχώριας πλουτοκρατίας που θέλει να φορτώσει στις πλάτες του λαού τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης και να εξέλθει πιο ισχυρή πατώντας πάνω στη φτωχοποίηση και εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων. Δεν πρέπει λοιπόν να υπάρχουν ψευδαισθήσεις: Το άγριο φορολογικό γδάρσιμο, που είναι μόνο μία από τις προϋποθέσεις για την ανάκαμψη της κερδοφορίας των μονοπωλίων, θα κλιμακωθεί δίχως έλεος τη νέα χρονιά. Ο λαός μόνο ένα δρόμο έχει μπροστά του, να ενισχύσει την πάλη του ενάντια στα βάρβαρα μέτρα με ξεκάθαρο στόχο την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Ξεπερνώντας κάθε όριο κυνισμού η συγκυβέρνηση καμαρώνει για τα εύσημα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι οι άρρωστοι πια δεν μπορούν να πάρουν τα φάρμακά τους καθώς δεν έχουν να πληρώσουν ούτε τη συμμετοχή τους στην τιμή, ενώ η παιδική θνησιμότητα έχει ήδη αυξηθεί από 2,7 θανάτους ανά 1.000 παιδιά ηλικίας μέχρι ενός χρόνου πριν την οικονομική κρίση σε 3,8 ανά 1.000 παιδιά μετά την κρίση. Η μεσοσταθμική συμμετοχή στα φάρμακα πριν τα μέτρα των τελευταίων κυβερνήσεων ήταν 10%, την έχουν φτάσει σε 16% και ετοιμάζονται να την απογειώσουν με τα πρόσθετα μέτρα που έχουν προς εφαρμογή. Μόνο το 2013 οι άρρωστοι θα πληρώσουν απ' την τσέπη, τουλάχιστον, πάνω από 500 εκατ. ευρώ στα φάρμακα.
Με στόχο την Υγεία του λαού η συγκυβέρνηση πέτυχε το γενικότερο στόχο της λιτότητας, που υπηρετεί τους μονοπωλιακούς ομίλους, και ταυτόχρονα αποκλείει τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού από το να μπορεί να έχει παροχές υπηρεσιών Υγείας και φαρμάκων αφού δεν έχει να πληρώσει.