Τόσο οι κάτοικοι της περιοχής όσο και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στις εταιρίες πετρελαιοειδών, που πνίγουν με τις εγκαταστάσεις τους το Πέραμα, κινδυνεύουν να γίνουν παρανάλωμα του πυρός σε περίπτωση ατυχήματος μεγάλης έκτασης, καθώς δεν υπάρχουν δίοδοι διαφυγής για κανέναν απ' όσους βρίσκονται από το Ικόνιο και πέρα. Αυτό είναι γνωστό από παλιά. Η διεκδίκηση λύσης στο πρόβλημα είναι μόνιμο αντικείμενο δεκάδων αγωνιστικών κινητοποιήσεων των κατοίκων της περιοχής. Ποτέ, όμως, δεν απασχόλησε τη διοίκηση της Ομοσπονδίας των εργαζομένων στα πετρέλαια. Ωσπου λίγες μέρες πριν με επιστολή της προς το υπουργείο Δημόσιας Τάξης ζήτησε την άμεση παρέμβαση της αστυνομίας. Γιατί; Γιατί ενοχλήθηκαν οι εταιρίες πετρελαίου από τον συμβολικό αποκλεισμό που έκαναν στην «ΤΟΤΑΛ» οι κάτοικοι του Περάματος και η διοίκηση της Ομοσπονδίας ανέλαβε να «καθαρίσει την μπουγάδα» επικαλούμενη την ασφάλεια των εγκαταστάσεων.

Δεν είναι η πρώτη φορά που εμφανίζονται εργοδοτικότεροι των εργοδοτών. Αν το καταγράφουμε είναι γιατί αποτελούν κλασικό δείγμα του τι πρέπει να ανατραπεί στο συνδικαλιστικό κίνημα, καθώς δεν έχει καμία σχέση με εκπροσώπηση εργαζομένων.

«Σκηνικό κρίσης στήνεται στο ΠΑΣΟΚ, με πρώτο στόχο την επιστροφή στα προ του συνεδρίου διαλυτικά φαινόμενα και δεύτερον, την άσκηση πιέσεων στην κυβέρνηση για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων». Αυτά γράφει ο -συνήθως καλά πληροφορημένος, για τις... απόρρητες σκέψεις της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ- Γ. Καρελιάς στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία», υπογραμμίζοντας, πως οργανωτές της όλης υπόθεσης είναι μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.

Και το σημειώνουμε, όχι γιατί αποκλείουμε, να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Η τελευταία εσωκομματική αναταραχή στο ΠΑΣΟΚ αντανακλά, βέβαια, τη διογκούμενη συνεχώς λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση, αλλά μπορεί να εμπεριέχει και τον «δάκτυλο» μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, τα οποία απαιτούν ακόμη μεγαλύτερα προνόμια και περισσότερα υπερκέρδη, στα πλαίσια του φιλομονοπωλιακού «μονόδρομου» της κυβέρνησης. Ετσι ή αλλιώς, όμως, είναι τουλάχιστον απαράδεκτο, να επιχειρείται το «τσουβάλιασμα» του συνεχώς εντεινομένου και απολύτως δικαιολογημένου αγωνιστικού αναβρασμού, που αγκαλιάζει τελευταία πολλά λαϊκά στρώματα, με τα όποια σχέδια και επιδιώξεις του οικονομικού κατεστημένου ή μερίδων του. Ας πάρουν υπόψη τους οι κυβερνώντες, πως οι κουτοπονηριές δεν μπορούν να δώσουν καμιά απάντηση στα σοβαρά και καυτά λαϊκά προβλήματα.

Βέβαια, δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η δεύτερη φορά, που μεταχειρίζεται παρόμοια «επιχειρήματα» η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Χρόνια τώρα και ενώ εφαρμόζει τις γνωστές σε όλους φιλομονοπωλιακές πολιτικές της - που δεν έχουν σε τίποτε να ζηλέψουν από τις αντίστοιχες του «γαλάζιου» συνοδοιπόρου της - καλεί τους εργαζομένους να κάνουν ακόμη μεγαλύτερες θυσίες, να προσαρμοστούν και να υποταχθούν στον αντιλαϊκό «μονόδρομό» της, είτε για την επίτευξη κάποιων «μεγάλων στόχων» και «οραμάτων» (βλέπε ΟΝΕ, ευρώ, κλπ.), είτε για να μην έρθει η Δεξιά και επιβληθούν τα «κακά», μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Ουσιαστικά, τα ίδια λέει και για τις επικείμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Τα ίδια θα πει και στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν. Και στο μεταξύ, οι λιγοστοί έχοντες και κατέχοντες θα γίνονται πλουσιότεροι, ενώ οι πολλοί θα μοιράζονται μεταξύ τους τα όλο και λιγότερα ψίχουλα, που θα περισσεύουν...

Η ασυδοσία των εργολάβων και η επιδεικτική αδιαφορία της κυβέρνησης στο «μεγαλύτερο από τα Ολυμπιακά έργα» αγγίζει πλέον τα όρια του εκ προθέσεως εγκλήματος. Δεν είναι μόνον ο τραγικός θάνατος ενός οικοδόμου λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, αλλά και τα δεκάδες εργατικά ατυχήματα, που τείνουν πλέον να γίνουν μια εφιαλτική ρουτίνα. Οι εργαζόμενοι έχουν ήδη ξεκινήσει κινητοποιήσεις και προειδοποιούν - απολύτως δικαιολογημένα - ότι, αν δεν αλλάξει η κατάσταση, τότε θα αντιδράσουν ακόμα πιο δυναμικά.

Η κυβέρνηση, όμως - απ' ό,τι φαίνεται - αντιμετωπίζει την υπόθεση περίπου όπως σχολίασε το γεγονός ο πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής της ΔΟΕ, Ντένις Οσβαλντ, στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα. «Λυπάμαι πολύ που μαθαίνω ότι έγινε ένα τέτοιο ατύχημα, δεν το γνώριζα», είπε απαντώντας σε ερώτηση του «Ρ» και συνέχισε: «Κάθε επιχείρηση, τέτοιου μεγέθους, ενέχει κινδύνους, συνεπάγεται και ατυχήματα, πιθανώς. Αυτό δυστυχώς είναι μέρος της ζωής μας». Με άλλα λόγια; Με άλλα λόγια, μέσα στο πρόγραμμα είναι και οι νεκροί εργάτες... Μέρος της ζωής μας είναι και γι' αυτό θα πρέπει να το συνηθίσουμε! Ας μην το περιμένουν. Με τίποτε...