ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 29 Σεπτέμβρη 2004
Σελ. /40
Παλιό «μυστικό»

Γρηγοριάδης Κώστας

Το 1987 ο τότε Αμερικανός Πρόεδρος, Ρ. Ρίγκαν, έδωσε εντολή στην τουρκική κυβέρνηση να βγάλει το «Σισμίκ» στο Αιγαίο για να προκληθεί ένας «μικρός πόλεμος» ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία και να πέσει η τότε ελληνική κυβέρνηση. Ο πόλεμος δεν έγινε, καθώς Αμερικανοί και Τούρκοι το ξανασκέφτηκαν, όταν έμαθαν ότι ο τότε πρωθυπουργός, Α. Παπανδρέου, εξασφάλισε την έμπρακτη βοήθεια της τότε σοσιαλιστικής Βουλγαρίας, ο Πρόεδρος της οποίας, Τ. Ζίφκοφ, είχε ήδη δώσει διαταγή να κινηθούν βουλγαρικά τανκς προς τα τουρκικά σύνορα. Αυτά υποστηρίζει σε άρθρο του στην εφημερίδα «The Russia Journal» - αναδημοσιεύεται στη βουλγάρικη εφημερίδα «Νοβινάρ» - ο Τζον Χέλμορ, πρώην καθηγητής Πολιτειολογίας και σύμβουλος κυβερνώντων στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Ασία.

Βεβαίως, δε μας είναι άγνωστο ότι οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, στο πλαίσιο της τακτικής του «διαίρει και βασίλευε» και για την εξυπηρέτηση των ιμπεριαλιστικών τους σχεδίων και συμφερόντων, προωθούσαν και προωθούν πολέμους σε διάφορες περιοχές του κόσμου. Αλλωστε, το ΚΚΕ έχει υποστηρίξει ότι οι, κατά καιρούς, ελληνοτουρκικές κρίσεις είναι απόρροια αμερικανικών σχεδιασμών, πιέσεων και εκβιασμών και συνέπεια της ενσωμάτωσης της χώρας μας στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Υπήρχαν, όμως, άλλοι που έλεγαν ότι οι Αμερικανοί είναι φίλοι μας ή εν πάση περιπτώσει «ουδέτεροι», θεωρώντας μάλλον ότι αυτά τα «μυστικά» μένουν για πάντα «θαμμένα»...

Συνοδοιπόροι...

Πρόθυμους συνοδοιπόρους στο δρόμο για την υλοποίηση των στοχεύσεών της που αφορούν τη λεγόμενη απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, βρήκε η κυβέρνηση στη διοίκηση της Ομοσπονδίας Βενζινοπωλών Ελλάδας. Σύμφωνα με πληροφορίες η διοίκηση του δευτεροβάθμιου συνδικαλιστικού οργάνου του κλάδου διαμήνυσε στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης την έγκρισή της για επέκταση του ωραρίου λειτουργίας των πρατηρίων καυσίμων κατά μία ώρα το βράδυ. Αργά ή γρήγορα η κυβέρνηση θα χτυπήσει - αν δεν το έχει κάνει ήδη - τις πόρτες κι άλλων συνδικαλιστικών ηγεσιών που εκ των προτέρων γνωρίζει ότι είναι πρόθυμες να συναινέσουν στην «απελευθέρωση» του ωραρίου. Και θα προχωρήσει στην υλοποίηση των σχεδίων της, αν δε βρει μπροστά της αντιμέτωπο τον κάθε μικρό και αυτοαπασχολούμενο έμπορο, βιοτέχνη και επαγγελματία, όλους εκείνους δηλαδή που έχουν κάθε λόγο να αντισταθούν στα σχέδια περιθωριοποίησής τους, μέσω ενός απάνθρωπου και εξοντωτικού από κάθε άποψη ωραρίου δουλιάς. Ολους αυτούς, που δεν έχουν να περιμένουν τίποτε από τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και, ιδιαίτερα, να περιφρουρήσουν τα συμφέροντα και τα δικαιώματά τους.

Χρηματοδότης του Χίτλερ

Το γεγονός, πως αμερικανικές και βρετανικές μεγάλες επιχειρήσεις είχαν οικονομικές και εμπορικές σχέσεις, στη δεκαετία του 1930, ακόμη και στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, με γερμανικές εταιρίες, είναι μια αδιαμφισβήτητη ιστορική αλήθεια. Οπως και το γεγονός, πως, αρκετές από τις προαναφερόμενες επιχειρήσεις, συνέβαλαν -περισσότερο ή λιγότερο άμεσα- στη χρηματοδότηση του γερμανικού εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος και στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία.

Ολ' αυτά ήταν γνωστά μέχρι σήμερα. Τώρα, έγινε γνωστό, πως ορισμένες απ' αυτές τις επιχειρήσεις ανήκαν στον Πρέσκοτ Μπους, παππού του σημερινού προέδρου των ΗΠΑ, άλλοτε γερουσιαστή της πολιτείας του Κονέκτικατ και ιδρυτή της πολιτικής δυναστείας. Η αποκάλυψη έγινε από τη βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν» και στηρίζεται σε απόρρητα αρχεία της Εθνικής Υπηρεσίας Αρχειοθέτησης των ΗΠΑ. Ο Πρέσκοτ Μπους είχε στενούς δεσμούς με τον μεγαλύτερο χρηματοδότη του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, Φριτς Τίσεν, και συνέβαλε στην άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία και την ενίσχυση του καθεστώτος των ναζί κατά τη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, τουλάχιστον μέχρι το 1942, οπότε και κατασχέθηκαν οι μετοχές του, με βάση νομοθεσία που καταδίκαζε τη συνεργασία με τον εχθρό.

Και δεν είναι μόνον αυτά. Ο Πρ. Μπους είχε επιχειρηματικές σχέσεις με την εταιρία «Consolidated Sielesian Steel», η οποία είχε έδρα την Πολωνία και χρησιμοποιούσε ως εργάτες τους αιχμαλώτους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί.


Τα επίμονα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΩΣΤΕ ΔΕ ΘΑ ανεχθεί τη «σπίλωση της δημοκρατικής παράταξης» ο Γ. Παπανδρέου; Τουλάχιστον έτσι δηλώνει μετά τα εισαγγελικά πορίσματα για τις προμήθειες του υπουργείου Αμυνας που διαβιβάστηκαν στη Βουλή.

Προφανώς, όμως, μόνο αυτό αντιλαμβάνεται ως «σπίλωση». Η πολιτική που ακολούθησε τις προηγούμενες 4ετίες η ...«δημοκρατική παράταξη» και την οποία καταδίκασε στις εκλογές ο ελληνικός λαός δε φαίνεται να τον ενοχλεί και τόσο.

ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ, πάντως, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ φαίνεται να ...μη βάζουν μυαλό και να επιμένουν στην κοροϊδία του κόσμου. Οι μεν ανακαλύπτοντας σκάνδαλα και οι δε υπερασπιζόμενοι το παρελθόν τους.

Ομως, και για τις αμυντικές δαπάνες, όπως και για τα τεκταινόμενα στο Χρηματιστήριο τη διετία 1999-2001 κάποιος ...πλήρωσε και ήταν βέβαια ο Ελληνας φορολογούμενος και με άλλα λόγια ο λαός.

Με αυτόν τι πρόκειται να γίνει δεν μπαίνει κανείς στον κόπο να μας πει. Κι όμως, όσα πορίσματα «περί ευθύνης υπουργών» κι αν δει αυτός που ταλαιπωρείται από τη συνεχιζόμενη λιτότητα ...δεν παρηγοριέται.

«ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ» αποκαλεί το υπουργείο Υγείας τις προθέσεις του για νοσηλεία ασφαλισμένων ιδιωτικών εταιριών σε δημόσια νοσοκομεία. Ομως, ό,τι κι αν πει, ο καθένας κατανοεί πως δεν είναι έτσι τα πράγματα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν ...πλησιάζει ο ιδιωτικός τομέας τη δημόσια Υγεία παρέχοντας σε περισσότερους το αυτονόητο αγαθό της περίθαλψης. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, με τα νοσοκομεία να γίνονται κερδοσκοπικοί οργανισμοί και τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες να κερδίζουν ακόμη περισσότερα.

Πώς να το κάνουμε, δημόσια Υγεία χωρίς - εκτός των άλλων - να διατεθούν τα απαραίτητα κονδύλια δε γίνεται, και ο προϋπολογισμός, που είναι «στα τελειώματα», μόνο αυτό δεν κάνει, για μια ακόμη χρονιά.

Κατά τ' άλλα ...θα καταπολεμηθούν τα φαινόμενα των «ράντζων» και της «διαφθοράς». Μόνο που μια τέτοιου μεγέθους υπονόμευση της δημόσιας Υγείας δεν κρύβεται τόσο εύκολα.

Πόσο ίδιοι είναι...

«Θέλω να καταγγείλω (...) την κατάληψη που γίνεται στο χώρο της Ακρόπολης και την προσπάθεια κατάληψης και άλλων χώρων. Δείχνουν ότι υπάρχει ένα οργανωμένο σχέδιο (...) Είναι μια παράσταση, ένα θέατρο που θέλει να συγκαλύψει τη δική μας προσπάθεια, την προσπάθεια για κοινωνική συνοχή»(Κ. Σημίτης, πρώην πρωθυπουργός, 2001).

«Λυπούμαι ιδιαιτέρως γιατί ομάδα εκτάκτων υπαλλήλων του υπουργείου Πολιτισμού πήρε σήμερα την ακραία πρωτοβουλία να καταλάβει το χώρο της Ακρόπολης και να παρεμποδίσει τους επισκέπτες, διεκδικώντας έτσι τη μονιμοποίησή της (...) Δεν περίμενα όμως ότι ορισμένοι - για προφανείς πολιτικούς λόγους - θα παρασύρουν μία ομάδα σε ενέργειες που δείχνουν έλλειψη σεβασμού και ευαισθησίας απέναντι στα μνημεία (...) Οι εργαζόμενοι στο υπουργείο Πολιτισμού ποτέ και για κανένα λόγο δεν μπορούν να θέτουν υπό ομηρία τα μνημεία, τα οποία υπερβαίνουν και αυτούς και τις εργασιακές τους σχέσεις. Πρώτη δε και ουσιαστική προϋπόθεση για να είναι κανείς υπάλληλος του υπουργείου Πολιτισμού είναι να σέβεται ακριβώς τα μνημεία...»(Ε. Βενιζέλος, πρώην υπουργός Πολιτισμού, 2001).

«Η Ακρόπολη (...) δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως πεδίο προβολής συντεχνιακών και συνδικαλιστικών ζητημάτων (...) ο ιερός βράχος της Ακρόπολης οφείλει να παραμένει ανοιχτός προς τον κάθε πολίτη που επιθυμεί να τον επισκεφθεί. Καλό είναι σε αυτή τη χώρα να προστατεύουμε οι ίδιοι τα σύμβολα - μνημεία και να μην επιτρέπουμε σε κανέναν να υπερκαλύπτει ή να ακυρώνει τις αξίες και τις αρχές που μας κληροδότησαν οι προγενέστεροί μας»(Π. Τατούλης, νυν υφυπουργός Πολιτισμού, χτες, 28/9).

Πρόκειται για δηλώσεις που αφορούσαν στις κινητοποιήσεις των συμβασιούχων του ΥΠΠΟ το 2001 και τις πλέον πρόσφατες, μέρος των οποίων ήταν και ο συμβολικός «αποκλεισμός» - όχι για περισσότερο από μία ώρα - της εισόδου στην Ακρόπολη. Στις δύο πρώτες περιπτώσεις «μιλά» το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση. Στην τελευταία «μιλάει» η ΝΔ σαν κυβέρνηση. Αν κάποιος δεν ήξερε τα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας, θα νόμιζε πως πρόκειται για εκπροσώπους του ίδιου κόμματος. Και, κατά μία έννοια, θα είχε δίκιο.

Ιδιο είναι και το αποτέλεσμα επί της ουσίας: Συνέχιση της εργασιακής ομηρίας των συμβασιούχων, αλλά και απόπειρα εμφάνισής τους, ουσιαστικά, ως «επικίνδυνων» για τα μνημεία ατόμων! Τι κι αν οι... «επικίνδυνοι» είναι αυτοί ακριβώς που προστατεύουν και αναδεικνύουν τα μνημεία;

Να μην ξεχάσουμε και τη διοίκηση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συμβασιούχων Υπαλλήλων ΥΠΠΟ (ΠΟΣΥΠΠΟ), η οποία, επίσης το 2001 έλεγε για τον αποκλεισμό της εισόδου, ότι πρόκειται για «μη υπεύθυνο τρόπο διεκδίκησης» και για «ομηρία των μνημείων και των αρχαιολογικών χώρων». Εχει την ίδια γνώμη και σήμερα; Κι αν όχι, γιατί;

Οι συμβασιούχοι του ΥΠΠΟ - και όχι μόνο - ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους...


Γρηγόρης ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ