Το γεγονός ότι ένας "απλός ιδιώτης" ενημερώνεται από τον ίδιο τον υπουργό Αμυνας για τα "στρατηγικά" σχέδια της χώρας προκαλεί ασφαλώς έκπληξη. Οταν, όμως, αυτός ο απλός ιδιώτης είναι ο Τζορτζ Στεφανόπουλος, τότε το πράγμα παύει να ξενίζει. Αυτό, όμως, που προκαλεί εντύπωση, είναι ο ενθουσιασμός που έχει καταλάβει - και δεν τον έκρυψε απέναντι στον "φίλο του", όπως αποκάλεσε ο υπουργός τον πρώην συνεργάτη του Μπιλ Κλίντον - είναι ο ρόλος που μπορεί να παίξει η χώρα μας στα Βαλκάνια και τον Καύκασο (!). Είπε, συγκεκριμένα, ο Α. Τσοχατζόπουλος: "Μου δόθηκε η δυνατότητα να τονίσω, πόσο σπουδαία είναι η δυνατότητα συμμετοχής σε πρωτοβουλίες που ενδυναμώνουν την ασφάλεια, τη σταθερότητα και τη συνεργασία σε όλη αυτή τη γεωπολιτική περιοχή, Βαλκάνια και Καύκασο" (!). Προφανώς, εννοεί τη δυνατότητα συμμετοχής σε στρατιωτικές πρωτοβουλίες και σε επιχειρήσεις στρατιωτικής επέμβασης.

Δηλαδή, το όραμα τώρα των "εκσυγχρονιστών" κυβερνώντων επεκτείνεται... Θέλουν, δηλαδή, να τους δώσουν κάποιο ρολάκι στα σχέδια της "νέας τάξης". Οχι τίποτα σπουδαίο, αλλά να μπορούν να καυχηθούν ότι συμβάλλουν ως απλοί στρατιώτες στη διαφύλαξη των πετρελαίων της Κασπίας και του Καυκάσου, για χάρη των "μεγάλων αφεντικών".

Ο ομοϊδεάτης του Κ. Σημίτη, πρωθυπουργός της Βρετανίας, Τόνι Μπλερ, προσπαθεί καθημερινά να επιβεβαιώνει αυτούς που σε ανύποπτο χρόνο τον χαρακτήρισαν "διάδοχο της Θάτσερ". Στα χνάρια, λοιπόν, της "σιδηράς κυρίας" η κυβέρνηση του Τ. Μπλερ ανακοίνωσε την κατάργηση της δωρεάν δημόσιας ανώτατης παιδείας και την επιβολή διδάκτρων στα πανεπιστήμια, ύψους 100 λιρών το χρόνο (480.000 δρχ.).

Είναι χαρακτηριστικό ότι τη δωρεάν παιδεία στα ΑΕΙ δεν είχε τολμήσει να αγγίξει ούτε ο θατσερισμός. Ομως οι "νέοι Εργατικοί" πρέπει να αποδείξουν - και το κάνουν επάξια - ότι είναι άξιοι συνεχιστές του. Φυσικά ο Τ. Μπλερ μπορεί να πρωτοπορεί, αλλά δεν ξεφεύγει από το κυρίαρχο ρεύμα της εποχής, που σε σημαντικό βαθμό εκφράζει η Κεντροαριστερά. Στο πλαίσιο αυτό κινούνται και οι υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, με την καθοδήγηση των Βρυξελλών και βέβαια και η κυβέρνηση Σημίτη. Η ιδιωτικοποίηση, με τον ένα ή άλλο τρόπο, της ανώτατης παιδείας βρίσκεται στα άμεσα σχέδιά της...

- Τι βαθμούς

Κωστάκη, πήρες;

- "Αριστα"

σαν τους φωστήρες!

- Δηλαδή,

ρε παλικάρι;

- Να στη "ζώνη"

και στα βάρη

και στου Μάαστριχτ

το σαμάρι,

μου 'χουν βάλει

"εικοσάρι"!

- Και ποιος έκανε

την κρίση;

- Φυσικά, η ΕΟΚ,

κι η Δύση!

- Ναι, μ' αν, Κώστα,

σ' είχε κρίνει

ο λαός,

που αίμα φτύνει,

θα την είχες, φίλε,

σκούρα

γιατί θα 'παιρνες

"κουλούρα"!

Ο οίστρος

Δεν υπάρχουν, όμως, μόνον αυτές οι τραγικές περιπτώσεις. Αλλο τόσο και ίσως σοβαρότερα μηνύματα στέλνουν οι αλλεπάλληλες αυτοκτονίες και αυτοτραυματισμοί που συμβαίνουν στο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων. Μόνο τον τελευταίο μήνα περισσότεροι από δέκα φαντάροι αυτοκτόνησαν ή αυτοπυροβολήθηκαν. Τα δύο τελευταία περιστατικά συνέβησαν προχτές.

Συνειδητοποιεί, άραγε, η ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Αμυνας και της κυβέρνησης συνολικά, πόσο επιτακτικά αναγκαίος και επείγων είναι ο εκδημοκρατισμός των Ενόπλων Δυνάμεων και η ουσιαστική βελτίωση των συνθηκών ζωής και εκπαίδευσης των στρατευμένων; Μακάρι να διαψευστούμε, αλλά φοβόμαστε πως η απάντηση είναι όχι.

Τη βδομάδα που πέρασε, ένας μόνιμος υπαξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, 31 χρόνων και πατέρας ενός παιδιού, έδωσε τέλος στη ζωή του, με το υπηρεσιακό του όπλο. Σύμφωνα με τις σχετικές πληροφορίες, ο επιλοχίας αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά και οικογενειακά προβλήματα. Την ίδια μέρα, ένας 33χρονος επαγγελματίας από τον Πύργο αυτοκτονούσε με καραμπίνα, γιατί - όπως σημειώνει ο ίδιος σε γραπτά που άφησε - αντιμετώπιζε τεράστια οικονομικά προβλήματα και ήταν ανήμπορος να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις στο τοκογλυφικό κύκλωμα που είχε μπλέξει. Μια μέρα πριν, ένας ακόμη εργαζόμενος και πατέρας τριών παιδιών, από τις Σέρρες τη φορά αυτή, έδωσε τέλος στη ζωή του, γιατί και αυτός αντιμετώπιζε σοβαρά και ασήκωτα οικονομικά προβλήματα.

Τρεις αυτοκτονίες, νέων μάλιστα ανθρώπων, μέσα σε δύο μέρες. Τρεις αυτοκτονίες, που - σύμφωνα με όλα τα σχετικά στοιχεία - έχουν μια κοινή αναφορά: τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Ισως, να υπάρχουν κι άλλες αιτίες, διαφορετικές ενδεχομένως, για την κάθε μία από τις προαναφερόμενες, τραγικές περιπτώσεις. Η ουσία, όμως, δεν αλλάζει. Οπως και το ιδιαίτερα ανησυχητικό μήνυμα που στέλνουν προς κάθε κατεύθυνση.