- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Γρηγοριάδης Κώστας |
Ο ίδιος μπορεί να είναι βολεμένος, αλλά τα 4,5 και πλέον εκατομμύρια των ασφαλισμένων του ΙΚΑ δεν είναι. Οσο για την ποιότητα και τις συνθήκες περίθαλψης και ασφάλισης που... απολαμβάνουν καλύτερα να μη μιλήσουμε. Το ίδιο συμβαίνει με τους αγρότες και τον ΟΓΑ, τους επαγγελματοβιοτέχνες και το ΤΕΒΕ και πάει λέγοντας. Ουσιαστικά, δηλαδή, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τη μεγάλη, τουλάχιστον, πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Για να μη μιλήσουμε, για την κατάσταση στο χώρο της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας ή των δημόσιων νοσοκομείων. Οι τεράστιες όμως ευθύνες για όλ' αυτά βαραίνουν τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και τις πολιτικές τους, δυο δεκαετίες τώρα. Ας συμμαζευτεί, λοιπόν, ο κ. Παπαδόπουλος.
ΥΓ: Οσο για την ουσία του μέτρου των απογευματινών ιατρείων στα νοσοκομεία είναι ολοφάνερο, πως αποτελεί ένα σοβαρό βήμα ιδιωτικοποίησης των τελευταίων -άλλωστε η μεταρρύθμιση δεν τέλειωσε ακόμη...- που θα έχει πολύμορφες συνέπειες και παρενέργειες, και, βέβαια, μόνο τους εργαζόμενους και το λαό δεν ωφελεί.
Αναφαίρετο δικαίωμα, ασφαλώς, του Ηλ. Κανέλλη να καθηλώνεται μπροστά στη μικρή οθόνη, παρακολουθώντας τον «Μεγάλο Αδελφό». Δεν είναι δυνατό να μην του αναγνωριστεί το δικαίωμα στην κλειδαρότρυπα, στην ηδονοβλεψία και, γενικότερα, στη χρήση και κατάποση τηλεοπτικών σκουπιδιών. Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε, είναι γιατί «το κάνει θέμα». Γιατί περιφέρει επιδεικτικά αυτή τη ...συνήθειά του και αισθάνεται την ανάγκη να γράψει (στο «Βήμα») άρθρο υπό τον τίτλο «γιατί βλέπω τον Μεγάλο Αδελφό». Φαίνεται, όμως, ότι όποιος βρίσκεται στο βούρκο αρέσκεται να τον ανακατώνει, να το πλασάρει αυτό ως «τέχνη» (των περιττωμάτων) και να του αρέσει, βλέποντας «τον εαυτό του στον καθρέφτη»...
ΥΓ: Είναι, άραγε, τυχαίο ότι ο θαυμασμός για το τηλεοπτικό σκουπίδι συμπίπτει με τον εκφρασμένο, επίσης, θαυμασμό για τον «εκσυγχρονισμό» του Κ. Σημίτη;
Φτάνει, ρε παιδιά, μας πρήξατε. Σώνει και καλά, δηλαδή, να πείσετε κι εμάς και τους αναγνώστες σας, ότι όλα όσα έγιναν την περασμένη άνοιξη, όταν η κυβέρνηση δημοσιοποίησε τις αντιασφαλιστικές και αντεργατικές της επιδιώξεις, οφείλονται αποκλειστικά και μόνο στο «μεγάλο έλλειμμα επικοινωνιακής πολιτικής» της προηγούμενης ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας; Δηλαδή, πιστεύετε, στ' αλήθεια, ότι οι μεγάλες πανελλαδικές απεργίες, με την καθολική συμμετοχή όλων των εργαζομένων, έγιναν μόνο και μόνο επειδή ο Τ. Γιαννίτσης και ο Χρ. Πρωτόπαππας δεν εξήγησαν επαρκώς τους στόχους και τις επιδιώξεις της κυβέρνησης; Ισα ίσα, το αντίθετο ακριβώς έγινε. Πολύ καλά κατάλαβαν οι εργαζόμενοι και γι' αυτό αντέδρασαν - και με το δίκιο τους - όπως αντέδρασαν.
Πάντως, να σημειώσουμε και το εξής: Η τόσο μεγάλη - και καθόλου αθώα - πρεμούρα σας να πείσετε, πως «η επικοινωνιακή πολιτική» και μόνο ήταν το πρόβλημα, ένα και μόνο πράγμα αποδείχνει: Η κυβέρνηση εμμένει στις αντιασφαλιστικές της πολιτικές και λογικές. Ας το πάρουν υπόψη τους αυτό όλοι όσοι σας διαβάζουν.
Τη μια ζητάει ευθέως να προτιμηθούν οι βιομηχανίες των ΗΠΑ για τα εξοπλιστικά προγράμματα, την άλλη αξιώνει προκλητικά ότι δεν έχουν γίνει συλλήψεις «τρομοκρατών», ενώ μια τρίτη δηλώνει ξεδιάντροπα ότι ο πόλεμος θα συνεχιστεί όσο γουστάρουν οι ΗΠΑ και οι άμαχοι θα σκοτώνονται, γιατί οι βόμβες «δεν είναι και τόσο έξυπνες»! Ο λόγος για το νέο πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα, Τ. Μίλερ, ο οποίος όχι απλά αποδεικνύεται άξιος αντικαταστάτης του Ν. Μπερνς, αλλά φιλοδοξεί να τον ξεπεράσει στο ρόλο του ανθυπάτου της νέας τάξης στη χώρα μας. Ασφαλώς «βρίσκει και τα κάνει», αφού η κυβέρνηση Σημίτη τρέμει, κυριολεκτικά, απέναντι στο «μεγάλο αφεντικό», εμφανίζοντας τις επιθυμίες των ΗΠΑ ως «δικής της» πολιτική. Η απαράδεκτη συμπεριφορά του Τ. Μίλερ δεν προκαλεί βέβαια καμία έκπληξη. Αντίθετα, δικαιολογεί απόλυτα και ενισχύει τον αντιαμερικανισμό του ελληνικού λαού, του οποίου ως γνωστόν «ο τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει». Κάτι μας λέει ότι επί εποχής Μίλερ ο αντιαμερικανισμός θα γνωρίσει νέες «μέρες δόξας»...
Γρηγοριάδης Κώστας |
Οι κάτοικοι της Καμπούλ, πάντως, δεν πιθανολογούν την ύπαρξη ενός τρομοκρατικού χτυπήματος στην πόλη τους. Είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ βέβαιοι ότι και σήμερα θα υπάρξουν βομβαρδισμοί και θα σκοτωθούν άμαχοι.
Δε λέμε, η επικοινωνιακή πολιτική των Αμερικανών είναι σίγουρα επιστημονικά σχεδιασμένη, πλην όμως, είναι λίγο δύσκολο να πείσει λογικά σκεπτόμενους ανθρώπους. Δεν είναι δυνατό σήμερα, με τη δεδομένη συγκυρία, η αμερικανική κυβέρνηση να παρουσιάζεται ως θύμα. Ο,τι και να κάνουν, ό,τι και να πουν.
ΠΑΝΤΩΣ, οι πιέσεις στο εσωτερικό των ΗΠΑ, για ακόμα πιο επιθετική πολιτική στο Αφγανιστάν, συνεχίζονται. «Δημοκρατικοί» βουλευτές μιλάνε για μόνιμη βάση χερσαίων επιθέσεων, ενώ τα ...σχολιανά της ακούει η ΣΙΑ για την αναποτελεσματικότητά της.
Να είστε βέβαιοι ότι από το εσωτερικό, τελικά, θα τα βρει ...μπαστούνια η αμερικανική ηγεσία. Είναι αναπόφευκτο. Οταν σπέρνεις ανέμους, θύελλες θα θερίσεις στο τέλος. Η συνεχής μείωση της υποστήριξης της αμερικανικής κοινής γνώμης στους βομβαρδισμούς είναι μόνον η αρχή...
ΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑ «που θα εμπιστεύονται οι πολίτες», θέλει, λέει, ο υπουργός Υγείας, μετά τις ρυθμίσεις που έκανε για τα απογευματινά ιατρεία στα νοσοκομεία. Μήπως εννοούσε, όμως, ένα σύστημα, «που θα πληρώνουν οι πολίτες», γιατί μόνον αυτό κατάφερε με τα μέτρα του;
Οσο για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας έναντι του ιδιωτικού τομέα, που ευαγγελίζεται, μόνο μειδίαμα, βέβαια, μπορεί να προκαλέσει. Λες και δεν ξέρουμε ποια κυβέρνηση έχει γιγαντώσει τα ιδιωτικά συμφέροντα στο χώρο της Υγείας.
