Οι φάκελοι με τις ευχετήριες κάρτες που, αυτές τις μέρες, στέλνει αφειδώς στους ψηφοφόρους της εκλογικής του περιφέρειας ο Εκτωρ Νασιώκας, ανήκουν στο υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας. Οχι, βεβαίως, ότι είναι το πρώτο ή το τελευταίο κυβερνητικό στέλεχος που το κάνει, αλλά αυτό δεν τον αθωώνει κιόλας. Πολύ περισσότερο που ο Εκτωρ δηλώνει, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, «ντούρος εκσυγχρονιστής» και θα περίμενε κανείς ν' αποφεύγει τις «παλαιοκομματικές» μεθόδους «επικοινωνίας» - δηλαδή, ψηφοθηρίας - με τους πολίτες.

Και ρωτάμε εμείς: Εχει δικαίωμα ένα μέλος της κυβέρνησης να χρησιμοποιεί υλικό του υπουργείου του για να καλύψει τις προεκλογικές του ανάγκες; Κι ας μην ισχυριστεί κάποιος ότι οι ευχετήριες κάρτες του υφυπουργού Υγείας, που στέλνονται λίγο πριν τις εκλογές, αποσκοπούν σε οτιδήποτε άλλο, εκτός από την αλίευση προσωπικών ψήφων, διότι είναι «ηλίου φαεινότερον»...

«Καταλαβαίνουν οι φαντάροι τι κάνουν; Οχι, δεν καταλαβαίνουν, γιατί έχουν μπερδέψει την αντικειμενική πραγματικότητα με την εικονική πραγματικότητα. Εχει παρατηρηθεί πως κάθε βλαστάρι της Αμερικής καταναλώνει εβδομαδιαίως περί τους 1.200 φόνους που συντελούνται επί τηλεοπτικής εικόνας. H εξοικείωση με τα πάσης φύσεως εγκλήματα συγχρονίζεται με τη μεταπήδηση της συνείδησης των μικρών θεατών από το "εδώ" στο "υπερπέραν" και από το ρεαλιστικό στο μυθοπλαστικό. Ετσι, ο πραγματικός βίαιος θάνατος μεταφράζεται σε εικονίδιο ενός βιντεογκέιμ. Οπως εμείς, ας πούμε, αγοράζουμε τσίχλα από το περίπτερο, με την ίδια φυσικότητα εκείνοι απολαμβάνουν την... εξόρυξη οφθαλμών από κάποιον σίριαλ κίλερ. Αν σ' αυτήν τη διαδικασία μετάλλαξης του ανθρώπου σε εξωγήινο ον προσθέσει κανείς και το περιεχόμενο των χολιγουντιανών υπερπαραγωγών με πρωταγωνιστή τον Μπ(ρ)ους Γουίλις να καλπάζει εναντίον Μαύρων... κανιβάλων, τότε μπροστά μας αποκαλύπτεται το καλούπι του αυριανού έξυπνου ρομπότ. Και όπως κάποτε λέγαμε "ζω, άρα υπάρχω" στο εγγύς μέλλον θα λέμε "σκοτώνω, άρα ζω"!»

Του Δημήτρη Δανίκα από τη χτεσινή «στήλη άλατος» των «Νέων».