Ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρας επισκέφτηκε χτες τους εργαζόμενους στο «Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο», εκεί ανάμεσα σε άλλα δήλωσε: «Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, που είναι μια κερδοφόρος τράπεζα, γιατί θέλουν να το ξεπουλήσουν; (...) Για ποιο λόγο έδωσαν τρία χρόνια τώρα 100 δισ. σε ρευστό και σε εγγυήσεις στους μεγαλοτραπεζίτες, οι οποίοι δεν έβαλαν ούτε ένα ευρώ από την τσέπη τους για να αντιμετωπίσουν αυτή την κρίση; (...) μας λένε κι από πάνω να βάλουμε στις επόμενες κυβερνήσεις τους τραπεζίτες (...) Τους δώσαμε την οικονομία και το δημόσιο πλούτο. Δεν θα τους δώσουμε και την κυβέρνηση (...) το πιο ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί στους δανειστές και τις Βρυξέλλες (...) είναι ο λαός που βρίσκεται στους δρόμους. Είστε εσείς που λέτε no passaran, δεν θα περάσουν. Θα κερδίσουμε».

Σε μια καπιταλιστική οικονομία, κ. Τσίπρα, η κυβέρνηση δεν είναι το τελευταίο άπαρτο οχυρό από το οποίο δίδονται μάχες προς όφελος του λαού. Το μετερίζι αυτό ανήκει στους ίδιους που ανήκουν τα μέσα παραγωγής. Είτε μπουν είτε δεν μπουν τραπεζίτες στην κυβέρνηση, μια αστική κυβέρνηση τα συμφέροντα των τραπεζιτών, μαζί των βιομηχάνων, εφοπλιστών και πάει λέγοντας, θα υπερασπίζεται. Με αυτό ως δεδομένο εύκολα απαντώνται τα ερωτήματα που θέτει ο Αλ. Τσίπρας. Και εύκολα επίσης αντιλαμβάνεται κανείς ότι αλίμονο αν ο λαός καταθέσει τους αγώνες του σαν διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια μιας κυβέρνησης που διαπραγματεύεται για συμφέροντα ξένα και εχθρικά προς τα δικά του. 'Η αν οριοθετήσει τον ορίζοντά του στο διώξιμο μιας κυβέρνησης και ανάδειξης μιας άλλης. Θα είναι από χέρι χαμένοι αγώνες. Γιατί το ζήτημα είναι πολύ βαθύτερο. Η αιχμή της πάλης πρέπει να ακουμπά την πραγματική εξουσία, αυτή των μονοπωλίων, να στοχεύει στην ανατροπή της. Να στοχεύει στην κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Μόνο ενταγμένη σ' αυτήν την προοπτική η εργατική λαϊκή πάλη μπορεί να είναι ελπιδοφόρα για τους ανθρώπους του μόχθου.

Τα στοιχεία για τα αποτελέσματα πρώτου τριμήνου των εισηγμένων εταιρειών στο χρηματιστήριο έρχονται να επιβεβαιώσουν περίτρανα ότι η κρίση αποτελεί ευκαιρία για την αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, καθώς επίσης ότι αυτή η κερδοφορία στηρίζεται στη δραστική και διαρκή μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και της υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων, στη μεγάλη μείωση εργατικού δυναμικού, δηλαδή μαζικές απολύσεις. Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία που δημοσίευσε χτες η «Ημερησία», η μείωση του λεγόμενου «λειτουργικού κόστους» έφερε αύξηση κατά 15,7% στα κέρδη των εισηγμένων εταιρειών το α' τρίμηνο του 2011. Να σημειωθεί ότι τα στοιχεία αφορούν 77 εισηγμένες εταιρείες, που αποτελούν το 80% της συνολικής κεφαλαιοποίησης του χρηματιστηρίου. Ο κύκλος εργασιών των συγκεκριμένων εταιρειών αυξήθηκε κατά 5,4% (στα 13,289 δισ. ευρώ), ενώ η καθαρή κερδοφορία διαμορφώθηκε στα 755,7 εκατ. ευρώ αυξημένη κατά 15,7%. Τα λειτουργικά κέρδη ανήλθαν στα 1,762 δισ., μειωμένα κατά 15,3%. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι εταιρείες αποδίδουν την αύξηση της κερδοφορίας στη μείωση του λεγόμενου «λειτουργικού κόστους», πράγμα που κατ' εξοχήν σημαίνει συμπίεση του λεγόμενου «εργατικού κόστους». Από τις 77 εταιρείες οι 49 είναι κερδοφόρες και μάλιστα από αυτές οι 22 βελτίωσαν τα κέρδη τους και 20 τα μείωσαν. Από τις 28 ζημιογόνες, οι δέκα είχαν μείωση ζημιών και μόνο 7 αύξηση ζημιών. Ποιος είπε ότι το μνημόνιο απέτυχε;