Η είδηση για ένα σχολείο στην Αχαΐα, του οποίου μαθητές και γονείς προχώρησαν σε κατάληψη ενάντια στα σχέδια κατάργησής του, φέρνει για άλλη μια φορά στην επικαιρότητα τη βάρβαρη πολιτική που αξιοποιεί όλα τα όπλα στη φαρέτρα της, αποφασισμένη να στερήσει από χιλιάδες παιδιά το δικαίωμα στη μόρφωση και τη γνώση. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ακόμη πιο επιθετική, διαστρεβλώνει το μορφωτικό ρόλο του σχολείου, καταργεί σχολικές μονάδες, οδηγώντας σε αδιέξοδο κυρίως τα παιδιά στην επαρχία ή σε περιοχές όπως στην ανατολική Αττική, όπου οι χιλιομετρικές αποστάσεις είναι τεράστιες. Τα παραπάνω δεν είναι αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης.

Η άρχουσα τάξη δεν έπαψε ποτέ να θέλει τα παιδιά των εργατών ημιμαθή και αμόρφωτα, δεν έπαψε ποτέ να επιδιώκει την πλήρη ιδεολογική χειραγώγηση με ανάλογη παρέμβαση στο περιεχόμενο του σχολείου, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο. Η απάντηση πρέπει να είναι δυναμική και άμεση και δεν αφορά μόνο τους μαθητές, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς ενός σχολείου που καταργείται. Αφορά το σύνολο της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων γιατί στόχος είναι τα παιδιά της.

Οι άνθρωποι που ψάχνουν στους κάδους απορριμμάτων για τρόφιμα, οι γερόντοι που ορμούν τα μεσημέρια στις λαϊκές, όταν οι μανάβηδες μαζεύουν τους πάγκους και πετούν στο δρόμο ό,τι απέμεινε, οι ολοένα και πιο συχνές αναφορές για παιδιά που υποσιτίζονται και είτε λιποθυμούν στα σχολικά έδρανα είτε οι γονείς τους αναζητούν σε κάποιο ίδρυμα τα απαραίτητα για την καθημερινή τους διατροφή, είναι γεγονότα που όλοι λίγο - πολύ έχουν δει ή έχουν ακούσει.

Η βάρβαρη επιδρομή που έχει εξαπολύσει το πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης και για λογαριασμό της, εναντίον αυτής καθ' αυτής της ανθρώπινης ζωής πλέον, τα παραπάνω φαινόμενα θα τα διογκώσει εντός του αμέσως επόμενου διαστήματος, δυσχεραίνοντας ή και στερώντας από ολοένα και πιο πλατιές μάζες ανέργων εργατών αλλά και κατεστραμμένων μεσοστρωμάτων την πρόσβαση στην τροφή. Γεγονός ανήκουστο για τις σύγχρονες γενιές, όμως στην ιστορία της χώρας μας δεν έχουν λείψει τέτοιες εποχές, κάθε άλλο.

Τα θύματα αυτής της πολιτικής και η κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει αποτελούν για τους θύτες πραγματική ευκαιρία για την εφαρμογή εφεδρικών εργαλείων που έχει το σύστημα στη διάθεσή του, ώστε η ελάχιστη - στα όρια της επιβίωσης - ικανοποίηση των διατροφικών τους αναγκών να αξιοποιείται ως μηχανισμός μονιμοποίησης της τραγικής κατάστασης στην οποία βρίσκονται. Ενσωμάτωση και αδρανοποίηση δηλαδή, παρ' όλο που την ίδια στιγμή σπρώχνονται τάχιστα στο περιθώριο.

Από αυτήν τη διαδικασία - η οποία την παραμικρή σχέση δεν έχει με τη γνήσια, ανθρώπινη, εργατική αλληλεγγύη - που εδώ και καιρό συμμετέχουν καναλάρχες, αλυσίδες τροφίμων, Χρυσαυγίτες και άλλοι γνωστοί φιλάνθρωποι, δε θα μπορούσε να απουσιάσει και η ΕΕ από την οποία προέρχεται το κονδύλι των 25 εκατ. ευρώ που θα αξιοποιηθεί για την παροχή τροφίμων σε 800.000 δικαιούχους, όπως ανακοίνωσε το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης.

Τέτοιου είδους ενέργειες επιχειρούν να οικοδομήσουν «θετικό προφίλ» στην κυβέρνηση και γι' αυτό τα φίλια Μέσα Ενημέρωσης προβάλλουν όσο μπορούν τα ευρωενωσίτικα «κεράσματα». Και να μάθουν τους εξαθλιωμένους να ανέχονται την εξαθλίωση. Οι λαϊκές όμως ανάγκες είναι πολύ περισσότερες από ένα πιάτο φαΐ που του προσφέρουν οι ίδιοι που τον έσπρωξαν στην εξαθλίωση και οφείλει με οργανωμένο αγώνα να τις διεκδικήσει.