ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ενας γνώριμος από τα παλιά στο λιμάνι

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ενας γνώριμος από τα παλιά επιστρέφει στο λιμάνι, για να «διευθετήσει» το ζήτημα που προέκυψε με τη σύμβαση της COSCO και την παραχώρηση του ΣΕΜΠΟ, στην οποία αντιδρούν οι εργαζόμενοι. Πρόκειται για τον Γ. Ανωμερίτη, τον οποίο η κυβέρνηση διόρισε χτες διευθύνοντα σύμβουλο του ΟΛΠ ΑΕ, με εντολή να διεξάγει τις «συνομιλίες» με τα συνδικαλιστικά όργανα των εργαζομένων. Για όσους δε θυμούνται, ο Γ. Ανωμερίτης είναι το στέλεχος εκείνο του ΠΑΣΟΚ που το Μάη του 2002, από τη θέση του τότε υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας, έδωσε το «πράσινο φως» όχι μόνο για την πολιτική επιστράτευση των απεργών ναυτεργατών (αγωνίζονταν με αιχμή τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα), αλλά και το ματοκύλισμα του λιμανιού, με την επέμβαση των «ράμπο» του Λιμενικού, του οποίου ήταν πολιτικός προϊστάμενος. Είναι, δηλαδή, ο υπουργός εκείνος που στράφηκε με κατασταλτικά μέσα σε βάρος των απεργών ναυτεργατών, όταν αυτοί κουρέλιασαν την επιστράτευση του ΠΑΣΟΚ (όπως έκαναν το 2006 και επί ΝΔ) και μπήκε κάτω από τις εντολές του εφοπλιστή Αγούδημου, ο οποίος τότε καθοδηγούσε τις δυνάμεις του Λιμενικού στην επίθεση σε βάρος των εργαζομένων. Μετά απ' όλα αυτά, το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνησή του μπορεί να καυχιέται ότι επέλεξε τον κατάλληλο άνθρωπο για την κατάλληλη θέση. Και επειδή η μεγαλοεργοδοσία του ΟΛΠ και η COSCO θα τρίβουν στην κυριολεξία τα χέρια από τη χαρά τους, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να κουμπώνονται, απαντώντας με ένταση του αγώνα τους. Οχι μόνο ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, αλλά και για λιμάνια στην υπηρεσία του λαού.

Σκόπιμο τσουβάλιασμα

«Φοιτητές διεκδικούν με κλομπ θέση στην κομματική επετηρίδα», τιτλοφορείται χτεσινό δημοσίευμα της «Καθημερινής», για τους τραμπουκισμούς μεταξύ μελών της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο (πρώην ΑΣΟΕΕ) τις προηγούμενες μέρες. Με τη γνωστή και δοκιμασμένη μέθοδο του σκόπιμου τσουβαλιάσματος, ταυτίζει την Πανσπουδαστική με τις πρακτικές και τα κίνητρα των παρατάξεων του δικομματισμού: «Ποιοι είναι αυτοί οι 20χρονοι οπαδοί της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ, που μετέτρεψαν σε ρινγκ το πανεπιστήμιο για μία ακόμη φορά; Μέλη της ΔΑΠ, της ΠΑΣΠ, της Πανσπουδαστικής, της ΑΡΕΝ και αντιεξουσιαστές είναι ψηφίδες στο ίδιο καλειδοσκόπιο: επιδιώκουν να επιβληθούν στους άλλους, ο καθένας διεκδικώντας το αντίστοιχο τρόπαιο του δικού του κομματικού χώρου».

Παρακάτω, ο συντάκτης του ρεπορτάζ, μας εξηγεί ότι «για τους ΔΑΠίτες και τους ΠΑΣΠίτες το τρόπαιο είναι η νομή της εξουσίας», αλλά ...ξεχνάει την αναφορά του στην Πανσπουδαστική και δε μας λέει ποιο είναι το «τρόπαιο» που διεκδικούν όσοι συμμετέχουν σ' αυτή. Στην «Καθημερινή» δεν έχουν ακούσει τίποτα για τις διαφορές της πολιτικής και των θέσεων της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ με αυτές της Πανσπουδαστικής; Τα ξέρουν, αλλά σκοπίμως προσπαθούν να δημιουργήσουν εντυπώσεις. Καμιά θέση δεν έχει η αναφορά στην ΠΚΣ σε ένα ρεπορτάζ για το σκυλοκαυγά των ΔΑΠ - ΠΑΣΠ με τους φουσκωτούς, τους μπράβους της νύχτας και τις σιδερογροθιές τους. Η αναφορά στην ΠΚΣ είναι σκέτη λάσπη.

Τα τοξικά «ναυάγια»

Πάνω από 30 πλοία γεμάτα με επικίνδυνα τοξικά και πυρηνικά απόβλητα, σύμφωνα με τον ιταλικό Τύπο, έχουν πυρποληθεί και βυθιστεί τη δεκαετία 1980 - 1990 με τη βοήθεια της μαφίας της Καλαβρίας στη Μεσόγειο. Μάλιστα, επτά από αυτά έχουν βυθιστεί στο Ιόνιο Πέλαγος, ενώ τα υπόλοιπα στην Αδριατική.

Αν αναλογιστεί κανείς ότι μόνο σε ένα από αυτά τα «ναυάγια» βρέθηκαν 120 βαρέλια με τοξικά απόβλητα, μπορεί εύκολα να φανταστεί πόσο σημαντικές είναι οι επιπτώσεις για την υγεία των κατοίκων, της Ελλάδας και της Ιταλίας, που βρέχονται από αυτές τις θάλασσες.

Το γεγονός και μόνο αυτό επιβεβαιώνει πως το μεγάλο κεφάλαιο είναι αδίστακτο και δεν υπολογίζει τίποτε - ούτε, φυσικά, την υγεία του λαού - προκειμένου να αποκομίσει κέρδη. Πως θα βρίσκει πάντα κάποιους που θα κάνουν τη «βρώμικη» δουλειά - με το αζημίωτο βέβαια - για λογαριασμό του. Κυρίως επιβεβαιώνει ότι το περιβάλλον - παρά τις διακηρύξεις μεγάλων πολυεθνικών δήθεν περί ...«εταιρικής ευθύνης» - δεν είναι γι' αυτές παρά ο χώρος που ασκούν τις ανεξέλεγκτες στην πράξη δραστηριότητές τους και απορρίπτουν τα δηλητηριώδη απόβλητά τους.

Πλανώνται πλάνην οικτράν, λοιπόν, όσοι πιστεύουν ότι στο πλαίσιο της λεγόμενης πράσινης ανάπτυξης και οικονομίας θα αλλάξει προβιά ο λύκος για να φυλάει τα πρόβατα. Οτι οι επιχειρηματίες θα προστατεύσουν περιβάλλον και δημόσια υγεία, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την κερδοφορία τους. Οτι θα σταματήσουν να προκαλούν τοξικά «ναυάγια» είτε στη θάλασσα, είτε στην ξηρά, είτε στον αέρα...

Διπλή κοροϊδία...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΜΕΙΣ ΤΩΡΑ πρέπει αυτό να το πιστέψουμε; Για τα δημοσιεύματα που θέλουν το υπουργείο Οικονομίας να είναι σε «σύγκρουση» με τους τραπεζίτες για τους υπερχρεωμένους δανειολήπτες μιλάμε...

Υποτίθεται πως το υπουργείο κάνει ό,τι μπορεί για να σβήσει τα χρέη, και οι τράπεζες αντιδρούν γιατί έτσι λέει μπορεί να «καλομάθουν» οι δανειολήπτες και να γίνουν κακοπληρωτές!

Αντε να βρεις ποιος σε κοροϊδεύει περισσότερο μέσα σε αυτή τη φαρσοκωμωδία (αν και το σίγουρο είναι πως κοροϊδεύουν και οι δύο μαζί, με τη συνδρομή των Μέσων Ενημέρωσης).

Η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να διασφαλίσει τα κέρδη των τραπεζιτών από καταστάσεις στις οποίες ούτως ή άλλως δε θα «έπαιρναν μία» πουλώντας και ολίγη «κοινωνική ευαισθησία».

Οι τραπεζίτες πάλι, σκεπτόμενοι μακροπρόθεσμα, ψάχνουν, πριν απ' όλα, το πώς θα διατηρήσουν τα κέρδη τους στα ίδια, υπέρογκα επίπεδα. Και μας κατηγορούν μάλιστα κι από πάνω.

Κάνουν ό,τι μπορούν για να «ψήσουν» τον κόσμο να πάρει δάνεια, «τσεπώνουν» από την οικονομική πολιτική που ασκούν οι εκάστοτε κυβερνήσεις και μετά λένε ότι ... είμαστε λαός που δεν πληρώνει τα χρέη του.

Μόνο που τους έχουμε πληρώσει ήδη πάρα πολλά από χίλιους - δύο διαφορετικούς δρόμους. Και με τα «κοινωνικά» μέτρα του ΠΑΣΟΚ θα τους πληρώσουμε ακόμη περισσότερα.

Γρηγοριάδης Κώστας

ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΕ πάλι τον πλανήτη ο πρωθυπουργός με τις διακηρύξεις του για «κοινωνική συμμετοχή» των μεταναστών, στο Παγκόσμιο Φόρουμ για τη Μετανάστευση...

Πολιτικό άσυλο υποσχέθηκε, ιθαγένεια, ψήφο στους μετανάστες... Ο,τι βάζει ο νους σας. Χειροκροτήθηκε δεόντως και έφυγε χαμογελαστός!

Βέβαια, εκεί που μίλησε δεν ήταν κανένας μετανάστης που δουλεύει ανασφάλιστος για ψίχουλα, κανένας από αυτούς που απελαύνονται με την ...υποψία αδικήματος, σύμφωνα με τον τελευταίο νόμο, και κανείς από αυτούς που ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας.

Τι δουλειά έχουν όλοι αυτοί στο Μέγαρο άλλωστε...

Είναι στο αντίπαλο στρατόπεδο

Την ώρα που η «Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία» βάζει το μαχαίρι στο λαιμό των εργαζομένων και εκβιάζει ωμά πως, αν δε γίνουν όσες απολύσεις απαιτεί, θα μπουν «λουκέτα» σε όλες τις μονάδες του Ομίλου, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομη Παρέμβαση» πασχίζουν για να εγκλωβιστούν οι κλωστοϋφαντουργοί του Ομίλου στη μοιρολατρία και την υποταγή. Είτε περιφρονώντας τις ίδιες τις αποφάσεις των εργαζομένων για άμεση οργάνωση του αγώνα χωρίς αναμονή. Είτε πρωτοστατώντας όλα τα προηγούμενα χρόνια για να τσεπώσουν επιδοτήσεις οι εργοδότες, εκείνοι που σήμερα έχουν πετάξει στο δρόμο εκατοντάδες εργάτες και έχουν απλήρωτους εδώ κι οκτώ μήνες εκατοντάδες ακόμα. Είτε προσανατολίζοντας τους εργάτες κατευθείαν στο στόμα του λύκου, ζητώντας παρέμβαση από τον πρωθυπουργό, με επιστολές που του επισημαίνουν «την ευαισθησία που σας διακρίνει απέναντι στους ανθρώπους του μόχθου»...

Την ώρα που κυβέρνηση και εργοδοτικές ενώσεις έχουν πέσει πάνω στους εργάτες του ΟΛΠ για να λήξουν τον αγώνα τους, η πλειοψηφία της ΟΜΥΛΕ αναθέτει στον πρόεδρο του ΕΒΕΑ, Κ. Μίχαλο, ρόλο διαπραγματευτή. Στον ίδιο άνθρωπο, που δηλώνει σταθερά έτοιμος να παρέμβει για λογαριασμό ολόκληρης της τάξης του, αξιοποιώντας όλα τα «ένδικα μέσα» αν συνεχιστεί η απεργία στο λιμάνι. Κι ενώ, παρά την ένταση της τρομοκρατίας, οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να αντιστέκονται και να παλεύουν, η πλειοψηφία της ΟΜΥΛΕ αφήνει στο απυρόβλητο την ίδια την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού και, φυσικά, την πολιτική που παραδίνει τα λιμάνια στα μονοπώλια. Ισχυρίζεται, δηλαδή, ότι μέσα στα λιμάνια, που δεν είναι 100% δημόσια, δεν είναι υποταγμένα αποκλειστικά στα λαϊκά συμφέροντα, αλλά λειτουργούν με άξονα το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος του ιδιοκτήτη, τα εργασιακά, ασφαλιστικά και άλλα δικαιώματα των εργαζομένων μπορούν να γίνουν σεβαστά και δε θα είναι «κόστος», όπως σταθερά τα βαφτίζουν οι πολυεθνικές...

Αυτό που άμεσα πρέπει να συνειδητοποιήσει η εργατική τάξη είναι πως οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού αποτελούν κομμάτι των προβλημάτων της. Είναι αναντικατάστατος συνεργάτης των αντιπάλων της, στον οποίο, μάλιστα, έχει ανατεθεί ένα σημαντικό έργο: Η αθώωση της πολιτικής που αντιμετωπίζει τις εργατικές ανάγκες ως «κόστος», ο αποπροσανατολισμός των εργατών, η υπονόμευση και εκτόνωση των αγωνιστικών τους διαθέσεων, η καλλιέργεια αυταπατών που στέλνουν τους εργάτες κατευθείαν στον κοινωνικό εταιρισμό και την ταξική ειρήνη. Σπρώχνουν τους εργάτες στην απογοήτευση, στην ηττοπάθεια, στην αδράνεια, στην αποστράτευση. Οι δυνάμεις αυτές, ναρκοθετούν τους αγώνες των εργαζομένων με περιεχόμενο και προσανατολισμό που συγκρούεται με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.

Να γιατί η πάλη για αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, τη μαζική και σε ταξική κατεύθυνση ενεργό συμμετοχή των εργαζομένων στα συνδικάτα είναι μονόδρομος για καθέναν χωριστά, αλλά και συνολικά για την τάξη μας. Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός αυτό το ξέρει πολύ καλά. Αυτήν την ενότητα των εργατών, την ταξική, την αντιπαλεύει με νύχια και με δόντια. Οι εργάτες να τους γυρίσουν την πλάτη. Είναι προϋπόθεση για να καρπίσουν οι αγώνες τους, σήμερα και αύριο. Είναι προϋπόθεση για την απόκρουση της επίθεσης που δέχονται, αλλά και για να περάσουν στην αντεπίθεση κατακτώντας ό,τι τους ανήκει.

Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ