Παπαγεωργίου Βασίλης

Είναι προφανές ότι ένα τέτοιο μέτρο αν υιοθετούνταν θα άνοιγε τον «Ασκό του Αιόλου». Πολύ περισσότερο σε μια εποχή που το «έγκλημα» και η «τρομοκρατία» ερμηνεύονται απ' τους κρατούντες με εξαιρετικά διασταλτικό τρόπο, έτσι ώστε να περιλαμβάνουν ακόμα και μορφές δράσης και πάλης του εργατικού λαϊκού κινήματος. Είναι κατανοητό τι είδους πρακτική εφαρμογή θα έβρισκε ένα τέτοιο μέτρο στο πλαίσιο της γενικότερης αυθαιρεσίας, με την οποία οι δυνάμεις καταστολής αντιμετωπίζουν το κίνημα, τους αγωνιζόμενους ανθρώπους του μόχθου, στο πλαίσιο μιας πολιτικής αυταρχισμού και καταστολής που θέλει την αστυνομία ισχυρή απέναντι στον εχθρό - λαό και όχι στο κυνήγι των κάθε είδους εγκληματιών. Είναι κατανοητό τι μπορεί να συμβεί ακόμα και σε έναν οποιονδήποτε άνθρωπο, που, κατά την υποκειμενική κρίση των αντρών της αστυνομίας, θα είναι «ύποπτος». Αλλωστε, σε άλλες χώρες αυτή η αυθαιρεσία έστειλε στο θάνατο αθώους, όπως π.χ. στο Λονδίνο που δολοφονήθηκε από αστυνομικούς εν ψυχρώ Βραζιλιάνος νεαρός, επειδή ήταν μελαψός και φορούσε σακίδιο, άρα θεωρήθηκε «τρομοκράτης». Κακά τα ψέματα και η υποκρισία, το έγκλημα δεν αντιμετωπίζεται με πιστολέρος στους δρόμους των πόλεων. Αυτό που οραματίζεται ο ΛΑ.Ο.Σ. είναι μια κοινωνία που με το «πιστόλι στον κρόταφο» θα γονατίσει στο δόγμα «ησυχία, τάξη κι ασφάλεια». «Γύψος», δηλαδή.

«Εμείς έχουμε επιλέξει εποικοδομητική πολιτική αντιπολίτευση αλλά και προτάσεις» (...) «έχω θεσμική αλλά και εθνική υποχρέωση σαν πολιτικός ηγέτης ενός κόμματος να βοηθήσω την πατρίδα μου να ξεπεράσει την δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται. Η δουλειά μου είναι να δίνω και να προσφέρω λύσεις, ιδέες και προτάσεις. Η δουλειά μου είναι να μην βάλω τρικλοποδιές, να μην υπονομεύσω ή να μην ναρκοθετήσω την πορεία της χώρας για να αποκομίσω κομματικά οφέλη. Δεν θα κάνω ποτέ αυτό το οποίο κάνουν τα άλλα κόμματα».

Είπε και ελάλησε ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Καρατζαφέρης. Είπε όμως μισές αλήθειες και σκοπίμως διαστρέβλωσε την πραγματικότητα. Πράγματι καταθέτει προτάσεις, ιδέες και λύσεις και πράγματι συναισθάνεται την υποχρέωση που έχει απέναντι στην αστική τάξη να την εκπροσωπεί πολιτικά όσο καλύτερα γίνεται. Γι' αυτό εξάλλου μία προς μία οι προτάσεις του είναι κομμένες και ραμμένες στα μέτρα της πλουτοκρατίας. Ολες χτυπούν αλύπητα το λαό και τα δικαιώματά του. Τη «χώρα» των πλουτοκρατών δεν θέλει να υπονομεύσει και να ναρκοθετήσει. Τα κέρδη της και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Γιατί οι προτάσεις και οι ιδέες του ΛΑ.Ο.Σ. δεν ναρκοθετούν απλώς την Ελλάδα του λαού, αλλά την τινάζουν στον αέρα. Και δεν είναι μόνος. Και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου, για το κεφάλαιο «δουλεύουν».

Για τα συμφέροντα του κεφαλαίου ψήφισε το μνημόνιο και στήριξε την καρατόμηση δικαιωμάτων των εργαζομένων. Τα ίδια συμφέροντα τον έφεραν χτες να δηλώνει: «η διαχείριση της κατάστασης από τον κ. Παπανδρέου και από την κυβέρνησή του, ήταν εντελώς ανεπιτυχής, αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να βγάλει την χώρα από την κρίση, ο κ. Παπανδρέου (...) ή να προχωρήσει σε εκλογές ή να αλλάξει την κυβέρνηση». Στο σκέλος της «διαχείρισης» που αφορούσε στο τσάκισμα του λαού, ο ΛΑ.Ο.Σ. ήταν απολύτως σύμφωνος. Ενστάσεις καταθέτει μόνο γιατί δεν προχωρούν πιο γρήγορα μέτρα που θα κατοχυρώνουν την πλήρη ασυδοσία του κεφαλαίου να κερδοφορεί, ξεζουμίζοντας το λαό και ολόκληρο τον πλούτο αυτής της χώρας.