"Το συνέδριό μας... αποτελεί μια πρόκληση μίμησης για τις άλλες πολιτικές δυνάμεις"! Το είπε χτες ο Κ. Σημίτης, μιλώντας στην ΚΕ του κόμματός του. Εκείνο το περί "μίμησης", το είπε μάλιστα όλο σοβαρότητα...

Φαίνεται ότι ο άνθρωπος δεν αντέχει να είναι ο μοναδικός πρόεδρος κόμματος που τον γιουχάρουν - επισήμως - τα μισά σχεδόν στελέχη του κόμματός του. Εξ ου και η πρόταση να μιμηθούν και οι υπόλοιποι τα του ΠΑΣΟΚικού συνεδρίου...

"Διεμβολιστής" του συνόλου του πολιτικού κόσμου αυτοαναγορεύτηκε χτες ο πρωθυπουργός. Ιδιότητα, που απέδωσε βέβαια στο ΠΑΣΟΚ και στις αποφάσεις του συνεδρίου του. Δηλαδή, στο γεγονός της εκλογής του στη θέση του προέδρου, αφού αυτό ήταν ουσιαστικά το μοναδικό θέμα και η απόφαση που πήρε το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ (φυσικά δεν το είπε, ο "εκσυγχρονισμός - εκσυγχρονισμός", αλλά και η μετριοφροσύνη - μετριοφροσύνη...).

Πάντως, δεν έχει και πολύ άδικο ο Κ. Σημίτης. Από την ώρα που εκλέχθηκε, ο Μ. Εβερτ και η ΝΔ δεν προλαβαίνουν να μετρούν τα "εύγε" του Κ. Μητσοτάκη προς την κυβέρνηση. Ασε που σπαζοκεφαλιάζουν και δεν μπορούν να σκεφτούν κάτι δεξιότερο από εκείνα, που πρακτικά υποστηρίζει και υλοποιεί η κυβέρνηση. Η ηγεσία του "ΣΥΝ", από την άλλη, αδυνατεί να κρύψει την "ερωτική ταχυπαλμία", που της δημιουργεί η σκέψη μιας "εκσυγχρονισμένης" συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ. Ο δε Αντ. Σαμαράς δυσκολεύεται να δημιουργήσει, ακόμη και στον εαυτό του, την ψευδαίσθηση της "υπέρβασης" κι άρχισε και πάλι τις υπερπατριωτικές κορόνες.

Είναι γεγονός, πως ο νέος αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος έχει κάθε λόγο να αυτολανσάρεται ως "ηγέτης" της συντήρησης. Της συντήρησης και μόνον, όμως. Γιατί, με την Αριστερά δεν έχουν καμία σχέση όλοι τους.

Τσιμουδιά

και τουμπεκί,

σαν προστάζ'

η Αμερική,

σταματούνε

"κόντρες", μίση,

αν αυτή

τ' αποφασίσει,

κι αν αυτή

πάλι το θέλει,

να, ξανά,

το "κάζους μπέλι"!

Αχ, βρε Τούρκοι

και Γραικοί,

πώς σας παν

εδώ κι εκεί,

πώς σας έχουν

κάνει πιόνια,

οι "μεγάλοι"

τόσα χρόνια,

και οι δυο, μωρέ,

τις πλάτες

στρέψτε ίσια

στους "προστάτες"!

Ο οίστρος

Πόσα χρόνια ταλαιπωρεί τα εκατομμύρια κατοίκους της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου γενικότερα, το νέφος; Είτε ως νέφος αιθαλομίχλης στην αρχή, είτε μετά ως φωτοχημικό; Ο ακριβής αριθμός δεν έχει και τόση σημασία, αλλά τις δυο δεκαετίες μάλλον τις έχουμε ήδη υπερβεί.

Γιατί σημειώνουμε το γεγονός; Μόνο και μόνο για να υπογραμμίσουμε μια απλή, αλλά πολύ σπουδαία αλήθεια. Η κατάσταση στην Αθήνα θα μπορούσε σήμερα να είναι εντελώς διαφορετική, αν από τότε είχε παρθεί ένα και μόνο μέτρο (και ακόμη καλύτερα εννοείται, αν είχαν παρθεί περισσότερα).

Ποιο μέτρο; Η αποφασιστική και γρήγορη αναδάσωση από τότε, όλων των βουνών και λόφων που περιβάλλουν την πρωτεύουσα. Χρειαζόταν μόνον η απαραίτητη πολιτική βούληση και τα αναγκαία χρήματα. Χρειαζόταν, με άλλα λόγια, μια κυβέρνηση που να ιεραρχεί διαφορετικά και σε άλλη θέση τα λαϊκά συμφέροντα, από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού, που κάνουν εντελώς διαφορετικές ιεραρχήσεις και αξιολογήσεις.

Ας πάρουμε, επόμενως, την εξόφθαλμη αυτή αλήθεια, όλοι υπόψη μας. Διαφορετικά, μπορεί να περάσει και άλλη μια εικοσαετία και να μην έχει γίνει τίποτε ακόμη...

Μπορεί, βέβαια, ο Ε. Γιαννόπουλος - σε πείσμα της πραγματικότητας και της κυβερνητικής πολιτικής εγκατάλειψης του ΕΣΥ - να παρουσιάσει το "θεμέλιο λίθο" του στη Θεσσαλονίκη και ως αντιδεξιά πράξη.

Και τούτο, γιατί στις 3.7.1996 ο Σ. Κούβελας ζήτησε με Ερώτησή του, να μην παραστεί κανένας δημόσιος λειτουργός στα συγκεκριμένα εγκαίνια, επειδή, όπως υποστήριξε, θα είναι ένα σόου που αποβλέπει στην ενίσχυση των μετοχών του Ομίλου Αποστολόπουλου. Βέβαια κι αυτός με τη σειρά του, έπαιρνε την ίδια στιγμή υπό την προστασία του τους ευεργέτες - όπως τους αποκαλεί - αδερφούς Παπαγεωργίου, που έκαναν μια "δωρεά" για να αρμέγουν το δημόσιο. Ο Σ. Κούβελας υποστηρίζει ότι ο (ανταγωνιστής τους) Αποστολόπουλος, στην "επίθεση κατά Παπαγεωργίου χρησιμοποιεί ως όργανά του και πολιτικούς, ιδίως δε κυβερνητικούς παράγοντες".

Τι έχουν να δουν τα μάτια μας και να ακούσουν ακόμα τ' αυτιά μας, ένας Θεός μόνο ξέρει... Και στο μεταξύ, ο δημόσιος τομέας της υγείας τραβά στον Γολγοθά του μαρτυρίου.