Και, βέβαια, οι πολιτικές αυτές κρίνονται καθημερινά, επιβεβαιώνονται ή όχι από τις πολιτικές και άλλες εξελίξεις και οι εργαζόμενοι βγάζουν τα συμπεράσματά τους. Ετσι ή αλλιώς, όμως, οι μεταξύ τους διαφορές είναι υπαρκτές και σοβαρές. Κι όταν η ηγεσία του ΣΥΝ και όποιοι άλλοι τις «σβήνουν», κάνοντας προτάσεις συνεργασίας και παριστάνοντας τον τιμητή της ενότητας της Αριστεράς, ο καθένας καταλαβαίνει, ότι μόνο γι' αυτό δεν ενδιαφέρονται.
Σε όλα τα παραπάνω, πάντως, θεωρούμε σκόπιμο να συμπληρώσουμε και τα εξής: Οπως ακριβώς οι όποιες προτάσεις συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΝ δεν αλλάζουν στο παραμικρό τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της κυβερνητικής πολιτικής, έτσι και οι υποκριτικές φωνές της ηγεσίας του δεύτερου για συνεργασία και ενότητα της Αριστεράς δεν αλλάζουν το περιεχόμενο και την ουσία της πολιτικής του. Και μπορεί, βέβαια, τόσο οι μεν όσο και οι δε να στοχεύουν στη δημιουργία κάποιων προσωρινών εντυπώσεων - με την αντίστοιχη βοήθεια των μεγάλων συγκροτημάτων των ΜΜΕ - η πραγματικότητα, όμως, δεν αλλάζει. Οι όποιες και όσες προτάσεις συνεργασίας και ενότητας του ΣΥΝ προς το ΚΚΕ δεν αλλάζουν την πολιτική του κόμματος αυτού. Ούτε μπορούν, αυτές και μόνο, να προσδώσουν αριστερά χαρακτηριστικά στην πολιτική του. Απλώς, προσθέτουν ακόμη περισσότερα στοιχεία στη δίγλωσση, υποκριτική και καιροσκοπική πρακτική του.
Ημερίδα με θέμα «Η Κύπρος προ των πυλών της Ευρωπαϊκής Ενωσης» πραγματοποιήθηκε χτες, οργανώθηκε δε από το Ιδρυμα Μαραγκοπούλου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, το Πανεπιστήμιο Πειραιά και το Τμήμα Επικοινωνίας-ΜΜΕ- Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου. Ημερίδα στην οποία έκαναν τις εναρκτήριες ομιλίες οι πρόεδροι της ελληνικής και της κυπριακής Βουλής, Απ. Κακλαμάνης και Δημ. Χριστόφιας, αντίστοιχα, ενώ στη συζήτηση των τριών ενοτήτων είχαν προσκληθεί να πάρουν μέρος - εκτός διαφόρων καθηγητών, δημοσιογράφων, κ.ά. - εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΝ (Γερ. Αρσένης, Πρ. Παυλόπουλος και Ν. Κωνσταντόπουλος), όχι όμως και του ΚΚΕ ή άλλων κομμάτων, όπως του ΔΗΚΚΙ.
Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, πώς εξηγείται αυτή η εξαίρεση; Πολύ περισσότερο, όταν ο καθένας καταλαβαίνει, ότι δεν μπορεί να οφείλεται σε αβλεψία ή σε κάποιο λάθος. Ετσι ή αλλιώς, πάντως, ο αποκλεισμός του τρίτου κόμματος της Βουλής και των απόψεων, που αυτό εκπροσωπεί, είναι ένα σοβαρό από κάθε άποψη θέμα και απαιτεί μια εξήγηση από τους διοργανωτές της εκδήλωσης. Ακόμη περισσότερο, αν πάρει κανείς υπόψη του, ότι οι μόνες προσκλήσεις - για την παρακολούθηση έστω της εκδήλωσης - προς στελέχη του ΚΚΕ, και συγκεκριμένα προς τους τρεις ευρωβουλευτές, προέρχονταν από το «Σπίτι της Κύπρου».
Ο αναγνώστης τηλεφώνησε προχτές αργά το βράδυ όταν η στήλη είχε κλείσει.
Δεν πίστευε, όπως είπε, στ' αυτιά του προχτές το πρωί καθώς άκουγε τον Αρη Τόλιο στο «Φλας» να διαβάζει τον πρώτο τίτλο του προχτεσινού «Ριζοσπάστη». Αναφερόταν στα κεντροαριστερά αναγνώσματα της μέρας και όταν έφτασε στον πρώτο τίτλο του «Ρ» αναφώνησε θριαμβευτικά: «Οχι στις συμμαχίες». Και μετά από ένα μικρό χάσμα πρόσθεσε ότι αυτό προκύπτει απ' την ομιλία της Αλ. Παπαρήγα σε εκδήλωση όπου συζητήθηκαν τα αποτελέσματα των εκλογών.
Μάλιστα, ο αναγνώστης μας επειδή δεν είχε αγοράσει ακόμα το «Ρ» τηλεφώνησε σε φίλο του και ζήτησε να μάθει τον πρώτο τίτλο της εφημερίδας, που ήταν: «ΠΟΙΑ ΣΥΜΜΑΧΙΑ; Σε ποια κατεύθυνση; Ποια προοπτική θα δίνει στο λαό;», ενώ είχε υπέρτιτλο: «Οι απόψεις του ΚΚΕ όπως τις παρουσίασε η ΓΓ της ΚΕ, Αλ. Παπαρήγα».
Το ζήτημα των συμμαχιών ήταν και είναι στρατηγικής σημασίας ζήτημα για το ΚΚΕ από γεννησιμιού του. Και αυτό το ξέρει καλά ο Αρης Τόλιος, όπως ξέρει, επίσης, ότι η συμμαχία αυτού του τύπου και κατεύθυνσης υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά συγκρούεται με τα συμφέροντα των αφεντικών, που θέλουν ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ την κεντροαριστερή σούπα.
Καλύτερο όμως ήταν το σχόλιο του αναγνώστη μας: Φαίνεται ότι το νέο στάδιο του γκεμπελισμού είναι ο ...λαλιωτισμός, με προπαγανδιστές που διαβάζουν μόνον εκείνο που τους φυτεύει στο μυαλό τους ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ.
Οταν και οι ίδιοι τους οι βουλευτές μιλάνε για παραχώρηση στις ιδιωτικές τράπεζες, όπως ο συγκεκριμένος, φανταστείτε τι γίνεται και τι συμφέροντα εξυπηρετούνται και, μάλιστα, με προκλητικό τρόπο.
Γιατί, βέβαια, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο σημαίνει ένα τεράστιο δίκτυο υποκαταστημάτων, που τα πλήρωσε ο Ελληνας φορολογούμενος και τώρα ...δεν μπορεί να πάει χαμένο. Πρέπει να βρεθεί ιδιώτης να το εκμεταλλευθεί!
Οσο για τον «κοινωνικό χαρακτήρα» του Ταμιευτηρίου, που μας δηλώνουν ότι θα διατηρηθεί, ας τ' αφήσουν καλύτερα. Ο χιλιοδανεισμένος από ιδιωτικές τράπεζες μέσος Ελληνας γνωρίζει πολύ καλά τον ...κοινωνικό χαρακτήρα των τραπεζικών ΑΕ.
ΔΕΚΑ ΝΕΑ εργοτάξια θα γίνουν στην Αθήνα από το Γενάρη του 2003, μέσα στο χειμώνα, δηλαδή, και ενώ προβλέπεται αρκετά βροχερή χρονιά. Οπως καταλαβαίνετε, το αυτοκίνητο από μέσο μεταφοράς μεταβάλλεται αυτόματα σε ...μέσο βασανισμού (του οδηγού και των επιβατών).
Αλλωστε, διαπιστώσαμε τις τελευταίες μέρες τι μπορεί να κάνει στο κυκλοφοριακό αυτής της πόλης λίγο νεράκι. Εκατοντάδες χιλιάδες αυτοκίνητα (στην πλειοψηφία τους ...ανεξόφλητα) ήταν ακινητοποιημένα επί ώρες.
Φυσικά, με την επί χρόνια στήριξη των κυβερνήσεων, οι εισαγωγείς αυτοκινήτων και οι εταιρίες τα «κονόμησαν» και θα συνεχίσουν ακάθεκτοι να πουλάνε. Για το πού αυτά τα αυτοκίνητα θα παρκάρουν, πού και πώς θα κυκλοφορήσουν, ουδόλως ενδιαφέρονται.
Να είστε βέβαιοι, επίσης, ότι το υπουργείο Μεταφορών θα συνεχίσει να τους στηρίζει, υποβαθμίζοντας τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Κι ας σταματήσουν να επικαλούνται το Μετρό ως έργο επίλυσης του προβλήματος. Αποδείχτηκε πως δεν είναι.