ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ξεσηκωμός ενάντια στη φοροληστεία

Τα σχέδια της κυβέρνησης να επιβάλλει νέους δυσβάσταχτους φόρους σε βάρος των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, πρέπει να σημάνουν συναγερμό ενάντια στη νέα βαρβαρότητα. Η σχεδιαζόμενη αύξηση της φορολογίας θα έχει ως συνέπεια την καταβαράθρωση του εργατικού εισοδήματος. Την ώρα που η άμεση και έμμεση φορολογία έχουν ήδη αυξηθεί, οι απολύσεις αυξάνονται, οι μειώσεις μισθών γίνονται καθεστώς και τα χαράτσια συντρίβουν κάθε λαϊκή οικογένεια, οι νέοι φόροι θα έχουν δραματικές επιπτώσεις. Το νέο έκτρωμα της κυβέρνησης δεν πρέπει να έρθει καν στη Βουλή. Να ξεσηκωθούν οι εργαζόμενοι, όλος ο λαός, για να το εμποδίσουν.

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι επιτακτική ανάγκη οι εργαζόμενοι τα πλατιά λαϊκά στρώματα να αναλάβουν άμεση δράση ενάντια στα κυβερνητικά σχέδια. Δράση όμως οργανωμένη, με στόχο την προστασία της λαϊκής οικογένειας από τις συνέπειες της αντεργατικής πολιτικής, αλλά και θα αναδεικνύει γιατί δρομολογούνται τέτοια μέτρα, πώς αυτά υπαγορεύονται από την εξυπηρέτηση των μονοπωλίων. Δράση που θα φανερώνει γιατί οι εργάτες έχουν και δύναμη και ευθύνη να ξεσηκωθούν για να προστατέψουν τα παιδιά του από την εξαθλίωση. Αλλωστε, έχει αποδειχθεί ότι ο αγώνας του λαού ασκεί πιέσεις, όπως βεβαιώνει και η προσπάθεια της κυβέρνησης να αναδιπλωθεί, να εμφανιστεί ότι ταλαντεύεται, ότι προβληματίζεται για την κατάσταση της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, επιδιώκοντας να καταπραΰνει τη λαϊκή οργή.

Τα Συνδικάτα καλούνται να αναλάβουν αποφασιστική, επίμονη δράση. Με συσκέψεις, συζητήσεις, δουλειά εργάτη τον εργάτη, να μετατρέψουν τον αγώνα απέναντι στη φοροεπιδρομή σε υπόθεση όλων των εργαζομένων. Να αναδείξουν όχι απλά τις συνέπειες των νέων μέτρων, αλλά και ότι αυτά συνδέονται με τη διάσωση του κεφαλαίου. Ενώ είναι ένα ακόμη βήμα τσακίσματος του λαϊκού εισοδήματος. Να «σπάσουν» την ηττοπάθεια και το συμβιβασμό που χρόνια καλλιεργούσαν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις, «τρέφοντας» την αντίληψη πως ο λαός πρέπει να υπομένει όλα όσα υπαγορεύει η «ανάπτυξη» της χώρας (δηλαδή των επιχειρήσεων) ή σχεδιάζουν οι κυβερνήσεις στο όνομα της «εθνικής σωτηρίας».

Η ευθύνη των συνδικάτων να μπουν μπροστά για την παρεμπόδιση της φοροεπιδρομής που σχεδιάζεται σε βάρος των εργατών, αναδεικνύει την ανάγκη ανάπτυξης ολόπλευρης δράσης για όλα τα ζητήματα που αφορούν τον εργάτη και την οικογένειά του. Μια τέτοια δράση ανοίγει σημαντικούς δρόμους στην ίδια την αναβάθμιση της λειτουργίας των συνδικάτων, στην ισχυροποίησή τους. Ενα βασικό ζήτημα είναι πως έτσι αναδεικνύεται ο ενιαίος χαρακτήρας της επίθεσης. Το γεγονός, δηλαδή, ότι δεν υπάρχει εργαζόμενος, αυτοαπασχολούμενος, άνεργος, φτωχός αγρότης, λαϊκή οικογένεια, που να εξαιρείται απ' αυτήν την επίθεση, μια επίθεση που δεν εκδηλώνεται μόνο με τις μειώσεις των μισθών. Το δεύτερο - που άμεσα συνδυάζεται με το πρώτο - είναι η ανάδειξη ακριβώς αυτού του ταξικού χαρακτήρα των μέτρων. Πως δεν υπάρχει αντεργατικό μέτρο που να μη συνδέεται με την ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου. Καθόλου τυχαία η νέα προκλητική επιβάρυνση των λαϊκών νοικοκυριών μέσω της σχεδιαζόμενης φορολογίας, συνοδεύεται από μια απροκάλυπτη μείωση της φορολογίας των καπιταλιστικών επιχειρήσεων στα διανεμόμενα κέρδη. Μέσα απ' αυτή τη δράση αναδεικνύεται καλύτερα η ανάγκη πανεργατικού συντονισμού ενάντια στα μονοπώλια. Η ανάγκη να οργανωθεί ο αγώνας για τη συνολική ανατροπή της πολιτικής που οι λαϊκές οικογένειες διαρκώς θα πληρώνουν - είτε σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάπτυξης, είτε σε συνθήκες κρίσης - προκειμένου να σώζονται τα μονοπώλια.

Κώστας ΤΡΑΚΟΣΑΣ

Αποπροσανατολισμός και με την αιτία της κρίσης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το ένα μετά το άλλο αραδιάζει τα σοφίσματά της η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθειά της να βγάλει λάδι τον «αμαρτωλό» καπιταλισμό, να συγκαλύψει ότι κουβαλάει μέσα του την κρίση, ότι αυτή οφείλεται στη γιγαντιαία συσσώρευση κεφαλαίων κατά την περίοδο της ανάπτυξης που δε βρίσκουν πια κερδοφόρα διέξοδο. Ετσι, μετά τις κακές τράπεζες, τα golden boys, τους ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού, τον καζινοκαπιταλισμό κ.λπ., ανακάλυψε ότι για την κρίση φταίει η διαφθορά. Δήλωσε χτες ο Αλ. Τσίπρας: «Με βάση την ετήσια έκθεση της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης για τη Διεθνή Διαφάνεια, η Ελλάδα έχει πέσει 16, αν δεν κάνω λάθος, θέσεις και βρίσκεται στην τελευταία θέση της Ευρώπης ως χώρα διαφθοράς και βρίσκεται στην ίδια θέση με την Κολομβία. Η διαφθορά, η διαπλοκή είναι το οξυγόνο των κομμάτων που μας κυβερνούν. Ταυτόχρονα είναι και η αιτία της κρίσης (...) Η διαφθορά και η διαπλοκή καλά κρατεί στη χώρα μας. Κι αυτό είναι κυρίως η αιτία της κρίσης».

Πού οδηγεί αυτή η νοητική ακροβασία; Καταρχήν στο συμπέρασμα ότι κάπου υπάρχει καλός και ηθικός καπιταλισμός δίχως διαφθορά, διαπλοκή, σκάνδαλα κ.λπ. Κατά δεύτερον ότι οι χώρες που δε διακρίνονται για τα επίπεδα της διαφθοράς δεν έχουν και δεν πρόκειται ποτέ να μπουν σε κρίση, είναι δηλαδή ...καταδικασμένες σε εσαεί ανάπτυξη κ.ά.

Φαιδρότητες. Ο καπιταλισμός γεννά τη διαφθορά, τη διαπλοκή, τα σκάνδαλα, προφανώς όχι με την ίδια ένταση από χώρα σε χώρα για πολλούς λόγους που δεν είναι του παρόντος. Ο καπιταλισμός γεννά και την κρίση προφανώς όχι ταυτόχρονα σε κάθε χώρα λόγω της ανισόμετρης ανάπτυξης. Διαφθορά υπήρχε και όταν οι ρυθμοί ανάπτυξης στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες έτρεχαν με υψηλούς ρυθμούς, υπάρχει και τώρα στη φάση της καπιταλιστικής κρίσης. Ανθεί σε καπιταλιστικά κράτη που βρίσκονται σήμερα σε φάση ανάπτυξης και θα υπάρχει κι όταν τους χτυπήσει την πόρτα η κρίση.

Αδιάφθορος καπιταλισμός δεν υπήρξε ποτέ και πουθενά. Υγιής καπιταλισμός, απαλλαγμένος απ' την ανίατη αρρώστια της κρίσης δεν υπήρξε, δε θα υπάρξει. Ομοίως δε θα υπάρξει φιλολαϊκός καπιταλισμός. Η διαφθορά, η κρίση, η βαρβαρότητά του απέναντι στους λαούς και τα δικαιώματά τους είναι φαινόμενα σύμφυτά του. Οι λαοί δε θα απαλλαγούν απ' αυτά παρά μόνο όταν απαλλαγούν απ' αυτό καθαυτό το σάπιο, εκμεταλλευτικό σύστημα.

... Και την ανεργία θα εξαλείψει ο ΣΥΡΙΖΑ

Ανακοίνωση για τη νέα αύξηση της ανεργίας έβγαλε ο Δ. Στρατούλης, υπεύθυνος του σχετικού τομέα του ΣΥΡΙΖΑ και όπως ήταν αναμενόμενο παρουσίασε την έτοιμη συνταγή για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Που βέβαια δεν είναι άλλη από την «αριστερή κυβέρνηση», που, αφού θα διαπραγματευτεί, θα αναλάβει να πληρώσει μέρος του χρέους στους τοκογλύφους - πιστωτές (όπως τους αποκαλεί) και θα προωθήσει «μια αναπτυξιακή πολιτική παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας». Αρκεί, λοιπόν, μια «αριστερή κυβέρνηση» για να εξαφανίσει την ανεργία. Μόνο που το ζήτημα δεν είναι το καπέλο που θα φορά μια κυβέρνηση, πώς αυτή αυτοπροσδιορίζεται, αλλά τι συγκεκριμένο πράττει στο πεδίο της οικονομίας. Και για να αντιμετωπίσει μια οποιαδήποτε κυβέρνηση το πρόβλημα της ανεργίας, πρέπει να κατέχει τα εργαλεία και πρωτίστως να κατέχει τα βασικά και μεγάλα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Να έχει, δηλαδή, απαλλοτριώσει τα μονοπώλια. Γιατί καμία ανασυγκρότηση προς όφελος του λαού δεν μπορεί να γίνει, όταν κουμάντο στην οικονομία συνεχίζουν να κάνουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί και τραπεζικοί όμιλοι. Ομως, επί του συγκεκριμένου, κουβέντα από τον εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ.

Και δε θα μπορούσε, άλλωστε, αφού το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν το κρύβει ότι τα μονοπώλια επί διακυβέρνησής της «θα ζουν και θα βασιλεύουν», ψάχνει μάλιστα να βρει την «υγιή επιχειρηματικότητα» πάνω στην οποία θα βασιστεί η ανάπτυξη και η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, όπως λέει. Τώρα, το γεγονός ότι ποτέ στη μακραίωνη ιστορία του καπιταλισμού καμία κυβέρνηση - όπως και αν ονομάστηκε - όποια διαχείριση και αν έκανε, δεν αντιμετώπισε ούτε πολύ περισσότερο εξάλειψε την ανεργία, αυτό καθόλου δεν απασχολεί τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δυσαρέσκειες και ευρωβεβαιότητες

Ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λυκουρέντζος, που μετέχει στη Σύνοδο υπουργών Υγείας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εξέφρασε στον αρμόδιο Ευρωπαίο επίτροπο Τ. Μποργκ τη δυσαρέσκειά του σχετικά με τις δηλώσεις του διευθυντή του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πρόληψης και Ελέγχου των Νόσων, Marc Sprenger.

Μετά την επίσκεψή του σε νοσοκομεία και κέντρα υγείας της Αθήνας ο Marc Sprenger διαπίστωσε ελλείψεις προσωπικού και υλικών που ενισχύουν τους κινδύνους από τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις. Ο Ανδρέας Λυκουρέντζος «εξέφρασε τη βεβαιότητά του ότι τα ανωτέρω αποτελούν προσωπικές απόψεις του κ. Sprenger και δεν απηχούν τις απόψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής».

Κοροϊδεύει ο υπουργός Υγείας; Είναι ποτέ δυνατόν να υιοθετήσει και να διαμαρτυρηθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή γι' αυτά τα πράγματα, που είναι αποτελέσματα των δικών τους επιλογών και μέτρων, δηλαδή της ΕΕ και των κυβερνήσεων των κρατών μελών της; Κι αν καμιά φορά ξεφεύγει και καμιά αλήθεια, γίνεται γιατί τα πράγματα είναι τόσο εξόφθαλμα, που δεν μπορούν να αποκρυβούν.

Το θέμα είναι ότι όλη αυτήν την κατάσταση την πληρώνει ο λαός με άγρια χαράτσια. Και επειδή ό,τι είχε στην άκρη για την ώρα της ανάγκης ξοδεύτηκαν πια, ο κόσμος θα αρχίσει να το πληρώνει με την ίδια του τη ζωή.

Προνόμια στο κεφάλαιο, θυσίες για το λαό...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Α, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ πείτε μάς ...υπερασπίστηκε μια χαρά ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς με τη συνέντευξή του στην εφημερίδα «Bild». Είπε στους Γερμανούς ότι «εσείς ακούτε για κρίση κι εμείς υποφέρουμε από αυτήν»...

Μόνο που δε διευκρίνισε τι ακριβώς σημαίνει αυτό το ... «εμείς». Γιατί στην Ελλάδα δεν έχουμε δει κανέναν εφοπλιστή να ... «υποφέρει». Οπως και κανέναν βιομήχανο, τραπεζίτη ή πολυεθνική.

Αντιθέτως, τους έχουμε δει να απολύουν, να μειώνουν μισθούς, να αυξάνουν ωράρια, να παίρνουν επιδοτήσεις και να απολαμβάνουν φοροαπαλλαγές μέχρι μηδενικής επιβολής φόρου.

Επίσης, έχουμε δει τέσσερις διαδοχικές κυβερνήσεις να νομοθετούν όλα τα παραπάνω και να τα φορτώνουν στις πλάτες των εργαζομένων για πάντα, είτε υπάρχει κρίση είτε όχι.

Εάν αυτά μπορούν να περιγραφούν με τη λέξη «υποφέρω», τότε είναι προφανές ότι μας δουλεύουν και μάλιστα «χοντρά».

Οπότε ο πρωθυπουργός είναι καλύτερα να αφήσει κατά μέρος τις ...πονόψυχες δηλώσεις και τις «εθνικές» παλικαριές, γιατί δεν τον πιστεύει κανένας. Αλλωστε, κοντά είναι και το φορολογικό νομοσχέδιο που ετοιμάζει, οπότε η ταξική πολιτική του θα αποδειχτεί για μια ακόμη φορά.

ΠΑΡΕΑ ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ έχουμε και το «δούλεμα» του Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος δήλωσε πως δεν είναι σωστό να «ανοίγουν νέα μέτωπα με την κοινωνία»!

Μα για ...ποια «νέα μέτωπα» μπορεί να μιλάει; Η κυβέρνησή του και οι πολιτικές υπέρ του κεφαλαίου που ασκεί είναι από μόνες τους ένα τεράστιο μέτωπο εφ' όλης της ύλης που δεν αφήνει τίποτε απ' έξω.

Λες και υπάρχει έστω και μια πτυχή της ζωής, της καθημερινότητας, του παρόντος και του μέλλοντος των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, των αγροτών, των νέων και των συνταξιούχων που δε θίγεται...

Γρηγοριάδης Κώστας