Τι σημαίνουν όλ' αυτά; Πάντως, όχι ότι οι μαθητές της χώρας μας έγιναν ξαφνικά τεμπέληδες. Ούτε σημαίνουν, πως δεν προσπάθησαν ή δε διάβασαν, ούτε πως δεν πήγαν στα φροντιστήρια, τα οποία έκαναν χρυσές δουλιές τα τελευταία δυο χρόνια. Τα τραγικά αυτά νούμερα αποκαλύπτουν ένα εκπαιδευτικό σύστημα σε βαθιά κρίση, η οποία εντάθηκε ακόμη περισσότερο και άρχισε να δείχνει καθαρά τα δόντια της, από την εφαρμογή της κυβερνητικής μεταρρύθμισης. Τα στοιχεία αυτά φανερώνουν πόσο επιτακτικά αναγκαία είναι μια ριζικά διαφορετική πολιτική Παιδείας.
Αυτή είναι η αλήθεια, όσο κι αν οι αρμόδιοι -υπεύθυνοι εν πολλοίς της σημερινής, τραγικής κατάστασης- επιχειρούν να τη θολώσουν.
Μπορεί να επιστράτευσε όλη του την ειρωνεία και το υποκριτικό του ταλέντο προχτές το βράδυ ο (γνωστός και μη εξαιρετέος) Μ. Ανδρουλάκης (φιλοξενούμενος σε εκπομπή της τηλεόρασης του «Αλφα»), δεν κατάφερε, όμως, να κρύψει τα απωθημένα του και την εμπάθειά του για το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Εξέφρασε, λοιπόν, την ανησυχία του, μήπως «οι Κνίτες καταντήσουν καντηλανάφτες», ως συνέπεια της δήθεν εθνικοορθόδοξης στροφής του ΚΚΕ (ας μας συγχωρήσουν οι αναγνώστες, που δε συγκρατήσαμε επακριβώς τις λέξεις, με τις οποίες αναφέρθηκε στο ΚΚΕ, βλέπετε ο αέρας και οι φούσκες δε συγκρατούνται εύκολα...).
Δε νομίζει, όμως, ο Μ. Ανδρουλάκης, ότι πάει πολύ να αγωνιά για το μέλλον των Κνιτών; Ειδικά αυτός, που έγινε οικειοθελώς και αυτοβούλως «καντηλανάφτης» σε όλους τους «ναούς» του συστήματος!...
Είπαμε και μεις... Το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά. Οσοι μπορούν, βρίσκονται στις παραλίες κι άλλοι στα βουνά. Ακόμη και καύσωνα έχουμε. Πώς και δεν έβγαλε ακόμη η κυβέρνηση τις μπουλντόζες, σε επιδείξεις κατεδάφισης των αυθαιρέτων - κατά κανόνα, κάποιων μεροκαματιάρηδων - στις παραλίες;
Την απορία μας, πάντως, την έλυσε το προχτεσινό πρωτοσέλιδο των «Νέων». Σύμφωνα με το σχετικό ρεπορτάζ, το υπουργείο Οικονομικών ετοιμάζεται να καταθέσει νομοσχέδιο, μέσα στο καλοκαίρι, όπου θα προβλέπεται ότι «κατεδαφίζονται τα αυθαίρετα που βρίσκονται στις παραλίες και στον αιγιαλό».
Αντε, να το δούμε και να μην το πιστέψουμε... Κρατάμε μπόλικες επιφυλάξεις, πάντως, και περιμένουμε να δούμε το νομοσχέδιο στο σύνολό του. Δημιουργεί απορίες, για παράδειγμα, γιατί ένα τέτοιο νομοσχέδιο ετοιμάζεται από το υπουργείο Οικονομικών. Σε χρήμα, δηλαδή, θα αποτιμηθεί η προστασία των αιγιαλών και των παραλιών, όπως και το δικαίωμα του κάθε πολίτη να έχει πρόσβαση σ' αυτές;
Τρέχει, ήδη, το πρόστιμο, που επέβαλε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στην Ελλάδα, σχετικά με τη χωματερή του Κουρουπητού Χανίων. Κάθε μέρα, που περνάει, η χώρα μας πληρώνει περίπου 6,8 εκατομμύρια δραχμές. Σ' ένα μήνα, δηλαδή, θα πληρώσει 200 και πλέον εκατομμύρια, σε δύο περίπου 410, σ' ένα χρόνο 2,4 δισεκ. και πάει λέγοντας.
Και το εύλογο ερώτημά μας -πέρα από τις όποιες άλλες παρατηρήσεις μπορούν να γίνουν- είναι το εξής: Γιατί τα ποσά αυτά πρέπει να πληρωθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό ή την Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπως προτείνει ο υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ, δηλαδή από την τσέπη των εργαζομένων και του λαού, όταν οι ευθύνες βρίσκονται αποκλειστικά και μόνο στους κυβερνώντες και, μάλιστα, όταν έχουν αποδεδειγμένα επιδείξει, για δέκα και πλέον χρόνια, μια απερίγραπτη αδιαφορία και μια πεισματώδη άρνηση να συμμορφωθούν, με τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής;
Ξαναρωτάμε, γιατί να πληρώσει ο κρατικός προϋπολογισμός; Για να μη διαταραχτεί η... παράδοση, που θέλει τους εκάστοτε κυβερνώντες αυτής της χώρας πλήρως ουσιαστικά ανεύθυνους, ενώ την ίδια στιγμή, χειρίζονται τις τύχες των εργαζομένων και του λαού; `Η, μήπως, πρέπει να θεωρήσουμε, ως δείγμα... αυτοκριτικής των κυβερνώντων, την ανακοίνωση του ΥΠΕΧΩΔΕ, όπου επιχειρεί να επιρρίψει τις ευθύνες της καθυστέρησης στους τοπικούς φορείς;
Και για να μη σας δημιουργηθεί η εντύπωση, πως η περίπτωση Κουρουπητού Χανίων είναι η μοναδική και, ίσως, η εξαίρεση στον κανόνα, σας μεταφέρουμε αυτούσια τα λόγια του γενικού γραμματέα Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, στη διάρκεια προχτεσινής παρουσίασης μελέτης, σχετικά με τη λειτουργία των βιολογικών καθαρισμών της περιοχής. Δήλωσε ο κ. Β. Εξαρχος: «Αν και κατασκευάζονται βιολογικοί καθαρισμοί από το 1989, μέχρι σήμερα δεν έχουμε καν εικόνα ούτε σε ποιο στάδιο βρίσκονται, ούτε πόσο στοίχισαν ούτε σε ποιο βαθμό βρίσκονται σε λειτουργία, και το κυριότερο δεν ξέρουμε πόσα χρήματα χρειάζονται για να λειτουργήσουν. Δε γνωρίζουμε μέχρι σήμερα τι έργο εκτελέστηκε, τι πληρώθηκε, τι έχει παραληφθεί από τους ΟΤΑ σε όλη τη Στερεά Ελλάδα».
Πάντως, σύμφωνα με τα στοιχεία της μελέτης, από τους 29 εγκαταστημένους βιολογικούς καθαρισμούς σε πέντε νομούς της Στερεάς Ελλάδας, μόνον οι 8 λειτουργούν ικανοποιητικά, ενώ άλλοι 4 ολοκληρώνονται και οι υπόλοιποι 17 δε λειτουργούν, είτε γιατί δεν υπάρχουν δίκτυα αποχέτευσης είτε γιατί έχει απαξιωθεί ο εξοπλισμός τους.
Το κράτος - στρατηγείο των «εκσυγχρονιστών» σε όλο του το... μεγαλείο.
ΤΏΡΑ, που το θερμόμετρο αρχίζει κάπως να κάμπτεται, σας καλούμε να δείτε και την καλή πλευρά της υπόθεσης του καύσωνα. Στο κάτω κάτω της γραφής, είναι κι αυτός ένας τρόπος αντιμετώπισης του φαινομένου. Ενας τρόπος ψυχολογικής προετοιμασίας, για το επόμενο λιοπύρι...
Στην Αθήνα, λοιπόν, είχε προχτές μόλις 44 βαθμούς και χτες 45, ενώ στο Ιράν είχε 53 και στις αφρικανικές ερήμους 56! Οπότε, ...καλά είμαστε.
Επίσης, όπως μας βεβαιώνει η ΔΕΗ, δε θα έχουμε μπλακ - άουτ, ό,τι και να γίνει, απλά μερικές διακοπές ρεύματος για μια ή δυο ώρες σε κάποιες περιοχές της χώρας...
Αυτά για φέτος, διότι του χρόνου δεν ξέρουμε σε ποιανού χέρια θα είναι η επιχείρηση, οπότε σε μέρες καύσωνα μπορεί και να πληρώνουμε το ρεύμα για το κλιματιστικό (όσοι έχουμε) με το λεπτό πλέον και όχι με την ώρα...
ΠΑΝΤΩΣ, με αφορμή τον καύσωνα, άρχισαν οι διάφοροι κρατικοί αρμόδιοι πάλι τις δηλώσεις συμπαράστασης για τους σεισμοπλήκτους, καθώς και την παρουσίαση του προγράμματος χορήγησης κλιματιστικών μηχανημάτων.
Και βέβαια, στα χαρτιά, καθώς και στα περισσότερα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, όλα καλά είναι. Η πραγματικότητα, όμως, είναι διαφορετική. Μάλλον, ξεχνάνε ότι πάμε για να συμπληρώσουμε χρόνο από το σεισμό του Σεπτέμβρη κι ακόμα λύσεις ουσιαστικές δεν έχουν δοθεί.
Τα ίδια, θα μπορούσαμε να πούμε και για το νέφος. Σύμφωνα με τα κατά καιρούς σχέδια επί χάρτου, όπως και με την πλημμυρίδα των καταλυτικών αυτοκινήτων, μαζί με το μετρό, που μπήκε σχετικά πρόσφατα στη ζωή μας, το νέφος έχει εξαφανιστεί...
Η χτεσινή μέρα, όμως, απέδειξε πως είναι παρόν και, μάλιστα, ασφυκτικό και δηλητηριώδες...
Πάντως, πρέπει να το παραδεχτούμε. Η αντίδραση του ΥΠΕΧΩΔΕ ήταν ψύχραιμη, αλλά αποφασιστική: Ανακοίνωσε συστάσεις προς τους κατόχους ΙΧ αυτοκινήτων...
ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΤΕΤΟΙΕΣ παρέες, τέτοια συμπεριφορά πρέπει να περιμένεις. Ο λόγος για τον αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, που τα 'βαλε τώρα με τα ΜΜΕ, τα οποία, όπως λέει, διαστρεβλώνουν τις θέσεις του.
Δηλαδή, τι περίμενε; Την όποια υποστήριξη είχε, στην αρχή της θητείας του ως αρχιεπίσκοπος από τα λεγόμενα «διαπλεκόμενα», νόμιζε ότι την οφείλει στη χριστιανική τους πίστη;
Οχι, βέβαια. Σε τέτοιες σχέσεις μόνο τα συμφέροντα παίζουν ρόλο και, βέβαια, αυτά διαφοροποιούνται από τις καταστάσεις. Κι εφ' όσον άφησε τη δημόσια εικόνα του να την κατασκευάσουν τα ηλεκτρονικά κυρίως ΜΜΕ, αυτά και θα του τη χαλάσουν. Κι απ' ό,τι φαίνεται, η επιχείρηση αυτή άρχισε.
Τώρα η κυβέρνηση, αφού παραπλάνησε για μια ακόμα φορά τον ελληνικό λαό με κάλπικες υποσχέσεις και δεσμεύσεις, προχωρεί ακάθεκτη στην υλοποίηση της πολιτικής της.
Η σπουδή της κυβέρνησης να προχωρήσει με ταχύτατες διαδικασίες στο ξεπούλημα του ΟΤΕ και της ΟΑ σχετίζεται με τις απαιτήσεις των πολυεθνικών να εισβάλουν σε νέες αγορές και στην περίπτωση της Ελλάδας να τη μετατρέψουν σε πύλη εισόδου για την κατάκτηση των αγορών της Βαλκανικής και της Ανατολικής Ευρώπης. Σχετίζονται, επίσης, με τη λειτουργία του νέου αεροδρομίου Σπάτων, αλλά και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.
Το ξεπούλημα των δύο αυτών ΔΕΚΟ στρατηγικής σημασίας, που αναμφίβολα εξυπηρετεί το ιδιωτικό κεφάλαιο, θα έχει μεγάλες αρνητικές συνέπειες όχι μόνο για τους εργαζόμενους, που θα μειωθούν δραστικά, αλλά και για την οικονομία και τον ελληνικό λαό, ο οποίος θα κληθεί να χρυσοπληρώσει τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Υπηρεσίες, μάλιστα, που θα καθορίζονται από τους ιδιώτες με αποκλειστικό γνώμονα το κέρδος και όχι βέβαια τις ανάγκες του ελληνικού λαού.