Παπαγεωργίου Βασίλης

Εν ολίγοις ο Γ. Μπουτάρης αισθάνεται την ευθύνη να φανεί αντάξιος της στήριξης του ΠΑΣΟΚ, συμβάλλοντας στην προώθηση της αντιδραστικής αντιλαϊκής του πολιτικής. Ετσι όπως ορίζεται και από τον «Καλλικράτη» που σπεύδει να τον αγκαλιάσει, γνωρίζοντας ότι το περιεχόμενό του αποτελεί χαστούκι στους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Ευχαρίστως θα συμμετάσχει στο να στηθεί ένα καινούριο κράτος που θα τσακίζει το λαό και τα δικαιώματά του, ευχαρίστως αγκαλιάζει τον «Καλλικράτη» για να «περπατήσει» η Θεσσαλονίκη μόνη της, απαλλάσσοντας το κράτος απ' την ευθύνη για κρίσιμους τομείς όπως η Παιδεία, η Υγεία και άλλους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το λαό.

Ας τους μαυρίσει ο λαός για να μην του μαυρίσουν τη ζωή οι πρόθυμοι στυλοβάτες μιας πολιτικής που τον έχει γονατίσει.

«Δεν υπάρχουν λέξεις να περιγραφεί η ανευθυνότητα με την οποία οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στη χώρα μας αντιμετωπίζουν την ανάγκη του πανευρωπαϊκού συντονισμού» σημειώνει το «Ξεκίνημα» (συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ) σε ανακοίνωση που έβγαλε για τη μέρα δράσης στην οποία καλεί η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων. Εξηγώντας τι εννοεί ως «ανευθυνότητα» τονίζει πως η ΓΣΕΕ «δεν έχει αποφασίσει οτιδήποτε σχετικά με τις 29 Σεπτέμβρη» και η ΑΔΕΔΥ «από την άλλη "διστάζει"». Δηλαδή κατά το «Ξεκίνημα», οι σημερινές συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι άξιες κριτικής επειδή δεν αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, επειδή μένουν άπρακτες. Μόνο που κάθε άλλο παρά αυτό συμβαίνει, αφού οι ηγεσίες και της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ τρέχουν πρόθυμα σε κάθε «διάλογο» όπου πετσοκόβονται οι εργατικές κατακτήσεις. Αντίστοιχα, τρέχουν να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους στη λογική του «εφικτού» που επιτρέπουν τα συμφέροντα των πολυεθνικών, διεκδικούν π.χ. ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας».

Το θέμα δεν είναι λοιπόν απλά να οργανώνεται μια κινητοποίηση, αλλά και το περιεχόμενό της, τι και ποιον εξυπηρετεί. Κάτι που το «Ξεκίνημα» όμως προσπερνά, συμβάλλοντας στον αποπροσανατολισμό της εργατικής τάξης. Γι' αυτό και συμπληρώνει πως «για τη στάση του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ δεν μπορούμε να εκπλαγούμε» αναφερόμενο στη μη συστράτευση των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων με τη ΣΕΣ.

Προς ...απογοήτευση όμως του «Ξεκινήματος», το ΠΑΜΕ αναπτύσσει πρωτοπόρα δράση για τον ταξικά προσανατολισμένο συντονισμό των εργαζομένων σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Στο πλαίσιο αυτής της δράσης συμμετέχει, σήμερα, στη Διεθνή Μέρα Δράσης της ΠΣΟ με σύνθημα μεταξύ άλλων «Οι εργαζόμενοι να μην πληρώσουν για την κρίση» και «Ικανοποίηση των συγχρόνων αναγκών των εργαζομένων». Δράση στο πλαίσιο της οποίας στις 16 και 17 Σεπτέμβρη διοργανώνεται, στην Ελλάδα, συνάντηση ταξικών συνδικάτων της Ευρώπης, με κατεύθυνση «την απόκρουση των αντεργατικών μέτρων και να μην εφαρμοστούν αυτές οι πολιτικές των συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων της Ευρώπης», αλλά και «να βοηθήσουμε την εργατική τάξη στην Ευρώπη να κατανοήσει ότι το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός».

Φαίνεται όμως πως αιτήματα και δραστηριότητες με τέτοιο περιεχόμενο για χώρους όπως το «Ξεκίνημα» δεν είναι άξιες λόγου. Γι' αυτούς αξία έχει η συμπόρευση με συνδικάτα και δυνάμεις που συνεργάζονται με την ΕΕ για την ενσωμάτωση και την ποδηγέτηση της εργατικής τάξης. Οπως, π.χ., η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσίων Υπηρεσιών που, ανακοινώνοντας τη συμμετοχή της στην πρωτοβουλία της ΣΕΣ, ξεκαθάρισε και ότι «στις χώρες μας, που πλήττονται σκληρά από τις εξελίξεις της οικονομικής κρίσης, προσπαθούμε να εργασθούμε με τις κυβερνήσεις για να διαχειριστούμε την κρίση». Ενώ εγκαλούν τις κυβερνήσεις της ΕΕ γιατί δε διαπραγματεύτηκαν «σοβαρά με τα συνδικάτα» για «μια πιο ισορροπημένη απάντηση στην κρίση». Επειδή, δηλαδή, προχωρούν τη σφαγή χωρίς να έχουν συζητήσει μαζί τους το ...πώς. Ε, όχι. Τέτοιους «συναγωνιστές» ούτε το ΠΑΜΕ τους θέλει ούτε οι εργάτες τούς έχουν ανάγκη. Αντίθετα. Είναι αντίπαλοί τους.