Στη συνέχεια, στη νέα φάση ανάπτυξης του καπιταλισμού, στις δεκαετίες του '90 και του 2000 ρίχτηκαν στο χρηματιστηριακό τζόγο, λεηλατήθηκαν. Τελευταία πράξη, το «κούρεμα» των ομολόγων, που απογύμνωσε τα Ταμεία και από τα τελευταία ευρώ. Την ίδια στιγμή, παράλληλα με τη λεηλασία των αποθεματικών, η εισφοροδιαφυγή, η εισφοροαποφυγή και οι συνεχείς εισφοροαπαλλαγές και χαριστικές ρυθμίσεις προς τις επιχειρήσεις κατέτρωγαν τα σπλάχνα του Ασφαλιστικού. Ακόμα και σήμερα, οι απώλειες του ΙΚΑ, απ' όλα τα παραπάνω, ανέρχονται στο ποσό των 6 δισ. ευρώ ετησίως. Και μαζί με όλα τα παραπάνω η αυξανόμενη συνεχώς ανεργία τα τσακίζει.
«Εάν πάτε στον Πειραιά θα δείτε ότι εκεί πέρα (σ.σ. στις εγκαταστάσεις της κινεζικής πολυεθνικής "Cosco") έχουν φτιαχτεί 800 καινούριες δουλειές, γύρω στις 1.500 περιφερειακές από τις 800, ένας κόσμος ο οποίος αισθάνεται άνετος, αισθάνεται ότι έχει δουλειά, έχει αισιοδοξία, προχωράει μπροστά, υπάρχει χαμόγελο...». Δεν υπάρχει ομιλία ή συνέντευξη του προέδρου της ΝΔ στην οποία να μην κάνει αναφορά στην «επένδυση» της κινεζικής πολυεθνικής «Cosco» στο λιμάνι του Πειραιά. Ο λόγος είναι προφανής. Ο Α. Σαμαράς τη θεωρεί πρότυπο για τις «επενδύσεις» που επαγγέλλεται - «θα φέρω δέκα, εκατό Cosco» είχε δηλώσει πρόσφατα. Ο θαυμασμός του για τη συγκεκριμένη «επένδυση» έχει να κάνει αφ' ενός με το ότι τάσσεται υπέρ της παράδοσης των πάντων στα μονοπώλια και αφ' ετέρου με τους όρους εργασίας που επέβαλε ο κινεζικός κολοσσός στις εγκαταστάσεις του. Μόνο «χαμόγελα» και «αισιοδοξία» δεν επικρατούν, όπως διατείνεται ο πρόεδρος της ΝΔ, διαστρεβλώνοντας βάναυσα την πραγματικότητα. Οι εργαζόμενοι είναι σύγχρονοι δούλοι, αφού η σύμβαση που καλούνται να υπογράψουν οι λιμενεργάτες της κινέζικης πολυεθνικής περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τους εξής όρους: Ολοι οι εργαζόμενοι προσλαμβάνονται ως ανειδίκευτοι εργάτες. Οι συμβάσεις είναι ημερήσιες και γίνονται μέσω εταιρείας που έχει συσταθεί γι' αυτό το σκοπό και μέσω πέντε υπεργολάβων. Κανονισμός εργασίας δεν υπάρχει, σωματείο δεν επιτρέπεται και δεν αναγνωρίζεται η δικαιοδοσία του Εργατικού Κέντρου, της Ομοσπονδίας Υπαλλήλων Λιμένων, ακόμα και της ΓΣΕΕ... Τέτοιες «επενδύσεις» θέλει η ηγεσία της ΝΔ και γι' αυτό έχει συστρατευτεί με όλες τις δυνάμεις της στη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, που σταθερά ο πρόεδρος της ΝΔ επιδεικνύει την αποφασιστικότητά του να τα καταργήσει...
Για «απόφαση λίγες ημέρες πριν τις εκλογές για κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ με συνέπεια να πεταχτούν στο δρόμο 1.500 οικογένειες» κάνει λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ σε ανακοίνωσή του. Την ανακοίνωση έβγαλε μετά από την προχτεσινή συνάντηση του σωματείου των εργαζομένων με το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου και συμπληρώνει ότι αυτή η απόφαση «προκαλεί αναστάτωση, αγανάκτηση και έκπληξη στους εργαζόμενους και την τοπική κοινωνία». Ούτε λίγο - ούτε πολύ, άμα διαβάσει κανείς την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ βγάζει το συμπέρασμα ότι το ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ εμφανίστηκε πριν λίγες μέρες, εντελώς ξαφνικά..! Μόνο που η ιδιωτικοποίηση της εταιρείας αποτελεί βασική προτεραιότητα, διακηρυγμένη εδώ και χρόνια από τις ίδιες τις αποφάσεις της ΕΕ, τις ίδιες τις κατευθύνσεις που οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου συνδιαμορφώνουν στις Βρυξέλλες. Δεν είναι κεραυνός εν αιθρία! Κι ούτε συνδέεται μόνο με τα μνημόνια όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Ισα ίσα. Στα μνημόνια εντάχτηκε ως στόχος ακριβώς γιατί αποτελεί βασική προτεραιότητα στο πλαίσιο της «αξιοποίησης» του ορυκτού και γενικότερα του δημόσιου πλούτου προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, δίνοντας «μπιρ παρά» μεγάλες επιχειρήσεις στους μονοπωλιακούς ομίλους για να κάνουν επενδύσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα συμπεράσματα της Συνόδου των αρχηγών κρατών μελών της Ζώνης του ευρώ, το Μάρτη του 2011, εκφράζεται ικανοποίηση για τις «ισχυρές δεσμεύσεις της Ελλάδας να συνεχίσει αποφασιστικά τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, να αυξήσει τη δημιουργία ικανοτήτων για την εφαρμογή τους, να ολοκληρώσει πλήρως και ταχέως το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου...». Πού το είδε το «ξαφνικό» ο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί δηλώνει «έκπληξη»; Και τι σημαίνει η θέση του ότι «στο δίπολο ιδιωτικοποιήσεις ή ανάπτυξη των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων, εμείς επιλέγουμε την Ανάπτυξή τους σε όφελος του τόπου και της κοινωνίας»; Και πώς θα εφαρμόσει τη «διαφορετική πολιτική» που λέει ότι θα εφαρμόσει με παραμονή στην ΕΕ και στήριξη της «υγιούς επιχειρηματικότητας»; Ακόμα μία φορά ο ΣΥΡΙΖΑ, σχεδιασμένα, παραπλανά και εξαπατά το λαό, πρωταγωνιστεί στον εφησυχασμό και τον αφοπλισμό του κινήματος.
Τα λέει ευθέως η Γερμανίδα καγκελάριος: Δεν υπάρχει θέμα - δηλώνει - «ανάπτυξης» ή «λιτότητας», το θέμα είναι η Ευρώπη να έχει μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα!
Τι σημαίνει αυτό; Μα ...να παράγει πιο φτηνά προϊόντα, άρα να αμείβονται λιγότερο και να δαπανώνται λιγότερα γι' αυτούς που τα παράγουν, δηλαδή τους εργαζόμενους. Τα υπόλοιπα, ξεκαθαρίζει, είναι... άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Και να είστε βέβαιοι ότι στο θέμα της ανταγωνιστικότητας κανείς δε διαφωνεί μαζί της, ούτε ο Ολάντ, ούτε ο Κάμερον, ούτε διάφοροι... «αναπτυξιολόγοι» που μας προκύπτουν κατά καιρούς.
Οσο για κάτι περισπούδαστες αναλύσεις σύμφωνα με τις οποίες η Γερμανία θα μας οδηγήσει σε «Ευρώπη δύο ταχυτήτων», τι να σχολιάσει κανείς; Δηλαδή, αυτή τη στιγμή η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι σε... μία ταχύτητα;
Μόνο ένας «τυφλός» - πολιτικά και οικονομικά - θα μπορούσε να ισχυριστεί κάτι τέτοιο, ή κάποιος που θέλει να κοροϊδέψει τον κόσμο για το τι είναι πραγματικά η ΕΕ.
ΣΤΑ «ΠΑΝΩ» ΤΗΣ η ανεργία, έφτασε το 22% σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή και όλοι ξέρουμε ότι καταμετρώνται μόνο οι επίσημοι άνεργοι. Οχι οι μερικώς απασχολούμενοι, όχι οι νέοι που βγαίνουν από τις σχολές. Αυτοί δε μετράνε.
Δηλαδή, σε μία χώρα με πάνω από 1 εκατομμύριο ανέργους αυτοί που έχουν... ανάγκη στήριξης είναι οι τραπεζίτες. Αυτοί χρειάζονται την κοινοτική αρωγή.
Να γιατί πρέπει ο λαός να το αποφασίσει και να φέρει... τα πάνω κάτω.