«Τα μονοπώλια απαγορεύεται να χρεοκοπήσουν, οι λαοί επιβάλλεται», θα μπορούσε να είναι η προμετωπίδα της στρατηγικής που εφαρμόζει η ΕΕ και η οποία επαληθεύεται για πολλοστή φορά ενόψει της συνεδρίασης του Γιούρογκρουπ τη Δευτέρα στις Βρυξέλλες. Στο προσχέδιο του κειμένου των συμπερασμάτων που είδε το φως της δημοσιότητας αναφέρεται ρητά ότι οι κυβερνήσεις της ΕΕ θα συνεχίζουν να διασώζουν τις μεγάλες τράπεζες ακόμα και στην περίπτωση που δεν περάσουν τις νέες ασκήσεις αντοχής, τα περιβόητα stress tests, που θα ανακοινωθούν την ερχόμενη βδομάδα και δεν μπορέσουν να προσελκύσουν χρήματα από ιδιώτες επενδύτες. Αντί λοιπόν να αφεθούν να χρεοκοπήσουν καλούνται οι κυβερνήσεις, δηλαδή οι λαοί, να καλύψουν υποχρεωτικά τις ανάγκες τους σε κεφάλαια. «Αν οι τράπεζες δεν είναι σε θέση να εφαρμόσουν ένα αξιόπιστο σχέδιο αύξησης της κεφαλαιακής τους θέσης, η κυβέρνηση θα είναι έτοιμη να λάβει τα αναγκαία μέτρα για να διατηρήσει τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα», αναφέρεται χαρακτηριστικά στο προσχέδιο. Αξίζει να σημειωθεί ότι από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η καπιταλιστική κρίση, οι κυβερνήσεις της ΕΕ έσπευσαν να εγκρίνουν πακέτα διάσωσης των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και γενικότερα των μονοπωλιακών ομίλων που το ύψος ξεπέρασε τα 2 τρισεκατομμύρια ευρώ! Φυσικά αυτό το κόστος διάσωσης των ευρωμονοπωλίων μεταφέρθηκε στις πλάτες των λαών. Είναι ολοφάνερο ότι «μαύρο σκοτάδι» θα φάει τους λαούς αν δεν μπορέσουν να ανατρέψουν από πάνω τους τη δικτατορία των μονοπωλίων και να πάρουν οι ίδιοι τις τύχες στα χέρια τους.

Δεκέμβρης 1991: Ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Τ. Χριστοδούλου, με αφορμή τις γιορτές των Χριστουγέννων, είχε καλέσει τους οικονομικούς συντάκτες σε συνάντηση για την ανταλλαγή ευχών.

Φυσικά, όλοι πήγαν με την προσδοκία να βγει κάποια είδηση. Αυτός είναι ο καημός του δημοσιογράφου. Ρωτήθηκε και είπε πολλά ο διοικητής της ΤτΕ. Για το τριετές πρόγραμμα λιτότητας που είχε καταθέσει τότε ο αντικαταστάτης του στο υπουργείο Οικονομίας Στ. Μάνος για τις δραστηριότητες της τράπεζας, και κάποια στιγμή η συζήτηση ήλθε στην ουσία της οικονομικής πολιτικής και τι θα πρέπει να κάνουμε σαν χώρα.

Μου έκανε εντύπωση - ανέφερε - όταν επισκέφτηκα την Πορτογαλία. Οι άνθρωποι - συνέχισε - στο κέντρο της Λισαβόνας είναι ντυμένοι όπως εμείς. Αλλά αν πάει κανείς στα προάστια, θα δει ανθρώπους φτωχικά ντυμένους και η διαφορά αυτή μεταξύ του κέντρου της πρωτεύουσας και των προαστίων, χτυπάει στο μάτι.

Οσο για την Ελλάδα; Ο κ. Χριστοδούλου από τότε εξέφραζε το παράπονο ότι είτε στο κέντρο της Αθήνας είσαι, είτε στα προάστια, είτε ακόμα και στο πιο μικρό χωριό της χώρας, οι άνθρωποι είναι ντυμένοι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.

Ηταν σαφής η αναφορά του - πριν από 20 χρόνια - ότι το μέλλον της Ελλάδας στην ΕΕ περνούσε μέσα από την πτώχευση του λαού της.

Και τα υπενθυμίζουμε όλα αυτά, για να καταδείξουμε πόσο υποκριτές είναι όλοι εκείνοι που υποστηρίζουν σήμερα - κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., Μπακογιάννη - ότι η προσφυγή στο μνημόνιο είναι αναγκαία, για να μη χρεοκοπήσει η χώρα. Μέγα ψέμα. Εννοούν να ενισχυθεί το κεφάλαιο. Εδώ και δεκαετίες η άρχουσα τάξη της χώρας απεργάζεται σχέδια, που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια τον ελληνικό λαό στην εξαθλίωση. Και βρήκαν χρυσή ευκαιρία, με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, να επιταχύνουν τις εξελίξεις.

Ας είναι όμως σίγουροι ότι στο τέλος ο λαός θα βγει νικητής. Στην Ελλάδα των μνημονίων δεν υπάρχει μόνο συσσωρευμένη λαϊκή αγανάκτηση και θυμός. Δυστυχώς, για την άρχουσα τάξη, υπάρχει και ένα ταξικά οργανωμένο εργατικό κίνημα, που βάζει καθοριστικά τη σφραγίδα του στις εξελίξεις και μέρα με την μέρα γίνεται πιο ισχυρό. Και δε θα ξεμπερδέψουν εύκολα με τους συνειδητοποιημένους και οργανωμένους εργάτες.