Μετά τα ιστορικά γεγονότα της 1ης Μάη 1886, της αιματοβαμμένης εξέγερσης των εργατών στο Σικάγο, ένας «κόκκινος πανικός» κατέλαβε την ανερχόμενη αμερικανική αστική τάξη. Εκατοντάδες παιδιά της παγκόσμιας εργατικής τάξης διώκονται - εξοντώνονται. Τα εργοστάσια του χαλκού του Σικάγου (Μακ Κόρμικ) αστυνομοκρατούνται. Δολοφονούνται τα ιστορικά στελέχη του συνδικάτου Σνάουμπελτ, ο συγγραφέας Αλμπερτ Πάρσον. Ο Λινγκ «κατηγορείται» ότι «είχε ρίξει βόμβες» στο Χεϊμάρκετ. Το αστυνομικό κράτος στήνει σκευωρίες. Ο Σβαμπ μιλούσε επί οκτώ ώρες (συμβολικά για την κατάκτηση του οκτάωρου). Ο Λινγκ, ο αρχιεργάτης του σανοπωλείου «Φίλνεν», διακήρυξε θαρραλέα ότι το αύριο της εργατικής τάξης δε θανατώνεται με ό,τι «σχέδια» κι αν στηθούν. Με όσους κι αν στείλουν στην κρεμάλα. Το μέλλον ανήκει στους εργάτες: «Μια κοινωνική κατάσταση όπου όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα θα τηρούνται. Γιατί οι άδικοι νόμοι σας (του κεφαλαίου) είναι στηριγμένοι στη βία που προκαλεί η εξουσία σας».

Ο Ογκαστ Σπάιτς (δημοσιογράφος) έγινε παγκόσμιο σύμβολο της εργατικής τάξης για τα αγέρωχα λόγια στο ικρίωμα: «Θα έρθει μια εποχή που η σιωπή μας στον τάφο θα είναι πιο ισχυρή από τις φωνές που στραγγαλίζετε σήμερα». Ενα κίνημα υπέρ της εργατικής τάξης αναπτύσσεται σ' όλες τις ΗΠΑ, κυρίως στη Νέα Υόρκη. Ο εργάτης του κάρβουνου Γιόχαν Μοστ οργανώνει συγκεντρώσεις κατά των εργοστασιαρχών. Οι εφημερίδες του τοίχου (Freiheits) φλόγιζαν τις καρδιές των καταπιεσμένων εργατών, νεαρών επαναστατών και ριζοσπαστών. Ο εργάτης Αλεξάντερ Μπέρκμαν (Ρώσος) οργανώνει τους εργάτες, στην εταιρία μπαχαρικών «Κάρνεγκι» (Πενσυλβάνια). Οδηγείται στις φυλακές μέχρι το 1908. Αποφυλακίζεται μετά από την παγκόσμια κατακραυγή για τις δίκες κατά των εργατών. Δεκάδες συγγραφείς υπογράφουν κείμενα συμπαράστασης (Μπέρναρ Σο, Οσκαρ Ουάιλντ, Τολστόι, ο Αμερικανός συγγραφέας Μαρκ Τουέν κ.ά.). Η Κομμουνιστική Διεθνής στέκεται στο πλευρό των εξεγερμένων εργατών οργανώνοντας διαδηλώσεις συμπαράστασης παντού.

Η δολοφονία του Προέδρου Μακ Κίνλεϊ (από το αμερικανικό παρακράτος) ώθησε στην αύξηση της εργοδοτικής τρομοκρατίας κατά της εργατικής τάξης. Θεσπίζονται μια σειρά αντεργατικοί νόμοι. Στέλνεται στις φυλακές οποιοδήποτε άτομο «δεν πιστεύει ή εναντιώνεται σε όλες τις κυβερνήσεις των ΗΠΑ!!!». Με όχημα πάντοτε την «τρομοκρατία»... Εκατοντάδες στελέχη του εργατικού κινήματος φυλακίζονται στο Κολοράντο. Στα ορυχεία χαλκού, στα Βραχώδη Ορη, αφήνουν τα κόκαλά τους χιλιάδες εργάτες («εργατικά ατυχήματα» τα βάφτιζαν!!!). Η μεγαλύτερη αντεργατική («μεταρρυθμιστική» την έλεγαν) δραστηριότητα του κεφαλαίου αναπτύχθηκε βιαίως (1886 έως 1920). Μια ομάδα από νέους συγγραφείς εναντιώθηκε στη «νέα τάξη» του κατεστημένου. Ο Απτον Σινκλέρ δημοσιεύει τη νουβέλα «Ζούγκλα», περιγράφοντας ανθυγιεινές συνθήκες διαμονής και εργασίας - στα σπίτια, εργοστάσια - χτικιά του Σικάγου. «Η ντροπή των πόλεων» (Λίνκολν Στέφενς) κτυπούσε την αδικία του κεφαλαίου. Αυτές οι μεταμορφώσεις - βαρβαρότητες του καπιταλισμού, που παράγουν ανισότητες και εγκλήματα, διαρκούν μέχρι σήμερα. Αυτό κατήγγειλε η συγγραφέας Κάρι Τσάπμαν-Κατ. Η δράση της άρχισε μετά τις δίκες του Σικάγου. Συντέλεσε στη χειραφέτηση των Αμερικανίδων γυναικών (1920): «Με υψωμένη τη σχισμένη σημαία μας/ ανηφορικούς δρόμους τραβάμε.../ Τους δήμιους του φωτός θα νικήσουμε./ Θα υψώσουμε τη σημαία μας στην κορυφή του κόσμου./ Εκεί θα μας περιμένει ο Θερσίτης» (Θανάσης Κ. Καπετανάκης).