Στο νόμο «Καλλικράτης» ρητά δηλώνεται ότι η Τοπική Διοίκηση πρέπει να συμβάλει στη βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. Να συμβάλει στη δημιουργία «φιλικού περιβάλλοντος για τις επιχειρήσεις».

Οι εκλεγμένοι με βάση τον «Καλλικράτη» πρέπει να συμβάλουν στην «απελευθέρωση των αναπτυξιακών δυνατοτήτων» των περιοχών τους. Δηλαδή, αναλαμβάνουν το καθήκον να εξειδικεύσουν τι ακριβώς μπορεί να εκμεταλλευτούν οι επιχειρήσεις, οι ξένοι και ντόπιοι κεφαλαιοκράτες από κάθε περιοχή. Τι μπορεί να ξεπουληθεί. Η κυβέρνηση μπορεί να «κλείνει» τις μεγάλες συμφωνίες, οι εκλεγμένοι της Τοπικής Διοίκησης όμως έχουν την ευθύνη να προτείνουν, να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν τα επενδυτικά προγράμματα και το ξεπούλημα.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης προς όφελος του κεφαλαίου (τουρισμός, πράσινη ανάπτυξη, μεταφορές κ.λπ.) περνούν μέσα από το ΕΣΠΑ και τα Περιφερειακά Επιχειρησιακά Προγράμματα που προβλέπεται από τον «Καλλικράτη» ότι θα τα διαχειριστούν οι περιφέρειες και οι δήμοι.

Για να γίνει αυτό, έγινε προηγουμένως, μέσω του «Καλλικράτη», μεταφορά αρμοδιοτήτων στην Τοπική Διοίκηση σε πολλούς τομείς όπως σε γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, διαχείριση απορριμμάτων, ενέργεια, τουρισμός. Οι δήμοι και περιφέρειες απολύουν μεν προσωπικό από τις κοινωνικές και λοιπές υπηρεσίες, θα φροντίσουν όμως να προσλάβουν τεχνοκράτες, μάνατζερ, πιστούς πολιτικούς υπαλλήλους για να προχωρήσουν τα επιχειρηματικά σχέδια.

Παραδείγματα και σχέδια τέτοιας «αξιοποίησης των πλεονεκτημάτων» κάθε περιοχής έχουμε διάφορα. Ο Αστακός, για παράδειγμα, κρίθηκε ότι μπορεί να πουλήσει τη θάλασσα και το λιμάνι του σε αραβικά κεφάλαια για επενδύσεις υγρών καυσίμων και αποθήκες τοξικών αποβλήτων. Αυτά τα «επενδυτικά σχέδια» άλλες χώρες τα απέρριψαν ως επικίνδυνα. Στο Ελληνικό, οι «αναπλάσεις μητροπολιτικού χαρακτήρα» έγιναν επενδύσεις του Κατάρ σε καζίνο, μαρίνες κ.ά. Δηλαδή, υποδομές που καμία σχέση δεν έχουν με τις λαϊκές ανάγκες. Ακόμη και αν αυτά δε λάβουν μεγάλες διαστάσεις και γίνουν άλλες επενδύσεις (εμπορικά καταστήματα κ.λπ.), τα λαϊκά στρώματα πάλι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν. Τα σχέδια δε για την ανάπλαση του ιστορικού κέντρου της Αθήνας αφορούν κύρια την αλλαγή χρήσης γης και το ξεφόρτωμα των μεταναστών και τοξικομανών.

Ο περιφερειακός σχεδιασμός για την Κρήτη, από την άλλη, προβλέπει ότι μπορεί να πουλήσει τουρισμό και αγροτουρισμό με επισκέψιμα χωράφια. Η Μακεδονία, που είναι κοντά στα Βαλκάνια, συμφέρει για εμπορικές επιχειρήσεις, αφού θα προσελκύεται ευρύτερη πελατεία από τις διπλανές χώρες. Επίσης, έχει και λιγνίτη, στον οποίο δεν είχαν πρόσβαση όλα τα μονοπώλια πριν την απόφαση της κυβέρνησης για απελευθέρωση της ενέργειας. Τα νησιά μπορούν να πουλήσουν πολιτισμό, γη και αέρα για τις ανεμογεννήτριες των επιχειρηματιών και τα εθνικά κυριαρχικά τους δικαιώματα, στο όνομα της ενίσχυσης του τουρισμού. Ολοι οι δήμοι και περιφέρειες προβλέπεται να συμβάλουν, ώστε να προχωρήσουν τα οδικά έργα, για να γίνει ολόκληρη η χώρα, με τα χρήματα των εργαζομένων, ένας μεγάλος κόμβος μεταφοράς εμπορευμάτων.

Ο «Καλλικράτης» αναθέτει την αξιοποίηση των «αναπτυξιακών πλεονεκτημάτων» κάθε περιοχής στην Τοπική Διοίκηση, τα οποία θα προχωρήσουν αξιοποιώντας συμβάσεις παραχώρησης ακινήτων και οικοπέδων στους επιχειρηματίες, με προώθηση των ΣΔΙΤ, ιδιωτικοποιήσεις, ξεπούλημα, τη διαχείριση ευρωπαϊκών κονδυλίων. Πολλά από αυτά προχωράνε ήδη με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Ολα αυτά όμως τα επιχειρηματικά σχέδια δεν έχουν κανένα όφελος για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα. Γίνονται για να υπηρετήσουν την κερδοφορία των μονοπωλίων. Οι όποιες θέσεις εργασίας που μπορεί να δημιουργηθούν είναι λίγες και με ανύπαρκτα δικαιώματα. Αλλωστε, όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω το φθηνό εργατικό δυναμικό, θα το διασφαλίζουν στις επιχειρήσεις οι ίδιοι οι εκλεγμένοι στους δήμους και περιφέρειες. Τα σχέδια οδηγούν στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, στον εκτοπισμό των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και αυτοαπασχολούμενων (φτωχοί αγρότες - λαϊκές, φορτηγατζήδες κ.λπ). Βάζουν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία - ασφάλεια και το περιβάλλον (π.χ. Αστακός, Θριάσιο, ατμοσφαιρική ρύπανση και κυκλοφοριακό από τους οδικούς άξονες κ.λπ). Υπονομεύουν τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας (αγροτική παραγωγή, μεταποίηση, βιομηχανία κ.λπ.), εμπλέκουν τη χώρα στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Την ίδια ώρα, ό,τι έχει σχέση με κοινωνικές ανάγκες (ελεύθεροι χώροι, πράσινο, αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, σταθμοί, σχολεία. Κέντρα Υγείας κ.λπ.) είναι πάρεργα που, για να συμφωνηθούν και να γίνουν, περνούν δεκαετίες, παραχωρούνται και πάλι στους επιχειρηματίες (ΣΔΙΤ) και γίνονται με τεράστια επιβάρυνση των λαϊκών στρωμάτων και για την κατασκευή και για τη χρήση τους.

Για να υλοποιηθούν τα επιχειρηματικά σχέδια η Τοπική Διοίκηση, με βάση τον «Καλλικράτη» γίνεται γενικά κόμβος εξυπηρέτησης των επιχειρήσεων. Στα πλαίσια του νόμου που θα φέρει η κυβέρνηση για τις fasttrack επιχειρήσεις, η Τοπική Διοίκηση θα αναλάβει να διευκολύνει με τα ΚΕΠ την πιο γρήγορη αδειοδότηση των επιχειρήσεων, την απλοποίηση της γραφειοκρατίας, ώστε να μη χάνουν οι επιχειρήσεις χρόνο και χρήμα. Από τον «Καλλικράτη» προβλέπεται οι δήμοι να ιδρύσουν το «συμπαραστάτη των επιχειρήσεων». Εναν ειδικό υπάλληλο που θα συμβάλλει να λύνονται τα προβλήματα των επιχειρήσεων (π.χ. ενημέρωση για επενδυτικές «ευκαιρίες», διαμεσολάβηση για αντιπαραθέσεις με πολίτες, οργανώσεις ή άλλες εταιρείες για προμήθειες, διαγωνισμούς, περιβαλλοντικούς όρους κ.λπ.). Επίσης, προβλέπεται οι επιχειρηματίες να συμμετέχουν στις διάφορες επιτροπές που δημιουργούνται σε δήμους και περιφέρειες (επιτροπή ποιότητας ζωής, συμβούλιο διαβούλευσης κ.λπ.), ώστε να προωθούν και να υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους.

Ο Γιώργος Δημόπουλος, αντιδήμαρχος Αθηναίων και υποψήφιος ξανά με το συνδυασμό του Ν. Κακλαμάνη, (ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ.), αυτοπαρουσιπαζεται σε διαφημιστικό του φυλλάδιο ως εξής: «Από το 2004 έως το 2007 ο Γιώργος Δημόπουλος διατέλεσε Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του Ινστιτούτου Φαρμακευτικής Ερευνας και Τεχνολογίας (ΙΦΕΤ). Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο ΙΦΕΤ ίδρυσε μία από τις πλέον σύγχρονες βιομηχανικές μονάδες για την εγχώρια παραγωγή μεθαδόνης. Η ίδρυση της μονάδας αυτής συνέβαλε καίρια στην αντιμετώπιση του προβλήματος εξαρτημένων ατόμων της χώρας, αφού έτσι διευρύνθηκε η προσβασιμότητά τους στα προγράμματα του ΟΚΑΝΑ».

Το ζήτημα δεν είναι μόνο αυτό που λέει, ότι μόλις έγινε πρόεδρος του ΙΦΕΤ έγινε και επιχειρηματίας. Αλλά επιχειρηματίας παραγωγής μεθαδόνης. Σίγουρη πελατεία, αφού το κράτος μέσω του ΟΚΑΝΑ, αναπαράγει το πρόβλημα της τοξικοεξάρτησης αντί να το αντιμετωπίζει από τη σκοπιά της εξάλειψής του. Και ο ίδιος λοιπόν, συμμέτοχος στην αναπαραγωγή του προβλήματος και μάλιστα με όφελος το κέρδος. Αυτή είναι η αντίληψη των συνδυασμών των κομμάτων της πλουτοκρατίας για ένα από τα πιο κρίσιμα προβλήματα της νεολαίας όπως τα ναρκωτικά. Θέλουν εξαρτημένους ανθρώπους. Δεν πασχίζουν για την εξάλειψη του προβλήματος αλλά για την αναπαραγωγή του και μάλιστα με όφελος το κέρδος. Να γιατί λαός και νεολαία πρέπει να τους καταψηφίσουν υπερψηφίζοντας τη «Λαϊκή Συσπείρωση» που στηρίζει το ΚΚΕ.

***

Ο Α. Μητρόπουλος μίλησε την ανάγκη να υπάρχει, λέει, ένας «ισχυρός δημόσιος πυλώνας τραπεζών», για να αντιμετωπιστούν λαϊκά προβλήματα. Πρόταση πλήρους αποπροσανατολισμού των εργαζομένων. Ακόμα και αν υπήρχαν μία και δύο και τρεις τράπεζες δημόσιες, δε θα μπορούσαν να λειτουργήσουν με διαφορετικά κριτήρια από αυτά με τα οποία λειτουργεί συνολικά το τραπεζικό σύστημα. Γιατί οι ανταγωνιστές τους, έχουν τη δύναμη, τα κεφάλαια και τους τρόπους, μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα να τις εξαφανίσουν. Το θέμα δεν είναι αν μια τράπεζα είναι κρατική ή όχι, αλλά ποια πολιτική εξυπηρετεί. Στη χώρα μας, για παράδειγμα, μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του '90, η μεγάλη πλειοψηφία των τραπεζών ήταν κρατικές. Το ξέχασαν; Το Δημόσιο κατείχε, επειδή έτσι συνέφερε τότε την άρχουσα τάξη, την απόλυτη πλειοψηφία σε όλες τις μεγάλες τράπεζες. Τι κέρδισαν από αυτό το δεδομένο οι εργαζόμενοι της χώρας; Τίποτα απολύτως. Το αντίθετο, μάλιστα. Λειτουργώντας με βάση τα κριτήρια λειτουργίας των τραπεζών, εξασφάλισαν τη συνεχή αύξηση της κερδοφορίας τους, μέσα από τους ληστρικούς όρους χορήγησης δανείων προς το κράτος, την κλοπή των λαϊκών αποταμιεύσεων με το σύστημα των εξευτελιστικών επιτοκίων, με την απαίτησή τους να καταργηθούν τα άτοκα στεγαστικά δάνεια για τους δικαιούχους του ΟΕΚ, με την άρνησή τους να χρηματοδοτούν τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ, με τις κολεγιές και τη συνεργασία που ανέπτυξαν με τους διάφορους επιχειρηματικούς ομίλους. Κοντολογίς: Ακόμα και οι αμιγώς κρατικές τράπεζες στον καπιταλισμό, για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι το κέρδος και καμιά δραστηριότητά τους δεν μπορεί να είναι σε όφελος των εργαζομένων. Ολα τα άλλα αποτελούν μυθεύματα που απλά αποβλέπουν στην εξαπάτηση των ψηφοφόρων.

***

Ο Π. Φασούλας πριν από μερικές βδομάδες ακούγονταν για υποψήφιος δήμαρχος του ΠΑΣΟΚ στον Πειραιά. Ο ίδιος επιθυμούσε διακαώς το χρίσμα. Το ΠΑΣΟΚ επέλεξε τον Μίχα για υποψήφιο δήμαρχο Πειραιά και η τριάδα Μίχας - Φασούλας - Σγουρός (υποψήφιος περιφερειάρχης Αττικής του ΠΑΣΟΚ) φωτογραφίζονταν σε κοινή τους συνάντηση για να υπερθεματίσουν την αποφασιστικότητά τους να κερδίσει το ΠΑΣΟΚ την περιφέρεια και το δήμο του Πειραιά. Το όνομα του Φασούλα ακούγονταν για υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης του ΠΑΣΟΚ στον Πειραιά, θέση την οποία επίσης επιθυμούσε διακαώς. Υστερα, το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε να δώσει το χρίσμα του αντιπεριφερειάρχη σε άλλο στέλεχός του. Ετσι ο Φασούλας δήλωσε στήριξη στον Δημαρά. Δηλαδή, στον άλλο υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ για την περιφέρεια! Ο δυσαρεστημένος και κομμένος ΠΑΣΟΚος πρώην δήμαρχος Πειραιά, κατέληξε να στηρίζει τον δυσαρεστημένο και επίσης κομμένο ΠΑΣΟΚο υποψήφιο περιφερειάρχη, καλώντας προφανώς όλους τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ να κάνουν το ίδιο: Να ψηφίσουν Δημαρά. Δηλαδή, να ξαναψηφίσουν ΠΑΣΟΚ! Να πώς στήνει το ΠΑΣΟΚ τα αναχώματα τύπου Δημαρά, Μητρόπουλου. Να και γιατί πρέπει ο λαός να μαυρίσει με την ψήφο του τους συνδυασμούς των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., να μην τη σκορπίσει σε τέτοιους δήθεν «ανεξάρτητους», να ενισχύσει αποφασιστικά τη «Λαϊκή Συσπείρωση», τους συνδυασμούς του ΚΚΕ. Είναι η μόνη που μπορεί να τους φρενάρει, να τους τρομάξει, να εμποδίσει την αντιλαϊκή πολιτική.