ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 15 Μάρτη 2001
Σελ. /40
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ
ΤΗΛΕΠΑΘΗ

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο Λεπά δεν έκανε πρόταση γάμου στην Πεκάν. Η Πεκάν έκανε πρόταση γάμου στον Λεπά. Είναι δύο καλλιτέχνες που αγαπιούνται. Δεν τρώγονται σαν τα σκυλιά... (Είπαν οι ...ειδήσεις των καναλιών)!

***

Κύριον Μπίστη

Παρουσιάζεσθε ως ανιδιοτελώς μαχόμενος, που βάλλεται αδίκως. Κάτι ως ήρωας του εκσυγχρονισμού. Και διαμαρτύρεσθε, ότι δε γίνεται διάλογος για την Κεντροαριστερά, αλλά μόνον εκατέρωθεν χαρακτηρισμοί, όπως είπατε στο «EXTRA».

Φαίνεται πως ξεχάσατε ότι για την υπόθεση που μάχεσθε έχουν γίνει παγκόσμιας κλίμακας συζητήσεις, προεξαρχόντων των Κλίντον και Μπλερ... Το θέμα έχει εξαντληθεί και δεν το έχετε αντιληφθεί. Μην ψάχνετε για άλλα θύματα...

***

Ο σκηνοθέτης Ντίνος Δημόπουλος, που πήγε στο Μαξίμου, δήλωσε ότι «ο Σημίτης βοηθάει τις τέχνες»!

Πιο πολύ «βοηθάει» κάποιους καλλιτέχνες, έπρεπε να πείτε. Αλλά αυτό δεν ταυτίζεται με τη βοήθεια στις καλές τέχνες...

***

Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει μέρες από τη συγκεκριμένη εκπομπή του Π. Παναγιωτόπουλου στο «EXTRA», λόγω των γεγονότων στα βόρεια σύνορά μας, όπου η ΠΓΔΜ απειλείται με διαμελισμό, έχει αξία να θυμίσουμε μερικά πονηρά και διαστρεβλωτικά, που ακούστηκαν, σχετικά με το όνομα της γειτονικής χώρας.

Σαλαγιάνης (βουλευτής ΠΑΣΟΚ): Ολα τα κόμματα καλούσαν στα συλλαλητήρια για το όνομα! (Τσιμουδιά οι υπόλοιποι...).

Παναγιωτόπουλος (προς Μπίστη): Το ΠΑΣΟΚ ήρθε στη δική σας θέση για το όνομα της FYROM!

Ακολουθεί χαμόγελο ικανοποίησης του Μπίστη, μαζί με μια προσποιητή γκριμάτσα μετριοφροσύνης... Οσο για τους υπόλοιπους; Τσιμουδιά...

***

Είχαν «ξεχάσει» ότι το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα, που αντιτάχθηκε εξαρχής στον αποπροσανατολισμό του λαού.

Γρηγοριάδης Κώστας

Είχαν «ξεχάσει» ότι το ΚΚΕ δεν υπέγραφε στις συσκέψεις υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όταν οι άλλοι αρχηγοί (πρώτη και καλύτερη η Δαμανάκη του ΣΥΝ) έβαζαν φαρδιά - πλατιά τις υπογραφές τους.

Θα τους θυμίσουμε, επιπλέον, ότι ο ΣΥΝ (που ...δικαιώθηκε) έτρεχε τότε στα συλλαλητήρια... Και ο Λ. Κύρκος, αναφερόμενος στο ΚΚΕ (μαζί με τον Πάγκαλο), έλεγε «όλοι πλην Λακεδαιμονίων»...

Για να μην ξεχνιόμαστε...

***

Στη Χιλή πνίγονται οι άνθρωποι από τις πλημμύρες.

Στο Σαλβαδόρ θάβονται κάτω από τα ερείπια, αφού οι σεισμοί γκρέμισαν τα πλινθόκτιστα.

Στη Σεούλ αγανακτισμένοι εργάτες συγκρούονται με τα εκεί ΜΑΤ.

Στο Σεν Μόριτς κάνουν παγοδρομίες με άλογα οι της «υψηλής κοινωνίας».

Απλά, να θυμίσουμε στους αξιότιμους κυρίους συναδέλφους των καναλιών ότι όλα αυτά δε λέγονται παγκοσμιοποίηση. Λέγονται καπιταλισμός.

***

Η «είδηση» κράτησε 3 ολόκληρα λεπτά στα δελτία ειδήσεων! Και αφορούσε στον Οδυσσέα, που κόντεψε να θαλασσοπνιγεί, αλλά που τελικά σώθηκε, χάρη σε ολόκληρη επιχείρηση διάσωσης (του Οδυσσέα), που στήθηκε στο λιμάνι των Μουδανών...

Αν δεν το καταλάβατε ή έτυχε να μη δείτε τηλεόραση εκείνο το βράδυ, σας ενημερώνουμε, ότι πρόκειται για ένα σκύλο, σκανταλιάρη, όπως τον χαρακτήρισε η δημοσιογράφος. Που, τελικά, βγήκε από τη θάλασσα καταχειροκροτούμενος από τους περίεργους...

Και για μεν το σκυλί, χαλάλι το χειροκρότημα. Για κείνους, όμως, που αφιερώνουν τόσο χρόνο και που πάνε να μας πείσουν ότι αυτά τα ...θέματα είναι θέματα, τι τους χρειάζεται;

***

Μπαγιάτικο, αλλά εξόχως ενδιαφέρον. Συζήτηση Ευαγγελάτου με Αντζελα. Λέει ο δημοσιογράφος: «Κυκλοφορούν πειρατικές κασέτες σας ευρέως»! Και η ατάκα της καλλιτέχνιδος: «Μα, είναι πράγματα αυτά, κύριε Ευαγγελάτο μου; Δεν πρέπει, επιτέλους, κάποτε να συλληφθεί ο Εβραίος;».

Γρηγοριάδης Κώστας

Αχ, κυρία Δημητρίου μου, με αυτή την άτιμη την ελληνική γλώσσα... Ακούς εκεί η λέξη «ευρέως» να μη σημαίνει «εβραίος»; Πού ακούστηκε αυτό; Αφού το ίδιο πράγμα ακούγεται. Εμ, γι' αυτό και η Ευρωπαϊκή Ενωση θέλει να μας την ...κόψει τη γλώσσα. Οχι θα την κρατήσουμε να μας βασανίζει! Αμάν πια...

***

Αυτά τα ολίγα για σήμερα. Γεια και χαρά μέχρι αύριο...

Τρεις λέξεις...

Παιδιά γεννημένα στη χώρα μας, που δεν έχουν όμως κανένα απολύτως δικαίωμα. Οπως κανένα απολύτως δικαίωμα δεν έχουν κι οι γονείς τους. Κατέβηκαν προχτές στους δρόμους για να πουν μόνο τρεις λέξεις: «Δεν είμαστε σκουπίδια»! Οπως τρεις λέξεις είναι και η δική μας υπόσχεση: «Δεν είστε μόνοι»!

ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Στο κορίτσι της γενιάς Ζ

Αργά η ψυχή σου εξατμίζεται. Οι εικόνες περνούν μπροστά από τα μάτια σου η μία πίσω από την άλλη, κομπιούτερς, τσιγάρα, η δουλιά στη Σίλικον Βάλεϊ, το ακριβό διαμέρισμα, το 4WD τζιπ, η απόδειξη του ταγιέρ με την εξαψήφια τιμή, τα... συνθετικά όνειρα, ο εστιάτορας στη Νέα Υόρκη που σου χαμογελούσε, το αγόρι σου που ζήλευε, ο διευθύνων που σε κάλεσε, η απόλυση. Τα βλέμματα. Σε έκαιγαν. Περνάς το χέρι από τα μαλλιά σου, τα μάτια σου θολώνουν, προσποιείσαι ότι ακούς την τζαζ που δηλώνεις ότι αγαπάς τόσο. Χάνεις το τραγούδι. Χάνεις. Το μυαλό σου παίρνει απεγνωσμένες στροφές, η χρηματαγορά, οι venture capitalists, οι ιδέες που έφερναν τα εκατομμύρια, το αγόρι σου που ζήλευε μια ευκαιρία, ιδρώνεις, μια ευκαιρία. Νιώθεις σα να τρέχει η ευφυΐα σου στο λαιμό σου - σαν του κύκνου - μαζί με τον ιδρώτα σου. Το στομάχι σου επιμένει να προσπαθεί να κάνει τριπλό λουπ σαν τους ακροβάτες που λάτρευες μικρή, μια ευκαιρία.

Ξέρεις. Τα νούμερα, οι ξενέρωτοι με τα σπυριά και τα γυαλιά, οι ανέραστοι σοβαροφανείς, που λένε τους εαυτούς τους αναλυτές, μηρύκαζαν στις στήλες της «WallStreetJournal» και γελούσες, ο κωλόγερος τραπεζίτης που συμπαθούν όλοι, η σιγουριά που έδειχνε ο διευθύνων, η περηφάνια σου, το αγόρι σου που ζήλευε, οι γλυκές νύχτες του καλοκαιριού που έμοιαζαν να μην έχουν τέλος. Δε δουλεύεις. Η κολλητή σου ζήτησε δουλιά από τον εστιάτορα στη Νέα Υόρκη, πέφτεις χωρίς αλεξίπτωτο, ο ουρανός δεν έχει σύννεφα, η προδοσία. Δεν υπάρχει κανείς, το αγόρι σου δε ζηλεύει πια. Ξεκουμπίδια λες, μετανιώνεις, χώνεις το φανταστικό σου μαχαίρι πιο μέσα και το γυρίζεις. Η καλή ζωή, τα μοδάτα καφέ, τα βλέμματα του φθόνου και του πόθου για τη δύναμή σου. Η δύναμή σου είχε πράσινο χρώμα, δεν υπάρχει πια. Στην κορυφή των νιάτων σου κομματιάζεσαι.

Κάποιος μιλάει, τα πρόσωπα και οι φωνές δε συνδέονται, ψάχνεις τρόπο να περάσεις απέναντι, όχι οίκτο, όχι οίκτο. Ψάχνεις ζεστασιά στο ποτό σου, είναι σιχαμερά κρύο το χείλος του ποτηριού, το απλήρωτο νοίκι, η αμείλικτη απειλή της έξωσης. Το ραδιόφωνο παίζει Ice-T «φράγκα, δύναμη, γυναίκα», αρχίζεις να γελάς σαν τρελή, όταν ακούγεται το sample του Αλ Πατσίνο. Τα βλέμματα. Σε καίνε. Θυμάσαι τα φοιτητικά σου χρόνια, τα παιδιά, τις κουβέντες, τις αργές τους νύχτες, τις κουβέντες τους, Σιμόν Μπολιβάρ, Τσε, επανάσταση, μετείχες, αλλά δε μετείχες, τους κορόιδευες. Δεν υπήρχε μέθεξη. Δεν ερωτευόσουν. Καταλάβαινες, δεν ήταν αυτό. Ελπιζες. Το ζουμί ήταν αλλού και ήξερες τι ήθελες. Νόμιζες. Σκεφτόσουν επενδύσεις, ακίνητα, μετοχές, πιθανότητες, άνδρες, άνδρες που θα αιχμαλώτιζες.

Οι κινηματογράφοι, τα φαστφουντάδικα, ο κόσμος μελίσσι, οι βιτρίνες, τα κενά πρόσωπα, οι ειδήσεις, οι πιτσιρικάδες που κάνουν τα σχολεία σκοπευτήρια με ζωντανούς στόχους, ο πιλότος που βομβάρδισε τους δικούς του, ο βιασμός της γυναίκας στο πεζοδρόμιο που έβλεπαν όλοι και δε σταμάτησε κανένας, είσαι τρομοκρατημένη. Είσαι μόνη. Νυστάζεις, αλλά δε θες να κοιμηθείς. Ο εφιάλτης σε περιμένει, όχι πάλι.

Η εξουσία καταργεί τον έρωτα. Σε καταργεί. Προειδοποιήθηκες.


Μπάμπης ΓΕΩΡΓΙΚΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ