ΡΕΠΟΡΤΑΖ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Α' ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΕΠΟΛΙΩΝ

Με αυλή στον ακάλυπτο χώρο

Το υπουργείο Υγείας έχει ιδιόκτητο χώρο για το σταθμό από το 1984 και πληρώνει ενοίκιο 700.000 δραχμές το μήνα

Το οικόπεδο όπου θα έπρεπε να είχε κτιστεί ο Α'''''''' Κρατικός Παιδικός Σταθμός στα Σεπόλια

Το ισόγειο μιας πολυκατοικίας και ο ακάλυπτος χώρος είναι ο χώρος δημιουργίας και χαράς για τα παιδιά του Α' Κρατικού Παιδικού Σταθμού Σεπολίων. Είναι ο χώρος που για πρώτη φορά τα έκπληκτα παιδικά μάτια προσπαθούν μέσα από τα παιχνίδια να μάθουν τα πρώτα γράμματα, να κάνουν καινούριους φίλους. Είναι όμως και ο χώρος που οι γονείς από τα πρώτα μόλις χρόνια μαθητείας του παιδιού τους γνωρίζουν και μαθαίνουν για τα καλά την αδιαφορία των κυβερνώντων για τις οικογένειες των εργαζομένων και των παιδιών τους στα πρώτα βήματά τους.

Ο Α' Κρατικός Παιδικός Σεπολίων, λειτουργεί σήμερα στην οδό Σιώκου 6, στο ισόγειο της πολυκατοικίας και έχει για αυλή -«αύλιο χώρο» όπως λέγεται - τον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας. Το ενοίκιο είναι 700.000 δραχμές το μήνα.

Η κοροϊδία όμως τόσο για τους γονείς, όσο και για τους νηπιαγωγούς γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, εφόσον, το υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας έχει στην ιδιοκτησία του οικόπεδο που θα κάλυπτε τις ανάγκες του Παιδικού Σταθμού από το 1984. Ενα οικόπεδο που σήμερα - 16 χρόνια μετά - «κατοικείται» από τα σκυλιά και από τα σκουπίδια. Ενα οικόπεδο που το μόνο που δείχνει ότι αυτό αποτελεί ιδιοκτησία του Σταθμού, είναι μια ταμπέλα - και αυτή καλύπτεται από τα δέντρα. Το συγκεκριμένο οικόπεδο βρίσκεται περίπου 20 μέτρα από την πολυκατοικία στην οποία σήμερα λειτουργεί ο Σταθμός.

Στην απαίτηση γονέων και νηπιαγωγών να χτιστεί άμεσα το κτίριο που θα στεγάζει τις ανάγκες του βρεφονηπιακού σταθμού, η απάντηση ήταν προκλητική: Με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Αθήνας δεν είναι δυνατό να χτιστεί στο συγκεκριμένο οικόπεδο διότι υπολείπεται 15 τετραγωνικών μέτρων από τις προδιαγραφές... Είχαν κυκλοφορήσει και ορισμένες πληροφορίες ότι το οικόπεδο για τον παιδικό σταθμό επιτάχτηκε από τον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων μαζί με το οικόπεδο του παλιού εργοστασίου του «Βότρυς» για να χτιστεί το 9ο ΤΕΕ Αθηνών.

Ομως, κατόπιν προσπαθειών, τόσο των Διαμερισματικών Συμβούλων του 4ου Διαμερίσματος Αθηνών όσο και των γονέων και των νηπιαγωγών, δημιουργείται μια άλλη προοπτική καθώς ο παιδικός σταθμός μπορεί να χτιστεί με προκάτ κατ' εξαίρεση, λόγω ότι τα Σεπόλια είναι σεισμόπληκτη περιοχή.

«Αν δε γινόταν δηλαδή ο καταστροφικός σεισμός εμείς δε θα είχαμε παιδικό σταθμό», λέει στο «Ρ» η Αλέκα Μπενάτου, Διαμερισματική Σύμβουλος με την «Συμπαράταξη για την Αθήνα». Αλλά και πάλι αυτές οι ενέργειες που γίνονται τώρα απέχουν κατά πολύ από το να χτιστεί ο Α' Κρατικός Παιδικός Σταθμός. «Ποιος όμως - συνεχίζει η Αλ. Μπενάτου - είναι αυτός που εμποδίζει το χτίσιμο του Παιδικού Σταθμού που εδώ και 16 χρόνια έχει ιδιόκτητο οικόπεδο; Ας μας πουν οι υπεύθυνοι τι γίνεται. Αλλωστε, καταλήγει, σε πόσους παιδικούς σταθμούς ισχύουν οι προδιαγραφές, που τα παιδιά στεγάζονται σε κτίρια ακατάλληλα ακόμη και για κατοίκιση, και δεν τηρούνται εδώ;»...

Κώστας ΤΡΑΚΟΣΙΑΣ

Κόβουν το πούλμαν στο «Α. Φλέμινγκ»

Σε απείρου κάλλους πρακτικές προχώρησε το υπουργείο στο πλαίσιο της πολιτικής των περικοπών που εφαρμόζει και που εναρμονίζεται πλήρως με τη συνολικότερη φιλοσοφία της κυβέρνησης, όπως εκφράζεται και στο αντιλαϊκό σχέδιο της λεγόμενης μεταρρύθμισης του ΕΣΥ.

Τελευταίο της κατόρθωμα η άρνησή της να εγκρίνει τη συνέχιση της μίσθωσης πούλμαν για τη μεταφορά του προσωπικού του Νοσοκομείου «Αμαλία Φλέμινγκ» στα Μελίσσια - 20 χιλιόμετρα από την Αθήνα - και αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα πρόσβασης λόγω της έλλειψης τακτικής συγκοινωνίας. Να σημειωθεί ότι ανέκαθεν οι εργαζόμενοι του Νοσοκομείου μεταφέρονταν με υπηρεσιακά λεωφορεία που ήταν μισθωμένα πούλμαν, μιας και η υπηρεσία αρνιόταν να αγοράσει πούλμαν, παρόλο που ήταν μόνιμο αίτημα των εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι του Νοσοκομείου δηλώνουν αποφασισμένοι να προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις αν επιχειρηθεί η υλοποίηση της απόφασης του υπουργείου, και ζητούν την αγορά πούλμαν από το Νοσοκομείο για τη μεταφορά του προσωπικού, αλλά και τη συνέχιση της μίσθωσης των πούλμαν, έως ότου γίνει η αγορά.

Ο «μισός» εργάτης

Ηπιο «καθαρή» εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού ήταν εν τέλει η ομιλία και η κατεύθυνση του κυρίου Σημίτη στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, προ δύο και πλέον μηνών. Η κυβέρνηση επικαλείται την ανάγκη των αστικών δυνάμεων για κοινωνική συναίνεση και άμβλυνση των ταξικών συγκρούσεων για νέους εργασιακούς χάρτες και χρόνους εργασίας, μερικής απασχόλησης, δίχως υπερωρίες, υπερεργασίες, κλπ., απολύσεις άνευ όρων. Ακόμη πιο δεξιά και με μόνες δεσμεύσεις απέναντι στο ΣΕΒ και στο διεθνές κεφάλαιο και τα «διαπλεκόμενα», επιχείρησε να φτιάξει τα «κοινωνικά συμβόλαιά» του, όπου όμως ο άλλος συμβαλλόμενος, η εργατική τάξη, είναι αμφίβολο πια αν θα χειραγωγηθεί όταν πέσουν οι υπογραφές των γραφειοκρατών της ΓΣΕΕ του κυρίου Πολυζωγόπουλου.

Ηπαγίδα των «κοινωνικών συμβολαίων», για τον αποπροσανατολισμό και το αλυσόδεμα του εργατικού κινήματος, μαζί με τη διατήρηση ολόκληρου του πλέγματος εξάρτησης, επιδιώκει την εξασφάλιση «σταθερών κανόνων», στην οικονομία, για την αναπαραγωγή και την αύξηση των κερδών του κεφαλαίου, ρίχνοντας στη μαύρη τρύπα τους μισθούς και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης. Ενας νέος εργασιακός μεσαίωνας αρχίζει ήδη να μεταφράζεται και με τις προτάσεις του υπουργού Εργασίας, κυρίου Γιαννίτση. «Αναγκαία μέτρα» και εναρμόνιση με τις επιταγές του Διευθυντηρίου της ΕΕ και της ΟΝΕ: Η κατοχύρωση της ελευθερίας δράσης του τραπεζικού κεφαλαίου, σε βάρος της εργασίας, είναι που μετατρέπει την αντεργατική επίθεση σε στρατηγική επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη. Οι εργασιακές σχέσεις με μειωμένα ωράρια, ο «μισός εργάτης», σημαίνουν μισά κοινωνικά δικαιώματα, μισές κοινωνικές παροχές, μισή κοινωνική ασφάλιση, μισός έως καθόλου συνδικαλισμός (είναι στόχος του ΠΑΣΟΚ και των ντόπιων αφεντικών που υπηρετεί).

Μισή έως καθόλου αντίσταση, μισή και ανάπηρη τάξη και ταξική πάλη, είναι επιδίωξη του κεφαλαίου. Η μείωση του χρόνου εργασίας χρησιμοποιείται στο βωμό της μείωσης του κόστους παραγωγής. Η μερική απασχόληση, τα μειωμένα ωράρια, η μείωση των αποδοχών, η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η απελευθέρωση των απολύσεων είναι ο νέος κόσμος που φαντάζεται το κεφάλαιο και εκφράζεται πλήρως απ' τις εξαγγελίες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Το «ελαστικό» εργασιακό καθεστώς έχει στόχο την εργατική τάξη, τη θέση της στην παραγωγή και στη διάρθρωση της κοινωνίας «αναπήρων» γενικότερα. Της αμφισβητεί εμπράκτως το δικαίωμα να ζει ανθρώπινα, να αντιστέκεται, τη μετατρέπει σε μισή τάξη! Ενας νέος μεσαίωνας, που σφίγγει την καρδιά κάθε πατριώτη, κάθε προοδευτικού ανθρώπου. Καμία αυταπάτη, όμως, δεν υπάρχει από πλευράς των εργαζομένων, για οποιαδήποτε συνυπευθυνότητα, στην προσπάθεια της «ανταγωνιστικότητας της οικονομίας» και της «μείωσης του κόστους». Το παραμύθι των επενδύσεων μέσω του χρηματιστηρίου (του «πορνείου» του καπιταλισμού) για αύξηση της εργασίας κατέρρευσε. Από τα κεφάλαια που αντλούνται από «επενδυτές» παντός τύπου, μόνο το 5-6% επενδύονται, χωρίς φυσικά καμία αύξηση στις θέσεις εργασίας - αντιθέτως υπάρχει μείωση.

Ηταξική ανεργία σε όρια εφιαλτικά είναι επιτακτική ανάγκη για το κεφάλαιο. Η κυκλική ανεργία, και μάλιστα προγραμματισμένης μορφής, θέτει στο περιθώριο την εργατική τάξη. Γι' αυτό η οικοδόμηση ενός μετώπου αντίστασης με το ΠΑΜΕ στους χώρους δουλιάς και η συνάντηση με ένα πρόγραμμα υπεράσπισης των εργατικών κατακτήσεων είναι το πιο προωθημένο καθήκον μας. Ούτε βήμα πίσω. Το κάλεσμα ενότητας, συσπείρωσης όλων των αγωνιστικών και ταξικών δυνάμεων, με όρους ταξικού κινήματος, είναι αναγκαίο. Πάνω σ' αυτό το έδαφος θα αναπτυχθεί ο ολόκληρος εργαζόμενος της ηθικής του μέλλοντος, μια και θα έχει «εξοικονομήσει» χρόνο και «αρκετό ελεύθερο χρόνο» σε μια σειρά πεδία και τομείς. Αυτή πρέπει να είναι η επιδίωξη της εργατικής τάξης. Ολα αυτά μας τα στερεί το κεφάλαιο, με τις όποιες μορφές εμφανίζεται. Ολα αυτά όλα τα αδηφάγα σχέδιά τους μπορούμε να τα ανατρέψουμε με νέους ανειρήνευτους αγώνες. Να ανατρέψουμε τους ντόπιους και Ευρωπαίους εργατοπατέρες και το βηματισμό του κεφαλαίου, που είναι ο παραλογισμός στην υπηρεσία της εκμετάλλευσης.

Παναγιώτης ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗΣ