Ετοιμη «να τα συζητήσει όλα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή» δηλώνει η κυβέρνηση της Ουγγαρίας. Μεταξύ άλλων, η Κομισιόν ζήτησε από την κυβέρνηση του Βίκτορ Ορμπαν να περιορίσει το υπερβολικό έλλειμμά της και απέσπασε την υπόσχεση απ' αυτήν ότι «θα διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος». Οπως αναφέρεται σε ανακοίνωση που εξέδωσε το υπουργείο Οικονομικών, «θα συνεχίσουμε την πορεία μας για τον περιορισμό του χρέους και τη μείωση του ελλείμματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ». Υπενθυμίζουμε ότι η χώρα απευθύνθηκε στο ΔΝΤ για δανεισμό. Ως εκ τούτου, έπαψε πλέον να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Τον περασμένο χρόνο ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε (20/2, «Βήμα της Κυριακής»): «Να ξεμπερδεύουμε με το μνημόνιο. Να αναδιαπραγματευτούμε με τους δανειστές μας (...) Η Ουγγαρία που ξεμπέρδεψε με το μνημόνιο, και μάλιστα με μια κυβέρνηση κάθε άλλο παρά αριστερή, δεν φαίνεται να έχει πάθει κάποια τραγική ζημιά».

Τον Απρίλη πρόσθετε (4/4, «Βήμα 99,5»): «Ομως, πρέπει να κάτσουμε και να δούμε τι έχουμε σήμερα, πού οδηγούμαστε και ποιος είναι και ο τρόπος να απεμπλακούμε απ' αυτό τον Γολγοθά στον οποίον έχουμε βρεθεί (...) Υπάρχουν πολλές εναλλακτικές προοπτικές τις οποίες μπορεί να ψάξει κανείς. Είδα ότι οι Ούγγροι έφυγαν από το μνημόνιο και δε χύθηκε αίμα στη Βουδαπέστη ή στην Ουγγαρία». Η ζωή τους ξεμπροστιάζει για πολλοστή φορά. Αποδεικνύει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι εναλλακτικές λύσεις και διέξοδοι υπέρ των λαϊκών συμφερόντων δεν υπάρχουν στον καπιταλισμό. Με την εξουσία των μονοπωλίων ακλόνητη, με το να κρατούν σφιχτά στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας, κάθε διαχείριση, όποιας απόχρωσης, θα ασκείται προς όφελος των δικών τους συμφερόντων. Κι αυτά, ειδικά σήμερα σε περίοδο οξυμένης καπιταλιστικής κρίσης, προστάζουν καταρχήν σφαγιασμό των εργασιακών και άλλων δικαιωμάτων του λαού.

Ο,τι είχε να υποδείξει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σαν παράδειγμα προς μίμηση, όλα του τα στηρίγματα, κατέρρευσαν ένα προς ένα. Η «πολλά υποσχόμενη» κατ' αυτόν κεντροαριστερά στη Γαλλία και στην Ιταλία έγινε το όχημα σαρωτικών αντιλαϊκών ανατροπών, διαψεύδοντας προσδοκίες που είχε καλλιεργήσει στους λαούς τους οποίους έσπρωξε στην απογοήτευση και την αδράνεια. Η Αργεντινή, που απέδειξε ότι μια καπιταλιστική χώρα μπορεί να περάσει απ' την κρίση στην ανάπτυξη αλλά πάντα με το λαό ριγμένο στο καναβάτσο. Η Ιρλανδία που διαπραγματεύτηκε τάχα καλύτερα, αλλά σήμερα πρωτοστατεί και αυτή στη λήψη βάρβαρων για το λαό της μέτρων «μνημονιακής» υφής, όπως αύξηση ΦΠΑ, απολύσεις στο δημόσιο τομέα κ.ά. Εν ολίγοις, και για να τελειώνουμε με τις αυταπάτες. Πέρα και πάνω απ' όσα ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ υποδεικνύει ως αιτίες του κακού που βρήκε το λαό, πέρα και πάνω απ' το ΔΝΤ, τις ικανές ή ανίκανες κυβερνήσεις, τις καλές ή κακές διαπραγματεύσεις, βρίσκεται πάντα η εξουσία του κεφαλαίου, αυτή κινεί τα νήματα, αυτής τα συμφέροντα επιβάλλουν την εφαρμοζόμενη πολιτική, και όχι με το ζόρι, στους πολιτικούς της εκπροσώπους που είναι σάρκα απ' τη σάρκα της. Κι αυτή την εξουσία ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ την αφήνει στο απυρόβλητο. Την πραγματική δηλαδή αιτία του προβλήματος. Αυτήν προς την οποία πρέπει να στρέψει ο λαός την πάλη του, να συγκρουστεί, να την ανατρέψει. Ποιος ωφελείται απ' τη στάση του; Ε, τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται...