ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αναζητούνται οι δολοφόνοι! Λέτε να βρεθούν; Ισως, αν και αμφιβάλλουμε...

***

Γιατί αμφιβάλλουμε; Για τους ίδιους λόγους που αμφιβάλλετε και οι απανταχού τηλέπαθοι...

***

Ο Παπανδρέου γυρίζει όλη την Ελλάδα, για να μάθει από πρώτο χέρι τα προβλήματα!!! (ΝΕΤ)!

***

Λες κι αν τα μάθει (άσε που τα γνωρίζει), θα γίνει τίποτα!...

***

Να ένας τρόπος να αντιμετωπίσετε την τιμή του πετρελαίου: Να αγοράζετε αυτό που κάνει 46 λεπτά το λίτρο και όχι εκείνο που κάνει 52!!! Ποιος είπε αυτή τη σοφία; Ο κυρ - Παπαθανασίου (υφυπουργός)! Για να ταράξει, προφανώς, ακόμη περισσότερο τα νεύρα μας...

***

Η σημαία στους χριστιανούς!!!!! Ετσι έγραψαν σε ελληνική σημαία κάποιοι φωστήρες χωριού (αγνώστου ονόματος) της Αχαΐας! Δηλαδή, εμείς οι άθεοι έχουμε (μας έχουν) πάει ήδη στην κόλαση!...

***

Προηγείται ο Τάμπλογιου του Κέρι ή ο Κέρι πηγαίνει στα ίσια με τον Τάμπλογιου; Θα μας φάει η αγωνία...

***

Στο μεταξύ στην Αϊτή εξακολουθούν να σκοτώνονται, οι μεν υποκινούμενοι από τις ΗΠΑ, οι δε από τη Γαλλία! Οπου να 'ναι θα αντιδράσει το Φόρουμ (κοινωνικό) κατά των ΗΠΑ!...

***

Κυρία Ράγιου: Τι κρίμα να μην εκλεγείτε βουλευτής της ΝΔ! Θα είχατε διαπρέψει! Συγχαρητήρια για την εκπομπή σας. Ρεζιλεύει τους ταλαίπωρους που σας επισκέπτονται, καθώς και σας την ίδια!...

***

Κάτι από Αννίτα Πάνια μάς θύμισε...

***

Δεν πειράζει, όμως, που δε βγήκες βουλευτής! Εκλέχτηκαν άλλοι άξιοι στη θέση σου! Ολοι μαζί θα την τσακίσετε την ανεργία!...

Παπαγεωργίου Βασίλης

***

Παναγιωτόπουλο (υπουργό): Γιατί δεν προσλαμβάνεις την Ράγιου στο υπουργείο; Μαζί θα σκίσετε χασέδες!!!

***

Ακου Μπους ή Κέρι...

Associated Press

ΒΟΛΙΒΙΑ

«Πυροδοτεί» το φυσικό αέριο

Μπορεί το δημοψήφισμα για τις ενεργειακές πηγές της Βολιβίας να ήταν «θετικό» για την κυβέρνηση, όμως ένα χρόνο μετά τον «πόλεμο του φυσικού αερίου» αγρότες, ανθρακωρύχοι και ιθαγενείς κινητοποιούνται και πάλι. Διαδηλώνοντας απαιτούν τη θέσπιση νόμου για την εθνικοποίηση του φυσικού αερίου.

Η κλοπή...

Κάνεις ταμείο στο τέλος του μήνα και λες: Τόσα για φαγητό, τόσα για το νοίκι, τόσα για τα ρούχα και το πετρέλαιο που πρέπει να πάρεις μπροστά στο χειμώνα που έρχεται, ΔΕΗ, ΟΤΕ, νερό. Το μηνιάτικο του κανακάρη που σπουδάζει μακριά, το φροντιστήριο της θυγατέρας που φέτος τελειώνει το σχολείο, τη δόση για το αυτοκίνητο που μετά από 10 χρόνια αποφάσισες να αγοράσεις, γιατί το σαράβαλο τα 'φαγε τα ψωμιά του και είχε γίνει πλέον επικίνδυνο. Σύνολο τόσα, - πόσα έχεις; - ούτε τα μισά, πρέπει από κάπου να κόψεις. Διακοπές το καλοκαίρι έκοψες, εξόδους τα βράδια έκοψες, σινεμάδες, θέατρο έκοψες, το «περιττό» έξοδο της ψυχαγωγίας πήγε γενικώς περίπατο. Να κόψεις το ρεύμα δύσκολο, όπως και το τηλέφωνο, τα έχεις όμως ελαττώσει τόσο ώστε τουλάχιστον να μην ανησυχείς ότι θα προλάβουν άλλοι να στα στερήσουν πριν ο ίδιος το αποφασίσεις.

Να κόψεις το μέλλον της θυγατέρας, δύσκολο. Να φέρεις το γιο από το πανεπιστήμιο πίσω στο σπίτι - να κάνει τι, άραγε; - επίσης δύσκολο. Να μη βάλεις πετρέλαιο, να μη φας, να μην πληρώσεις το νοίκι, αδύνατο. Δεύτερη δουλιά; Την έκανες και την κάνεις, χωρίς όμως τα πράγματα να βελτιώνονται, αφού ένα παίρνεις, δέκα δίνεις. Ασε που τα χρόνια περνάνε, η σύνταξη αργεί και όπως και να το κάνεις ακόμα και το σώμα έχει τις αντοχές του. Να χρεωθείς στις τράπεζες; Το 'κανε ο γείτονας, ο συγγενής, κάποτε πήρες κι εσύ ένα καταναλωτικό με διψήφιο τόκο και βρέθηκες να χρωστάς ξανά όπως χρωστούσες πάντα. Απόγνωση, «είμαι καταραμένος;» σκέφτεσαι, εσύ και όλοι οι άλλοι που δουλεύουν μαζί σου στο εργοστάσιο, στο διπλανό χωράφι, στο αποπάνω μαγαζί, στη γειτονική βιοτεχνία.

Πολλοί οι «καταραμένοι», σχεδόν όλοι. Και να πεις πως δε δουλεύεις; Από το πρωί μέχρι το βράδυ! Λες τώρα: Μια χώρα είμαστε, δώσαμε τρισ. δραχμές για να μπούμε στην ΟΝΕ, δώσαμε δισ. ευρώ για να κάνουμε Ολυμπιακούς, δίνουμε τόσα και περισσότερα κάθε μέρα για να πιάσουμε και να κρατήσουμε τους δείκτες της «ανάπτυξης». Αφού όλοι δώσαμε - κατά το πώς μας είπαν - στο ταμείο του μήνα θα πρέπει όλοι να βγάζουμε έλλειμμα και χρέος. Υστερα έρχεται ο ισολογισμός της τάδε εταιρίας που δουλεύεις και βλέπεις πως κάποιοι βγάζουν αντί να χάνουν, πως την ΟΝΕ και την Ολυμπιάδα κάποιοι την πληρώθηκαν αντί να την πληρώσουν. Πού τα βρήκαν; Ποια τσέπη άδειασε για να γεμίσει η δικιά τους;

Η δικιά σου τσέπη είναι σίγουρα άδεια. Το ίδιο και του γείτονα, του συναδέλφου, του μπακάλη στη γωνία, του κοντού Δραμινού που αγοράζεις πατάτες την Τετάρτη στη λαϊκή. «Μας έκλεψαν;» αναρωτιέσαι. Ναι! Μας έκλεψαν και μας κλέβουν κάθε μέρα, καλυμμένοι πίσω από νόμους που οι ίδιοι υπέδειξαν και υποδεικνύουν στους πολιτικούς τους ταγούς. Και το να διεκδικείς 1.200 ευρώ για να ζήσεις με αξιοπρέπεια, δεν είναι υπερβολή. Είναι κομμάτι μόνο από εκείνα που δικαιούσαι, ένα βηματάκι για να πάρεις όλα όσα σου ανήκουν. Και, πίστεψέ το, σου ανήκουν τα πάντα...

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ