ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 23 Μάρτη 2000
Σελ. /40
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΑΤΤΙΚΗΣ
Ασύμβατη η εξαθλίωση με τη μεταρρύθμιση

Επιστολή  - καταπέλτης των ψυχιάτρων προς τον υπουργό Υγείας, για την περικοπή του επιδόματος εργοθεραπείας

«Αυτοί που εργάζονται σε εργασιακές δομές, δε βρίσκουν πια κανένα κίνητρο συμμετοχής στα προγράμματα», τονίζουν οι ψυχίατροι
«Αυτοί που εργάζονται σε εργασιακές δομές, δε βρίσκουν πια κανένα κίνητρο συμμετοχής στα προγράμματα», τονίζουν οι ψυχίατροι
Στις γνωστές καταστροφές που έχει σωρεύσει ο σεισμός της 7.9.1999 στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής (ΨΝΑ) - όπου οι ασθενείς εξακολουθούν να ζουν κάτω από απαράδεκτες και απάνθρωπες συνθήκες - ήρθε να προστεθεί η απόλυτη οικονομική εξαθλίωση, εξαιτίας της περικοπής από το Δεκέμβρη του 1999, του ελάχιστου επιδόματος των 5.000 - 15.000 δραχμών που έπαιρναν ορισμένοι ασθενείς μέσω της εργοθεραπείας και τους χρησίμευε για να αντιμετωπίσουν στοιχειώδεις ανάγκες.

Ετσι αρχίζει η επιστολή που υπογράφουν 22 ψυχίατροι - μεταξύ των οποίων και οι διευθυντές - του ΨΝΑ, που έστειλαν προς τον υπουργό Υγείας Λ. Παπαδήμα και το Διοικητικό Συμβούλιο του ΨΝΑ. Πρόκειται για μια κραυγή αγωνίας των ανθρώπων που παλεύουν για την αποασυλοποίηση τη στιγμή που η κυβέρνηση επιδίδεται σε μεγαλοστομίες περί προώθησης της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης.

«Την ίδια στιγμή, συνεχίζουν οι γιατροί, πνέουν τα λοίσθια όλες οι δομές, στεγαστικές και εργασιακές, που είχαν δημιουργηθεί από την εποχή του κανονισμού ΕΕ 815/84, αλλά και μετέπειτα, επειδή η πάρεδρος δεν εγκρίνει τα σχετικά εντάλματα που αφορούν στη χρηματοδότησή τους, επικαλούμενη το γεγονός ότι δεν έχουν εκδοθεί οι αναγκαίες υπουργικές αποφάσεις υλοποίησης του νόμου 2716/99. Με τον ίδιο τρόπο και η περικοπή του επιδόματος της Εργοθεραπείας σκοντάφτει σε άρνηση της παρέδρου».

Αποτέλεσμα, σύμφωνα με τους γιατρούς, οι ασθενείς, επανενταγμένοι ή μη, να βρίσκονται σε κατάσταση απελπισίας αδυνατώντας να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες τους. «Αυτοί που εργάζονται στις εργασιακές δομές, επισημαίνουν, δε βρίσκουν πλέον κανένα κίνητρο συμμετοχής στα θεραπευτικά προγράμματα. Η ευάλωτη ψυχική τους κατάσταση οδηγεί πολλούς από αυτούς σε υποτροπή της ψυχωτικής τους ψυχοπαθολογίας, που εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για τον καθένα από αυτούς. Αυτή η κατάσταση που κάνει ώστε, τόσο οι ασθενείς μέσα στα τμήματα του ΨΝΑ, όσο και οι θεωρούμενοι ως επανενταγμένοι, να εκλιπαρούν για ένα τσιγάρο και να δίνουν τη μάχη της γόπας, να μην μπορούν να πιουν έναν καφέ, να αισθάνονται για πολλοστή φορά ματαιωμένοι και διαψευσμένοι στις υποσχέσεις μας για καλύτερη ζωή, για δικαιώματα, για αξιοπρέπεια, για άσκηση κοινωνικών ρόλων. Αυτή η κατάσταση αποτελεί έμπρακτη διάψευση των ισχυρισμών για ψυχιατρική μεταρρύθμιση».

Δεν είναι δυνατόν, πλέον, να γίνεται ανεκτή η υποτίμηση των αναγκών και των προβλημάτων των ψυχικά πασχόντων, που ακυρώνονται πλήρως μέσα από τις καθυστερήσεις, τις αμέλειες, τις ανεπάρκειες του κρατικού και ιδρυματικού μηχανισμού, αναφέρουν οι ψυχίατροι και η επιστολή τους καταλήγει: «Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να περιμένει ούτε μια μέρα» και καλούν τον υπουργό Υγείας να προχωρήσει στην άμεση έκδοση των υπουργικών αποφάσεων που εκκρεμούν και ταυτόχρονα να κάνει την απαραίτητη παρέμβαση με οποιαδήποτε προσωρινή ρύθμιση κρίνει σκόπιμη και αποτελεσματική, ώστε να προωθηθούν οι όποιες διαδικασίες μένουν εκκρεμείς, μεταξύ ΨΝΑ και παρέδρου και να πληρωθούν αμέσως στους ασθενείς όλα όσα τους χρωστούν τους τελευταίους μήνες.


Μια αλάνα όνειρα

Κάποτε ήταν ο Δομάζος, ο Σιδέρης, ο Κούδας, ο Παπαϊωάννου, ο Δελληκάρης, ο Αναστόπουλος και τόσοι άλλοι.

Σήμερα είναι ο Τζιοβάνι, ο Χούτος, ο Νικολαϊδης...

Τα ποδοσφαιρικά πρότυπα αλλάζουν από εποχή σε εποχή. Ομως πάντα οδηγούν τις επιθυμίες των πιτσιρικάδων να πατήσουν το πράσινο χορτάρι ενός μεγάλου γηπέδου και να πρωταγωνιστήσουν όπως οι ποδοσφαιριστές που άφησαν εποχή.

Παλιά αυτά τα όνειρα άνθιζαν στις αλάνες.

Σήμερα - αν και στριμωγμένα πια - τα ίδια όνειρα εξακολουθούν να «φυτρώνουν» στο ξερό, στο χόρτο, στο μπετόν, στην άμμο. Στην αλάνα, στο προαύλιο του σχολείου ή στις εκσυγχρονισμένες, χρυσοφόρες επιχειρήσεις των μίνι - γηπέδων, η «μαρίδα» αναστενάζει. Πλακώνεται. Πανηγυρίζει και ονειρεύεται. Για τα γκολ που μένουν να μπουν σε κατάμεστα στάδια. Για το πλήθος που κάποτε θα την αποθεώνει. Για τα κύπελλα που θα σηκώσει.

Μια αλάνα γεμάτη όνειρα.


ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Ο κιούρτος

Κιούρτος είναι μια αρχαία ελληνική λέξη, που για εμάς τους νεοέλληνες σημαίνει ένα ειδικό αλιευτικό καλάθι. Είναι ένα μεγάλο στρογγυλό κλουβί, πλεγμένο με σύρμα, με μία τρύπα στο επάνω μέρος, μία χοάνη που στενεύει κατεβαίνοντας προς τα μέσα, έτσι ώστε τα ψαράκια που μπαίνουν για να φάνε το δόλωμα, που βρίσκεται στον πάτο του κλουβιού (συνήθως μερικά κομματάκια ψωμί), να «εγκλωβίζονται» και να μην μπορούν να βγουν προς τα έξω.

Αυτό το «έξυπνο» εργαλείο της ψαρικής μού έρχεται αυτές τις μέρες στο νου κάθε φορά που ακούω για τους εγκλωβισμένους μικροεπενδυτές, που «έριξαν» ό,τι είχαν και δεν είχαν στο Χρηματιστήριο, που παγιδεύτηκαν αγοράζοντας μετοχές -«φούσκες» και έχασαν όχι μόνο τις μικρές οικονομίες τους, μόχθο και ιδρώτα μιας ζωής, αλλά και ολόκληρες περιουσίες, πουλώντας τα σπίτια τους και τα υπάρχοντά τους, προκειμένου να βγάλουν τώρα απ' το λαιμό τους και τη θηλιά των Τραπεζών, από τις οποίες δανείστηκαν χρήματα, για να τα παίξουν στο παζάρι του μεγάλου τζόγου. Πολλοί, μάλιστα, απ' αυτούς, πάνω στην απόγνωση και στην απελπισία τους, οδηγήθηκαν στο «απονενοημένο διάβημα», δηλαδή στην αυτοκτονία.

Οταν το περασμένο καλοκαίρι (Αύγουστο, Σεπτέμβρη) άκουγα να γίνεται λόγος για «τρελά λεφτά», εκατομμύρια και δισεκατομμύρια που κερδίζουν όλοι όσοι παίζουν στο Χρηματιστήριο, απορούσα και έλεγα μέσα μου: «Μα πώς γίνεται να κερδίζουν όλοι και κανένας να μη χάνει; Ο πανάρχαιος νόμος σ' αυτό το "παιχνίδι", της ζημιάς και του κέρδους, διδάσκει πως όταν κάποιος κερδίζει λεφτά, τα παίρνει από κάποιον άλλο που τα χάνει».

Ως ανίδεος περί τα οικονομικά, προσπαθούσα (ειδικά αυτές τις τελευταίες μέρες με την «κάθετη πτώση» των μετοχών) να ενημερωθώ, παρακολουθώντας, σε τηλεοράσεις και εφημερίδες, «εμβριθείς» αναλύσεις των οικονομικών εγκεφάλων της κυβέρνησης και όλων των «σοφών» αναλυτών, πιστών θεραπόντων του συστήματος, αλλά άκρη δεν έβγαζα, ώσπου ήρθε προχτές η Γενική Γραμματέας μας, η συντρόφισσα Αλέκα, να μου λύσει την απορία μου, μονάχα με μια απλή και κατανοητή φράση: «Στο Χρηματιστήριο τα μεγάλα ψάρια τρώνε τα μικρά».

Δεν πρόκειται, λοιπόν, ούτε για «Ναό του χρήματος», όπου όλοι οι «πιστοί» μπορούν και τα «οικονομάνε», ούτε για «καθρέφτη» της ρωμαλέας και εύρωστης, δήθεν, οικονομίας, όπως θέλησε να μας το παρουσιάσει ο «μεγάλος» κύριος Γιάννος «μας».

Το Χρηματιστήριο είναι ένας καλοστημένος κιούρτος του συστήματος της «ελεύθερης αγοράς» μας, όπου μπαίνουν και εγκλωβίζονται τα μικρά και απονήρευτα ψαράκια, για να έρθουν στη συνέχεια οι μεγάλοι καρχαρίες, αετονύχηδες και μακροχέρηδες, να τα φάνε μαζί με τα ψίχουλα που τους έριξαν μέσα στον κιούρτο για δόλωμα. Και δεν είναι «αθώοι του αίματος» οι δύο «Πόντιοι Πιλάτοι» του δικομματισμού, που προσπαθούν τώρα να αποποιηθούν τις ευθύνες τους, με τη ρήση: «Ολοι φταίνε» και «ας πρόσεχαν αυτοί που έπαιξαν και έχασαν».

Γι' αυτό, στις εκλογές της 9ης του Απρίλη, η «συνταγή», για να απεγκλωβιστούν τα «μικρά ψαράκια» από το θανάσιμο εναγκαλισμό, είναι μία και μοναδική: Μαύρο και δαγκωτό ιδιαίτερα στις δυο πιστές και αφοσιωμένες θεραπαινίδες των «μεγάλων ψαριών», αλλά και στις μικρότερες (τις αναπληρωματικές του «πάγκου»), που και αυτές με τον τρόπο τους υπηρετούν τα ίδια, ξένα και ντόπια αφεντικά. Ψήφο κόκκινη, παλικαρίσια, στο τιμημένο Κουκουέ και στους απροσκύνητους αγωνιστές και αγωνίστριες που συστρατεύονται μαζί του, στο μεγάλο πατριωτικό Λαϊκό Μέτωπο. Για να διώξουμε το σκοτάδι της καπιταλιστικής νύχτας και «να φέρουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα».


Βασίλης ΦΥΤΣΙΛΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ