Εγκατέλειψαν με χίλιους δυο κινδύνους τον τόπο τους, για να σώσουν τη ζωή τους και ήρθαν στη χώρα μας με το όνειρο μιας καλύτερης ζωής. Οι υποσχέσεις, όμως, της κυβέρνησης πως θα τους δοθεί άδεια παραμονής αποδείχτηκαν κάλπικες. Δεν έχει περάσει καιρός από τότε που το υπουργείο Δημόσιας Τάξης "πληροφόρησε" τους 350 Κούρδους πολιτικούς πρόσφυγες - που ζουν εδώ και δύο μήνες στην Περαχώρα Κορινθίας - πως "σε μια μικρή χώρα, με πολλούς ανέργους, δεν μπορούν να βρεθούν σπίτια για να στεγαστούν και το κράτος δεν έχει δυνατότητα να παραχωρήσει πολιτικό άσυλο σε μεγάλες ομάδες προσφύγων".

Οργισμένοι από αυτή την κοροϊδία, 52 Κούρδοι ξεκίνησαν από την προηγούμενη Παρασκευή προειδοποιητική απεργία πείνας, ζητώντας να τους παραχωρηθούν στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης και να τους επιτραπεί να μεταναστεύσουν σε όποια χώρα προτιμούν ή να τους δοθεί πολιτικό άσυλο. Προειδοποιούν, δε, πως αν τα αιτήματά τους δεν ικανοποιηθούν, θα κάνουν γενική απεργία πείνας επ' αόριστον!

Οι 350 Κούρδοι αρχικά είχαν βρει μόνοι τους καταφύγιο σε κάτι παλιά βαγόνια του ΟΣΕ στην Πάτρα. Εκεί έμειναν για έναν και πλέον χρόνο, ελπίζοντας πως θα καταφέρουν να φτάσουν σε χώρες της Ευρώπης και ν' αναζητήσουν το μέλλον τους. Τη μοναδική βοήθεια που δέχτηκαν όλο αυτό το διάστημα ήταν από κάποιους εργαζόμενους του ΟΣΕ και από ελάχιστους φορείς της πόλης. Το κράτος, για μια ακόμα φορά, ήταν απόν...

Την πρώτη φορά που το κράτος δήλωσε την "παρουσία" του, ήταν το περασμένο Γενάρη, όταν το υπουργείο Δημόσιας Τάξης διέταξε τους 350 Κούρδους πολιτικούς πρόσφυγες να μεταφερθούν εσπευσμένα στην Περαχώρα της Κορινθίας. Ακούστηκε τότε πως θα ερχόταν στην Πάτρα κλιμάκιο Ευρωπαίων για να επιθεωρήσει τις συνθήκες διαβίωσης των πολιτικών προσφύγων και να διαπιστώσει κατά πόσο το ελληνικό κράτος παρέχει διευκολύνσεις στη μετακίνηση των Κούρδων προς τις χώρες της Ευρώπης. Ετσι, κρίθηκε σκόπιμο να "κρύψουν" την "ενοχλητική" γι' αυτούς εστία του "προβλήματος" στα βάθη της ενδοχώρας. Μάλιστα, για να καμφθούν οι πρόσφυγες, τους υποσχέθηκαν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και έκδοση πράσινης κάρτας μέσα σε 40 μέρες.

Η υπόσχεση δεν τηρήθηκε και δύο μήνες μετά οι Κούρδοι πρόσφυγες εξακολουθούν να ζουν στις εγκαταστάσεις των κατασκηνώσεων της ΑΤΕ στην Περαχώρα, ξεχασμένοι από τους πάντες και απομονωμένοι από τους κατοίκους της περιοχής. Το παρόν δείχνει δυσβάστακτο, το μέλλον τους τρομάζει. Εμφανώς ταλαιπωρημένοι, αλλά περήφανοι και καταδεχτικοί, οι πρόσφυγες μάς μίλησαν για τα προβλήματά τους και αναφέρθηκαν στις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης που αντιμετωπίζουν.

"Ζούμε απομονωμένοι σαν τα ζώα", ήταν η χαρακτηριστική φράση που χρησιμοποίησε ο Τάρεκ Μουχάμαντ,πρόεδρος της Επιτροπής που έχει συσταθεί. Ο μοναδικός Κούρδος που μιλά ελληνικά είναι ο Φελάχ Σεχάνι,ο οποίος με τη σειρά του αναφέρθηκε στο σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όλο αυτό το διάστημα: Το πρόβλημα με το νερό του δικτύου, που είναι υφάλμυρο και θολό. Είναι χαρακτηριστικό πως όσο ήμασταν εκεί, είδαμε ένα μπουκάλι που περιείχε κάποιο λευκό υγρό που έμοιαζε σαν πηχτό ούζο. Οι Κούρδοι μάς εξήγησαν πως ήταν το "καλό" τους νερό, αυτό που είχαν φιλτράρει έξι φορές!

Ο δήμαρχος τούς είχε υποσχεθεί πως το πρόβλημα αυτό θα λυθεί σε "λίγες μέρες", μα οι μέρες που πέρασαν είναι πολλές και οι κίνδυνοι ασθενειών είναι ορατοί. "Μα, και με το φαγητό τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Τρεφόμαστε με ό,τι μας φέρνει ο κόσμος", λέει ο Τάρεκ Μουχάμαντ. Μάλιστα, αντιπροσωπεία του ΙΚΑ φέρνει στον καταυλισμό ψωμί και πότε - πότε λίγο κρέας.

Ο πρόεδρος της Επιτροπής αναφέρθηκε επίσης στην ανάγκη ύπαρξης ενός γιατρού, καθώς ανάμεσά τους υπάρχουν 7 γυναίκες, 2 ανήλικα παιδιά και αρκετοί ηλικιωμένοι. Πάντως, ο χειρότερος φόβος τους είναι μήπως στα τέλη του μήνα η ΑΤΕ θέλει να λειτουργήσει τις εγκαταστάσεις της και αναγκαστούν να πάρουν πάλι το δρόμο της προσφυγιάς για κάποιο άλλο μέρος.

Παναγιώτης ΖΑΒΟΥΔΑΚΗΣ

Εθιμο σε όλο τον κόσμο το καρναβάλι, γι' αυτό και γιορτάζεται μια φορά το χρόνο. Εδώ όμως δεν είναι έθιμον αλλά έθος, συνήθεια και πρακτική καθημερινή, γι' αυτό και η μασκαράτα μας δε διαρκεί δυο - τρεις μόνο βδομάδες, αλλά ολόκληρο το έτος. Και ο λαός δέχεται, δυστυχώς ως μοιραία αυτή την κατάσταση και τη διαιωνίζει δίνοντας την ψήφο του σε διάφορους μεταμφιεσμένους. Ας μη λησμονούμε, λόγου χάρη, ότι τρεις φορές έφερε στην αρχή τους "πράσινους" εκφραστές της ολιγαρχίας που είχαν μασκαρευτεί σε "σοσιαλιστές", ενώ προσφάτως έδωσε την εξουσία σε άλλον πονηρό του ιδίου χώρου, που φόρεσε τη μάσκα του "φιλολαϊκού ηγέτη" και του "εκσυγχρονιστή". Ως πότε όμως αυτή η χώρα θα πορεύεται έχοντας συνεχώς αποκριά; Ως πότε θα θυσιάζουμε το μέλλον αυτού του τόπου και τις δικές μας τύχες στους πολιτικάντηδες με τις προσωπίδες; Πολύ, πάρα πολύ, κράτησε το καρναβάλι μας και ας το σταματήσουμε επιτέλους.

Τάσος ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ