Γ. ΔΗΜΑΡΑΣ: «Ο κ. Δημαράς έχει έναν λόγο υπέρ των αδύναμων στρωμάτων, χωρίς ακρότητες. Γίνεται εύκολα αποδεκτός από τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους και των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, χωρίς να αισθάνονται ότι προδίδουν τον χώρο τους (...) Το πιθανότερο είναι ότι οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν τι ακριβώς θα συμβεί μετά τις εκλογές και απλώς επέλεξαν έναν, κατά τη γνώμη τους, ανώδυνο τρόπο για να στείλουν μήνυμα διαμαρτυρίας στην κυβέρνηση». Αυτά γράφει το «Βήμα» σε μια ακόμα αγιογραφία του «ανεξάρτητου» δήθεν υποψήφιου για την περιφέρεια της Αττικής. Τι ομολογούν όσοι με τα μπούνια στηρίζουν Δημαρά; Οτι η υποψηφιότητά του είναι υποψηφιότητα ΠΑΣΟΚ με στόχο να μαζέψει στο μαντρί ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που είναι απογοητευμένοι από την πολιτική του και ψηφοφόρους της ΝΔ από τα λαϊκά στρώματα που δεν θέλουν να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ. Ομολογούν ότι η υποψηφιότητα Δημαρά είναι επί της ουσίας υποψηφιότητα ΠΑΣΟΚ για να εκφραστεί ανώδυνα η διαμαρτυρία για την πολιτική του και να μη ριζοσπαστικοποιηθεί η ψήφος, να μην πάει στη «Λαϊκή Συσπείρωση». Να γιατί ο λαός πρέπει να τον μαυρίσει, μαζί με τους άλλους επίσημους και ανεπίσημους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και των άλλων κομμάτων που κινούνται στις παρυφές του. Τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα του λένε κατάμουτρα ότι αν ψηφίσει Δημαρά ουσιαστικά ψηφίζει ΠΑΣΟΚ και του δίνει συγχωροχάρτι για την αντιλαϊκή πολιτική του. Ψήφο στη «Λαϊκή Συσπείρωση» είναι η καλύτερη απάντηση.

Γ. ΜΠΟΥΤΑΡΗΣ: «Η πόλη δεν μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί έχοντας σαν μόνη πηγή εσόδων την απαίτηση ενισχύσεων από τον προϋπολογισμό ή τα δημοτικά τέλη». «Πρέπει ν' αναζητηθούν πόροι που θα "γεννούν" και όχι απλά θα συντηρούν» (από το πρόγραμμά του).

Ο ίδιος χαρακτηρίζει τον «Καλλικράτη» ως «μεγάλη επανάσταση από την οποία πρέπει να επωφεληθούμε».

Παρουσιάζοντας τις δράσεις που πρέπει να γίνουν σ' αυτή την κατεύθυνση αναφέρει:

«Επιλογή των συνεργασιών δημοσίου, δημοτικού και ιδιωτικού τομέα όπως προβλέπονται από το νέο κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων. Περιφερειακές - τοπικές εταιρείες κεφαλαίων επιχειρηματικών συμμετοχών (venture capital funds). Περιφερειακές - τοπικές εταιρείες κεφαλαίων επιχειρηματικών συμμετοχών αστικής ανάπτυξης (urban development funds). Δημοτικά ομόλογα. Δανειακά κεφάλαια.

Για να μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε και να χρησιμοποιήσουμε όλα αυτά τα νέα χρηματοοικονομικά εργαλεία, πρέπει να προσαρμόσουμε τη δομή των οικονομικών του δήμου, στα διεθνή πρότυπα, που θα επιτρέψουν την προσφυγή του στις κεφαλαιαγορές, εάν χρειαστεί, για την άντληση δανειακών κεφαλαίων, δημοτικών ομολόγων και ομολογιακών δανείων».

Αυτά είναι τα χρηματοοικονομικά εργαλεία πάνω στα οποία ο Δήμος Θεσσαλονίκης ή αλλιώς «Δήμος ΑΕ» των εργολάβων και των επιχειρηματιών, θα στηρίξει την ανάπτυξη της πόλης, αν ο λαός της εκλέξει Δήμαρχο τον Γιάννη Μπουτάρη, που υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου, της κυβέρνησης του μνημονίου και η «Δημοκρατική Αριστερά» του Φώτη Κουβέλη.

ΟΙ ΤΟΥ ΣΥΝ, που το «παίζουν» αντιμνημονιακοί και αντικαλλικρατικοί, είναι αφερέγγυοι όπως και όλοι του ΣΥΡΙΖΑ. Αντιτάχτηκαν στον «Καλλικράτη», επειδή οι συνενώσεις δεν έγιναν εθελοντικά και με «αυτοδιοικητικά» κριτήρια, και έτσι λένε κάθε έννοια «αυτοδιοίκησης» έχει καταπατηθεί. Δηλαδή, δεν μπορούν να αποφασίζουν οι τοπικές κοινωνίες για τη ζωή τους. Λες και υπάρχει τέτοια δυνατότητα με καπιταλισμό και αστικό κράτος. Δηλαδή; Αυταπάτες.

Δεν έχουν ούτε ίχνος εναντίωσης στα μονοπώλια. Είναι υπέρ της παραμονής στην ΕΕ, στη ζώνη του ευρώ. Για την κρίση και το χρέος, θέτουν θέμα επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους με απευθείας δανεισμό από την ΕΚΤ, προσανατολισμό της χώρας και σε άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες εκτός της ΕΕ - ΔΝΤ.

Η θέση τους για τις ιδιωτικοποιήσεις - ΣΔΙΤ και κρατικοποιήσεις είναι υποκριτική, αφού τις εντάσσουν στη λειτουργία του σημερινού κράτους που οι κρατικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις λειτουργούν προς όφελος της αστικής τάξης.

Δεν τάσσονται υπέρ της κατάργησης της επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Πρόνοια. Μιλούν για συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, δηλαδή πάλι σε όφελος των επιχειρηματιών, αφού ο ανταγωνισμός ενισχύει τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Στηρίζουν, επίσης, τις αρμοδιότητες στην Τοπική Διοίκηση που τις εμπορευματοποιούν. Στήριξαν τη συνθήκη της Μπολόνια, που προωθεί την ιδιωτικοποίηση. Εισηγήθηκαν στην ΚΕΔΚΕ τη μερική απασχόληση και συμφώνησαν με τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης που καταργούσαν τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις, συμφωνούσαν και εφάρμοζαν όλα τα αντιλαϊκά προγράμματα για την ανεργία από την ΕΕ, που οδηγούν στη χειραγώγηση και την υπονόμευση της πάλης ενάντιά της.

Ο Αλ. Αλαβάνος μάλλον φοβάται τη λαϊκή πάλη και δράση. Πολύ περισσότερο που γνωρίζει ότι στην Ελλάδα με ένα ΚΚΕ να επιδρά στη λαϊκή συνείδηση αυτή μπορεί να πάρει περιεχόμενο και προσανατολισμό ρήξης και σύγκρουσης με το σύστημα που ο ίδιος υπηρετεί. Ετσι, σε συνέντευξή του στη διαδικτυακή τηλεόραση του ΑΠΕ - ΜΠΕ, υποστήριξε ότι είναι καλύτερα να πέσει αυτή η κυβέρνηση με νόμιμες διαδικασίες, χωρίς να χρειαστεί να φτάσουμε σε αγριότητες ή ακραίες καταστάσεις, όπως συνέβη σε άλλες χώρες που είχαν υπαχθεί στο ΔΝΤ.

Σπεύδει προκαταβολικά να χαρακτηρίσει «αγριότητες» και «ακραίες καταστάσεις» την εκδήλωση της λαϊκής οργής με άλλους, εκτός της κάλπης, τρόπους. Προφανώς, θέλει το λαό σε ρόλο ψηφοφόρου, να επιλέγει στους καθορισμένους χρόνους της κάλπης, με τον τρόπο βεβαίως που φροντίζει το σύστημα να επιλέγει, με εκβιασμούς, κίβδηλα διλήμματα, τρομοκρατία, με το πιστόλι στον κρόταφο. Θέλει το λαό εγκλωβισμένο νυν και αεί είτε στο σύστημα της δικομματικής εναλλαγής είτε σε άλλου τύπου κυβερνήσεις, οικουμενικές, συνεργασίας, κεντροαριστερές, κεντροδεξιές κλπ. Προφανώς, συμβάλλει στο μέτρο των δυνάμεών του στην καλλιέργεια του εδάφους για σχεδιασμούς που ήδη εξυφαίνονται, καθώς η άρχουσα τάξη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι διαπιστώνουν ότι χρειάζονται νέα σχήματα για να κρατάνε το λαό καθηλωμένο και μακριά απ' τη διέξοδο που υπηρετεί τα δικά του συμφέροντα. Κι όλα αυτά, βέβαια, δεν είναι άσχετα με την επιβεβαίωση από μέρους του στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ότι θα προχωρήσει στην ίδρυση νέου κόμματος.