Γρηγοριάδης Κώστας

***

Ζήτησε ν' αποφύγουν οι επιχειρηματίες άστοχες ανατιμήσεις! Μόνο τις... στοχευμένες να μην αποφεύγουν...

***

Γιώργο (ΠΑΣΟΚ): Συμφωνείς, ε;

***

Ο Γιώργος (ΠΑΣΟΚ) κατηγόρησε τη ΝΔ για ρουσφέτια! Θα τρελαθούμε τελείως!...

***

Βερελή: Σας βλέπουμε να φωνάζετε για τον ΟΤΕ και δεν καταλαβαίνουμε τι ζητάτε!...

***

Να πέσουν κεφάλια γύρεψε ο Ψωμιάδης! Λόγω ακρίβειας!!...

***

Σιγά οι δημαγωγίες! Πιο σιγά!...

***

Τελικά, ποιος είναι αυτός ο Ψωμιάδης, που απαξάπαντες του ζητάνε δηλώσεις επί παντός επιστητού;

***

ΠΑΣΚΕ - Γλέζο και λοιπούς: Γιατί πωλείται ο ΟΤΕ; Ιδού το μέγα ερώτημα!...

***

Λοιπόν, η ΠΑΣΚΕ δεν έχει απαντήσει, πού βρίσκεται εκείνος ο αγωνιστής του ΟΤΕ, ονόματι Μανιάτης!...

***

Γνωρίζετε ότι το Χίτλερ τον έστειλε ο θεός; Το είπε ένα γουρούνι αμερικανικό, που βγήκε στις TV να στηρίξει τον υποψήφιο διάδοχο του Τάμπλογιου (κτήνος)!...

***

Της Κου-Κλουξ-Κλαν είναι το γουρούνι!...

***

Γύρευε πόσους μαύρους έχει «καθαρίσει» το γουρούνι...

***

Εκείνος ο καπάτσος Σουηδός κάποιας ΜΚΟ είχε βγάλει στο σφυρί τον Αμαζόνιο και τον πουλούσε με το κομμάτι στους επιχειρηματίες...

***

Τώρα δεν είναι σίγουρο πως γλίτωσε ο Αμαζόνιος, αφού δεν αποκλείεται κάποιος άλλος καπάτσος, άλλης ΜΚΟ, να κάρφωσε την υπόθεση για να πάρει σειρά...

***

Ακου ψυχραιμία!...

***

Γρηγοριάδης Κώστας

Θυμάται τη χτεσινή νύχτα. Τα χαρτιά δεν ήταν, τίποτα άλλο, παρά ένας κατάλογος με μικρά ονόματα. Τον έφτιαξε με αφορμή μια είδηση για έναν 24χρονο εργάτη που 'χασε τη ζωή του σε εργατικό «ατύχημα» και μια φωτογραφία μιας όμορφης γυναίκας που 'χε δει, πριν αρκετούς μήνες, στην εφημερίδα. Δεν ήταν δυνατόν να θυμηθεί τα ονόματα των εργατών και των εργατριών που άφησαν την τελευταία τους πνοή την ώρα του μεροκάματου. Ετσι, άρχισε, απλά, να γράφει όσα μικρά ονόματα του 'ρχονταν στο μυαλό. Τα γράμματά του άρχισαν να γίνονται πιο έντονα και πιο όμορφα. Λες και ήθελε να βγάλει όλη του την οργή στο χαρτί, μα και να τιμήσει τη μνήμη όλων των «μικρών ονομάτων».

Κοίταξε τη φωτογραφία. Ηταν λες κι αντίκριζε δικό του άνθρωπο. Πρόσεξε τα μάτια της. Στο βλέμμα της έκλεινε μια θλίψη και μια ελπίδα, την ίδια στιγμή. Στην αγκαλιά της κρατούσε ένα μικρό παιδί τυλιγμένο σε μια κουβέρτα. Το πρόσωπό του ήταν ακουμπισμένο στον ώμο της. Δεν μπορούσε να το δει. Φαντάστηκε πως είναι το πιο όμορφο μωρό σ' ολόκληρο τον κόσμο. Με μια αργή κίνηση ακούμπησε τη φωτογραφία πάνω στο γραφείο. Εριξε μια ματιά στα χαρτιά του. Χαμογέλασε. Του φάνηκε αστείο ν' αρχίσει να γράφει όσα «ξένα» ονόματα ήξερε, αλλά το 'κανε. Το 'κανε με τον ίδιο τρόπο. Τα γράμματά του ήταν όμορφα κι έντονα. Κι αυτά τα ονόματα κάποια στιγμή άρχισαν να εξαντλούνται.