Παπαγεωργίου Βασίλης

***

Προς διάφορους υποκριτές: Το ιερόν της Ακροπόλεως σας μάρανε; Δεν τα αφήνετε αυτά! Εξετάσεις καλής διαγωγής στις ΗΠΑ θέλετε να δώσετε! Απλώς ενεργείτε με συνέπεια ως υποκριτές...

**

Είναι και το άλλο: Δε θέλετε κανείς να σηκώνει κεφάλι πέρα από τα ...οριζόμενα! Αυτό είναι το κύριο θέμα...

***

Εμείς, ως τηλέπαθοι, τι μερίδιο έχουμε στα τρία τρισ. δραχμές του κόστους; (Να πληρώσουμε δηλαδή)...

***

Ως ...εθνικώς υπερήφανοι θα πρέπει να δώσουμε και κάτι παραπάνω!!!

***

Πασοκο-Νεοδημοκράτες βουλευτές: Μόνιμα οι Ολυμπιακοί στην Ελλάδα; Φουκαρά λαέ, τι θα πάθεις αν αυτό συμβεί και μέχρι τότε δεν αφυπνιστείς...

***

Πύρρο Δήμα: Να γίνονται στην Ελλάδα μόνιμα οι Ολυμπιακοί Αγώνες; Γιατί; Αδυνατούμε να σας αντιληφθούμε...

***

Δε λέτε ότι είναι γιορτή όλου του κόσμου οι Ολυμπιακοί; Τότε; Εμείς οι νοικοκύρηδες και 200 (;) χώρες μουσαφίρηδες;

***

Κέντρο του κόσμου η Ελλάδα; Γιατί; Εξαιτίας του ...γονιδίου;

***

Καταγγελίες για αισχροκέρδεια ανέφεραν οι TV! Γιατί αισχροκέρδεια; Ελεύθερη αγορά λέγεται! Μη σας τη θίξει ωστόσο κανείς, γιατί θα γίνετε ...Τούρκοι!

***

ΣΤΑΡ: Αν δεν είχατε τις κόντρες σας, θα είχατε βγάλει την τελετή λήξης αριστούργημα! Ενώ τώρα...

***

Είδαμε και μερικές εικόνες από την Παναγία της Τήνου, δηλαδή είδαμε κάποιους να σέρνονται, μήπως και γίνει κανένα θαύμα!...

***

Πάντως, δεν έγιναν και πολλά θαύματα φέτος! Λέτε να έδωσε γραμμή κάποιος (ή κάποιοι) υψηλά ιστάμενος ιερωμένος, ώστε να ...σοβαρευτούν οι «κάτω» παπάδες, που κάθε μέρα «ανακάλυπταν» κι από ένα ...θαύμα;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Θαύμα!

Ο Σχολίλας, λοιπόν, μπήκε κι εγώ νοσταλγώ την πάνινη, τη ραμμένη από τη μάνα μου τσάντα, και την ευχή της να τη γιομίσω γράμματα, να γίνω άνθρωπος. Αναπολώ τις ώρες των θρανίων μου, τις ζαβολιές, τις οκνηρίες μου. Αμάν αυτό το διάβασμα. Αναθυμάμαι το χρόνο που πέρασε και τον πικρό κόμπο της διαπίστωσης: δεν τον εκμεταλλεύτηκα πλέρια. Ναι, βέβαια, υπάρχουν δικαιολογίες. Το χωριό, τα χωράφια, τα τσαΐρια, το ποτάμι, η λαχτάρα της κίνησης, το βόσκημα των ζώων, η φτώχεια. Δύσκολα χρόνια, δε λέγω. Ομως έπρεπε το χρόνο των θρανίων μου να τον οργώσω και σπείρω καλύτερα. Τέλος πάντων. Τα χρόνια πέρασαν και δε δύναμαι να κάτσω σοφότερα στο θρανίο.

Δεν το κρύβω, καταφεύγω στην ποίηση όχι μονάχα σε γιορτή και σχόλη. Σκάλωσα, έτσι, στο ποίημά του «Εγκώμιο για τη μάθηση». Σίγουρα, αν το είχα διαβάσει τότε που καθόμουν στα θρανία, μπορεί και να 'χα εκμεταλλευτεί καλύτερα το χρόνο. Ευχή μου είναι να τον εκμεταλλευτεί το παιδί των φτωχών, που ο Μπρεχτ το προτρέπει: «Μάθαινε και τ' απλούστερα! Γι' αυτούς/ Που ο καιρός τους ήρθε/ Ποτέ δεν είναι πολύ αργά! (...). Ξεκινά. Πρέπει όλα να τα ξέρεις!/ Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία». Πόσο, μα πόσο με ικανοποιεί αυτό: Εσύ να πάρεις την εξουσία. Μάθαινε!

Μάθαινε κι εσύ γονιέ, με το παιδί σου. «Μάθαινε, γυναίκα στην κουζίνα!/ Μάθαινε εξηντάχρονε! Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία». Ακου, εσύ πρέπει να πάρεις την εξουσία! Γι' αυτό μάθαινε. Το ίδιο και ο άστεγος, κι ο παγωμένος. Κι εσύ «Πεινασμένε άρπαξε το βιβλίο: είναι ένα όπλο/ Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία».

Ολα είναι η εξουσία, θα την πάρεις άνθρωπε του μόχθου; Ο Μπρεχτ φωνάζει: Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία. Γι' αυτό μάθαινε και πάλι μάθαινε, μαζί με το παιδί σου, μ' ευκαιρία το Σχολίλα, φτιάξε και το δικό σου πρόγραμμα μάθησης, θα βοηθήσεις έτσι και το παιδί σου. Και μην ξεχνάς να του ψιθυρίζεις το στίχο: Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία!