Δεν είναι, όμως, όλοι οι συμμετέχοντες στα ψηφοδέλτια της ίδιας αντίληψης και πολιτικής πρακτικής σε ό,τι αφορά στο θεσμό της Αυτοδιοίκησης και στην ένταξή του στο γενικότερο κοινωνικο-πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας μας. Κι αυτό, όχι τόσο γιατί "στη δημοκρατία υπάρχουν διαφορετικές θεωρητικές αντιλήψεις και πολιτικές πρακτικές" - όπως ισχυρίζονται κάποιοι θεωρητικοί της δημοκρατίας, αλλά πρακτικοί της αντιδημοκρατικότητας των πολιτικών διακρίσεων κι αποκλεισμών - όσο διότι δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά σε μια κοινωνία, ταξικά και πολιτικά, διαφοροποιημένη. Σε μια κοινωνία που αποτελείται από πλούσιους και φτωχούς, διατάζοντες και εκτελούντες θελήματα, καθήμενους και μοχθούντες, "έξυπνους" και "κορόιδα", τα "κοινά" δεν είναι καθόλου κοινά σε ό,τι αφορά στα συμφέροντα.

Οσοι εξ αυτών βρίσκονται στο "θώκο" δε θέλουν την "αλλαγή", ενώ οι αναμένοντες στο κατώφλι τη ζητούν. Και οι δυο, αν και γνωρίζουν ότι - όπως έλεγε ο Μαξίμ Γκόρκι - "είναι πολύ εύκολο να μετατρέψεις πράξεις σε λόγια, παρά λόγια σε πράξεις", ασκούνται, μιλώντας για "περασμένα και μελλούμενα", στη ρητορική, τη μεγαληγορία, το στόμφο, την υπερβολή, απέχοντας, όμως, από την αλήθεια "παρασάγγας". Το ψέμα κρύβεται στο "σελοφάν" των υπερπολυτελών και πολυέξοδων προεκλογικών φυλλαδίων και για να φανερωθεί χρειάζεται ο πολίτης να διαβάσει "ανάποδα" τις λέξεις, ενεργώντας όπως ο κοκορετσάς γυρίζει ανάποδα τα έντερα για να τα καθαρίσει και τότε νιώθει τη βρωμιά τους. Αλλωστε, "η κοροϊδία, μαθές, είναι η γελούμενη όψη της κατσούφας αλήθειας", έλεγε, πάλι ο Βάρναλης, στο "Ημερολόγιο της Πηνελόπης".

Μαζί τους συνωστίζονται όσοι "φρόνιμα και τακτικά πάνε πάντα με κείνον που νικά" κι όλοι μαζί επιχειρούν να διαφθείρουν το λαό, θεωρώντας τους ψηφοφόρους "ευκολόπιστους σαν όλους τους κερατάδες".

Δεν τάζουν "λαγούς με πετραχήλια", δεν καμώνονται τον "ξερόλα" και τον "υπεράνω", αλλά πιστεύουν στο διάλογο και τη συλλογική δράση, περπατούν με τους "ταπεινούς" στον ίδιο δρόμο της Αρετής και της Αξιοπρέπειας. Αυτοί υπόσχονται πως θα τιμήσουν και θ' αξιοποιήσουν κάθε ψήφο προς το συμφέρον του λαού και δηλώνουν πως "αν φτάσω, είναι το φτάσιμο δικό σας, η ήττα δική μου, αν πέσω για το φως σας".

(Είναι προφανές ότι το ερωτηματικό στον τίτλο των σημερινών "ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΩΝ", δε δηλοί δίλημμα για τον ψηφοφόρο,... ).

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Η ατμοσφαιρική ρύπανση χτύπησε και πάλι χτες το καμπανάκι του κινδύνου, μετατρέποντας την Αθήνα σε "θάλαμο αερίων". Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση και το αρμόδιο ΥΠΕΧΩΔΕ, αρκούνται να παρακολουθούν το φαινόμενο και να αναθέτουν μελέτες, χωρίς ποτέ να παίρνουν κάποιο ουσιαστικό μέτρο για την καταπολέμηση του νέφους.

Σύμφωνα λοιπόν με τις χτεσινές μετρήσεις του ΠΕΡΠΑ, το διοξείδιο του αζώτου έφτασε στις 11 το πρωί στην οδό Πατησίων στα 381 μικρογραμμάρια ανά κυβικό μέτρο αέρα, με όριο επιφυλακής τα 200. Ο ίδιος ρύπος από τις 9 το πρωί μέχρι και τις 12 το μεσημέρι σημείωνε διαρκώς υψηλές τιμές σε τέσσερις τουλάχιστον περιοχές του Λεκανοπεδίου - παρά την εφαρμογή του κλιμακωτού ωραρίου, που το ΥΠΕΧΩΔΕ έχει αναγορεύσει περίπου σε πανάκεια κατά του νέφους... Εκτός από την οδό Πατησίων, που ξεπερνούσε συνεχώς το όριο επιφυλακής, στην οδό Αριστοτέλους έφτασε τα 306 μικρογραμμάρια, στην οδό Αθηνάς τα 255 και στη Νέα Σμύρνη τα 211. Αυξημένες τιμές παρουσίασε και ο ρύπος του όζοντος, που στη 1 το μεσημέρι έφτασε στα 232 μικρογραμμάρια στα Λιόσια, με όριο επιφυλακής τα 180.

Υπάρχει ένα σύγχρονο ρητό που λέει "όταν δε θέλεις να κάνεις ένα έργο - κάνε μελέτες". Φαίνεται πως αυτό βρίσκει την τέλεια εφαρμογή του από το ΥΠΕΧΩΔΕ στην περίπτωση του νέφους. Σύμφωνα με πληροφορίες το υπουργείο τα τελευταία χρόνια έχει διαθέσει το ποσόν των 1,2 δισ. δρχ. για μελέτες αντιμετώπισης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης (τα χρήματα προέρχονται από το ΕΤΕΡΠΣ και το Β ΚΠΣ), μελέτες οι οποίες επί μήνες αραχνιάζουν στα συρτάρια των αρμόδιων υπηρεσιών χωρίς να γίνεται καμιά ενημέρωση περί του περιεχομένου τους. Το μεγαλύτερο μάλιστα ποσοστό αυτών των μελετών εμφανίζεται ως υλικό που θα έχει και συνέχεια, χωρίς να ξέρει κανείς πότε και κάτω από ποιες προϋποθέσεις μπορεί να αξιοποιηθεί!

Το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμιά επίσημη ενημέρωση σε τι συμπεράσματα καταλήγουν, τι λύσεις προτείνουν και ποιες από αυτές είναι εφαρμόσιμες για την πρωτεύουσα, κάνουν πολλούς να αναρωτιούνται ποια είναι η σκοπιμότητα σύνταξής τους, αν όχι η χρηματοδότηση διαφόρων ειδικών - "ημετέρων". Εκτός και αν το ΥΠΕΧΩΔΕ επιδιώκει να εξαγγείλει και πάλι κάποια νέα "έκθεση ιδεών" τύπου του περιβόητου "πακέτου" "Αττική SOS"...

Την ίδια στιγμή βρίσκεται υπό έκδοση μια νέα οδηγία της Ευρωπαϊκής Ενωσης η οποία θα καθορίζει αυστηρότερα όρια για το όζον. Κι αυτό γιατί υπάρχουν έντονες ανησυχίες ότι ο ρύπος αυτός ευθύνεται ακόμη και για θανάτους. Επίσημες οργανώσεις μάλιστα στην Αγγλία καταγράφουν το όζον ως κύριο υπεύθυνο για 12.000 θανάτους το χρόνο.

Να σημειώσουμε ότι υπάρχουν αρκετές περιοχές στην Αθήνα, όπως το Μαρούσι, τα Λιόσια, η Λυκόβρυση, η Ν. Σμύρνη και οι Θρακομακεδόνες, όπου τα τελευταία χρόνια παρουσιάζουν ανησυχητική αύξηση των τιμών του όζοντος.

Να προσθέσουμε, τέλος, ότι το ΥΠΕΧΩΔΕ δε μετράει ούτε έχει θέσει επίσημα όρια για επικίνδυνους ρύπους, όπως οι υδρογονάνθρακες και τα αιωρούμενα σωματίδια, οι οποίοι παρουσιάζουν σημαντική αύξηση στην περιοχή του Λεκανοπεδίου, όπως δείχνουν πρόσφατες μετρήσεις από ανεξάρτητους φορείς.

Ν. Π.