Την πλήρη κατοχύρωση της ασυδοσίας των ασφαλιστικών εταιριών σε βάρος των ιδιοκτητών οχημάτων, που μέσω της υποχρεωτικής ασφάλισης των ΙΧ και με πρόσχημα άλλοτε την... "καλύτερη εξυπηρέτηση" των πελατών τους και άλλοτε την αύξηση των κατώτατων ορίων ασφαλιστικών καλύψεων ή τα ελλείμματα του κλάδου, καταληστεύουν τους γιωταχήδες, προσφέρει το καθεστώς που έχει εξασφαλίσει η κυβερνητική πολιτική της "απελευθέρωσης" στο όνομα της εναρμόνισης με τις κοινοτικές οδηγίες.

Τα τελευταία χρόνια, από το 1992 που ξεκίνησε η απελευθέρωση των ασφαλίστρων των οχημάτων, με τη βούλα της τότε κυβέρνησης της ΝΔ, μέχρι σήμερα που την ολοκλήρωσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τα ασφάλιστρα των οχημάτων έχουν αυξηθεί τουλάχιστον κατά 300%,ενώ και για το 1997 οι εταιρίες μεθοδεύουν νέες ανατιμήσεις στα ασφάλιστρα, πολύ πάνω από τον πληθωρισμό με το κράτος παρατηρητή αυτής της πρακτικής.

Οπως, πολύ χαρακτηριστικά είπε ο πρόεδρος της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδας, Δ. Παλαιολόγος,"το υπουργείο Ανάπτυξης μπορεί μόνο να έχει γνώμη". Ουσιαστικά, δηλαδή, "έβαλε στη θέση της" την κυβέρνηση και την πολιτική ηγεσία του υπουργείου, που επιχείρησε να διαμορφώσει κλίμα συγκράτησης των αυξήσεων, όταν διαπίστωσε ότι τα αποτελέσματα της απελευθέρωσης - που η ίδια θεσμοθέτησε - απειλούν τον πληθωρισμό. Παράλληλα, της "υπενθύμισε", ότι σύμφωνα με τη νομοθεσία που η ίδια ψήφισε "δεν της πέφτει λόγος", αφού τα ασφάλιστρα των οχημάτων και οι σχετικές αυξήσεις που αποφασίζονται είναι υπόθεση των ίδιων των εταιριών!

Με δυο λόγια, το καθεστώς της ασφαλιστικής αγοράς, που έχουν εξασφαλίσει οι κυβερνητικές πολιτικές έχει δώσει στις εταιρίες "και το μαχαίρι και το πεπόνι" στο θέμα της διαμόρφωσης των αυξήσεων των τιμολογίων τους, έτσι που να μη χρειάζονται πια ούτε προσχήματα. Το "επιχείρημα" που επικαλούνται για τις αυξήσεις - φωτιά που επιφυλάσσουν στους ασφαλισμένους για την αρχή του 1997, είναι ότι τα ασφάλιστρα είναι "ανεπαρκή". Και, μάλιστα, όπως με κατά καιρούς δηλώσεις τους προειδοποιούν οι εκπρόσωποι του κλάδου "ακόμα δεν έχουν δει αυξήσεις οι ασφαλισμένοι. Από εδώ και πέρα να δουν τι τους περιμένει...!". Και βέβαια, οι ασφαλισμένοι γιωταχήδες δεν μπορούν παρά να πληρώσουν, αφού η ασφάλιση του αυτοκινήτου είναι υποχρεωτική. Οσο για την πολιτική ηγεσία του υπουργείου ακούγεται τουλάχιστον προκλητική απέναντι στους χιλιάδες ιδιοκτήτες οχημάτων, όταν... "τρίζει τα δόντια" στις διαθέσεις των εταιριών, τη στιγμή που ο ρόλος της ήταν πολύ συγκεκριμένος στην απελευθέρωση της ασυδοσίας των ασφαλιστικών εταιριών, αφού είναι αυτή ακριβώς που τους την εξασφάλισε.

Η προστασία των ασφαλισμένων καταναλωτών, που έχουν αφεθεί στο έλεος της ασυδοσίας των ασφαλιστικών εταιριών, σύμφωνα με την κυβέρνηση... "εξασφαλίζεται" με τη θεσμοθέτηση των όρων λειτουργίας των εταιριών. Πρόκειται, ουσιαστικά, για καθαρά λογιστικούς όρους και προϋποθέσεις, με τους οποίους οι εταιρίες χωρίζονται σε "υγιείς", αν ανταποκρίνονται σ' αυτούς τους όρους, και "μη υγιείς". Οι τελευταίες απειλούνται με ανάκληση των αδειών λειτουργίας τους, αν και όλα τα χρόνια λειτουργούσαν και από κοινού με τις πρώτες... έγδυναν τους πελάτες τους, βάσει του πλαισίου της "απελευθέρωσης" που είχε μετατρέψει την ασφαλιστική αγορά σε "ξέφραγο αμπέλι" και έρμαιο στα χέρια κάποιων επιτήδειων αετονύχηδων. Και, βέβαια, κανείς δε διαφωνεί ότι οι εταιρίες που δεν καταβάλλουν αποζημιώσεις στους ασφαλισμένους θα πρέπει να κλείνουν. Αλλά, το ζητούμενο είναι, αν στην πραγματικότητα αυτοί οι περίφημοι όροι φερεγγυότητας των εταιριών εξασφαλίζουν πραγματική προστασία των ίδιων των ασφαλισμένων, αν δηλαδή εξασφαλίζουν ουσιαστική φερεγγυότητα και τελικά πού έγκειται αυτή.

Στην πραγματικότητα καμία εταιρία, με βάση το ισχύον σύστημα της απελευθέρωσης, δεν είναι φερέγγυα.Με βάση το νομοθετικό πλαίσιο λειτουργίας των ασφαλιστικών εταιριών θεωρούνται "φερέγγυες" αυτές που έχουν κάποια κεφάλαια συγκεκριμένα και αποθέματα και αφερέγγυες κάποιες που δεν ανταποκρίνονται σ' αυτούς τους λογιστικούς όρους.

Ετσι, στην περίφημη κάλυψη των λογιστικών τους υποχρεώσεων και στην ανάγκη εμφάνισης "φερέγγυων" ισολογισμών, οι εταιρίες βρίσκουν και πάλι άλλοθι για να ξεζουμίζουν με χίλιους δυο τρόπους τους ασφαλισμένους γιωταχήδες σε αυτές. Δηλαδή, η ασύστολη καταλήστευση, των ασφαλισμένων από τις... "υγιείς" εταιρίες, είναι - και πάλι με κυβερνητική ανοχή, αν όχι και με καθοδήγηση - μέρος της "φερεγγυότητάς" τους! Οπως, άλλωστε, και τα κατά καιρούς χαράτσια, οι αυξήσεις και τα καπέλα που φορτώνουν "από την πίσω πόρτα" στα ασφαλιστήρια συμβόλαια οι εταιρίες, μέρος της εξασφάλισης αυτής της "φερεγγυότητας" αποτελούν.

Επομένως, μόνο ως προκλητική κοροϊδία μπορούν να ληφθούν οι κατά καιρούς πομπώδεις κυβερνητικές δηλώσεις περί "προστασίας των ασφαλισμένων". Γιατί, εάν οι εκάστοτε κυβερνήσεις ήθελαν πραγματικά να προστατεύσουν τους ασφαλισμένους, δε θα τους άφηναν έρμαια στην ασυδοσία των ασφαλιστικών εταιριών, απελευθερώνοντας τα ασφάλιστρα και ό,τι έχει να κάνει με τον καθορισμό τους. Σε κάθε περίπτωση οι διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη γύρω από τις ασφαλιστικές εταιρίες, οι προσπάθειες των εκπροσώπων τους να επιβάλουν νέο χαράτσι, με στόχο να καλυφθούν οι συσσωρευμένες επιχειρηματικές τους ζημιές, η επιθυμία των "μεγάλων" να μπει λουκέτο - όχι μόνο μέσω των λεγόμενων "όρων αγοράς" - με διοικητικές, κυβερνητικές αποφάσεις σε μια σειρά μικρότερες επιχειρήσεις, μόνο ένα πράγμα δείχνει: Μετά από την πλήρη απελευθέρωση της ασφαλιστικής αγοράς και την εμφάνιση δεκάδων ή και εκατοντάδων εταιριών στον κλάδο, μετά τη νομιμοποίηση της αυθαιρεσίας των ασφαλιστικών εταιριών, βρισκόμαστε ήδη μπροστά σε ένα νέο γύρο ξαναμοιράσματος της πίτας. Ενα μοίρασμα που θα οδηγήσει ακόμα και στην τυπική άρση της εικόνας της δήθεν "ελεύθερης αγοράς" και τη βίαιη μονοπώλησή της, από όλο και λιγότερες εταιρίες.

Παράλληλα, και ενώ τόσα χρόνια οι εταιρίες τοποθετούν τα λεφτά των ασφαλισμένων σε επενδύσεις που αποφέρουν στις ίδιες κέρδη, αξιώνουν τώρα ούτε λίγο ούτε πολύ να... "κοινωνικοποιηθούν" οι ζημιές του κλάδου αυτοκινήτου. Δηλαδή, να πληρώσουν οι ασφαλισμένοι από την τσέπη τους τις ζημιές που έχουν καταφέρει οι εταιρίες στον κλάδο σαν να μη φτάνουν τα ποσά που πληρώνουν για την υποχρεωτική ασφάλιση που ποτέ δεν εισπράττουν σε υπηρεσίες!

Μελίνα ΖΙΑΓΚΟΥ

Από το 1992 μέχρι σήμερα τα ασφάλιστρα οχημάτων έχουν αυξηθεί, τουλάχιστον, κατά 300%, ενώ για το 1997 οι εταιρίες μεθοδεύουν νέες ανατιμήσεις, πολύ πάνω από τον πληθωρισμό