ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ (του ανταποκριτή μας

ΧΡ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ).-

Η αυθαίρετη, επιδρομική τακτική της Ουάσιγκτον κατά του Ιράκ απομονώνει συνέχεια τις ΗΠΑ, καθώς ολοένα περισσότερα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας (ΣΑ) του ΟΗΕ, αλλά και αραβικές χώρες, υποστηρίζουν την άρση των εξοντωτικών κυρώσεων κατά του λαού της μαρτυρικής αυτής χώρας. Ταυτόχρονα, στο ίδιο σώμα του διεθνούς οργανισμού πρόκειται να συζητηθεί η συγκρότηση μιας νέας Ειδικής Επιτροπής του ΟΗΕ (Unscom) επιθεώρησης των όπλων του Ιράκ, σε αντικατάσταση της σημερινής που, όπως αποδείχτηκε, ήταν μεροληπτική υπέρ των αμερικανικών απόψεων και επιδιώξεων. Η κυβέρνηση Κλίντον επιμένει να διατηρηθεί το σημερινό σύστημα επιθεώρησης με τη χρησιμοποίηση στρατιωτικής βίας, αν και η πλειοψηφία των μελών του ΣΑ αντιτίθεται στην τακτική αυτή, χωρίς την έγκριση του σώματος αυτού.

Ηδη η Ρωσία, που αντιτίθεται στην αναβίωση της παλιάς Unscom, υπέβαλε (15/1) στο ΣΑ ένα λεπτομερές πρότυπο για τη δημιουργία ενός νέου τέτοιου οργάνου. Ομως ο Αμερικανός αντιπρόσωπος έσπευσε να το "απορρίψει".

Νωρίτερα (6/1), ο Γάλλος πρωθυπουργός Λιονέλ Ζοσπέν, σε συνέντευξή του σε γαλλική εφημερίδα επέκρινε ανοιχτά τις αμερικανικές και βρετανικές αεροπορικές επιδρομές κατά του Ιράκ, ενώ αργότερα (11/1) η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι ετοιμάζει νέες προτάσεις για την άρση του εμπάργκο κατά του ιρακινού πετρελαίου, ώστε να ανακουφιστεί ο σκληρά δοκιμαζόμενος λαός αυτής της χώρας.

Επίσης, και ο Καναδάς υπέβαλε (14/1) ένα σχέδιο, με στόχο το συγκερασμό των διαφορετικών αυτών απόψεων.

Επειτα από όλες αυτές τις κινήσεις, αναμένεται ότι θα απαιτηθεί μια μακρότατη συζήτηση στο ΣΑ, προκειμένου να καταλήξει σε μια κοινή θέση.

Γεγονός, πάντως, παραμένει ότι, μετά τις αποκαλύψεις πως οι ΗΠΑ χρησιμοποιούσαν τους επιθεωρητές του ΟΗΕ στο Ιράκ σαν κάλυμμα για την κατασκόπευση της Ιρακινής κυβέρνησης, θεωρείται απίθανη η συνέχιση της μέχρι τώρα αποστολής επιθεωρητών, με επικεφαλής τον Αυστραλό Ρίτσαρντ Μπάτλερ.

Σύμφωνα με τους "Τάιμς της Νέας Υόρκης" (7/1) αξιωματούχοι της Ουάσιγκτον παραδέχτηκαν ότι Αμερικανοί κατάσκοποι είχαν διεισδύσει μυστικά στην ομάδα επιθεωρητών, αλλά δεν αποκάλυψαν πόσοι ακριβώς ήταν. Και πρόσθετε το δημοσίευμα: "το Ιράκ από παλιά είχε καταγγείλει τους επιθεωρητές σαν όργανα της αμερικανικής κατασκοπίας". Το άρθρο υπέγραφε ο ανταποκριτής της εφημερίδας αυτής στην Ουάσιγκτον, Τιμ Ουάινερ, που έχει στενή επαφή με τις μυστικές υπηρεσίες.

Την επόμενη μέρα (8/1), η ίδια εφημερίδα δημοσίευσε και άλλη κορυφαία πρωτοσέλιδη ανταπόκριση του Τιμ Ουάινερ, που ανέφερε ότι τον περσινό Μάρτη "οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν την ομάδα επιθεώρησης του ΟΗΕ και έστειλαν κατάσκοπο για να εγκαταστήσει ένα υψηλής ποιότητας ηλεκτρονικό οπτικοακουστικό σύστημα. Ο κατάσκοπος εισήλθε στο Ιράκ με την αμφίεση ενός επιθεωρητή των Ηνωμένων Εθνών για τα όπλα και άφησε πίσω την οπτικοακουστική συσκευή".

Σε άλλο σημείο, ο Ουάινερ βεβαίωνε ότι η κατασκόπευση αυτή "είχε την ευλογία του Ρίτσαρντ Μπάτλερ, προέδρου της Unscom".

Ωστόσο, ο Ρ. Μπάτλερ αρνήθηκε ότι έπαιξε αυτόν το ρόλο, λέγοντας: "Απλά, αυτό δεν είναι σωστό. Ποτέ δεν κάναμε κατασκόπευση για οποιονδήποτε... Διευκολύναμε κατασκόπευση; Είμαστε κατάσκοποι; Απολύτως όχι".

Τον διέψευσαν, όμως, δύο αμερικανικές εφημερίδες. Στις 6/1 η "Ουάσιγκτον Ποστ" ανέφερε ότι "ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, είχε πειστική μαρτυρία πως η Unscom βοήθησε στη συλλογή δεδομένων με ωτακουστικές ενέργειες, που χρησιμοποιήθηκαν στις προσπάθειες των ΗΠΑ για την υπονόμευση του καθεστώτος της Βαγδάτης".

Ανάλογη είδηση δημοσίευσε, την ίδια μέρα, και η εφημερίδα "Μπόστον Γκλόουμπ", γράφοντας: "Αμερικανοί πράκτορες κατόρθωσαν ν' ακούν μυστικές επικοινωνίες ανάμεσα σε στρατιωτικά στελέχη υπεύθυνα για την ασφάλεια του Σαντάμ".

Το ίδιο το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, άλλωστε, αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι υπήρξε "κατασκοπευτικό μοίρασμα" ανάμεσα στην Unscom και την Ουάσινγκτον.

Από την πλευρά του, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, σε εκτεταμένο άρθρο του στους "Tάιμς της Ν. Υόρκης" (19/1), προφανώς για να αποσαφηνίσει ευρύτερα ότι εναντιώνεται απερίφραστα στις επιδρομικές και υπονομευτικές ενέργειες της υπερατλαντικής επικράτειας, υπογράμμιζε μεταξύ άλλων: "Σαφώς βρισκόμαστε τώρα σε μια κρίσιμη διασταύρωση - ανάμεσα στη χρήση βίας και την ειρηνική συμμόρφωση που πάντα επιδίωξα, ανάμεσα στην εξασφάλιση του αφοπλισμού του Ιράκ και την απειλή που, διαφορετικά, θα δημιουργούσε στην περιοχή, ανάμεσα στην ενατένιση ενός μέλλοντος, όταν ο πολύπαθος λαός του Ιράκ θα μπορεί να έχει μια ελεύθερη και ανεμπόδιστη ζωή, και τη συνεχιζόμενη πτώχευση για τους πολίτες που δεν ευθύνονται για τις συμφορές της χώρας τους".

Παρατηρούσε κατόπιν: "Μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας ασχολούνται τώρα ενεργά, αναζητώντας ένα δρόμο προς τα εμπρός, έναν τρόπο που να μπορεί να αποκαταστήσει την ενότητα του Συμβουλίου, ενώ θα διατηρείται ο αφοπλισμός του Ιράκ και θα ανακουφίζεται από τα δεινά του ο Ιρακινός λαός. Γι' αυτούς που θυμούνται ακόμα τις μέρες του ψυχρού πολέμου, η ενότητα του Συμβουλίου σ' ένα τόσο σημαντικό θέμα, θα αναγνωριστεί σαν ένα σήμα επίτευξης. Είναι, επίσης, αυτό που κάνει το Ιράκ μια τέτοια προτεραιότητα για μένα σαν γενικό γραμματέα - ένα διχασμένο Συμβούλιο μπορεί, και έχει γίνει στο παρελθόν, να παραλύσει τα Ηνωμένα Εθνη. Πρέπει και θα κάνω ό,τι μπορώ για να αποφευχθεί μια τέτοια μοίρα".

Και ολοκλήρωνε: "Οποιαδήποτε μέτρα χρησιμοποίησα στις προσπάθειές μου σχετικά με το Ιράκ, οι σκοποί μου ποτέ δεν αμφισβητήθηκαν: πλήρης συμμόρφωση με τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας. Ο αφοπλισμός του Ιράκ. Η επαναφορά του λαού του στη διεθνή κοινότητα. Η εξασφάλιση της σταθερότητας της περιοχής και η κατοχύρωση της αποτελεσματικότητας του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών σαν εγγυητή της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας. Λόγω παρελθόντος, λόγω αρχών, λόγω του καταστατικού χάρτη (του ΟΗΕ) και λόγω καθήκοντος, είμαι υποχρεωμένος να επιδιώξω αυτούς τους σκοπούς μέσω ειρηνικής διπλωματίας".

Ας σημειωθεί ότι στα μέσα του περασμένου Δεκέμβρη ο Κόφι Ανάν είχε διαχωρίσει ολοκληρωτικά τη θέση του από την πολιτική της κυβέρνησης Κλίντον έναντι του Ιράκ. Συγκεκριμένα, στις 14/12/1998 είχε δηλώσει σε συνέντευξή του, ότι τα αμερικανικά κηρύγματα για την ανατροπή του προέδρου Σαντάμ Χουσεϊν υπερέβαιναν ένα ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας με τα αιτήματά του προς το Ιράκ και έρχονταν σε αντίθεση με τη γνώμη άλλων μελών του ΟΗΕ. "Το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας", είχε διακηρύξει τότε ο Ανάν,"δεν κάνει λόγο για απαλλαγή από την ηγεσία", αναφερόμενος στη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός το 1991, η οποία καθόριζε τους όρους για την άρση των κυρώσεων, που είχαν επιβληθεί στο Ιράκ μετά την εισβολή του στο Κουβέιτ το 1990.

Παρ' όλα αυτά, όπως γράφει ο γνωστός σχολιαστής διεθνών θεμάτων των "Tάιμς της Ν. Υόρκης" Τόμας Φρίντμαν, σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 19/1 στην ίδια σελίδα και δίπλα στο εκτενές άρθρο του Κόφι Ανάν, που αναφέραμε πιο πάνω: "τα καλά νέα είναι, ότι η κυβέρνηση Κλίντον λέει πως αποφάσισε να επικεντρώσει τώρα τη δραστηριότητά της στο να πετύχει την εκδίωξη του Σαντάμ, αντί την απλή ανάσχεσή του. Σχεδόν όλος ο κατάλογος στόχευσης της αμερικανικής επίθεσης στο Ιράκ πριν τρεις βδομάδες στρεφόταν προς τους στρατηγούς και τους Δημοκρατικούς Φρουρούς, που προστάτευαν τον Σαντάμ. Το μήνυμα πάνω στις "έξυπνες βόμβες" που προφανώς σκότωσαν εκατοντάδες παλατιανούς φρουρούς, ήταν: "Προειδοποίηση: Περιφερόμενοι Με Τον Σαντάμ Χουσεϊν, Μπορεί Να Είναι Επικίνδυνο Για Την Υγεία Σας"".

Τα σχέδια, όμως, δε σταμάτησαν εδώ. Οπως γράφτηκε στις αρχές αυτού του χρόνου, κάποιοι γιάνκηδες έχουν αρχίσει να αναζητούν κιόλας διάδοχο του Σαντάμ Χουσεϊν. Ποιος θα 'ναι αυτός; Σύμφωνα με την είδηση, μετά τους πρόσφατους αμερικανικούς και βρετανικούς βομβαρδισμούς κατά του Ιράκ, αξιωματούχοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Πενταγώνου συναντήθηκαν με τον Σαρίφ Αλι Μπιν Αλ - Χουσεϊν, 42χρονο "διάδοχο" στο θρόνο της ολιγόχρονης ιρακινής μοναρχίας, που τερματίστηκε πριν 40 χρόνια.

Ο Αλι αυτός, επέζησε μετά την επανάσταση του 1958 - ήταν τότε δύο ετών- η οποία ανέτρεψε τον εξάδελφό του, τελευταίο βασιλιά, Φαϊζάλ ΙΙ. Ο βασιλιάς σκοτώθηκε, μαζί με τον αντιβασιλέα, Αμπντουλάχ.

Ο παππούς του Αλι, ο Εμίρης της Μέκκας, ήταν θείος του πρώτου σύγχρονου βασιλιά Φαϊζάλ Ι, που είχε επιβληθεί στο θρόνο του Ιράκ από τους Βρετανούς το 1921.

Ο Αλι, που η οικογένειά του είχε καταφύγει αρχικά στο Λίβανο και τώρα ζει στο Λονδίνο, είναι αρχηγός ενός "κινήματος" ολιγάριθμων οπαδών του, πιστεύει όμως, πως "η ιδέα της συνταγματικής μοναρχίας εξακολουθεί να έχει απήχηση στο Ιράκ".

Αυτόν, λοιπόν, ετοιμάζουν οι "υπερατλαντικοί δημοκράτες" να καθίσουν στο σβέρκο του ταλαιπωρημένου ιρακινού λαού, όταν οι "έξυπνες βόμβες" τους σκοτώσουν τον Σαντάμ Χουσεϊν. Να δούμε, όμως, τι θα πει και ο ιρακινός λαός...

Στο μεταξύ, η κυβέρνηση Κλίντον, που είναι ο κύριος υποστηρικτής των κυρώσεων, "έχει ορκιστεί" ότι θα ασκήσει βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, για να ματαιώσει την άρση τους, ισχυριζόμενη πως κάτι τέτοιο θα επέτρεπε στο Ιράκ την εισαγωγή μιας σειράς προϊόντων, που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για την αναμόρφωση του οπλοστασίου του...

Ανοίγετε το κινητό σας, σηκώνετε το ακουστικό, δίνετε το σήμα του fax, πατάτε το κουμπί για να στείλετε το e - mail σας, όμως πριν ξεκινήσετε τη συνομιλία σας, προσοχή: σκεφτείτε καλά αυτό που θα πείτε. Γιατί σε ένα μυστικό μέρος, σε κάποια γωνιά της Ευρώπης, μία ομάδα ηλεκτρονικών πρακτόρων θα μπορεί, σύντομα, να ακούει, να διαβάζει, να αποκρυπτογραφεί κάθε μήνυμά σας, με οποιονδήποτε τρόπο και αν αποφασίσατε να επικοινωνήσετε.

Αυτό μπορεί να συμβεί - σύμφωνα με αποκαλύψεις της κυριακάτικης βρετανικής εφημερίδας "Observer" και του γερμανικού περιοδικού "Telepolis" - μόλις τεθεί σε εφαρμογή το σχέδιο "Enfopol '98", μία συμφωνία συνεργασίας μεταξύ αστυνομίας και πρακτορείων των τηλεπικοινωνιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης και με τη συμβολή των ΗΠΑ, του Καναδά και της Αυστραλίας. Το σχέδιο συζητιέται τουλάχιστον τέσσερα χρόνια τώρα από τους υπουργούς των Εσωτερικών των "15" και στόχο έχει την επίτευξη ενός ολοκληρωμένου συστήματος ελέγχου, ακόμα και των πιο προηγμένων μέσων επικοινωνίας που χρησιμοποιούν οι Ευρωπαίοι καταναλωτές.

Ομως, και η λονδρέζικη εφημερίδα "Sunday Times" αναφέρει ότι μελετάται η δημιουργία μιας Ενιαίας Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Πληροφοριών και αυτό φαίνεται να επαληθεύεται από το γεγονός ότι πολλοί Ευρωπαίοι πολιτικοί στηρίζουν τη δημιουργία μιας Κοινής Μυστικής Υπηρεσίας. Ενας Γερμανός πολιτικός φέρεται να είπε ότι η γερμανική κυβέρνηση στηρίζει μια πιο στενή πολιτική ένωση και ότι μια νέα μυστική υπηρεσία θα ήταν, φυσικά, μια επιτυχία. Ταυτόχρονα, ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Γιόσκα Φίσερ είπε ότι, κατά τη γνώμη του, η Ευρώπη καλπάζει ολοταχώς προς την πολιτική ένωση, με μία κοινή εξωτερική πολιτική.

Οι τελικές λεπτομέρειες του σχεδίου - όπως αναφέρεται - θα συζητηθούν από το Συμβούλιο Εσωτερικών Υποθέσεων και Δικαιοσύνης της ΕΕ στις αρχές του τρέχοντος, ενώ μέσα στο 2000 τα Εθνικά Κοινοβούλια μπορεί να τις συζητήσουν και να τις επικυρώσουν ως μέρος της εθνικής νομοθεσίας για τις παρακολουθήσεις.

Ωστόσο, όπως σημειώσαμε και παραπάνω, η ΕΕ δεν είναι μόνη της σε αυτήν την προσπάθεια. Μια συζήτηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το Σεπτέμβρη του '98 αποκάλυψε σχέδια συνεργασίας μεταξύ ΕΕ και FBI για τη δημιουργία ενός παγκόσμιου συστήματος παρακολούθησης των τηλεπικοινωνιών. Το σχέδιο "Enfopol" θα πρέπει να το δούμε σε αυτά τα πλαίσια. Εάν τελικά γίνει πραγματικότητα, όχι μόνο θα ενίσχυε τις εξουσίες της αστυνομίας στον τομέα της παρακολούθησης, αλλά και θα νομιμοποιούσε υπάρχοντα συστήματα όπως το "Echelon".

Το "Enfopol", λοιπόν, θα πρέπει να το δούμε ως εξέλιξη του αγγλοαμερικανικού δορυφορικού συστήματος παρακολούθησης "Echelon", που τελεί υπό την ευθύνη της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφάλειας των ΗΠΑ και που δημιουργήθηκε από τις μεταπολεμικές συμμαχίες, με πρόσχημα τη ματαίωση των "συνωμοσιών" του ψυχρού πολέμου ή και την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και των λαθρεμπόρων ναρκωτικών. Ωστόσο, ο πραγματικός σκοπός τους - το γνωρίζουν οι πάντες, άλλωστε - ήταν και είναι η πολιτική και οικονομική κατασκοπία σε βάρος χωρών, επιχειρήσεων, ατόμων που θεωρούνται "κίνδυνος θάνατος", φυσικά, για τα συμφέροντά τους.

Το σχέδιο "Enfopol" θα βασίζεται σε μια σειρά "επιθυμίες" που έστειλε το αμερικάνικο FBI στην ΕΕ εδώ και πέντε χρόνια. Πρόκειται για 54 "αιτήματα" εναρμόνισης των υπαρχουσών νομοθεσιών σε θέματα παρακολούθησης. Η βάση είναι μία εγγύηση για ολική, αδιάκοπη και στιγμιαία πρόσβαση σε πληροφορίες για επικοινωνίες παντός τύπου - σταθερή και κινητή τηλεφωνία, e - mail (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο), fax, pager (εκτροπή μεταφοράς πληροφοριών), υπηρεσίες τηλεματικής (συναλλαγές εμπορικές, οικονομικές, πληροφοριών μέσω ψηφιακού δικτύου).

Γι' αυτό το σκοπό θα δημιουργηθούν ειδικά κέντρα "ακρόασης" και καταγραφής στοιχείων, σε μυστικά μέρη και με ιδιαίτερα προηγμένα και περίπλοκα συστήματα πρόσβασης, που θα είναι σε θέση να παρακολουθούν ταυτόχρονα τα ίδια τηλεφωνήματα. Για να καταστεί ακόμα πιο γρήγορο και σίγουρο το σύστημα παρακολούθησης, μία ομάδα ειδικών επικεντρώνει τις προσπάθειές της στη δημιουργία ενός συστήματος "μαρκαρίσματος" των πολιτών, που θα εξακριβώνει την ταυτότητα των ατόμων οπουδήποτε και αν βρίσκονται. Το σύστημα θα συνιστά μία τεράστια τράπεζα στοιχείων, όπου στις παραδοσιακές πληροφορίες - ονόματα, διευθύνσεις, τηλεφωνικοί αριθμοί - θα προστίθενται αριθμός πιστωτικής κάρτας, κωδικός PIN, ηλεκτρονική διεύθυνση (e - mail), προσωπικός κωδικός για τον υπολογιστή (password).

Ενώσεις για την προστασία του δικαιώματος στην ιδιωτική ζωή και τη διαφάνεια των δικαστικών διαδικασιών στη Μεγάλη Βρετανία και στη Γερμανία έχουν καταγγείλει εδώ και χρόνια την προετοιμασία του εν λόγω σχεδίου και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου: Οι πολίτες δε θα έχουν καμία δυνατότητα να προστατευτούν από τα νέα, πολύ προηγμένα, συστήματα παρακολούθησης. Ομως, θεωρητικά, στα περισσότερα κράτη της Δυτικής Ευρώπης η ηλεκτρονική παρακολούθηση επιτρέπεται μόνο με άδεια του εισαγγελέα.

Ωστόσο, οι ίδιοι οι Πρόεδροι μπορούν να παραβιάζουν τους νόμους. Ετσι, στη Γαλλία κάποτε ο Πρόεδρος Μιτεράν διάβασε ένα άρθρο στην εφημερίδα με πληροφορίες που γνώριζε μόνο ο ίδιος και ο υπουργός των Εξωτερικών. Αμέσως έδωσε εντολή να παρακολουθείται το τηλέφωνο του δημοσιογράφου. Η παράνομη αυτή ενέργεια διευρύνθηκε για να περιλάβει τελικά δεκάδες ίσως και εκατοντάδες - αναφέρεται σε έρευνα που πραγματοποίησαν δημοσιογράφοι της εφημερίδας "Gardian" - πολιτικούς, δημοσιογράφους και δικηγόρους.

Στη Γαλλία - γράφει η "Gardian" - άδεια δόθηκε σε 4.600 περιπτώσεις, αλλά η Εθνική Επιτροπή για τις Παγιδεύσεις και τον Ελεγχο Ασφάλειας υπολογίζει ότι οι παράνομες επιχειρήσεις από ιδιωτικές εταιρίες ξεπερνούν τις 100.000. Το χειρότερο είναι ότι πολλές από αυτές έγιναν από ιδιωτικές εταιρίες ύστερα από ανάθεση του επίσημου κράτους.

Στη Γερμανία δύσκολα βρίσκει κανείς τομέα όπου είναι ανέφικτη η παρακολούθηση. Το γερμανικό Σύνταγμα - εξαιτίας των πεπραγμένων της "Γκεστάπο" - είχε σχεδιαστεί έτσι ώστε να προστατεύει τον πολίτη. Ομως, πέρσι τροποποιήθηκε, με στόχο την αύξηση των δυνατοτήτων υποκλοπής συνδιαλέξεων. Μπορεί να είναι αναγκαία η άδεια της εισαγγελίας για μία παρακολούθηση, αλλά εξασφαλίζοντάς την, οι αρμόδιοι έχουν το ελεύθερο να καταγράψουν ακόμα και την εξομολόγηση ενός πιστού στον ιερέα. Το ίδιο ισχύει και για το ιατρικό ιστορικό ενός ατόμου, το οποίο πλέον δεν καλύπτεται από το απόρρητο.

Να πούμε ακόμα ότι το Σεπτέμβρη οι ευρωπαϊκές ενώσεις των αστυνομικών σωμάτων είχαν ένα πρώτο σεμινάριο για να μελετήσουν τα νέα συστήματα παρακολούθησης, ενώ στις αρχές του τρέχοντος οι σχολές αστυνομίας της ΕΕ, στην Ολλανδία, θα ασχοληθούν με το νέο σχέδιο.

Ολα τα παραπάνω έρχονται να επιβεβαιώσουν τη διαπίστωση ότι οι παράνομες ακροάσεις οργίαζαν στο παρελθόν, καλά κρατούν και σήμερα, ενώ με το νέο σχέδιο που κυοφορείται τα πράγματα θα πάρουν, πλέον, εφιαλτικές διαστάσεις. Γιάννα ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΗ