ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (ανταπόκριση Χρ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ).-

Στο προσκήνιο και πάλι οι αδελφοί Τζον Φόστερ Ντάλες, πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και Αλεν Ντάλες, πρώην διευθυντής της διαβόητης CIA. Και να το πώς.

Απόρρητα κρατικά στοιχεία, που ήρθαν στη δημοσιότητα αυτές τις μέρες, αποκαλύπτουν ότι, στις 17 Απρίλη 1954, η ανώτατη στρατιωτική ηγεσία των ΗΠΑ είχε εγκρίνει ένα μυστικό σχέδιο για τη χρησιμοποίηση ατομικών όπλων κατά της Κίνας, αν η χώρα αυτή - σύμφωνα με την επίσημη φραστική διατύπωση - επαναλάμβανε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις μετά τον τερματισμό του κορεατικού πολέμου, που άρχισε τον Ιούνη του 1950 και έληξε τον Ιούλη του 1953.

Συγκεκριμένα, το σχέδιο ανέφερε: "Παίρνοντας υπόψη την ικανότητα του εχθρού να εξαπολύσει μια εκτεταμένη χερσαία επίθεση, θα αρχίσουν από την αμερικανική αεροπορία επιχειρήσεις στήριξης, περιλαμβανομένης της χρησιμοποίησης ατομικών όπλων, ώστε να προκληθεί μέγιστη καταστροφή στις εχθρικές δυνάμεις".

Το ντοκουμέντο αυτό προοριζόταν για την Επιτροπή Κοινών Στρατηγικών Σχεδίων και έφερε την υπογραφή του αντιστρατήγου Εντουιν Κανς, γραμματέα του Ενιαίου Επιτελείου των ΗΠΑ.

Λεπτομερέστερα, το σχέδιο προέβλεπε αποκλεισμό των ακτών της Κίνας, κατάληψη των νησιών της και εισβολή στρατιωτικών δυνάμεων του Τσιάνγκ Κάι - σεκ στην Κίνα από την Ταϊβάν.

Ανάλογη επιδρομή, με συμβατικά και ατομικά όπλα, προβλεπόταν και εναντίον στρατιωτικών στόχων στη Μαντζουρία, μέσω της οποίας η Κίνα είχε βοηθήσει τη Βόρεια Κορέα, όταν έγινε η εισβολή των νοτιοκορεατικών και αμερικανικών δυνάμεων το 1950.

Επίμονος υπουργός

Μέχρι σήμερα, οι ιστορικοί δεν έχουν αποφανθεί οριστικά, αν ο τότε Πρόεδρος Αϊζενχάουερ θα χρησιμοποιούσε ή όχι ατομικά όπλα.

Γνωστό, όμως, είναι - και επιβεβαιώνεται τώρα από το πιο πάνω σχέδιο - ότι ανώτατοι σύμβουλοί του, περιλαμβανομένου του υπουργού Εξωτερικών Τζον Φόστερ Ντάλες, όπως έγραψε μετά τις αποκαλύψεις αυτές η "Νιου Γιορκ Ποστ", "που έπαιζαν το ρόλο του κακού χωροφύλακα έναντι του Αϊζενχάουερ, που εμφανιζόταν σαν καλός χωροφύλακας, επανειλημμένα είχαν συνηγορήσει υπέρ της χρησιμοποίησης πυρηνικών όπλων κατά των εχθρών των ΗΠΑ τον καιρό του ψυχρού πολέμου στην Κίνα και την ΕΣΣΔ". Ιδιαίτερα επέμενε να χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα το 1954 κατά της Κίνας ο Ντάλες.

Κατά την ίδια εφημερίδα, η εικόνα του Αϊζενχάουερ ως νικητή στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο του έδωσε τη δυνατότητα να κρατηθεί μακριά από μερικές "καυτές ζώνες", αρνούμενος να διαθέσει αμερικανικές δυνάμεις στη διάρκεια της κρίσης στη Διώρυγα του Σουέζ το 1956 ή κατά τον βιετναμικό πόλεμο. Βγήκε, μάλιστα, Πρόεδρος, αφήνοντας την εντύπωση ότι θα τερμάτιζε τον κορεατικό πόλεμο.

Πάντως, τόσο ο Αϊζενχάουερ, όσο και ο Ντάλες (1888 - 1959) έχουν γράψει στα απομνημονεύματά τους ότι, στη διάρκεια των συνομιλιών με την Κίνα, κρατούσαν σαν άσο στο μανίκι τους την απειλή χρησιμοποίησης πυρηνικών όπλων.

Η λαμπρή σκιά

Ο έτερος των αδελφών ήρθε ταυτόχρονα στην επικαιρότητα με μια βιογραφία του με τον παράδοξο τίτλο "Τζέντλεμαν Κατάσκοπος, Η Ζωή του Αλεν Ντάλες", γραμμένη από τον δημοσιογράφο Πίτερ Γκρόουζ.

Ο συγγραφέας υπενθυμίζει ότι αυτός ο Ντάλες διατέλεσε αρχηγός της CIA στο αποκορύφωμα του ψυχρού πολέμου (1953 - '61). Ηταν γιος ιερέα, επιτυχημένος δικηγόρος της Γουόλ Στριτ και διπλωμάτης πολύ πριν από την κατασκοπευτική του καριέρα. Πέθανε το 1969 σε ηλικία 75 χρόνων.

Εξωτερικά, γράφει, ήταν ένας γοητευτικός και φιλικός συνομιλητής, αλλά πίσω από την καλλωπισμένη αυτή μάσκα κρυβόταν ένας άτεγκτος άνθρωπος, που χειραγωγούσε άλλους για να επιτύχει τις επιδιώξεις του. Φέρθηκε σκληρά στη σύζυγό του και συχνά ήταν αδιάφορος στα παιδιά του.

Διαθέτοντας ένα αέναα περιφερόμενο μάτι, δεν περιορίστηκε μόνο στις μυστικές δραστηριότητές του για τη CIA. Εδρασε και σαν γυναικοκατακτητής. Κάποτε, αφηγείται ο συγγραφέας, ο Ντάλες απολάμβανε τα θέλγητρα της "Βασιλίσσης της Ελλάδος" Φρειδερίκης σε ένα βεστιάριο δίπλα από το γραφείο του στη CIA, όταν κατά λάθος κάποιος κλείδωσε απ' έξω την πόρτα. Εκδηλα ντροπιασμένοι ο αρχικατάσκοπος και η μεγαλειοτάτη, βγήκαν με τη βοήθεια ενός υπηρέτη του.

Τέτοιες σχέσεις είχε και με πολλές άλλες κυρίες της υψηλής κοινωνίας, όπως η κόρη του αρχιμουσικού Τοσκανίνι και η Κλερ Μπουθ Λιους, σύζυγος του εκδότη του περιοδικού "Τάιμ". Και όλα αυτά, παρά το ότι, γιος αυτός ιερέα, είχε εξ αρχής αυτοχριστεί σαν άνθρωπος με ηθική αποστολή.

Ηταν, ακόμα, και φιλόδοξος. Εγγονός υπουργού Εξωτερικών και ανιψιός ενός άλλου υπουργού Εξωτερικών, ήθελε κι αυτός να καταλάβει το ίδιο αξίωμα. Αλλά τον παραγκώνισε ο βλοσυρός αδελφός του Τζον Φόστερ, στη σκιά του οποίου συνοδοιπορούσε στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του.

Σε νέα ηλικία έγινε εταίρος του δικηγορικού γραφείου "Σάλιβαν και Κρόμγουελ" της Γουόλ Στριτ, το οποίο ανήκε στον αδελφό του, και άσκησε αυτό το επάγγελμα επί 15 χρόνια. Πριν από το Β Παγκόσμιο Πόλεμο, ορισμένοι από τους μεγαλύτερους πελάτες αυτού του γραφείου ήταν Γερμανοί τραπεζίτες και βιομήχανοι.

Υπηρέτησε, επίσης, σαν διπλωμάτης σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και είχε συναντήσεις με τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι.

Μεταπολεμικά, παρατηρεί κατόπιν ο συγγραφέας, οι αδελφοί Ντάλες καθοδηγούσαν την ψυχροπολεμική πολιτική της Ουάσιγκτον. Το 1953, ο Πρόεδρος Αϊζενχάουερ διόρισε τον Τζον Φόστερ υπουργό Εξωτερικών και τον Αλεν διευθυντή της CIA.

Με αυτήν την ιδιότητα, ο Αλεν επέβλεψε τα σχέδια της CIA για την ανατροπή της κυβέρνησης του Ιράν το 1953 και της κυβέρνησης της Γουατεμάλας το 1954. Στη συνέχεια, πρωτοστάτησε στην κίνηση για την ανατροπή του Σουκάρνο στην Ινδονησία το 1958, αλλά απέτυχε. Κατέστρωσε τα σχέδια για τη δολοφονία του πατριώτη Πατρίς Λουμούμπα στο Κογκό. Και ήταν αυτός που πρωτάρχισε τις ενέργειες για τη χρησιμοποίηση της αμερικανικής μαφίας, ώστε να εξοντωθεί από αυτήν ο Φιντέλ Κάστρο.

Παράλληλα, εγκαινίασε τις κατασκοπευτικές πτήσεις των αεροσκαφών U - 2, ένα από τα οποία καταρρίφθηκε στην ΕΣΣΔ το 1960.

Ο Ντάλες κράτησε τη θέση του και όταν εκλέχθηκε Πρόεδρος ο Κένεντι, αλλά, μετά το φιάσκο της εισβολής στον Κόλπο των Χοίρων, αναγκάστηκε να απομακρυνθεί.

Επί ηγεσίας του, επίσης, έγιναν πειράματα με διάφορες ουσίες με θύματα ανυποψίαστους Αμερικανούς. Και πολλά άλλα.

Στο βιβλίο αναφέρονται και ορισμένα ανέκδοτα, όπως: σε μια επίσκεψή του στον Κουβανό δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα, ο Ντάλες πήρε μαζί του και πασχαλινά σοκολατένια λαγουδάκια για τα παιδιά του σταθμάρχη της CIA στην Αβάνα. Εκεί έπεισε τον δικτάτορα να συγκροτήσει μια ειδική ασφάλεια για τη δίωξη και εξόντωση των κομμουνιστών. "Ενας Θεός ξέρει από πόσους Κουβανούς έβγαλαν τα νύχια σαν αποτέλεσμα της επίσκεψης του καλοσυνάτου τζέντλεμαν με τα σοκολατένια λαγουδάκια", σημειώνει με σαρκασμό ο γνωστός δημοσιογράφος Ντέιβιντ Γουάις, γράφοντας για το βιβλίο αυτό στους "Τάιμς της Νέας Υόρκης". Τέλος, ο Γκρόουζ γράφει ότι ο Αλεν Ντάλες: "Πάντα ισχυριζόταν ότι το καθήκον του ήταν μόνο αυτό του επαγγελματία κατασκοπευτικού αξιωματούχου, αφήνοντας τη διαμόρφωση της πολιτικής σε άλλους - στον αδελφό του"!

Για πάρα πολλά χρόνια, τα διεθνή καρτέλ ναρκωτικών διοχέτευαν την ηρωίνη προς τη Δυτική Ευρώπη κύρια διά μέσου των λεγομένων "κλασικών βαλκανικών καναλιών". Το "ποθητό" αυτό υλικό κατά 70% προέρχεται από τις χώρες της "Χρυσής Ημισελήνου" - Ιράν, Αφγανιστάν και Πακιστάν - και κατέφθανε στη συνέχεια διά μέσου Τουρκίας, Βουλγαρίας, Γιουγκοσλαβίας στη Γερμανία και Δυτική Ευρώπη. Από τότε, όμως, που ξέσπασε ο πόλεμος στην πρώην Γιουγκοσλαβία τα παλιά δοκιμασμένα εμπορικά κανάλια μπλοκαρίστηκαν και ήταν φυσικό να σπάσουν και οι αγωγοί των ναρκωτικών ουσιών...

Η μαφία, όμως, των ναρκωτικών δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια μπροστά στα προβλήματα που δημιουργήθηκαν. Το κανάλι, διά μέσου του οποίου το εμπόρευμα μεταφερόταν με φορτηγά αυτοκίνητα, μετατέθηκε βορειοανατολικά. Παρακάμπτει τώρα τις περιοχές των πολεμικών επιχειρήσεων. Και έτσι οι πολιτικές αλλαγές, που διαδραματίστηκαν στην Ανατολική Ευρώπη, χρησιμοποιήθηκαν με ιδιαίτερη εξυπνάδα από τη μαφία ναρκωτικών.

Αφετηριακό σημείο των προμηθειών, όπως αναφέρουν έγκυρες δημοσιογραφικές πληροφορίες, είναι, όπως και προηγούμενα, η Κωνσταντινούπολη: Στη Νοτιοανατολική Τουρκία λειτουργούν τα εργαστήρια, όπου το όπιο μετατρέπεται σε ηρωίνη έτοιμη για χρήση. Στην Κωνσταντινούπολη, το υλικό συγκεντρώνεται σε τεράστιες αποθήκες και εκεί συναντώνται αγοραστές με κατασκευαστές και εμπόρους. Εκεί βρίσκονται και οι άνθρωποι, οι οποίοι θα αναλάβουν τη μεταφορά.

Το νέο δρομολόγιο οδηγεί στη Βουλγαρία, διά μέσου Σερβίας ή Ρουμανίας προς την Ουγγαρία, απ' όπου, μετά, υπάρχουν δυο δυνατότητες: Η διά μέσου Αυστρίας ή Σλοβακίας και της Τσεχικής Δημοκρατίας προς τη Γερμανία. Επίσης, και η παρακαμπτήρια γραμμή διά μέσου Ουκρανίας και Πολωνίας φαίνεται να ενδείκνυται. Στο μεταξύ, όλο και περισσότερη σημασία αποκτούν οι μεταφορές διά μέσου Κεντρικής Ασίας, Ουκρανίας, Λευκορωσίας και Πολωνίας.

Επίσης, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, ούτε οι επιτυχίες των τελωνειακών και των αστυνομικών αρχών δεν μπορούν να πείσουν ότι μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών δε φτάνουν στον προορισμό τους. Στο επίκεντρο των δραστηριοτήτων που αναπτύσσονται στην Τουρκία, η αστυνομία δεν έχει σχεδόν καμιά δυνατότητα να ανακαλύψει τα εργαστήρια και τις αποθήκες στη Μητρόπολη των 12.000.000 κατοίκων. Πάνω από 300.000 φορτηγά αυτοκίνητα, τα οποία μεταφέρουν διάφορα εμπορεύματα διασχίζουν κάθε χρόνο την Τουρκία. Και επειδή τα ναρκωτικά συνήθως δε βρίσκονται μεταξύ των άλλων εμπορευμάτων, αλλά κρυμμένα κάπου σε διάφορα τμήματα του ίδιου του οχήματος, απαιτούνται 16 ολόκληρες ώρες για να διενεργηθεί η σχετική έρευνα.

Κατά τα άλλα, οι μεγαλέμποροι ναρκωτικών είναι τόσο πανούργοι και ευλύγιστοι στις δραστηριότητές τους, ώστε πάντα εφευρίσκουν τρόπους και μεθόδους, προκειμένου να διοχετεύσουν το θανατηφόρο υλικό μέχρι την πελατεία τους. Και παρά το γεγονός ότι οι τελωνειακές και αστυνομικές αρχές ανακαλύπτουν και κατάσχουν μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών, στα πλαίσια των ερευνών που διενεργούν, βέβαιο είναι ότι, σε τελευταία ανάλυση και σε καμιά περίπτωση, δεν είναι δυνατόν να παρεμποδίσουν το εμπόριο και τη μεταφορά των ναρκωτικών στον προορισμό τους.

Πριν απ' όλα, όμως, ένα είναι σίγουρο: Για όσο χρονικό διάστημα υφίσταται μεγάλη ζήτηση ναρκωτικών ουσιών, στην ουσία δεν πρόκειται τίποτα ν' αλλάξει. Και μέχρι τώρα, κάθε υλικό που αναζητείται στην αγορά, είναι φυσικό να παράγεται και να διακινείται. Οι έμποροι βέβαια το γνωρίζουν αυτό πάρα πολύ καλά: Για όσο λοιπόν χρονικό διάστημα δε θα μειώνεται η ανάγκη για χρήση ναρκωτικών ουσιών, αυτές θα φθάνουν στους χρήστες ανεξάρτητα από ποια κανάλια...

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ

To 1994 τελείωσε όπως ακριβώς άρχισε. Με έναν νέο πόλεμο. Μετά τις πολεμικές συγκρούσεις στο μεξικανικό Τσιάπας, στις αρχές του περασμένου χρόνου, και τις ένοπλες αναμετρήσεις στην Υεμένη, στο τέλος του 1994 ξέσπασαν ανοιχτές πολεμικές συγκρούσεις στην αυτόνομη Δημοκρατία της Τσετσενίας, ύστερα από μια κρίση που διαρκούσε για μεγάλο χρονικό διάστημα και αποκορυφώθηκε με την ανοιχτή επέμβαση των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων στα μέσα του περασμένου Δεκέμβρη. Ταυτόχρονα, στο Νότιο Μεξικό η Συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, που είχε επιτευχθεί στις 12 του περασμένου Γενάρη, απειλείται ν' ναυαγήσει...

Ετσι λοιπόν, ο αριθμός των πολέμων που έχουν διεξαχθεί σε παγκόσμια κλίμακα μετά το 1945 έφθασε στους 187. Αυτό, μεταξύ άλλων, αναφέρεται σε μια Εκθεση της "Ομάδας Εργασίας και Ερευνας Αιτιών Πολέμου" του Πανεπιστημίου του Αμβούργου, η οποία δόθηκε τώρα στη δημοσιότητα και φέρει τον τίτλο:"Πολεμικός Απολογισμός του 1994". Οι 41 από τους προαναφερθέντες πολέμους διαρκούσαν επίσης και το έτος 1994. Και μόνον αυτοί, σύμφωνα με τους πιο μέτριους υπολογισμούς, από την έναρξή τους έχουν κοστίσει τη ζωή σε 6.500.000 ανθρώπους, ενώ πολλαπλάσιος ήταν ο αριθμός των τραυματιών.

Στο Αφγανιστάν, από τον Οκτώβρη του 1978, έχουν πεθάνει πάνω από 1.500.000 άνθρωποι, ενώ στο Σουδάν τα τελευταία δέκα χρόνια σκοτώθηκαν τουλάχιστον 1.300.000 άτομα. Επίσης, στα θύματα των πολεμικών συγκρούσεων κατά τη διάρκεια του 1994 θα πρέπει να συνυπολογιστούν τα 18.000.000 πρόσφυγες και άλλα 24.000.000 που εκδιώχθηκαν από τις πατροπαράδοτες εστίες τους και είναι αναγκασμένοι να ζουν σαν πρόσφυγες στην ίδια τους τη χώρα.

Το χρονικό αυτό διάστημα η πιο βαριά χτυπημένη είναι η Αφρική με 12 πολέμους. Στην Ασία διεξάγονται εννέα, στην Πρόσω και Μέση Ανατολή εφτά, στη Λατινική Αμερική έξι, ενώ η Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών (ΚΑΚ) είναι σήμερα θέατρο τεσσάρων ένοπλων συγκρούσεων. Παρά το γεγονός ότι, κάπως τον περασμένο χρόνο μειώθηκε ο αριθμός των πολέμων, "σε καμιά, όμως, περίπτωση δε σημαίνει ότι το γεγονός αυτό αποτελεί και την κυρίαρχη τάση".Τη στιγμή που, στη διάρκεια της δεκαετίας του '50, είχαν διεξαχθεί 12 πόλεμοι, ο αριθμός τους στη διάρκεια της δεκαετίας του '90 ετήσια έφθανε στους 40. Εδώ θα πρέπει να προστεθούν οι ένοπλες συγκρούσεις στο Ζαφιρ, στο Μπουρούντι και στη Βορειοανατολική Ινδία. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι οι πολεμικές αυτές συγκρούσεις θα ήταν δυνατόν να οδηγήσουν σε πολεμική κλιμάκωση.

Παράλληλα, θα πρέπει να τονιστεί ότι όλες οι προσπάθειες που έχουν καταβληθεί για το σταμάτημα των ένοπλων συγκρούσεων είχαν λίγο θετική επίδραση. Παρά το γεγονός ότι, αυτή τη στιγμή τα Ηνωμένα Εθνη διεξάγουν ειρηνικές αποστολές σε 11 εμπόλεμες περιοχές του κόσμου, δεν έγινε, όμως, κατορθωτό ο ΟΗΕ να μετατραπεί σε ένα εργαλείο για τη διασφάλιση της ειρήνης στον κόσμο. Και η αποστολή κυανοκράνων στην πρώην Γιουγκοσλαβία αποδείχνει, πριν απ' όλα, την αδυναμία της παγκόσμιας αυτής οργάνωσης.

Οι ανακρίσεις για τη δολοφονία του Προέδρου Κένεντι ήταν η τελευταία γνωστή επιχείρηση, στην οποία είχε επισήμως αναμιχθεί ο Αλεν Ντάλες - μια ανάμιξη, όχι λιγότερο πολυσυζητημένη από τις προηγούμενες της σταδιοδρομίας του

Μέχρι τώρα, κανένα φράγμα δεν μπόρεσε να κόψει το δρόμο των ναρκωτικών