Η είδηση των κινητοποιήσεων των ανέργων στη Γαλλία μοιάζει να ξάφνιασε πολλούς, ακόμη και τον πολιτικό κόσμο της χώρας τους, αν και το πρόβλημα της ανεργίας βρίσκεται στο καθημερινό λεξιλόγιο, όπως και πολλά άλλα άλλωστε, τόσο των πολιτικών όσο και των πολιτών στις περισσότερες χώρες του αναπτυσσόμενου δυτικού κόσμου, καθώς είναι σύμφυτο με το καπιταλιστικό σύστημα και σήμερα παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις. Το εναρκτήριο λάκτισμα των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας των ανέργων στη Γαλλία δόθηκε πολύ πριν από το τέλος του χρόνου, με καταλήψεις δημοσίων κτιρίων. Κανείς, όπως φάνηκε αργότερα, δεν πίστευε ότι οι διαμαρτυρίες θα έπαιρναν τη μορφή κινήματος.

Η πεποίθηση ότι και αυτή η διαμαρτυρία θα "ξεφουσκώσει" τόσο εύκολα όσο εμφανίστηκε, έκανε, πιθανώς, και την κυβέρνηση του Λιονέλ Ζοσπέν να σιωπά, για πολύ καιρό. Ο χρόνος τελείωνε και οι 3.200.000 Γάλλοι άνεργοι άκουσαν πολλάκις το πρόβλημά τους να γίνεται σημείο αντιπαράθεσης στους πολιτικούς διαξιφισμούς, δεν είδαν, όμως, κανένα μέτρο να λαμβάνεται και παραμένουν πάντα αποκλεισμένοι από το οικονομικό σύστημα και την κοινωνία, βουλιάζοντας στην απόγνωση.

Κατέλαβαν δημόσια κτίρια, διοργάνωσαν ενημερωτικές εκδηλώσεις, πραγματοποίησαν εντυπωσιακές πορείες διαμαρτυρίας, διατύπωσαν συγκεκριμένα αιτήματα, που δεν καλύπτονταν από τις γενικόλογες υποσχέσεις. Αυτό, όμως, που φαίνεται ότι ξάφνιασε περισσότερο από όλα τους ιθύνοντες, ήταν η άρτια οργάνωση των ανέργων μέσα από επιτροπές εκπροσώπησής τους. Η ατελείωτη σειρά των ανέργων έπαψε να είναι ένας απλός αριθμός, ένα ποσοστό, μια απρόσωπη ομάδα, στην οποία ο καθένας μπορεί να αναφερθεί με μεγάλα λόγια και μεγαλεπήβολα σχέδια, αλλά απέκτησε εκπροσώπους, συμπαγή ενότητα και οργάνωση, με αποτέλεσμα οι ενέργειές της να είναι αποτελεσματικότερες, συγκροτημένες, συγκεκριμένες και τα αιτήματά της σαφή. Η επιμονή των ανέργων στις κινητοποιήσεις και τα αιτήματά τους δεν έφερε μόνο στην επιφάνεια την απόγνωσή τους, αλλά, επίσης, απέδειξε ότι δεν επρόκειτο για άλλη μια βραχυπρόθεσμη, ανοργάνωτη και κατά συνέπεια ευκόλως χειραγωγούμενη έκρηξη λαϊκής οργής.

Το κίνημα των ανέργων ανάγκασε τη γαλλική κυβέρνηση να καθίσει στο τραπέζι των συνομιλιών με συνομιλητές τους ίδιους τους άνεργους και όχι τον οποιοδήποτε άλλο φορέα. Ο Γάλλος πρωθυπουργός δεν έκρυψε τη δυσαρέσκειά του για την αδυναμία της συνδικαλιστικής ηγεσίας να ενσωματώσει στους κόλπους των ενώσεών της τους ανέργους απορροφώντας τη δυσαρέσκειά τους, καθώς, όπως υποστηρίζουν πολλοί πολιτικοί αναλυτές, η μορφή και η πλειοψηφία της ηγεσίας του συνδικαλιστικού κινήματος σήμερα αφήνει πολύ περισσότερα περιθώρια σε διαπραγματεύσεις τύπου "κοινωνικού διαλόγου", ελιγμούς και εκτόνωση. Ο Λιονέλ Ζοσπέν αναγκάστηκε να έρθει αντιμέτωπος με το ίδιο το πρόβλημα και, όπως χαρακτηριστικά τονίζει και η εφημερίδα "Λε Μοντ", αυτή, ίσως, ήταν και η μεγαλύτερη κατάκτηση του κινήματος των ανέργων.

Η καταβολή έκτακτου βοηθήματος για το τέλος κάθε χρόνου, ύψους 3.000 φράγκων, η αύξηση του μηνιαίου επιδόματος ανεργίας, η επίτευξη συμφωνίας με τις κρατικές εταιρίες ηλεκτρισμού και γκαζιού ώστε να μη σταματούν τις παροχές τους σε περίπτωση που ένας άνεργος συνδρομητής τους δεν μπορεί να πληρώσει τους λογαριασμούς του, η ψήφιση νομικού πλαισίου που θα απαγορεύει στους ιδιοκτήτες διαμερισμάτων να αποφεύγουν ή να διώχνουν ανέργους ενοικιαστές και η θεσμοθέτηση ενός συστήματος δωρεάν νομικής βοήθειας για τους ανέργους, στο οποίο θα μπορούν να προστρέχουν για βοήθεια, είναι τα άμεσα αιτήματα των ανέργων. Δεν περιορίστηκαν, όμως, σε αυτά αλλά ζητούν από τη γαλλική κυβέρνηση να δεσμευτεί και να θέσει σε εφαρμογή ένα πολύ συγκεκριμένο σχέδιο καταπολέμησης της μάστιγας.

Αξίζει, στο σημείο αυτό, να τονιστεί ότι όποιος δεν έχει ποτέ εργαστεί δε δικαιούται επίδομα ανεργίας, ότι μετά την πάροδο δύο χρόνων στην ανεργία το επίδομα ελαχιστοποιείται στο 17% του κατώτερου μισθού και ότι για να εξασφαλίσει κανείς το επίδομα ανεργίας θα πρέπει να αποδείξει πως για διάστημα μεγαλύτερο του ενός χρόνου δεν έχει εργαστεί, διάστημα στο οποίο φυσικά δεν έχει κανένα εισόδημα. Οπως σχολίαζε χαρακτηριστικά ο γαλλικός Τύπος, η περίοδος χάριτος για τον Λιονέλ Ζοσπέν και τη σχετικά νεοσύστατη κυβέρνησή του έλαβε οριστικά τέλος και μάλιστα από το ίδιο πρόβλημα που τον ανέδειξε στην εξουσία: την ανεργία, την καταπολέμηση της οποίας έθεσε ως προτεραιότητα.

Η επιμονή, όμως, των ανέργων στα συγκεκριμένα αιτήματά τους φαίνεται ότι "έριξε τις μάσκες". Ο Γάλλος πρωθυπουργός παραδέχτηκε ότι η κυβέρνησή του δεν μπορεί να δώσει παρά 1 δισεκατομμύριο φράγκα ετησίως, υπό τη μορφή βοηθημάτων, στους μακροχρόνια ανέργους, διότι η οποιαδήποτε άλλη παραχώρηση θα ισοδυναμούσε με παρέκκλιση από το "σφιχτό" προϋπολογισμό, που αποσκοπεί στην ικανοποίηση των κριτηρίων του Μάαστριχτ, τα οποία θα οδηγήσουν και στην ευρωπαϊκή νομισματική ενοποίηση. Προτεραιότητα η καταπολέμηση της ανεργίας, αλλά, όπως φαίνεται, της "προτεραιότητας" προηγείται η προτεραιότητα της Συνθήκης του Μάαστριχτ.

Η αποκάλυψη των πραγματικών κυβερνητικών στόχων και η πλήρης αντίθεσή τους με τα αιτήματα των ανέργων μετέφερε τη σύγκρουση και στους δρόμους. Το περασμένο Σάββατο, ειδικές δυνάμεις καταστολής της γαλλικής Αστυνομίας επενέβησαν και σταμάτησαν με τη βία ορισμένες από τις καταλήψεις των ανέργων, ενώ σκληρές συγκρούσεις σημειώθηκαν και μετά το τέλος των πανεθνικών συλλαλητηρίων της Τρίτης στο Παρίσι, όταν οι ειδικές δυνάμεις κλήθηκαν και πάλι να απομακρύνουν τους ανέργους από το Εμπορικό Επιμελητήριο, που είχε τεθεί υπό κατάληψη. "Μία κοινωνία δεν μπορεί να ζήσει χωρίς κανόνες και οι δημόσιες υπηρεσίες δεν μπορούν να παραλύουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Θα πρέπει να βρεθεί άλλη μορφή πάλης", έσπευσε να δικαιολογήσει την απόφασή του ο Λιονέλ Ζοσπέν. Στο πλευρό του Λιονέλ Ζοσπέν, στο σημείο αυτό, στάθηκε, εμμέσως πλην σαφώς, και η δεξιά αντιπολίτευση, που διά στόματος ηγέτη του UDF, Αλέν Μαντλέν, υποστήριξε ότι "δεν μπορούν να παρακωλύονται οι δημόσιες υπηρεσίες". Σιβυλλική στάση τήρησε ο υπουργός Μεταφορών, Ζαν Κλοντ Γκισό, του ΓΚΚ, ο οποίος αρκέστηκε να χαρακτηρίσει "θετικό για αρχή το βήμα διαλόγου της γαλλικής κυβέρνησης".

Η στάση που φέρεται διατεθειμένη να τηρήσει η γαλλική κυβέρνηση αποσαφηνίζεται ακόμη περισσότερο μέσα από τις θέσεις που διατύπωσε η υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Μαρτίν Ομπρί, για την αντιμετώπιση της αύξησης των βίαιων συγκρούσεων ανάμεσα σε νεαρούς και αστυνομικούς στις φτωχογειτονιές των μεγάλων γαλλικών πόλεων, όπου πολλές φορές το ποσοστό της ανεργίας ξεπερνά το 50%. Η Ομπρί ανακοίνωσε τη σύσταση ενός νέου σχετικού υπουργείου, το οποίο, όπως γίνεται σαφές μέσα από άρθρο της στην εφημερίδα "Λε Μοντ", θα έχει ως στόχο την "πιο ολοκληρωμένη κοινωνικοποίηση των κατοίκων των περιοχών αυτών, που νιώθουν πραγματικά αποκομμένοι από τα κοινωνικά τεκταινόμενα... αλλά και την καλύτερη αστυνόμευση των περιοχών ώστε να είναι πιο ασφαλείς". Οσο για την ανεργία που πλήττει τις φτωχογειτονιές, η υπουργός Εργασίας αρκέστηκε σε γενικολογίες.

Οι μακροσκελείς αναλύσεις της γαλλικής κυβέρνησης, καθώς και τα ημίμετρα που προτίθεται να λάβει, δε φαίνεται να καθησυχάζουν τους ανέργους. Η επιτροπή ανέργων της CGT τονίζει ότι με οικονομικίστικα μέτρα, όπως αυτό του ταμείου του 1 δισεκατομμυρίου, δε λύνεται ένα κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα. Την υποστήριξή του στα αιτήματα των ανέργων αλλά και στις κινητοποιήσεις τους έχει εκφράσει το ΓΚΚ καθώς και πολλά εργατικά συνδικάτα, ενώ όπως δείχνουν πρόσφατες δημοσκοπήσεις μεγάλο μέρος της γαλλικής κοινής γνώμης τάσσεται υπέρ των ανέργων και των αιτημάτων τους και εκτιμά ότι η πρόταση της κυβέρνησης δεν μπορεί να λύσει ουσιαστικά το πρόβλημα.

"Μπορούν να μας εκδιώκουν από τα κτίρια, αλλά δεν μπορούν να μας εξαφανίσουν", τονίζει η οργάνωση "Ενωση μαζικής δράσης ενάντια στην ανεργία" - AC! -, της οποίας ο εκπρόσωπος δίνει το στίγμα της κινητοποίησής τους αλλά και ένα σαφές μήνυμα: "Δεν πρόκειται να γυρίσουμε τόσο εύκολα στην παγίδα του ατομικισμού, στη σκιά της απομόνωσης, στην προσωπική απογοήτευση, αλλά όλοι μαζί, ενωμένοι, ζητούμε αυτά που δικαιούμαστε και όλα αυτά από τα οποία αποκλειόμαστε όντας άνεργοι"!

Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ

ΗΝΩΜΕΝΑ ΕΘΝΗ (του ανταποκριτή μας Χρ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ). -

Εκτραχύνονται οι σχέσεις ανάμεσα στις ΗΠΑ και τον ΟΗΕ, μετά την καταψήφιση από τη Γενική Συνέλευση του διεθνούς οργανισμού (22/12/97) της αμερικάνικης αξίωσης να μειωθεί από 25% στο 20% η εισφορά των ΗΠΑ στον ετήσιο προϋπολογισμό του ΟΗΕ.

Στη διάρκεια των σχετικών συζητήσεων, διατρανώθηκε πανηγυρικά ότι οι ΗΠΑ έχουν εντελώς απομονωθεί από τα υπόλοιπα 184 μέλη του Οργανισμού. Ακόμα και οι παραδοσιακοί σύμμαχοί τους απέρριψαν την απαίτηση της Ουάσιγκτον για σμίκρυνση της εισφοράς της, η οποία, ας σημειωθεί, έχει εξαρχής οριστεί σ' αυτό το ύψος από τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, με βάση τη θέση που κατέχουν οι ΗΠΑ στην παγκόσμια οικονομία.

Οι αντιπρόσωποι στις πιο πάνω συζητήσεις δήλωσαν ότι είναι πρόθυμοι να εξετάσουν ξανά το θέμα των εισφορών μέσα στο 1998, υπό τον όρο όμως ότι στο μεταξύ οι ΗΠΑ θα μειώσουν σημαντικά το σημερινό επίπεδο του χρέους τους, το οποίο ξεπερνάει τα 1,3 δισεκατομμύρια δολάρια και έχει πραγματικά φέρει τον Οργανισμό στα πρόθυρα οικονομικής χρεοκοπίας. Ωστόσο, μόλις πρόσφατα, το αμερικανικό Κογκρέσο είχε σκαιότατα απορρίψει την εξόφληση του χρέους, αν πρώτα δε μειωνόταν το ποσοστό της εισφοράς στο 20%.

Σύμφωνα με τα ετήσια ποσοστά εισφοράς, που καθόρισε στην ίδια συνεδρίασή της (22/12/97) η ΓΣ για τα επόμενα τρία χρόνια, οι χώρες που επωμίζονται τα μεγαλύτερα βάρη είναι η Ιαπωνία και τα 15 μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η εισφορά της Ιαπωνίας θα αυξηθεί από 17,9% το 1998 στο 20,5% το έτος 2000, δηλαδή θα πλησιάσει το αμερικάνικο ποσοστό, παρά την πολύ μικρότερη οικονομική δυναμικότητά της. Τρίτη έρχεται η Γερμανία, με 9,6%. Ο προϋπολογισμός του ΟΗΕ έχει οριστεί για τα επόμενα δύο χρόνια στα 2,585 δισεκατομμύρια δολάρια περίπου.

Το πνεύμα που κυριάρχησε στην πιο πάνω συνεδρίαση της ΓΣ εκφράστηκε παραστατικά από τον αντιπρόσωπο του Λουξεμβούργου, Λουίς Βόλζφελντ, ο οποίος, μιλώντας εκ μέρους της ΕΕ, τόνισε μεταξύ άλλων: "Η Ευρωπαϊκή Ενωση επιθυμεί να κάνει σαφές ότι θα συμφωνήσει να ξαναρχίσουν συνομιλίες, μόνο αν οι ΗΠΑ υιοθετήσουν υποχρεωτικές νομικές δεσμεύσεις, που θα τους δώσουν τη δυνατότητα να εξοφλήσουν στο ακέραιο τις καθυστερούμενες δόσεις τους και να σεβαστούν τις οικονομικές υποχρεώσεις τους απέναντι στο Χάρτη του ΟΗΕ". Αναφερόμενοι στις εξελίξεις αυτές, οι "Νιου Γιορκ Τάιμς" παρέθεταν δηλώσεις Αμερικανών διπλωματών, σύμφωνα με τις οποίες "ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο δύσκολη η αντιπροσώπευση των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Εθνη. Η έχθρα κατά της Ουάσιγκτον, που άλλοτε ήταν σιωπηρή, τώρα εκφράζεται ανοιχτά".

Η νέα αυτή κατάσταση προκάλεσε - όπως αναμενόταν άλλωστε - βιαιότατες αντιδράσεις στον υπερατλαντικό χώρο. Χαρακτηριστικό σχετικά είναι το νομοσχέδιο που έχουν υποβάλει στη Βουλή των Αντιπροσώπων δεκάδες μέλη της, με το οποίο ζητούν την αποχώρηση των ΗΠΑ από τον ΟΗΕ.

Μέσα στα ίδια σχέδια φαίνεται να εντάσσεται και μια αλλόκοτη επιστολή, που στάλθηκε στο Καπιτώλιο, έδρα του Αμερικανικού Κογκρέσου, υπογραφόμενη δήθεν από τον Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού, Κόφι Ανάν, που τον εμφάνιζε να λέει ότι θα ήταν ευτυχής, αν έβλεπε τις ΗΠΑ να αποχωρούν από τον ΟΗΕ. Ο Γενικός Γραμματέας, κατάπληκτος, διαβεβαίωσε κατηγορηματικά ότι ποτέ δεν έγραψε μια τέτοια επιστολή.

Ταυτόχρονα, και η Κέι Μπέιλι Χάτσισον, μέλος της αμερικανικής Γερουσίας, διέψευσε και αυτή ότι έστειλε με την υπογραφή της επικριτική επιστολή κατά του ΟΗΕ στο γραφείο του Ανάν ως απάντηση στην πιο πάνω επιστολή. Επιπρόσθετα, ο εκπρόσωπός της, Ερικ Ραφ, διευκρίνισε ότι η κυρία Χάτσισον, που ανήκει στο Ρεπουμπλικάνικο Κόμμα, δεν έγραψε μεν την επιστολή, που αποδίδεται σ' αυτήν, όμως συμφωνεί με το περιεχόμενό της...

Στη συνέχεια, ο Σάσι Θαρούρ, βοηθός του Γενικού Γραμματέα, δήλωσε στους "Νιου Γιορκ Τάιμς" ότι ακόμα και αν η αρχική "επιστολή" ήταν πλαστή, η απάντηση από το Κογκρέσο προκάλεσε απογοήτευση. Και με την ευκαιρία αυτή, υπενθύμισε μια αμερικανική έρευνα, που έδειχνε ότι η οικονομία των ΗΠΑ ωφελείται από την παρουσία του ΟΗΕ σ' αυτή τη χώρα - αγορά εφοδίων, υπηρεσίες κτλ. - κατά 3,2 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Απ' αυτά, ένα μεγάλο μέρος το καρπούται η Νέα Υόρκη.

Ποιοι, λοιπόν, κρύβονται πίσω από τις μυστηριώδεις αυτές επιστολές;

Πάντως, όλες αυτές οι υπονομευτικές και ύποπτες ενέργειες καταγγέλλονται αναφανδόν από πολλούς παράγοντες της χώρας.

Σε άρθρο του στην εφημερίδα "Κρίστιαν Σάιενς Μόνιτορ", ο ανταποκριτής του τηλεοπτικού σταθμού CBS, Ρίτσαρντ Χότελετ, στηλιτεύει την αντιφατική και ανακόλουθη τακτική των ΗΠΑ απέναντι στον ΟΗΕ, παρατηρώντας: "Για χρόνια, οι ΗΠΑ δεν έχουν καταβάλει στο ακέραιο τις εισφορές τους στον τακτικό προϋπολογισμό του ΟΗΕ και για τις ειρηνευτικές επιχειρήσεις, μολονότι έχουν ψηφίσει γι' αυτές". Και ακόμα: "Οι ΗΠΑ επιμένουν ότι συνθήκες, σαν αυτές που απαγορεύουν τη διασπορά και δοκιμή πυρηνικών όπλων, πρέπει να τηρηθούν κατά γράμμα, οι ίδιες όμως παραγνωρίζουν τις δικές τους υποχρεώσεις να καταβάλουν το μέρισμά τους στις δαπάνες του ΟΗΕ".

Επίσης, τρεις οργανώσεις - Φόρουμ Οικουμενικής Πολιτικής, Παγκόσμια Ομοσπονδία Συνδέσμων του ΟΗΕ, Παγκόσμιο Ομοσπονδιακό Κίνημα - σε πρόσφατη διαδήλωση συμπαράστασης έξω από την έδρα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, επισήμαιναν σε φυλλάδιό τους: "Για δύο και πλέον χρόνια ο ΟΗΕ βρίσκεται στο μεταίχμιο οικονομικής κατάρρευσης. Κράτη - μέλη τού οφείλουν σήμερα 2,4 δισεκατομμύρια δολάρια, από τα οποία 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια οφείλουν οι ΗΠΑ - περισσότερα από ό,τι όλα μαζί τα άλλα μέλη. Η κρίση αυτή εξανάγκασε τον ΟΗΕ να προβεί σε συντριπτικές περικοπές στον προϋπολογισμό του". Και πρόσθετε: "Η κυβέρνησή μας δρα ενάντια στους πόθους της μεγάλης πλειοψηφίας τον ψηφοφόρων. Είναι καιρός να σταματήσει η Ουάσιγκτον να παραβαίνει το διεθνές δίκαιο και ν' αρχίσει να υπακούει στους εκλογείς της".

Το ίδιο έντονα επικρίνει την Ουάσιγκτον και η έγκυρη "Ενωση των ΗΠΑ για τα Ηνωμένα Εθνη" (ΟΗΕ - ΗΠΑ), που έχει 25.000 μέλη και συνεργάζεται με 145 άλλες εθνικές οργανώσεις, οι οποίες συνολικά αριθμούν δεκάδες εκατομμύρια μέλη.

Σε δελτίο Τύπου, σχολιάζοντας μια συγκέντρωση που έγινε τελευταία στην πόλη Ιντιπέντενς της πολιτείας Μιζούρι, ιδιαίτερη πατρίδα του πρώην Προέδρου Χάρι Τρούμαν, σημείωνε ότι ενώ ένας εκπρόσωπος της κυβέρνησης Κλίντον, σε ομιλία του κατά τα εγκαίνια μιας νέας εκεί πλατείας, εκθείαζε τη σπουδαιότητα του ΟΗΕ, εκτόξευσε και την παρακάτω προειδοποίηση: "Χωρίς μεταρρύθμιση (στο διεθνή οργανισμό) και μια μείωση της κλίμακας των αμερικανικών οφειλών, οι Ηνωμένες Πολιτείες δε θα καταβάλουν τις συνδρομές τους και θ' αρχίσουν να απαγκιστρώνονται από τα Ηνωμένα Εθνη...".

Κατά την άποψη της ΟΗΕ - ΗΠΑ, συνεχίζει το σχόλιο, "οι λέξεις αυτές αποτελούν μιαν ιστορική επιδείνωση στις σχέσεις ΗΠΑ - ΟΗΕ και μια παράξενη ομολογία της κυβέρνησης ότι είναι ανίκανη να εξασφαλίσει την υποστήριξη του αμερικανικού λαού για να αντιταχθεί στο αντι-ΟΗΕ αίσθημα του Κογκρέσου... Το θέμα είναι η απειλή του Κογκρέσου να καταφέρει ανεπανόρθωτο πλήγμα στις σχέσεις μας με τα Ηνωμένα Εθνη, αν τα άλλα 184 κράτη - μέλη του ΟΗΕ - ανάμεσά τους και οι στενότεροι σύμμαχοί μας - δε συμφωνήσουν να ζουν με κάποιους όρους υπαγορευόμενους από μια μικρή, αλλά ισχυρή ομάδα Αμερικανών νομοθετών".

Και κατέληγε: "Η ΟΗΕ - ΗΠΑ πιστεύει σταθερά σ' αυτό που ο ίδιος ο Πρόεδρος Κλίντον διαβεβαίωνε δημόσια, μόλις πρόσφατα, όταν μιλούσε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ότι η υποστήριξη του ΟΗΕ από τις ΗΠΑ είναι απόλυτα προς το εθνικό και οικουμενικό συμφέρον. Ομως, η δήλωση στην Ιντιπέντενς δυστυχώς προβάλλει μια άλλη πραγματικότητα στην πολιτική της Ουάσιγκτον και πρέπει να ληφθεί σοβαρότατα υπόψη".

Η ατελείωτη σειρά των ανέργων έπαψε να είναι ένας απλός αριθμός, ένα ποσοστό, μια απρόσωπη ομάδα, στην οποία ο καθένας μπορεί να αναφερθεί με μεγάλα λόγια και μεγαλεπήβολα σχέδια, αλλά απέκτησε εκπροσώπους, συμπαγή ενότητα και οργάνωση, με αποτέλεσμα οι ενέργειές της να είναι αποτελεσματικότερες, συγκροτημένες, συγκεκριμένες και τα αιτήματά της σαφή

Πολλές και σχεδόν καθημερινές οι μαζικές διαδηλώσεις

"Για χρόνια, οι ΗΠΑ δεν έχουν καταβάλει στο ακέραιο τις εισφορές τους στον τακτικό προϋπολογισμό του ΟΗΕ και για τις ειρηνευτικές επιχειρήσεις, μολονότι έχουν ψηφίσει γι' αυτές"