ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ντόμι-non!

Μερικές σκέψεις μετά το «Οχι»

Πρώτον, αν η «δημοκρατία» τους ήταν δημοκρατία, τότε η απόφαση του γαλλικού λαού θα γινόταν απόλυτα σεβαστή. Το «ευρωσύνταγμα» θα ήταν ήδη νεκρό. Τα μόνα σχέδια που θα γίνονταν αυτή τη στιγμή θα ήταν για μια λιτή και σεμνή τελετή. Της ταφής του. Αντίθετα, στη «δημοκρατία» τους, άρχισαν ήδη τα σχέδια για την επαναφορά της Συνθήκης και την παράκαμψη του λαϊκού «Οχι», εν ευθέτω χρόνω...

Δεύτερον, όπου και όποτε τα κέντρα των Βρυξελλών αποτόλμησαν να βάλουν τους λαούς στο «παιχνίδι», όσο κι αν σημάδεψαν τα χαρτιά, όσο κι αν εκφόβισαν, τα βρήκαν μπαστούνια. Παντού ή σχεδόν παντού, οι λαοί απέρριψαν τις συνθήκες τους και τα σχέδιά τους. Στη Γαλλία, στη Δανία, στην Ιρλανδία, στη Σουηδία, στη Νορβηγία, εισέπραξαν μεγαλειώδη «Οχι». Ακόμα και όταν απέσπασαν το «Ναι», εκδηλώθηκε τόσο ισχυρό το ρεύμα του «Οχι», που απέδειξε την πλήρη δυσαρμονία του λαϊκού παράγοντα με τις πολιτικές ελίτ (κόμματα, ΜΜΕ κλπ.) που παντού τάχτηκαν κατά 100% με το «Ναι».

Τρίτον, το γαλλικό «Οχι», ως πρώτο βήμα απειθαρχίας, ανυπακοής και προοπτικής για τους λαούς, θα θελήσουν να το ναρκοθετήσουν πρώτοι απ' όλους οι διάφοροι «αριστερούληδες». Είναι αυτοί που θα σπεύσουν, ως συνήθως, να πλασάρουν σαν «συμπέρασμα» του δημοψηφίσματος ότι η ΕΕ, απλώς, πρέπει να γίνει ...λίγο καλύτερη. Θα βαλθούν να «συνετίσουν» τα λαϊκά στρώματα. Να αποτρέψουν παραπέρα διεργασίες συνολικής ρήξης με την ΕΕ. Αυτοί οι «αριστερούληδες» πρέπει (όχι μόνο στη Γαλλία) να αποκαλυφθούν και να αντιμετωπιστούν όπως τους πρέπει: Σαν «πέμπτη φάλαγγα».

Χτες συμπληρώθηκε ένας μήνας από το θάνατο του Πάνου Γεραμάνη. Η απώλεια του Πάνου, όσος χρόνος κι αν περάσει, θα παραμείνει χαραγμένη στο σώμα της ελληνικής δημοσιογραφίας και στις μνήμες των φίλων του. Ο Γεραμάνης υπήρξε ανεκτίμητος και ακέραιος, που είναι αδύνατον να μιλήσεις γι' αυτόν με το «ήταν». Ο Γεραμάνης «είναι». Είναι ο άνθρωπος, που κατάφερε να δημιουργήσει ένα θησαυρό, γράφοντας και κρατώντας ζωντανό το έργο των ανθρώπων του λαϊκού τραγουδιού. Τώρα που έφυγε, το ερώτημα είναι αν υπάρχει κάποιος να καταγράψει το δικό του, τεράστιο, έργο.

Ο ίδιος ο Πάνος, στην τελευταία του συνέντευξη (στο περιοδικό «Δίφωνο»), είχε ερωτηθεί αν σκέφτεται την έκδοση της πολύχρονης δουλιάς του σε κάποιο βιβλίο, ώστε τα 15 χρόνια της συνεχούς διαδρομής του στο ραδιόφωνο με θέμα το λαϊκό τραγούδι να γίνουν μέρος της Ιστορίας και να διασωθούν, περνώντας από τον ήχο των μαγνητοφωνημένων εκπομπών στο «βασίλειο» του γραπτού λόγου.

Ο Πάνος Γεραμάνης είχε απαντήσει τότε:

«Θέλω όλο αυτό το έργο, μιας και το έχω κάνει στο κρατικό ραδιόφωνο και η ΕΡΤ είναι ένας δημόσιος οργανισμός, μεγάλος και σοβαρός φορέας, να το κάνω εκεί. Εχω λάβει δεσμεύσεις και διαβεβαιώσεις και θέλω να βγει με τη σφραγίδα της ΕΡΤ. Θα μπορούσα να το κάνω και μόνος μου, αλλά είμαι ευθυγραμμισμένος με την ΕΡΤ. Θα είναι πιο πλήρης και συλλογική δουλιά. Κι επειδή πιστεύω στη συλλογική εργασία και δε με νοιάζει ο ατομισμός, επιμένω να το κάνουμε μαζί».

Αυτά έλεγε ο Πάνος Γεραμάνης. Ελπίζουμε οι διοικούντες την ΕΡΤ να αντιλαμβάνονται το βάρος της ευθύνης που τους αναλογεί και της υποχρέωσης που τους βαρύνει.

Αυτός είναι από άλλο ...ανέκδοτο, πλην ομοειδές. Και εδώ τελικό Κυπέλλου είχαμε. Αλλά στην Κύπρο. Και όπως βλέπετε, ο τερματοφύλακας της Ομόνοιας, της ομάδας που κατέκτησε το τρόπαιο, το πανηγύρισε όπως έπρεπε!

1919 Το Εθνικό Συμβούλιο του ΣΕΚΕ αποφασίζει την αποχώρησή του από τη 2η Διεθνή και την προετοιμασία προσχώρησης στην 3η Διεθνή.

1957 Η δολοφονία του στρατηγού Στ. Σαράφη. Γύρω στη 1.40 το μεσημέρι, στην παραλιακή λεωφόρο του Αλίμου, μια βαριά πράσινη «Μπουίκ», με αριθμό ΞΑ 1941, τρέχοντας με ταχύτητα 120 χιλιομέτρων, έπεσε πάνω στον Στ. Σαράφη και στη σύζυγό του Μάριον, σκορπίζοντας το θάνατο. Οδηγός του μοιραίου αυτοκινήτου ο Ιταλοαμερικανός υποσμηνίας Μάριο Μουζάλι, που υπηρετούσε στην 22η μοίρα διαβιβάσεων της αμερικανικής αεροπορικής βάσης του Ελληνικού.

1962 Εκτελείται δι' απαγχονισμού στο Ισραήλ ο Αντολφ Αϊχμαν, ένας από τους αρχιτέκτονες του ολοκαυτώματος.

1974 Υστερα από μεσολάβηση του Χένρι Κίσιγκερ, το Ισραήλ και η Συρία υπογράφουν συμφωνία για την απομάκρυνση των δυνάμεών τους από τα Υψώματα του Γκολάν.

1975 Συνάντηση Καραμανλή - Ντεμιρέλ, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες. Οι δυο πρωθυπουργοί συμφωνούν στην παραπομπή του θέματος της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

ΠΑ"ΣΟ"Κ

Εκαναν τη βρώμικη δουλιά και τώρα αρχίζουν να σφυρίζουν «κλέφτικα». Ξεπούλησαν τα δικαιώματα των εργαζομένων και τώρα πάνε να βγάλουν την ουρά τους απέξω.

Το έκαναν ως κυβέρνηση, το ίδιο συνεχίζουν και ως αντιπολίτευση. Πάνε χέρι - χέρι με τον «Οδυσσέα» (κατά τη φιλική προσφώνηση του Γ. Παπανδρέου στον πρόεδρο του ΣΕΒ), ναρκοθετούν τα δικαιώματα των εργαζομένων, έβαλαν φαρδιά - πλατιά την υπογραφή τους στη συμφωνία - Προκρούστη του ΟΤΕ, και τώρα το παίζουν ότι «δεν κατάλαβαν», ότι «δεν ήξεραν», ότι «έκαναν λάθος»!

Κανένα «λάθος» δεν έκαναν τα στελέχη της ΠΑΣΚΕ, που συνυπέγραψαν και προώθησαν - μήνες τώρα και σε απόλυτη συνεννόηση με τους πολιτικούς τους προϊσταμένους - αυτό το αντεργατικό έγκλημα.

Το «λάθος» τους στον ΟΤΕ είναι τόσο «λάθος», όσο και η επάνδρωση των ψηφοδελτίων τους με τους Μάνο - Ανδριανόπουλο. Το «λάθος» τους στον ΟΤΕ είναι τόσο «λάθος», όσο το αντιασφαλιστικό έκτρωμα Γιαννίτση, που έγινε νόμος από τον Ρέππα.

Τίποτα από αυτά δεν ήταν «λάθη». Ηταν και είναι συνειδητές, ταξικές πολιτικές επιλογές. Επιλογές ενός κόμματος, που η μόνη του «διαφορά» με τη ΝΔ είναι ότι πασχίζει να αποδείξει στην πλουτοκρατία ότι την υπηρετεί καλύτερα και πιστότερα. Επιλογές ενός κόμματος, που το μόνο που του απόμεινε στις σχέσεις του με τα παραμύθια περί «σοσιαλιστικού Τρίτου Δρόμου» είναι ότι συνεχίζει να διασύρει τη λέξη «Σοσιαλιστικό» διατηρώντας τη στον τίτλο του.

«Με την ιδιότητα του μέλους του ΝΑΤΟ η Ελλάδα είναι παρούσα στο Αφγανιστάν. Στους επόμενους μήνες θα αναλάβει τον κρίσιμο ρόλο της καθοδήγησης των επιχειρήσεων του διεθνούς αερολιμένα της Καμπούλ (...). Επίσης προσέφερε χρηματική βοήθεια για την εκπαίδευση των Ιρακινών στρατιωτών (...). Οταν ο Πρόεδρος Μπους λέει ότι η Αμερική και η Ελλάδα έχουν στρατηγική συνεργασία, βλέπει την Ελλάδα σαν εταίρο πρόθυμο...».

Πρόκειται για λόγια του Αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα, Τ. Ρις («Καθημερινή»). Χρειάζεται εμείς να προσθέσουμε τίποτα περί της «προθυμίας» του δικομματισμού να υπηρετεί της ΗΠΑ;..

Ο Γιώργος Παναγόπουλος, ο πρόεδρος της ΟΜΕ - ΟΤΕ, ο άνθρωπος που μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της ΠΑΣΚΕ έβαλε την υπογραφή του στην επαίσχυντη συμφωνία με τη διοίκηση του ΟΤΕ, δήλωσε:

«Ημουνα, είμαι και θα είμαι πάντα ΠΑΣΚΕ και ΠΑΣΟΚ».

Ετσι ακριβώς είναι τα πράγματα. Ο άνθρωπος είναι αυτό ακριβώς: ΠΑΣΟΚ. Τον πιστεύουμε. Απολύτως...