*****
Ειδικοί για κάθε κουταμάρα, αρκεί να μη συνειδητοποιήσει ο τηλέπαθος τι ήταν αυτά που πραγματικά άκουσε...
*****
Γιατί, για παράδειγμα, άκουσε τον Κώστα (ΝΔ) να τάζει σκληρότερα αντιλαϊκά μέτρα μετά τις εκλογές...
*****
Τον άκουσε επίσης να λέει όσο πιο ψυχρά μπορούσε πως θα φορτώσει την κρίση στους εργαζόμενους, αφού η κρίση επιταχύνει την ανάγκη των μεταρρυθμίσεων...
*****
Ακουσε τον Γιώργο (ΠΑΣΟΚ) να τάζει στα μονοπώλια περισσότερα κέρδη μέσα από την «πράσινη οικονομία»...
*****
Ολα αυτά τα άκουσε πεντακάθαρα ο τηλέπαθος και γι' αυτό του στρίβουν το μυαλό να πάει στο θέαμα...
*****
Τηλέπαθε σκέψου πώς ζεις, ποιος φταίει γι' αυτά που στερείσαι και τι άκουσες πως σε περιμένει...
*****
Μπορείς να τους σταματήσεις...
*****
Μόνο ΚΚΕ!!!
*****
TV: Μήπως ακούσατε τίποτα για διώξεις συνδικαλιστών και κομμουνιστών από τα «Jumbo», για τους αγώνες των εργαζόμενων στον «Παπουτσάνη», για τις εξελίξεις στα σφαγεία Αγρινίου κλπ;;;
*****
Τίποτα ε,ε,ε;;;
*****
Δεν πειράζει οι εργαζόμενοι ξέρουν ποιοι είναι πάντα στο πλευρό τους...
*****
Μόνο ΚΚΕ!!!
Κουτσοπίναν. Λέγαν τα δικά τους, των σχολών τους, πότε αστεία, πότε σοβαρά. Ελαμπαν μες στη νιότη τους. Ο ήρωας γεννιέται; Το 'χει μέσα του; Οι καταστάσεις τον κάνουν; Πότε γύρισε η κουβέντα τους δεν το καταλάβαμε. Τράβηξε το ενδιαφέρον μας. Ελεγαν και τι δεν έλεγαν. Την απάντηση την έχει δώσει ο ποιητής. Το είπε το πιο όμορφο κορίτσι του χωριού μας. Σπουδάζει φιλολογία. Απάγγειλε στίχους. Τίνος; Πού να ξέρουμε. Τράβηξαν ψηλά /Δύσκολα πια να χαμηλώσουν / Δύσκολο και να πουν το μπόι τους. Είναι του Ρίτσου, απ' τη Ρωμιοσύνη, είπε. Καλύτερη απάντηση στο ερώτημα δε βρήκα.
Ευφράνθηκε η καρδιά μας. Το δείξαμε κερνώντας τα παιδιά. Τα παινέψαμε. Μας παίνεψαν, γιατί, είπαν, είμαστε αγνοί, ωραίοι, διψασμένο χωράφι. Για σας έγραψαν οι πραγματικοί ποιητές. Πώς το είπε ο Ρίτσος; Αυτοί που περιμένουν στον ξύλινο πάγκο / είναι οι φτωχοί, οι δικοί μας, οι δυνατοί / είναι οι ξωμάχοι κι οι προλετάριοι / κάθε τους λέξη είναι ένα ποτήρι κρασί / μια γωνιά μαύρο ψωμί / ένα δέντρο πλάι στο βράχο / ένα παράθυρο ανοιχτό στη λιακάδα / Είναι οι δικοί μας Χριστοί, οι δικοί μας Αγιοι.
Τσουγκρίσαμε με σεβασμό τα ποτήρια τους. Τα μάτια μας υγράνθηκαν. Να 'στε καλά, είπαμε. Μας κοινωνήσατε αλλιώτικα. Εμείς φεύγουμε. Και φύγαμε.