Πολλές φορές οδηγοί και επιβάτες αυτοκινήτων έχουν σπεύσει να βοηθήσουν θύματα τροχαίου, με αποτέλεσμα να παρασυρθούν από κάποιο άλλο όχημα. Ο κίνδυνος είναι μεγαλύτερος σε δρόμους μεγάλης ταχύτητας. Ακόμη και αστυνομικοί έχουν σκοτωθεί επειδή δεν τήρησαν τους βασικούς κανόνες προστασίας σε τέτοιες περιπτώσεις. Το ΕΚΑΒ με οδηγίες του επισημαίνει τι πρέπει να γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις.
Πρώτο βήμα, είναι να βγάλουμε το δικό μας αυτοκίνητο εκτός δρόμου, με φλας αναμμένα και με τους επιβαίνοντες εκτός αυτοκινήτου, μακριά από το δρόμο. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα παιδιά, τα οποία πρέπει να επιβλέπονται συνεχώς.
Δεύτερο βήμα, είναι να τοποθετήσουμε με μεγάλη προσοχή, στην άκρη του δρόμου τρίγωνα ασφάλειας, κώνους, εάν έχουμε, κλαδιά ή άλλα ελαφριά αντικείμενα που θα προειδοποιήσουν ίσως τους επερχόμενους. Ιδανικό είναι τρίγωνο με περιστρεφόμενο κίτρινο φως. Η τοποθέτηση πρέπει να γίνει τουλάχιστον 100 μέτρα προ του ατυχήματος. Εάν υπάρχουν βοηθοί και αν ο δρόμος είναι διπλής κυκλοφορίας, θα πρέπει να γίνει επισήμανση και από την απέναντι πλευρά. Προσοχή χρειάζεται στο πέρασμα στην άλλη πλευρά του δρόμου.
Τρίτο βήμα, είναι κάποιος να κουνάει άσπρο ρούχο ή να κινεί κυκλικά φακό, προ του ατυχήματος, τουλάχιστον 100 μέτρα, όντας ο ίδιος στην άκρη του δρόμου και ποτέ μέσα σε λωρίδα κυκλοφορίας.
Τέταρτο βήμα, είναι η προσφορά πρώτων βοηθειών στους τραυματίες και η ειδοποίηση του ΕΚΑΒ και της ΕΛ.ΑΣ με συγκεκριμένες πληροφορίες: Πού ακριβώς έγινε το ατύχημα. Τι έγινε (ανατροπή, πτώση αυτοκινήτου σε γκρεμό, φωτιά, εγκλωβισμός τραυματιών). Πόσοι τραυματίες υπάρχουν.
Δεν κλείνουμε πρώτοι το τηλέφωνο πριν ρωτήσουμε αν υπάρχουν άλλες ερωτήσεις από το κέντρο του ΕΚΑΒ ή της ΕΛ.ΑΣ. Εάν υπάρχει χρόνος και ψυχραιμία δίνουμε το τηλέφωνο (κινητό ή από πού τηλεφωνούμε) του καλούντος για πρόσθετες ερωτήσεις.
Πέμπτο βήμα είναι η πληροφόρηση του ΕΚΑΒ (ή της ΕΛ.ΑΣ ή της Πυροσβεστικής) μόλις αφιχθεί, και η ειδοποίηση για τα προειδοποιητικά αντικείμενα που έχουν τοποθετηθεί ώστε να αφαιρεθούν μετά το τέλος της αντιμετώπισης από την Αστυνομία. Μην προσπαθήσετε να τα αφαιρέσετε μόνοι σας προτού τελειώσουν όλα.
Το ΕΚΑΒ υπογραμμίζει ότι οι παραπάνω οδηγίες αποτελούν βασικούς κανόνες. Χρειάζεται, φυσικά, και κάποια προσαρμογή στις συνθήκες του ατυχήματος και του τόπου. Ομως η διασφάλιση του τόπου του ατυχήματος και η συνεχής έγνοια ότι θα μας δουν οι επερχόμενοι, αποτελούν βασικούς κανόνες ενεργειών. Οι ενέργειες αυτές μειώνουν τις πιθανότητες πρόσθετου ατυχήματος και δεν αποτελούν εγγύηση. Η προσφορά βοήθειας γίνεται με προσωπική ευθύνη.
«Θα απελευθερώσουμε την αγορά στους τομείς των μεταφορών, των τηλεπικοινωνιών, της ενέργειας, για να εξυγιάνουμε την οικονομία και να εξυπηρετήσουμε καλύτερα την κοινωνία», δηλώνουν οι κυβερνώντες κι εννοούν ότι θα ξεπουλήσουν την «Ολυμπιακή Αεροπορία» και θα δώσουν τη δυνατότητα σε μεγαλοεπιχειρηματίες - ιδιώτες να πάρουν το «φιλέτο» του ΟΤΕ και της ΔΕΗ. Με την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, συμφωνεί και επαυξάνει η ΝΔ, πιέζοντας, όσο μπορεί περισσότερο, την κυβέρνηση να προχωρήσει πιο γρήγορα και πιο άγρια προς αυτήν την κατεύθυνση.
Οι ιδιωτικοποιήσεις δε «θεραπεύουν» ασθένειες της κοινωνίας, όπως η διαφθορά στη Διοίκηση, οι πολιτικο-κομματικές πελατειακές σχέσεις και το ρουσφέτι, η μη προσφορά υψηλών διαγραφών υπηρεσιών προς τον πολίτη κ.ά., αλλά απλώς μεταφέρουν όλες αυτές τις «κοινωνικο-πολιτικές ασθένειες» από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα. Επιπλέον, δημιουργούν πρόσθετα κοινωνικά προβλήματα, καθώς οι ιδιώτες, προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους, μειώνουν συνεχώς την ποιότητα παροχής κοινωνικών υπηρεσιών, οι οποίες, μάλιστα, στοιχίζουν και ακριβότερα στους καταναλωτές.
Η Μεγάλη Βρετανία αποτελεί, ίσως, το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα, για να δει κανείς πού οδηγούν, ποιον ωφελούν και ποιον βλάπτουν οι ιδιωτικοποιήσεις. Εκεί, μετά την ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων - εκτός των νέων προβλημάτων που δημιουργήθηκαν στους εργαζόμενους - αυξήθηκαν πάρα πολύ τα σιδηροδρομικά δυστυχήματα, αρκετά από τα οποία ήταν πολύνεκρα. Ολοι παραδέχονται ότι αυτή η αύξηση οφείλεται, κυρίως αν όχι αποκλειστικώς, στο γεγονός ότι οι ιδιώτες μείωσαν τα κονδύλια που δίνονταν για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων, για να αυξήσουν ακόμα περισσότερο τα κέρδη τους.
Επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο έχουμε και μετά την ιδιωτικοποίηση των βρετανικών αερογραμμών, στα τέλη της δεκαετίας του '80. Μια απ' αυτές είναι τραγική, καθώς αφορά άμεσα την υγεία. Συγκεκριμένα, λόγω της μείωσης της απόστασης ανάμεσα στα καθίσματα των αεροσκαφών, κάθε χρόνο σημειώνονται 30.000 κρούσματα θρόμβωσης του αίματος. Οι ιδιώτες μείωσαν από 92 σε 66 εκατοστά την απόσταση ανάμεσα στα καθίσματα - με αποτέλεσμα να μη χωράνε τα πόδια των επιβατών - για να χωρέσουν κι άλλα καθίσματα στο αεροσκάφος, ώστε να αυξηθούν τα εισιτήρια κι, επομένως, τα κέρδη των εταιριών τους. Ταυτόχρονα, άλλαξαν τα φίλτρα καθαρισμού του αέρα - χρησιμοποιούν πιο φτηνά, η αποτελεσματικότητα των οποίων ανέρχεται σε 50%, ενώ των προηγουμένων έφτανε στο 99% - με αποτέλεσμα ο αέρας μέσα στο αεροσκάφος, οποίος χρησιμοποιείται επτά φορές, περίπου, από τους επιβάτες, να μην καθαρίζεται επαρκώς και να περιέχει πλήθος επικίνδυνων για την υγεία μικροβίων. Το παράδειγμα, λοιπόν, της Βρετανίας δείχνει ότι οι ιδιωτικοποιήσεις, εκτός των άλλων, «βλάπτουν σοβαρά την υγεία». Ας το λάβει κι αυτό υπόψη του ο ελληνικός λαός κι ας ενεργήσει καταλλήλως, ενόψει της επερχόμενης ιδιωτικοποίησης της «Ολυμπιακής», αλλά και γενικότερα της πολιτικής «απελευθέρωσης της αγοράς», που, σαν λαίλαπα, πλήττει τη χώρα μας...