Οι διαδηλώσεις των 2.000.000 πολιτών στο κέντρο του Κίτο την περασμένη Τετάρτη, οι προχτεσινές συγκρούσεις διαδηλωτών - Αστυνομίας, η απόφαση του Κογκρέσου να καθαιρέσει τον Πρόεδρο Αμπντάλα Μπουκάραμ από την εξουσία λόγω "βιολογικής και διανοητικής ανικανότητας", είναι τα πιο πρόσφατα επεισόδια της πολιτικής κρίσης που κατατρύχει το Εκουαδόρ τους τελευταίους έξι μήνες, οπότε ανέλαβε την Προεδρία της χώρας ο 45χρονος λαϊκιστής και αλλοπρόσαλλος ηγέτης, που αυτοαποκαλείται "σωτήρας των φτωχών".

Από το περασμένο καλοκαίρι (οπότε το Εκουαδόρ ζούσε στον πυρετό της εκστρατείας για τις προεδρικές εκλογές του Αυγούστου) μέχρι σήμερα, άλλαξαν πολλά. Ο Αμπντάλα Μπουκάραμ κατάφερε τότε να πάρει το 54% των ψήφων και να εκλεγεί Πρόεδρος προβάλλοντας μέχρις... εσχάτων το προφίλ του λαϊκιστή ηγέτη: Εταξε δουλιά στο 45% των ανέργων, αυξήσεις στους μισθούς πείνας των εργαζομένων, αξιοκρατία στο μηχανισμό της κυβέρνησης, μετατρέποντας συχνά την προεκλογική του εκστρατεία σε φιέστες αμφίβολης καλλιτεχνικής αξίας και προβολής προσωπικού του άλμπουμ! Ωστόσο, όταν ανέβηκε στην εξουσία, έκανε ακριβώς τα αντίθετα: Επέβαλε μέτρα λιτότητας και αντί να αυξήσει τους μισθούς, αύξησε τις τιμές των καυσίμων και τα τιμολόγια των δημοσίων υπηρεσιών - σε ποσοστό που κυμάνθηκε από 60 μέχρι 300%. Εβαλε σε λειτουργία το ξεπούλημα μέρους του δημόσιου τομέα, ενώ τοποθέτησε σε σημαντικά υπουργικά πόστα στενά συγγενικά ή φιλικά του πρόσωπα (χαρακτηριστική η περίπτωση του αδελφού του, Τζάκοβο Μπουκάραμ, που χρίστηκε υπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων).

Τα αστεία γύρω από την περίεργη προσωπικότητα του Αμπντάλα Μπουκάραμ έδιναν και έπαιρναν. "Ο τρελός" ήταν το πιο γνωστό παρατσούκλι που του προσήψαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και η μεγάλη πλειοψηφία των Εκουαδοριανών. Ο ίδιος έκανε καθετί για να το "αποδείξει", ενδεχομένως, γιατί αυτή η τακτική ήταν η καλύτερη για την απόκρυψη παράνομων δραστηριοτήτων, που στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της χώρας έπαιρναν συχνά τις διαστάσεις μειζόνων οικονομικών σκανδάλων.

"Μπουχτίσαμε πια με την οικογένεια Μπουκάραμ. Ας πάνε, επιτέλους, όλοι στον Παναμά", δήλωνε χτες ένας διαδηλωτής σε δημοσιογράφο του πρακτορείου "Ασοσιέιτεντ Πρες", υπενθυμίζοντάς του το γεγονός ότι ο Αμπντάλα Μπουκάραμ είχε διαφύγει δύο φορές μέσα στη δεκαετία του '80 προκειμένου να αποφύγει τη σε βάρος του διεξαγωγή εισαγγελικής έρευνας, για τα σκάνδαλα που έγιναν την περίοδο που ήταν δήμαρχος της μεγαλύτερης πόλης του Εκουαδόρ, Γκουαγιακουίλ.

Πώς αντιδρά ο Πρόεδρος σ' αυτές τις κατηγορίες; Μα με τον τρόπο που συνηθίζει να αντιμετωπίζει κάθε εναντίον του λοιδορία. Ο ίδιος σπάνια χρησιμοποιεί επιχειρήματα ή ατράνταχτα στοιχεία για να "κατατροπώσει" όσους τον κατηγορούν. Προτιμά να παριστάνει τον "τρελό", αποκαλώντας τους πολιτικούς αντιπάλους του "συνωμότες, "γκάνγκστερ" ή "γαϊδούρια". Ακόμη και αυτές τις ύστατες ώρες που η χώρα του τίθεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και που δέχεται βέλη πανταχόθεν, επιχειρεί να οχυρώνεται πεισματικά πίσω από το Προεδρικό Μέγαρο και να αποκαλεί "πραξικοπηματικές ενέργειες" τις αποφάσεις του Κογκρέσου για την καθαίρεσή του.

Και ο στρατός; Τι ρόλο παίζει στην προκειμένη περίπτωση, δεδομένου ότι είχε καταλάβει πραξικοπηματικά την εξουσία μια επταετία μέχρι το 1970; "Ο στρατός δεν αναμειγνύεται στην πολιτική. Δεν πρόκειται να κινηθεί για να καλύψει το κενό εξουσίας. Πρέπει, πάντως, να βρεθεί άμεση λύση στην κρίση", υποστήριξε τελευταία ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγός Πάκο Μονκάγιο, ο οποίος είναι αρκετά δημοφιλής στη χώρα του μετά τη στάση που κράτησε στο σύντομο προπέρσινο συνοριακό πόλεμο Εκουαδόρ - Περού... Θα μείνει, άραγε, πιστός στα λόγια του;

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

Τους τελευταίους νεκρούς του τραγικού αεροπορικού δυστυχήματος κήδεψε, προχτές, το Ισραήλ, ενώ πληθαίνουν οι φωνές εκείνων που ζητούν την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από το Νότιο Λίβανο. Την ίδια στιγμή, η ισραηλινή κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα απελευθερώσει τις 25 Παλαιστίνιες κρατούμενες μέσα στο Σαββατοκύριακο, αφήνοντας, όμως, αδιευκρίνιστο το τι θα γίνει με τους υπόλοιπους, περίπου, 5.000 Παλαιστινίους κρατουμένους.

Διαστάσεις οξείας πολιτικής αντιπαράθεσης παίρνουν οι διαφωνίες περί της παραμονής ή όχι των ισραηλινών στρατευμάτων στο Λίβανο, ζήτημα που ανέκυψε ιδιαίτερα έντονα μετά τη σύγκρουση των δύο στρατιωτικών ελικοπτέρων, που μετέφεραν Ισραηλινούς στρατιώτες στο Νότιο Λίβανο, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 73 άτομα. "Ισραηλινό Βιετνάμ" χαρακτηρίζουν οι περισσότερες ισραηλινές εφημερίδες την υπόθεση του Νοτίου Λιβάνου και καλούν την κυβέρνηση Νετανιάχου να πάρει άμεσες πρωτοβουλίες ώστε να δοθεί ένα τέλος στην "παρατεινόμενη αδιέξοδη αιματοχυσία, που έχει στοιχίσει τη ζωή σε εκατοντάδες Ισραηλινούς στρατιώτες".

Από την πλευρά του, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, απέφυγε να σχολιάσει τις προτάσεις αυτές και αρκέστηκε να ανακοινώσει ότι η επίσκεψή του στην Ολλανδία, που επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στις 12 του μηνός αναβλήθηκε, εξαιτίας του τραγικού αεροπορικού δυστυχήματος και των συνεπειών του. Ταυτόχρονα, έγινε γνωστό ότι οι 25 Παλαιστίνιες που κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές θα αφεθούν ελεύθερες λίγες ώρες πριν ή μετά τη συνάντηση του Νετανιάχου με τον Παλαιστίνιο ηγέτη Γιάσερ Αραφάτ, σήμερα Κυριακή στο μεθοριακό φυλάκιο του Ερετζ. Οι Παλαιστίνιες θα υπογράψουν δήλωσε ότι στο εξής θα σέβονται το Ισραήλ και τους νόμους, ενώ, όπως μετέδωσε το ισραηλινό ραδιόφωνο, η ισραηλινή κυβέρνηση προσανατολίζεται στο να ζητήσει από τον Πρόεδρο Εζέρ Βάιζμαν να δοθεί αμνηστία σε όλους τους Ισραηλινούς που κρατούνται για εγκλήματα κατά Παλαιστινίων.

Παρ' όλα αυτά, δεν έγινε γνωστό τι πρόκειται να γίνει με τους υπολοίπους 5.000 Παλαιστινίους που κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές. Πάντως, οι ισραηλινές αρχές, σε μια κίνηση καλής θέλησης, χαλάρωσαν, προχτές, τα μέτρα αποκλεισμού στη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Οχθη, ώστε οι μουσουλμάνοι πιστοί να μπορέσουν να μεταβούν στο τέμενος Αλ Ακσά, της Ιερουσαλήμ, για να παρακολουθήσουν την τελετή λήξης του γιορτασμού του Ραμαζανιού.

ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ. - Συνεχίζοντας την ελεύθερη πτώση του από τη στιγμή που η κυβέρνηση της Ρουμανίας άρχισε τη "φιλελεύθερη" πορεία προς την οικονομία της αγοράς, το ρουμανικό νόμισμα έφθασε στη χαμηλότερη ισοτιμία του ως προς το αμερικανικό δολάριο εδώ και δεκαετίες - 6.000 λέι προς 1 δολάριο -(χάνοντας 31% από την αρχή του χρόνου).

Η πρόθεση της κυβέρνησης είναι πάντως να προωθήσει τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις της, χωρίς να αποδίδει σημασία στην πορεία του νομίσματος.

Ομως αυτή η επιλογή δημιουργεί παρενέργειες: ο τιμάριθμος έχει εκτοξευθεί και χαρακτηρίζεται ασυγκράτητος, ενώ με βάση στοιχεία από την Εθνική Τράπεζα της χώρας, ο πληθωρισμός αναμένεται να φθάσει το 1997 το 120% (από 57% το 1996).

Η κρίση που άρχισε στα τέλη του περασμένου έτους και κορυφώθηκε τους δύο πρώτους μήνες του 1997, οδηγώντας τη χώρα σε ακυβερνησία και εν συνεχεία στην προκήρυξη πρόωρων εκλογών, ίσως μπορεί να εξηγηθεί αν ψάξει κανείς λίγο πιο κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων

Σελ. 42 - 43

Τι και πώς θα αλλάξει στο ιταλικό Σύνταγμα; Αιτήματα ακούγονται για διάφορα ζητήματα, από διάφορες πλευρές - από τον τρόπο διεξαγωγής εκλογών ως την... απόσχιση της Βόρειας Ιταλίας (!), και από την αλλαγή των κυβερνητικών δομών, στο πρότυπο της Γερμανίας, ως τη "μείωση του ρόλου του κράτους". Η Επιτροπή που επεξεργάζεται προτάσεις και αιτήματα θα παρουσιάσει τα συμπεράσματά της τον ερχόμενο Ιούνη...

Σελ. 46 - 47

Οι ΗΠΑ τα κατάφεραν, μετά από κοπιώδεις προσπάθειες και αξιοσημείωτους βυζαντινισμούς, να απομακρύνουν τον "κακό" Μπούτρος Γκάλι, με αποτέλεσμα Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών να εκλεγεί ο Κόφι Ανάν. Πολύ ωραία! Αλλά τα χρέη της Ουάσιγκτον προς τον ΟΗΕ δεν "εξαφανίστηκαν" ως διά μαγείας, αν και πολύ θα το ήθελε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ...

Σελ. 44 - 45

ΑΤΛΑΝΤΑ.-

Παιδιά και θάνατος, λέξεις που σπάνια συναντούσε κανείς μέσα σε μια πρόταση. Αυτό "συνέβαινε στα χρόνια τα παλιά", τότε που ο δρόμος αντιλαλούσε απ' τις φωνές των παιδιών που έπαιζαν κλέφτες και αστυνόμους. Τώρα τα παιδιά παίζουν κλέφτες και αστυνόμους μεν, αλλά με αληθινά όπλα πια.

Η τραγική είδηση έρχεται απ' την άλλη πλευρά του Ατλαντικού και αφορά το θάνατο των παιδιών όχι από φυσικά αίτια ή ασθένειες. Σύμφωνα με μελέτες που πραγματοποίησε το "Κέντρο για την πρόληψη και την αντιμετώπιση ασθενειών" στις ΗΠΑ, τα παιδιά στην πιο ανεπτυγμένη καπιταλιστική χώρα του κόσμου, κινδυνεύουν να δολοφονηθούν ή να χάσουν τη ζωή τους από όπλα. Τα ποσοστά των δολοφονιών είναι πέντε φορές μεγαλύτερα, οι αυτοκτονίες διπλάσιες και οι θάνατοι σε ατυχήματα με όπλα, 12 φορές υψηλότερα από οποιαδήποτε άλλη χώρα του "προηγμένου" κόσμου. Οι ΗΠΑ κατέχουν το υψηλότερο ποσοστό παιδικών δολοφονιών, το οποίο είναι τετραπλάσιο των υπολοίπων κρατών!

Η κατάρρευση και μιας τρίτης παρατράπεζας στην Αλβανία έφθασε τα πράγματα στο απροχώρητο. Καθώς εξοργισμένοι πολίτες αλλά και η αντιπολίτευση ετοιμάζονταν χtες για νέες διαδηλώσεις, απαιτώντας επιστροφή των "παγωμένων" κεφαλαίων και παραίτηση της κυβέρνησης, ο πρωθυπουργός Μέξι και ο Πρόεδρος Μπερίσα έβγαλαν και πάλι το στρατό στους δρόμους