«Και εξασφαλίσαμε ότι δε θα υπάρξουν άλλα οδυνηρά μέτρα σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα. Αντίθετα, θα υπάρξει ανακούφιση αδικιών όταν ξεπερνάμε τους στόχους που έχουμε βάλει». Συνειδητά έλεγε ψέματα ο πρωθυπουργός όταν δήλωνε τα παραπάνω στη δήλωση - «διάγγελμα» που έκανε μετά την απόφαση του Γιούρογκρουπ. Γνώριζε πολύ καλά ότι η κυβέρνηση και νέα μνημόνια θα υπογράψει μαζί με την εκταμίευση της τωρινής δόσης και των επόμενων, και άρα και νέες μειώσεις σε μισθούς, συντάξεις και επιδόματα θα προχωρήσει. Το εγγυάται άλλωστε η ρήτρα αυτόματων περικοπών στις δαπάνες σε περίπτωση που δεν επιτυγχάνονται «οι στόχοι του προγράμματος». Πριν καλά καλά λοιπόν κοπάσουν οι πανηγυρισμοί για την απόφαση του Γιούρογκρουπ, έσκασε μύτη το νέο μνημόνιο, στο οποίο προαναγγέλλεται ουσιαστικά νέα μείωση στον κατώτατο μισθό των 586 ευρώ, κονιορτοποιώντας τις περί του αντιθέτου κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις των κυβερνώντων και του υπουργού Εργασίας. Σύμφωνα με το προσχέδιο του μνημονίου που διέρρευσε η κυβέρνηση δεσμεύεται το πρώτο τρίμηνο του 2014 «να προχωρήσει σε επανεξέταση(!) του συστήματος κατώτατων αμοιβών» προκειμένου να προχωρήσει σε βελτιώσεις που «θα έχουν στόχο την αύξηση της αποτελεσματικότητας και την καταπολέμηση της ανεργίας». Με δεδομένο ότι έχει καταργηθεί η Εθνική Συλλογική Σύμβαση και πλέον η κυβέρνηση καθορίζει μόνη της τον κατώτατο μισθό, δεν πρέπει να υπάρχουν ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να τον κατεβάσει κάτω και από τα 586 ευρώ (μεικτά) για τον ίδιο ακριβώς λόγο που τον γκρέμισε στα τωρινά επίπεδα, δηλαδή την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, προκειμένου να δημιουργήσουν τάχα νέες θέσεις εργασίας... Παρόμοια βήματα προβλέπονται και για τις συντάξεις, καθώς η κυβέρνηση δεσμεύεται να κάνει ...ως ενδιάμεσο βήμα τις αναλογιστικές μελέτες στα ταμεία και να προχωρήσει σε προτάσεις για αλλαγές έως τον Σεπτέμβριο του 2013. Γ' αυτό η πρόταση του ΠΑΜΕ για τη νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και το κάλεσμα να γίνει υπόθεση πάλης όλων των συνδικάτων όλων των εργαζομένων είναι ζήτημα πρώτης γραμμής για το εργατικό κίνημα.

«Ωστόσο οι προσδοκίες για ένα σοκ ρευστότητας στην αγορά από την εκταμίευση της δόσης ενδέχεται να διαψευστούν, καθώς πολλοί δημόσιοι φορείς δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις αυστηρές προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος για την εξόφληση των ληξιπρόθεσμων οφειλών, προκειμένου να μη δημιουργηθούν νέες». Ούτε μια μέρα δεν κράτησαν οι απατηλές προσδοκίες που καλλιέργησε η κυβέρνηση με τα φούμαρα για δήθεν «σοκ ρευστότητας» που τάχα θα βάλει «μπροστά τη μηχανή της οικονομίας» και θα ανοίξει ο δρόμος της ανάπτυξης», όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός, χαρακτηρίζοντας τη ρευστότητα ως «πρώτο σύμμαχο» στην κατεύθυνση αυτή. Οπως επιβεβαιώνεται από το παραπάνω πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της χτεσινής «Καθημερινής», η ρευστότητα μάλλον θα αργήσει και σε κάθε περίπτωση θα είναι με το σταγονόμετρο και «στοχευμένη», δηλαδή κυρίως στις πολυεθνικές - προμηθευτές του Δημοσίου. Επίσης μάλλον δεν πρέπει να βιαστούν να «πάνε Ταμείο για το εφάπαξ» οι 40.229 δημόσιοι υπάλληλοι, στους οποίους χρωστάει το κράτος 1,4 δισ., όπως τους προτρέπει το χτεσινό πρωτοσέλιδο των «Νέων», γιατί «το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων δεν μπορεί να εκκαθαρίζει περισσότερα από 80-100 εκατ. μηνιαίως για τα εφάπαξ», σύμφωνα με την «Καθημερινή». Σε κάθε περίπτωση, η ουσία είναι μία. Το κυβερνητικό επιτελείο χρησιμοποιεί τη ρευστότητα περισσότερο ως προπαγανδιστικό παραμύθι για να πουλήσει ψεύτικες ελπίδες στο λαό, προκειμένου να τον κάνει να δείξει καρτερικότητα και να σκύψει το κεφάλι στα βάρβαρα μέτρα που εξαθλιώνουν τη ζωή του. Θέλει να πιστέψει ότι τάχα η πολυπόθητη ανάπτυξη θα έρθει μέσα από την ενίσχυση της ρευστότητας και την «προσέλκυση επενδύσεων». Ακριβώς για να κρύψει την αλήθεια, ότι δηλαδή η ανάπτυξη, αν και όποτε έρθει, θα είναι αναιμική, και θα πατήσει πάνω στη φτηνή εργατική δύναμη, τα ερείπια των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων, την απόλυτη και σχετική φτώχεια του λαού.